- Член од
- 15 април 2009
- Мислења
- 130
- Поени од реакции
- 37
Дури 22 години по експлозијата некој се приближил до одговорот на овие прашања. Професор Л. А. Кулик од Советската академија на науките во 1930 година поминал речиси една година во таа област со мал тим истражувачи. Тоа бил неговиот обид да стигне до поприштето на експлозијата. Претходните две експедиции пропаднале зашто мочуришните шуми биле непроодни.
Професор Кулик најпосле го пронашол теренот што бил раскопан од кратерите. Нашол речиси 3.500 квадратни километри под искорнати и изгниени дрвја. Што е најважно, пронашол и очевидци на експлозијата. Му раскажувале за големата огнена топка што го прекрила небото – „толку сјајна што спрема неа сончевата светлина се чинеше темна“.
Луѓето што живееле оддалечени повеќе од 85 километри од центарот на експлозијата зборувале за „силни вибрации“ придружувани од „огнено тело што оставаше широка светла трага преку небото“. Еден од нив раскажувал: „Перев волна на реката Кан кога слушнав звук сличен на лепетење на крила на исплашена птица. Водата во реката почна да се бранува. Следуваше толку силен потрес што еден мој пријател падна во реката“.
На 400 километри оттаму, во градот Киренск, луѓето виделе огнен столб проследен со „грмеж и кршење“. Дури и во Туруханск, оддалечен 1.000 километри, сведоците пријавувале „три-четири тапи удари, како одек од некаква артилериска стрелба“. Многумина од нив веројатно опишувале нуклеарна експлозија. Некои посматрачи опишувале огнена топка по која следувал столб од чад што личел на печурка и бил висок неколку километри. Дали атомската бомба можела да се појави речиси 40 години пред страдањето на Хирошима и Нагасаки?
Некои научници тврдат дека експлозијата можела да биде нуклеарна. Тие излегуваат со изненадувачка теорија дека некој вселенски брод од некоја друга планета се оштетил при влегувањето во Земјината атмосфера. Нуклеарното гориво било прегреано и се случила експлозија што одговара на експлозија на атомска бомба со сила од 30 мегатони.
Австралискиот новинар Џон Бакстер и американскиот научник Томас Еткинс ја следеле работата на руските научници и ја поткрепуваат теоријата за експлозија на вселенски брод со следниве докази:
- При нуклеарна експлозија се нарушува и се поместува Земјиното магнетно поле. По сибирскиот удар се случило тоа.
- Нуклеарните удари оставаат исклучителни уништувачки траги. Сибирската експлозија го сторила токму тоа.
- Атомските бомби фрлени врз Јапонија во 1945 година предизвикале необични промени кај растенијата. Сибирската катастрофа предизвикала промени кај растенијата.
Нуклеарните експлозии оставаат по себе мали зелени капки од стопен прав што се нарекуваат тринитити. Истото било пронајдено и по сибирскиот удар. Според руските експерти, тие тринитити содржат траги од метал што обично не се наоѓаат во регионот на Тунгузија, а обично не се ни составни делови на метеоритите.
- Најпосле, двајцата научници се повикуваат на сведочењето на очевидците што виделе синкав, цилиндричен предмет што го пресекол небото со експлозивен звук, оставајќи зад себе маглива трага пред самата експлозија.
Теорија за комета: Се мислело дека кометите се огромни топки од смрзнати гасови и вселенски отпад. Една можела да влезе во Земјината атмосфера – иако такви случаи не биле пријавени – акумулирајќи толкава топлина што експлодирала.
Теорија за антиматерија: Некои научници сметаат дека маса антиматерија – супстанција што одговара на онаа што била пронајдена на Земјата составена од позитивни честици (протони) место негативни честици (електрони) – се пробила низ Земјината атмосфера. Штом воспоставила контакт со атомите на нормалната материја, дошло до огромна експлозија.
Теорија за црни дупки: Црните дупки, всушност, се некогашни ѕвезди што ја загубиле нормалната големина. Поради својата неизмерна маса – тежината на Земјата би се содржела во црна дупка со големина на тениско топче – нејзината гравитациона сила е доволна да го спречи емитувањето на светлина, така што предметот не може да се види – на нивното место во вселената остануваат само црни дупки. Се претпоставувало дека Сибир го погодила црна дупка.
Теорија за метеорит: Една од најпопуларните теории, иако на почетокот била отфрлена, е таа дека не Земјата паднал голем метеорит. Метеоритите влегуваат во Земјината атмосфера по стапка од 200 милиони секојдневно, иако најголемиот дел од нив изгоруваат пред да допрат до површината на Земјата. Метеоритот што паднал во Аризона во праисториското време оставајќи кратер со пречник од 1.200 метри. Бидејќи немало кратер во Сибир, извесно време научниците тврделе дека експлозијата не можела да биде предизвикана од метеорит. Но било откриено дека метеоритите составени од карпи, побргу отколку оние што се составени од метали – што е почест случај – можат да експлодираат пред да ја допрат површината на Земјата предизвикувајќи огромни штети, но не и кратери.
Ова е денеска изгледот на местото каде што паднала огнената топка
Што и да ја предизвикало Сибирската експлозија, едно е сигурно. Фактот дека тоа се случило практично во ненаселена област бил среќна случајност. Кога небесното тело би паднало врз некој голем град, резултатот би бил најголемата катастрофа во историјата на човештвото.
Професор Кулик најпосле го пронашол теренот што бил раскопан од кратерите. Нашол речиси 3.500 квадратни километри под искорнати и изгниени дрвја. Што е најважно, пронашол и очевидци на експлозијата. Му раскажувале за големата огнена топка што го прекрила небото – „толку сјајна што спрема неа сончевата светлина се чинеше темна“.
Луѓето што живееле оддалечени повеќе од 85 километри од центарот на експлозијата зборувале за „силни вибрации“ придружувани од „огнено тело што оставаше широка светла трага преку небото“. Еден од нив раскажувал: „Перев волна на реката Кан кога слушнав звук сличен на лепетење на крила на исплашена птица. Водата во реката почна да се бранува. Следуваше толку силен потрес што еден мој пријател падна во реката“.
На 400 километри оттаму, во градот Киренск, луѓето виделе огнен столб проследен со „грмеж и кршење“. Дури и во Туруханск, оддалечен 1.000 километри, сведоците пријавувале „три-четири тапи удари, како одек од некаква артилериска стрелба“. Многумина од нив веројатно опишувале нуклеарна експлозија. Некои посматрачи опишувале огнена топка по која следувал столб од чад што личел на печурка и бил висок неколку километри. Дали атомската бомба можела да се појави речиси 40 години пред страдањето на Хирошима и Нагасаки?
Некои научници тврдат дека експлозијата можела да биде нуклеарна. Тие излегуваат со изненадувачка теорија дека некој вселенски брод од некоја друга планета се оштетил при влегувањето во Земјината атмосфера. Нуклеарното гориво било прегреано и се случила експлозија што одговара на експлозија на атомска бомба со сила од 30 мегатони.
Австралискиот новинар Џон Бакстер и американскиот научник Томас Еткинс ја следеле работата на руските научници и ја поткрепуваат теоријата за експлозија на вселенски брод со следниве докази:
- При нуклеарна експлозија се нарушува и се поместува Земјиното магнетно поле. По сибирскиот удар се случило тоа.
- Нуклеарните удари оставаат исклучителни уништувачки траги. Сибирската експлозија го сторила токму тоа.
- Атомските бомби фрлени врз Јапонија во 1945 година предизвикале необични промени кај растенијата. Сибирската катастрофа предизвикала промени кај растенијата.
Нуклеарните експлозии оставаат по себе мали зелени капки од стопен прав што се нарекуваат тринитити. Истото било пронајдено и по сибирскиот удар. Според руските експерти, тие тринитити содржат траги од метал што обично не се наоѓаат во регионот на Тунгузија, а обично не се ни составни делови на метеоритите.
- Најпосле, двајцата научници се повикуваат на сведочењето на очевидците што виделе синкав, цилиндричен предмет што го пресекол небото со експлозивен звук, оставајќи зад себе маглива трага пред самата експлозија.
Теорија за комета: Се мислело дека кометите се огромни топки од смрзнати гасови и вселенски отпад. Една можела да влезе во Земјината атмосфера – иако такви случаи не биле пријавени – акумулирајќи толкава топлина што експлодирала.
Теорија за антиматерија: Некои научници сметаат дека маса антиматерија – супстанција што одговара на онаа што била пронајдена на Земјата составена од позитивни честици (протони) место негативни честици (електрони) – се пробила низ Земјината атмосфера. Штом воспоставила контакт со атомите на нормалната материја, дошло до огромна експлозија.
Теорија за црни дупки: Црните дупки, всушност, се некогашни ѕвезди што ја загубиле нормалната големина. Поради својата неизмерна маса – тежината на Земјата би се содржела во црна дупка со големина на тениско топче – нејзината гравитациона сила е доволна да го спречи емитувањето на светлина, така што предметот не може да се види – на нивното место во вселената остануваат само црни дупки. Се претпоставувало дека Сибир го погодила црна дупка.
Теорија за метеорит: Една од најпопуларните теории, иако на почетокот била отфрлена, е таа дека не Земјата паднал голем метеорит. Метеоритите влегуваат во Земјината атмосфера по стапка од 200 милиони секојдневно, иако најголемиот дел од нив изгоруваат пред да допрат до површината на Земјата. Метеоритот што паднал во Аризона во праисториското време оставајќи кратер со пречник од 1.200 метри. Бидејќи немало кратер во Сибир, извесно време научниците тврделе дека експлозијата не можела да биде предизвикана од метеорит. Но било откриено дека метеоритите составени од карпи, побргу отколку оние што се составени од метали – што е почест случај – можат да експлодираат пред да ја допрат површината на Земјата предизвикувајќи огромни штети, но не и кратери.
Ова е денеска изгледот на местото каде што паднала огнената топка
Што и да ја предизвикало Сибирската експлозија, едно е сигурно. Фактот дека тоа се случило практично во ненаселена област бил среќна случајност. Кога небесното тело би паднало врз некој голем град, резултатот би бил најголемата катастрофа во историјата на човештвото.
