Предизвик?!... ДА!

[Гладиус]

Секојдневно пред себе гледаме нови предизвици кои би требало да ги прифатиме за да успееме во нешто. Најчесто тоа и го правиме. Живееме за да ги исполнуваме предизвиците на животот.

Но што е со оние предизвици кои се само од забава?
Како реагирате на реченици како следната:

-Ај не можеш да направиш тоа и тоа(било што)...

Дали веднаш го прифаќате поставениот предизвик?
Ако да, дали е тоа поради тоа што сакате да се докажете дека можете, или чисто само од забава (колку да се случува нешто интересно)?
Ако не, дали е тоа поради стравот дека не би успеале во нештото или поради личната сериозност која не ви дозволува да се забавувате на тој начин?

Јас прифаќам предизвици, но додека се во граници на нормалата. Адреналинот расте кога знам дека правам нешто кое не би требало да го правам, само колку да ми биде забавно.

Вие?

 

[Crazy in Love]

Уф, јас искрено не сум многу по предизвици. Нормално, зависи се од самиот предизвик, но обично ги избегавам.

Ако не, дали е тоа поради стравот дека не би успеале во нештото или поради личната сериозност која не ви дозволува да се забавувате на тој начин?

И поради двете.

Не знам зошто, секогаш сум избегавала некои ептен авантуристички предизвици. Дури понекогаш мислам дека не знам да се забавувам како што треба.

Ќе се случи некогаш тук таму, ама после тоа се чувствувам глупаво. :jaj:

 

[bucio]

Предизвик зошто да не, се додека со тоа не се повредам себеси или друг, тогаш тоа не е предизвик туку нешто друго.

Сакаа да се капат и се капеа луѓето порано на плажата од вила Биљана, среќа јас тогаш не бев со нив и од нивните импресии не било многу забавно после капењето специјалците пред пушки да те носат на капија .

 

[Magde.]

-Ај не можеш да направиш тоа и тоа

На ваков муабет секогаш кажувам дека не можам да направам тоа зашо знам која му е целта, а поинтересно е да не потклекнеш на оваа реченица и да гледаш збунети фаци..
Инаку, сакам предизвици.
Недофатливите работи се најзабавни и повеќе се ужива кога конечно ќе ги добиеме. А и кога правиш нешо зашто треба да се докажеш и да му оставиш на другиот да ужива(зашо реално, некој ако ти даде предизвик, каков и да да е, ужива да гледа што правиш)е прилично забавно и убаво.

Адреналинот расте кога знам дека правам нешто кое не би требало да го правам

О да :Ц:
Или кога строго ќе ти забранат да правиш нешто имаш се поголема желба да го правиш тоа.

 

[Тhinker]

Прифаќам предизвик но во граници на нормалата. Најчесто тоа го правам заради забава. Не гледам некое докажување ако успеам да остварам некој предизвик. Значи just for fun

 

[MileJebo]

Постојат три дефиниции за ова:
1) Искомплексиоран идиот со големо его и голема желба за внимание, афирмација од околината и ниско ниво на свесност за рациналниот дел од ова паламудење.
2) Страв и немање амбиција со ниска самодоверба да превземе нешо поинтересно во животот од обична монотонија на ебаното секојдневие.
3) Идиот ама не толку тежок како првиот, што се обидува на херојски начин да го стави под контрола своето его, негирајќи ја својата анималност кој е дел од човештвото, и секој начин за нејзино минимизирање резултира со задлабочена негова мизерија.

Секој одговор зазема тежиште во однос на финалната последица од овој предизвиот т.е. неговиот понатамошен пристап во однос на ова прашање и неговото дејствие.

 

[Гладиус]

Постојат три дефиниции за ова:
1) Искомплексиоран идиот со големо его и голема желба за внимание, афирмација од околината.
2) Страв и немање амбиција со ниска самодоверба да превземе нешо поинтересно во животот од обична монотонија на ебаното секојдневие.
3) Идиот ама не толку тежок како првиот, што се обидува на херојски начин да го стави под контрола своето его, негирајќи ја својата анималност кој е дел од човештвото, и секој начин за нејзино минимизирање резултира со заблуда.

Секој одговор зазема тежиште во однос на финалната последица од овој предизвиот т.е. неговиот понатамошен пристап во однос на ова прашање и неговото дејствие.

А твојот одговор е?

 

[ada]

Постојат три дефиниции за ова:
1) Искомплексиоран идиот со големо его и голема желба за внимание, афирмација од околината и ниско ниво на свесност за рациналниот дел од ова паламудење.
2) Страв и немање амбиција со ниска самодоверба да превземе нешо поинтересно во животот од обична монотонија на ебаното секојдневие.
3) Идиот ама не толку тежок како првиот, што се обидува на херојски начин да го стави под контрола своето его, негирајќи ја својата анималност кој е дел од човештвото, и секој начин за нејзино минимизирање резултира со заблуда.

Секој одговор зазема тежиште во однос на финалната последица од овој предизвиот т.е. неговиот понатамошен пристап во однос на ова прашање и неговото дејствие.

Знаеш дека целото човештво, у глобала, може да се смести у триве категории?

 

[bucio]

Знаеш дека целото човештво, у глобала, може да се смести у триве категории?

Две за идиот и една за страв, Ада ти во мнозинството или во малцинството си?

 

[MileJebo]

Знаеш дека целото човештво, у глобала, може да се смести у триве категории?

Нели? :wink:

 

[***РЕНАТА***]

За жал,иако сум свесна колку незрело и идиотски прави да изгледам ова,морам да признаам дека реченици од ваков тип

-Ај не можеш да направиш тоа и тоа(било што)...

секогаш палат кај мене.

Не се гордеам со ова,бидејќи понекогаш имало тешки последици ова мое прифаќање предизвик по секоја цена,ама по се изгледа посилно е од мене.Не можам да се контролирам во вакви ситуации,се воздржувам,но внатрешно се јадам и на крај морам да го прифатам.

Што е уште потрагично не ми е толку битно мислењето на другите за тоа дали можам или не можам да направам нешто,колку што ме убива притисокот што си го создавам самата дека ако не се обидам нешто сум лузерка,дека ако испрпам и не прифатам некој предизвик сигурно ќе се каам и ќе си се гледам сама себе во не толку сјајно издание,дека ќе имам бедно мислење за себе...

Како што кажав не мислам дека ова е правилно,а уште помалку паметно,сакам да научам да се воздржувам понекогаш и се трудам most of the time.Исто,да нагласам дека ова се однесува на она што ЈАС го сметам за предизвик,а не некоја луда идеја наметната од страна,не прифаќам нечии фикс идеи или сл,но ако нешто мене лично ми се уврти во мозоков и го гледам како предизвик,мора да се обидам или истото ќе ме уништи пополека.

 

[peperutka25*]

Predizvik prifakam,no vo nekoj odredeni moi granici

 

[Blackout]

Сум за предизвици речиси секогаш.Се разбира дека имам цвена линија,секој има,само кај мене малку е подалеку поместена....
Не можеш да го направиш тоа палеше порано,ама ми стана некако клише и не ме предизвикува веќе воопшто,напротив некој инат ми создава и се сведува на ,,Не можам па што?,,. Ама доколку има некој добро формулиран предизвик...

 

[Zaphod Beeblebrox]

Хмм ретко човек прифаќа предизвик кој нема да му биде од корист. Затоа и сите предизвици што се прифаќаат се од корист на тој што прифаќа иако нема да го презентира тоа така. Предизвикот даден од сам себе е друга работа. За мене предизвикот е обичен бенчмарк кој ке си го зададеш пред себе но ке го направиш да биде тешко дофатлив за да си зголеми од значење. Обична работа ако направиш дека е тешка ке стане предизвик и самото остварување ке биде некаква победа.

 

[Кралот Марко]

Не сум човек кој оди по градови и села, планини и реки, полиња и шуми за да бара предизвици. Меѓутоа ако случајно налетам на некој кој ќе ме испровоцира за некаков предизвик, го одмерувам провокаторот а не предизвикот па врз основа на тоа прифаќам или не предизвик.