- Член од
- 23 јуни 2011
- Мислења
- 569
- Поени од реакции
- 339
Не, туку кој сум јас да одлучувам за нечиј живот? Ако побара помош секако дека ќе му помогнам, ама ако сака да се дрогира нека си се дрогира јас немам ништо против.
Сигурен си дека ке побара помош? Таквите луѓе мислат дека тоа што го прават е добро и нема да побараат никаква помош. Па колку и да ти верува, колку и да сте најдобри пријатели, нема да побара помош... Мислам дека и без да те моли за помош треба да помогнеш. Велиш дека се додека е човек спрема тебе нема да ти пречи што тој се дрогира. Значи он може за тебе да биде човек, може да ти помага, да ти верува, кратко кажано може да ти биде пријател а ти не можеш спрема него да бидеш човек, не ти пречи што се дрогира и нема да му помогнеш, т.е нема да се обидеш да му помогнеш. Во ред е тоа што не ти пречи неговиот начин на живот, во ред е што го прифакаш со сите негови добрини и мани но сметам дека не е во ред тоа што не би се обидел да му помогнеш.. Ако не му помогнеш ти, кој те смета за пријател, за близок тогаш сигурно нема да му помогне некој непознат од улица. Јас не би можела да гледам како некој си го уништува животот, како полека и на лош начин оди по патот на смртта, никогаш во ваква ситуација не би седела со скрстени раце. Туку од голема љубов и како знак на благодарност затоа што со мене останал пријател ке му подадам рака и ке му помогнам.

--- надополнето: Jun 30, 2011 4:27 PM ---
Ако се случи само еднаш најверојатно би премижал, демек "ајде штом го е кеф нека проба", ако продолжи во континуитет би пробал да му укажам на штетните последици како на другар и би пробал да разговарам со него. Доколку и тоа не успее најверојатно би контактирал некој што има поголемо влијание врз него како на пример родител, старател итн.
Во потполност се согласувам со тебе

