Прашања за Христијанството II

[Aleksandar Nevski]

Демонот верува дека има еден бог, но демон кој исуса ќе го познае како тело Божје, аутоматски станува добар дух - божји дух
Овде станува зббор за две различни картегории, знаење верување дека постои бог и знаење верување дека Исус е боженствен

Демоните живееле со Бога како Ангели пред да паднат. Прашањето за ВЕРА кај нив не важи бидејќи тие знаат многу убаво кој е Бог и немаат проблем да веруваат во Неговото постоење бидејќи го гледале секојдневно. Тоа што некој зол дух исповедал дека верува, не станува по никаков автоматизам добар. Еве ти пример:
Матеј 8:28-32 "
I koga pristigna na drugata strana
vo zemjata Gergesinska, Go sretnaa dvajca
obzemeni od demoni, koi izlegoa otkaj
grobi{tata; bea tolku lo{i {to
nikoj ne smee{e da mine po toj pat.
29 I ete, izvikaa i rekoa: „[to ima{
so nas Ti, Isuse, Sine Bo`ji!? Zar si
do{ol tuka pred vreme da n# ma~i{?“
30 A nedaleku od niv pasea golem broj
sviwi.
31 I demonite Go molea i govorea:
„Ako n# izgoni{, dozvoli ni da vlezeme
vo sviwine!“
32 I Toj im re~e: „Otidete!“ I tie izlegoa
i vlegoa vo sviwite. I odedna{
site sviwi jurnaa niz strmninata vo
moreto i se izdavija vo vodata."

 

[MIKI1]

Следен пат користи ХРИСТИЈАНИ наместо "рисјани". Тие сметаат дека со тој израз потценуваат...

O.K.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:01 ---

Рисјаните се лицемерни, и неспособни за логичко расудување.

Хм...

На темата „прашања до атеисттие„, поставив миљон прашања до атеистиве на форумов, а за возврат, не добив ниту еден саглам одговор, дури ни прост рационален одговор.

Значи, толку од атеистичката логичност...
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:03 ---

На Јуда со некој план направен од Бог пред почетокот на времето му било доделено да ја одигра својата улога.

Јуда го одиграл она кое демонот му го наложил. Види во Лука, 22.3.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:04 ---

За што е тој крив?

За предавството Христово, но и за среброљубието, кое во меѓувреме го стекнал.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:05 ---

За што е крив било кој кога улогите се одамна поделени?

Под услов, да се раѓаме како веќе испрограмирани а не слободни битија.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:07 ---

Немаме слободна воља, затоа што слободната воља по дифолт ја укинува Божјата семоќ, што е контрадикција.

Божјата семоќ не ја укинува слободната волја. Пошто сме створени по „...образ Божји...„ значи дека имаме и разум и слободна волја.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:09 ---

Никој не е за ништо крив, освен се разбира креаторот на трагикомедијата...

Така размислуваше и Адам, па својата кривица Му ја префрли на Бога.
Така размислуваше и Ева, па својата кривица и‘ ја префрли на змијата.

Од тогаш па наваму, така размислува секое човекови битие, не сакајќи да ја признае својата кривица.

 

[Donald Sikert]

Под услов, да се раѓаме како веќе испрограмирани а не слободни битија.

Божјата семоќ не ја укинува слободната волја. Пошто сме створени по „...образ Божји...„ значи дека имаме и разум и слободна волја.

Мики што вели христијанството за поимот СУДБИНА?

 

[MIKI1]

...

Еве кажи ми, дали е Јуда виновен за било што? Бог во својата семоќ му ја доделил таа улога. Тој си ја завршил работата.

Веќе е одговорено.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:11 ---

Со кое право ќе му биде судено?

Според Божјата праведност и вистинитост.
--- надополнето: 18 април 2012 во 09:14 ---

Мики што вели христијанството за поимот СУДБИНА?

Под поимот „судбина„, се подразбира стек од околности, под кои се случил одреден настан.

Под поимот „судбина„, не се подразбира предодреденост на сите минати, сегашни и идни настани во Светов, каде субјектите во тие настани, не би имале можност за избор, туку би го чинеле она кое однапред им било одредено.

Поимите „судбина„ и „слободна волја„ не се трпат еден со друг.

 

[Donald Sikert]

Под поимот „судбина„, се подразбира стек од околности, под кои се случил одреден настан.

Под поимот „судбина„, не се подразбира предодреденост на сите минати, сегашни и идни настани во Светов, каде субјектите во тие настани, не би имале можност за избор, туку би го чинеле она кое однапред им било одредено.

Поимите „судбина„ и „слободна волја„ не се трпат еден со друг.

Болдот е дефиниција за каузалност.

Се слагам дека каузалноста е исто што и судбината, зависи кој каков речник употребува.

Дали Бог има влијание врз судбината на единките или се е оставено на слободната волја (читај рандом избор на поединецот)?

Како се вклопува поимот "среќна околност" во христијанството?
Бог вмешал прсти или едноставно судбина (каузалност) , односно случаен избор на стек на околности кои довеле до среќната околност?

п.с немој пак да пишеш многу прашања наеднаш Сите прашања се во склоп на една целина, би било убао да одговориш како целина, да дадеш видување на суштината н апрашањата, немој едно по едно.

 

[Lord Raven]

Друга ми е поентата. Зошто се смета за негативен карактер, кога неговата постапка била дел од планот?

Good Luck with this one.

Види ја мојата дискусија на ова прашање со Мики1.

 

[MIKI1]

Болдот е дефиниција за каузалност.

Се слагам дека каузалноста е исто што и судбината, зависи кој каков речник употребува.

Дали Бог има влијание врз судбината на единките или се е оставено на слободната волја (читај рандом избор на поединецот)?

Како се вклопува поимот "среќна околност" во христијанството?
Бог вмешал прсти или едноставно судбина (каузалност) , односно случаен избор на стек на околности кои довеле до среќната околност?

п.с немој пак да пишеш многу прашања наеднаш Сите прашања се во склоп на една целина, би било убао да одговориш како целина, да дадеш видување на суштината н апрашањата, немој едно по едно.

Пеки.

Болдот е дефиниција за каузалност, само под услов, сите нешта да ги гледаш како прост збир од исклучиво материјално-енергетско-механички настани, кои, гледано механицистички, ја исклучуваат можноста за избор и каде сите настани се последица од просто механичко движење, по принципот „кој е посилен„.

Живите битија, сепак, не се прости „часовници„, туку имаат и душа, а човекот, има и разум и слободна волја, пошто е створен по „..образот Божји...„.

Бог нема насилно влијание врз единката. Бог очекува од нас да бидеме по Неговата волја, што не значи дека со тоа следење на Божјата волја, секој од нас себе си се претвора во послушен робот. Следењето на Божјата волја се сведува на нејзино добороволно прифаќање и практикување, во склад со личните дарови и стекот од околности во кои живееме.Така, секој од нас и понатаму останува уникатна Божја креација, склона не кон зло, туку кон добродетел, пошто сме створени и по „...подобието Божјо...„

Или, како што вели еден богослов: со прифаќањето на волјата Божја, ние навистина губиме на физички план, во поглед на слободата од своеглавото и произволно однесување (кое ни оддалеку не е по волјата Божја...), но добиваме на духовен план, со тоа што стануваме Христолики.

Поимот „среќна околност„ е токму тоа: среќна околност, каде сме извлекле жива глава или сме завршиле некоја добродетел. Не ја исклучувам Божјата „вмешаност„ во една таква ситуација, дотолку повеќе ако се работи за субјект кој верува. Во секој случај, Бог ги уредува настаните така, за да може на не‘ привлече кон Него. Дали таа Божја намера ќе ја прифатам или не, тоа е мој избор.

 

[Атеист]

На темата „прашања до атеисттие„, поставив миљон прашања до атеистиве на форумов, а за возврат, не добив ниту еден саглам одговор, дури ни прост рационален одговор.

Значи, толку од атеистичката логичност...

Одговори си добил, тоа што не ти се по ќеиф и се контрадикторни со „писмото“ е твој проблем

 

[MIKI1]

Одговори си добил, тоа што не ти се по ќеиф и се контрадикторни со „писмото“ е твој проблем

Кога велам „одговор„, мислам на задоволителен и рационално склопен одговор на чисто световно прашање и световна тема, небитно дали е или не е во склад со мојата вера.

Било каков одговор, не значи дека е и добар/задоволителен одговор. Во сциентизмот, прифатливи се само задоволителните одговори, кои не оставаат „простор„ за сомнеж во точноста од дадениот одговор, т.е. одговор кој го смирува човековиот (раз)ум.

Секој одговор или одговори, кои раѓаат сомнежи или раѓаат лавина од прашања, се далеку од задоволителни одговори.

 

[Атеист]

Кога велам „одговор„, мислам на задоволителен и рационално склопен одговор на чисто световно прашање и световна тема, небитно дали е или не е во склад со мојата вера.

Било каков одговор, не значи дека е и добар/задоволителен одговор. Во сциентизмот, прифатливи се само задоволителните одговори, кои не оставаат „простор„ за сомнеж во точноста од дадениот одговор.

Жалам што одговорите не ти се по твоја мерка, но тие се и дадени се

 

[MIKI1]

Види го мојот пост малку погоре...Го дополнив.

 

[Стефус-Рефус]

Пеки.

Болдот е дефиниција за каузалност, само под услов, сите нешта да ги гледаш како прост збир од исклучиво материјално-енергетско-механички настани, кои, гледано механицистички, ја исклучуваат можноста за избор и каде сите настани се последица од просто механичко движење, по принципот „кој е посилен„.

Живите битија, сепак, не се прости „часовници„, туку имаат и душа, а човекот, има и разум и слободна волја, пошто е створен по „..образот Божји...„.

Бог нема насилно влијание врз единката. Бог очекува од нас да бидеме по Неговата волја, што не значи дека со тоа следење на Божјата волја, секој од нас себе си се претвора во послушен робот. Следењето на Божјата волја се сведува на нејзино добороволно прифаќање и практикување, во склад со личните дарови и стекот од околности во кои живееме.Така, секој од нас и понатаму останува уникатна Божја креација, склона не кон зло, туку кон добродетел, пошто сме створени и по „...подобието Божјо...„

Или, како што вели еден богослов: со прифаќањето на волјата Божја, ние навистина губиме на физички план, во поглед на слободата од своеглавото и произволно однесување (кое ни оддалеку не е по волјата Божја...), но добиваме на духовен план, со тоа што стануваме Христолики.

Поимот „среќна околност„ е токму тоа: среќна околност, каде сме извлекле жива глава или сме завршиле некоја добродетел. Не ја исклучувам Божјата „вмешаност„ во една таква ситуација, дотолку повеќе ако се работи за субјект кој верува. Во секој случај, Бог ги уредува настаните така, за да може на не‘ привлече кон Него. Дали таа Божја намера ќе ја прифатам или не, тоа е мој избор.

Не ја гледам логиката. Ако бог сака да луѓето се однесуваат во склоп на неговата Воља зошто и дал тогаш слободна воља сами да си бираат. Нели е порационално и логично се да Бог прави сам. Не дека би се заморил нели семоќен е. Искрено дури и се сомневам дека постои слободна воља...Секој човек е резултат на генетиката и околината 2 работи кој го прават каков што е а врз нив нема влијание.

 

[Атеист]

Секој одговор или одговори, кои раѓаат сомнежи или раѓаат лавина од прашања, се далеку од задоволителни одговори.

Ти ствараат (раѓаат) тебе сомнежи. Ти реков исклучи го малку „писмото“ кога ги гледаш одговорите. Да не зборуваме за алхемијата (нека биде.... нели) на Јахве колку и какви сомнежи раѓа

 

[Само Човек]

. Ако бог сака да луѓето се однесуваат во склоп на неговата Воља зошто и дал тогаш слободна воља сами да си бираат. Искрено дури и се сомневам дека постои слободна воља...Секој човек е резултат на генетиката и околината 2 работи кој го прават каков што е а врз нив нема влијание.

Бог очекува убаво пиша Мики.
Ова со генетикта не е точно. Гените се како наполнет пиштол, од тебе зависии дали ќе испукаш.

 

[Donald Sikert]

Пеки.

Болдот е дефиниција за каузалност, само под услов, сите нешта да ги гледаш како прост збир од исклучиво материјално-енергетско-механички настани, кои, гледано механицистички, ја исклучуваат можноста за избор и каде сите настани се последица од просто механичко движење, по принципот „кој е посилен„.

Живите битија, сепак, не се прости „часовници„, туку имаат и душа, а човекот, има и разум и слободна волја, пошто е створен по „..образот Божји...„.

Бог нема насилно влијание врз единката. Бог очекува од нас да бидеме по Неговата волја, што не значи дека со тоа следење на Божјата волја, секој од нас себе си се претвора во послушен робот. Следењето на Божјата волја се сведува на нејзино добороволно прифаќање и практикување, во склад со личните дарови и стекот од околности во кои живееме.Така, секој од нас и понатаму останува уникатна Божја креација, склона не кон зло, туку кон добродетел, пошто сме створени и по „...подобието Божјо...„

Или, како што вели еден богослов: со прифаќањето на волјата Божја, ние навистина губиме на физички план, во поглед на слободата од своеглавото и произволно однесување (кое ни оддалеку не е по волјата Божја...), но добиваме на духовен план, со тоа што стануваме Христолики.

Поимот „среќна околност„ е токму тоа: среќна околност, каде сме извлекле жива глава или сме завршиле некоја добродетел. Не ја исклучувам Божјата „вмешаност„ во една таква ситуација, дотолку повеќе ако се работи за субјект кој верува. Во секој случај, Бог ги уредува настаните така, за да може на не‘ привлече кон Него. Дали таа Божја намера ќе ја прифатам или не, тоа е мој избор.

Каузалноста не е само прост збир од исклучиво материјално-енергетски-механички настан. Апсолутно е вклучен изборот на таквиот след на настани од страна на самата единка, или што би се рекло изборот е тој што го креира сиот тој прост збир.

Повторно во зависност од речникот изборот = слободната воља дадена од Бога, кој како милува.

Би рекол дека тука нема дилема околу ова прашање, се е јасно и кристално чисто, само напишано на различен "јазик".

Би те пршал околу среќната околност уште нешто.
Велиш Бог знае понекогаш да умеша прсти за да ја привлече единката кон него.
Дали вмешува прсти и во несреќната околност?