Најпрво да ве поздравам сите форумџии, посебно вие кои што сте на оваа тема, гледам дека бурна дискусија сте развиле, и имате многу спротивставени страни и мислења.
Па еве и јас сакам да напишам нешто во врска со Законот, кој што ако го држиме мораме преку него да го заработиме своето Спасение, наспроти Милоста Божја која Бог ни ја дава Бесплатно, без да очекува нешто да направиме, за да неговата жртва на Голгота биде потполна со нашето направено т.е. заработено дело.
Го избрав овој пост како појдовен за да и јас напишам нешто во врска со оваа дискусија.
Пред да видиме дали спасението е бесплатно или со платно, би сакал да цитирам еден Библиски стих кој што се наоѓа во посланието на апостол Павле до Ефесјаните 2:8:
зошто по Благодат сте спасени преку верата; и тоа не е од вас - Божји дар е; не е од дела, да не би некој да се пофали.
Според цитираниот Библиски стих Бог преку устата на апостолот Павле не запознава дека Спасението е исклучиво по Благодат преку верата и по никој друг начин.
Исто така Бог не запознава, дека спасението по Благодат преку верата, не е од нас т.е. не е по наша заслуга, туку Божји дар т.е. по Божја заслуга.
А која е Божјата заслуга? - можеби некој ќе праша.
Божјата заслуга е што Бог го испрати својот едино-роден син Исус Христос, кој што доброволно реши да умри за сите луѓе од овој свет, само ако истите тие луѓе доброволно ја прифатат неговата жртва која што Бог ја припремил за нив, а не со присила.
Понатаму Бог не информира дека Спасението не е од Дела т.е. од наши човечки дела, за да не би некој да се пофали дека направил нешто и додал на жртвата Христова, односно ја почувствувал како несовршена и недовршена, па затоа мора човекот нешто да направи за Исусовата жртва да биде комплетна, со тоа негово дело кое го направил.
Значи: Бог не известува дека Спасението е Бесплатно, без наша било каква заслуга околу процесот на Спасување. Исто така без никакво наше дело, за да не може никој покасно да застане пред Бог и да рече: жртвата Христова не беше доволна или не беше целосна, без моето извршено дело.
Затоа, процесот на Спасение е исклучиво Божје дело, затоа се вели дека е и Божји дар за нас луѓето, и без наши дела, за да не се фалиме ни пред Бога, ни пред луѓето.
Да видиме дали спасението се бесплатно (или со платно), со библиски цитати, нормално:
„...И така, верата, ако нема дела, сама по себе е мртва...„ (Јаков, 2.17).
Овај библиски стих им правел многу проблеми на теолозите во историјата на Христијанството. Но, ако правилно не се разбере, може да направи катасрофални последици од неговото погрешно толкување, и да се замине во две крајности.
Едната крајност е да се верува дека процесот на спасение не е Божје дело, туку наше - по наша заслуга, правејќи добри дела. (она верување кое што го пласираат адвентистите, а гледам дека тоа го пласира и Бобан)
и другата крајност, да се верува дека процесот на спасение е Божје дело, но откако тој Божји процес ќе биде завршен т.е. Спасението од Бога ќе ни биде дарувано, ние како Христијани не треба понатаму да правиме добри дела, односно да се однесуваме пасивно кон спасението и верата.
За да не се замине во овие крајности, Бог покрај стихот од Ефесјаните 2.:8 кој гласи:
(зошто по Благодат сте спасени преку верата; и тоа не е од вас - Божји дар е; не е од дела, да не би некој да се пофали)........ни го дава и стихот од (Јаков 2.17) кој гласи:
„И така, верата, ако нема дела, сама по себе е мртва“.
Како што погоре објаснив дека процесот на спасение е исклучиво Божје дело , без наша заслуга и без наши дела, да не би некој да се пофали пред Бога и пред луѓето, за да не заминиме во двете крајности, Бог преку Јаков не известува и не надоградува дека верата без дела е мртва вера.
Тоа значи: откако Бог бесплатно ни го испратил како негов дар нашето спасение, ние како негови следбеници и Христијани не смееме да останиме пасивни, но треба да се стремиме да правиме добри дела, бидејќи и нашиот спасител и откупител и ден денес прави добри дела за нас луѓето, и со тоа да докажиме дека навистина сме спасени чеда Божји, кои што го копираме и имитираме нашиот спасите Исус Христос, правејќи добри дела.
Но, мораме секогаш да имаме на ум, дека тие дела кои што ги правиме после нашето спасение, во никој случај не учествуваат во Божјиот процес на спасение, кое што Бог ни го приготвил на Голгота како негов дар кон нас луѓето.
Тие наши дела би дошле како украси (лампиони) на Елката, која го претставува Дарот на Божјето спасение кое ни го подарил Бог на нас луѓето, само ако доброволно го прифатиме тој дар.
Значи: процесот на Божјето спасение е Елката, а нашите дела се Лампионите кои што никогаш не можат да бидат Елка, туку само Лампиони и кои што го докажуваат нашето спасение дека сме го прифатиле од Бога како негов Божји дар.
Ова мртвило во верата, ме потсетува на некои...
Точно така. И мене ова мртвило во верата ме потсетува на некои кои што се искачиле по планините и поради нивната мрзливост чекаат да се исполни онаа народната: Ако мухамед не можи да појди кај планината, планината нека дојди кај Мухамед, и покрај јасната наредба која Исус им ја даде на своите следбеници: одете по цел свет и проповедајте го Евангелието на секое создание.
Па така од ова произлегува онаа народната: Лежи лебу да те јадам.
„...Ако Го нарекувате Отецот Оној Кој непристрасно секому му суди според делата, тогаш поминувајте го времето на својот живот во страхопочит...„ (Послание Петрово, 1.17).
Со овој стих не докажуваш ништо, со кое можеш да потврдиш дека нашите дела учествуваат во процесот на нашето спасение.
Точно е дека Бог на секого ќе им суди според делата, но немој да заборавиш дека Бог ќе им суди според делата единствено на оние кои не верувале во жртвата Исусова, ќе им суди на Адвентистите и на сите кои се надеваа во своите направени дела од законот и на оние кои ја чувствуваат жртвата Исусова како нецелосна и непотполна, па затоа сакаат да направат дело со кое Исусовата жртва ќе ја направат потполна.
Целта на овој стих е да не информира да имаме Страво -почит кон Бога, бидејќи самата Библија не информира дека:
почетокот на Мудроста е стравот Божји. (соломонови изреки 1.7)
И така значи, животот може да ми помине во празно, во ништо, без дела, но што е тоа битно, па јас верувам бе, па јас сум веќе спасен бе!
Животот може да ти помине трудејќи се да правиш добри дела и без да веруваш во жртвата Христова направена за тебе, бесплатно дадена како Божји дар кон сите луѓе, но во тој случај никогаш нема да бидеш Божји угодник, наречен со името Христијанин, туку ќе бидеш единствено ХУМАНИСТ, и ништо повеќе.
А ХУМАНИСТИТЕ во секој случај додека не поверуваат во Христа, во неговата бесплатна жртва и дело направено на Голгота, никогаш нема да го наследат царството небесно и никогаш нема да бидат синови Божји освен ХУМАНИСТИ.
И Есма Реџепова е голем Хуманист, прави поголеми дела и од мене и од тебе, (можеби поголеми и од некои црковни достојници) но не верува во Исуса Христа.
Се поставува прашањето: Дали со ХУМАНИЗМОТ ќе биде оправдана пред Бога?
Што мислиш ти?
