Bratot
Стоик и Машкртник!
Може да ти е чудно доколку се водиш од нормите кои нам ни се познати. Украина е чудна композиција само по себе и најголемата причина за поделбата во земјата треба да се бара многу подлабоко во функционирањето на земјата досега.
После Србија, Ирак и Либија изгледа некој конечно седнал и напишал домашна работа. Тоа се отслика уште во Сирија кога стратегијата на САД и НАТО беше тотално поразена и тоа двојно - воено и политички.
Мислам дека беше очигледно, превише очигледно кое ќе биде сценариото во Украина, пресликано од малце од Југославија, малце од Србија на Милошевиќ, создавање и финансирање на внатрешни организации по рецептот од сите бивши комунистички земји сега членки на НАТО, кампови за обука на диверзантски групи уфрлани на протести и урбана борба, употреба на платенички војски како во сите арапски земји, Косово, Македонија и сл. и сето ова проследено со тешка медиумска кампања за оцрнување на противникот и сите расположливи дипломатски притисоци под лозунгот “меѓународна заедница“, “меѓународно право“ и тн.
Западот интензивно инвестираше во припремањето на ова што го гледаме во изминативе 20 години. И никако не го добија посакуваниот резултат, иако навидум беа неколку пати доста блиско.
Причината за тоа е владеењето на бизнис картелите на најголемите играчи, подредени според богатството:
1. Ринат Ахметов (повеќе независен но зависен од бизнисот со гас од Москва, повикуваше на единство на Украина но никогаш не ја критикувал Русија)
2. Виктор Пинчук (зет на Леонид Кучма, блиски интереси со Русија, засега не зазема никаков став по актуелните прашања во Украина)
3. Генадиј Богољубов (Банкар, про-западен)
4. Игор Коломојски - украински и израелски државјанин ( Поставен од пучистите за губернатор на Днепропетровск и спонзор на екстремистите, во минатото влезе во бизнис војна со рускиот ривал Абрамович)
5. Вадим Новински
6. Јуриј Косјук
7.Петро Порошенко (Најголемиот пјун на Западот, нарекуван “кралот на чоколадата“, главен финансиер на Портокаловата Револуција, кој сепак извршувал министерска функција во власта на Азаров под партијата на Јанукович. Сега повторно е актуелен како клучен играч на Мајдан.)
8. Константин Жеваго
9. Сергиј Тихирко и останати....
Овие најмоќни олигарси се познати дека често пати ја менувале страната во зависност од нивните калкулации и исплатливоста. Тие не само што ја држат целата украинска индустрија и економија, туку и ги имаат во свои раце управувањето со државата, одлуките на владата, надворешната политика и сл.
Додека сега дел од нив заземаа про-западни и про-руски позиции, некои од нив мудро молчат во исчекување на победникот.
Мудроста на овие олигарси во изминативе 20 години беше вештото снаоѓање меѓу различните фракции и неверојатната способност да се угодат со секоја од страните.Сите овие олигарси имаат заеднички страв од Русија и се противат на зголемување на руското влијание. Пример беше судбината на најголемиот меѓу нив - Михаил Ходорковски, со кој Путин јасно им даде до знаење што може да се случи и со најбогатиот меѓу нив доколку проба да води анти-руска политика.
Едно е сигурно, олигарсите не сакаат распад на Украина, бидјеќи би се поделиле нивните бизниси и затоа ја преферираат власта во Киев (под себе) отколку власта на Русија (над себе).
Сепак, за овие креатури нема нешто за кое не може да се преговара.
Затоа секој нивен сојуз и партнерство е само од тактичка природа, додека уживаат во богатењето од бизнисите со Русија, своите пари сакаат да ги трошат што подалеку од неа.Другата работа која сите нив ги спојува е огромната желба и алчност да ги прошират своите бизниси во ЕУ, но во моментов Русија им овозможува многу побрзо и поголемо богатење и со тоа ги ограничува во развивањето на интереси со ЕУ. Никој од олигарсите не сака да го навлече гневот на Москва.
Дури неодамна Западот со САД конечно ја сфатија нивната одлучувачка улога и се разбира ја применија истата тактика на Путин и во март годинава во Виена го уапсија и затворија олигархот Дмитри Фирташ кој важеше за еден од најдобрите играчи на Путин.
Токму неговото елиминирање овозможи нова поделба во силите и назначување на новите прозападни губернатори во најбогатите реони.
Се’ понатаму ќе зависи како ќе се одигра играта меѓу овие олигарси.
Сами видовме како Тимошенко од играч на Западот стана играч на Москва, таа е најдобар пример за превртливоста на олигарсите и тоа за жал се отсликува на украинската политика.
Народот пак, никому не е приврзаник, тие се свесни за овие поделби на кланови и затоа плановите на САД и Западот ја утнале таргет групата од самиот почеток на авантурата со Украина. Затоа што народот го спојува сиромаштијата и постојаното незадоволство од Властите и влијанието на олигарсите над нивните судбини.
Можеби конечно ќе се изборат за конкретни смени.
Овие парамилитарни групи се малце надвор од контрола, особено ќе бидат опасни доколку Западот сега престане да ги снабдува и логистички поддржува.
Видовме како беа растртени “Слободната Сиријска Армија“ и останатите платенички филијали на вахабистите кои сега се свртија против себе.
Јас сум доста загрижен што на Западот постојано му успева ова сценарио со платенички војски, каде и да се на светот, дали тоа се нивните Блеквотерси, исламски терористи, дали тоа е УЧК, ОНА, сега гледаме нео-нацисти, “слободни народни армии“ и др. тие без поголеми проблеми ги пуштаат во секоја земја и никако да се најде начин против тоа.
in European borders since World War Two, and it is inevitable that Pentagon officials will use the Ukraine crisis to build political support for their nuclear plans. Providing better air and missile defenses for Eastern European partners is a start, but when it comes to deterring nuclear attack, there is no substitute for possessing a secure capacity to respond in kind. 
