По некоја чудна хронологија на стравот,отсекогаш сум почнувал и завршувал со Ацтеките.Незнам зошто,најверојатно бидејќи ми се племе идеолошки најблиско со Лемурскиот идеал кој го гаам во сопствената духовност веќе долго време.Таа раса на воини,бескрупулозни убијци,стигнати до степен на духовна комуникација со големиот Квазел...чија ароганција ги уништи.
Нивниот погрешно разбран и прифатен концепт од Западните Предци,нивната преизнасилена девијација,ритуалните жртвувања,обожувањето на себеси....окончани од крикот на природата кој вечно се јавува кога природната селекција е пренагласена и not-so-much natural.
Падот на цивилизации,империи,монархии,силни луѓе и идеологии низ нашата полуточно запишана историја,се тоа донесено до степен на создавање концепт кој објаснува до каде може една животна линија да оди за да не биде трн во око на семоќната Лејди Карма.
И после целото тоа читање,целото тоа осознавање и набиен страв дека и самото наше постоење е лимитирано на одредени правилa,и не се е дозволено автоматски го фрла човек во резигнација.Особено во делувањето.
Во една таква состојба,тој мора да наоѓа блаженост во некоја осредна стереотипија на полуфункционалност,која,да биде уште потажно,е веќе видена кај секоја прва и три четвртини put name here будала.Оној кој се истакнува во една таква мала сурија исплашени вагинални процепи е оној кој знае виц.Или гатанка.
Убави,мали Еолци кој си личат еден со друг,се однесуваат исто освен во мининијанси,не трчаат по пешачки и ги слушаат мама и тато,макар и да не се согласуваат.Ги следат сите обичајни правила кои ги гледале во народните приказни режирани од best drunk award winner Мите Гроздановски.Делат совети и упатства прекажани од баба и дедо,вкоренети во времето кога Турците викале ОП.Цела една каша на набиена фобија од циркулативната карма која како Харпер ги брка оние кои грешат душа на судбината.
Ги сфаќам.
Концепт на стадо,милиони страници напишани за тоа стадо да биде послушно и да внимава на своите постапки.Од Деспоти кои морале да тепаат за да им биде изорана нивата,Фараони кои се ваделе себеси дека се деца на богови за да фрлат селани(и замислете чудо-евреи) во субмисија,преку Инквизитори кои палеле луѓе заради тоа што си играле на ти го-дај ми го со природата и тековите кои не смеат да ги контролираат тие пепел-to-be ништожници....се до денешните директори на фирми,прикриени масони кои наместо obedience велат карма,за да нема радикални промени во нивниот трансфер на пари олицетворени преку нож во нивниот свински врат.
Како обичниот човек да го преброди сето тоа?Како да се оттргне од стравот?Незнам искрено.Само знам дека Кармата е човечка творевина и нема врска со тоа дека Природата врши ретрибуција.Едноставно,кармата е создадена за да Командирот се исплаши и се откаже од убиството на Капетанот и превземањето на неговата газомасирачка фотелја,од пусти страв да не фати рак на тестиси or some shit like that.Накратко,за да се одржи гнасниот баланс на постоење.
Now the tricky part.
По секој пад на една Моќ,луѓето велат дека таа била уништена бидејќи нејзиниот курс на движење не соодветствувал со оној кој бил прифатлив и човечен.Потоа,истите тие кои ја рушат таа Моќ,не прават ништо друго,освен превземање на нејзиното место....се додека и тие самите не бидат урнати од некој нов wiseguy.Обична ебана човечка природа.Не барајте длабочина во тоа.
Целата моја лична фрустрација не се базира на самиот факт дека сите овие срања во човечкиот ум постојат.
Не.
Се базира на самиот факт дека морам да кореспондирам со нив и нивниот страв да го инкорпорирам секој ден,кој како ден е неуспешен поради самиот факт("самиот факт" word hattrick
) дека моето пропагирање на јавање на кармата,а не страв од неа е несфатено.Фрустрацијата уште повеќе се амплифицира себеси кога сфаќам дека морам да го достигнам врвот во еден ваков свет чии правила не почитувам и каде предизвикот е премал и се крие во мали фрагменти на преамбициозност кои може да се појават кај некоја огорчена будала на мојот пат.
Но,достигнувањето на врвот на своите идеали и амбиции,патем целосно непочитувајќи ја Кармата како измислена движечка сила,не значи дека немам страв.Ацтеките не загинаа од Конквистадорска пушка.загинаа од чума,дело на природата,увезено само за нивно suffering pleasure.Трпеливоста на природата е огромна во еден свет кој ја уништува и гази,во свет полн луѓе кои целосно себично се плашат за себеси од сила која може да ја повреди нивната субјективна причинска-последичност,патем заборавајќи на вистинскиот господар на овој свет,а тоа сепак не сме ние и нашата испрдочна измишљотина наречена Карма.
I do fear and respect Mother Nature.But in this world of Yes-a-lots,i will be a Deviant and a Libertine and a Ghast......and a challenger of all your ever pathetic fears.
Untill....Nature takes me back from whence i came.
