Некој неверник се шетал по работ на пропаст. Шетајќи се покрај пропаста тој се лизнал и пропаднал надолу во неа. При падот успеал да се фати за една пукнатина и така се задржал над бездната. Висејќи така, буквално ги пребројувал последните секунди на својот живот, атеистот помислил: "Ако постои Бог, нека ме спаси, нека ми помогне! И што би ми чинело ако јас сега се помолам на Бога. И ако Тој навистина постои, нека ме спаси, тогаш ќе поверувам и ќе се убедам дека Го има! "
И така, човекот почнал да се моли: "Боже, ако Тебе навистина тие има, тогаш те молам - спаси ме!" На оваа молитва не добил никаков одговор. Тогаш тој повторно се помолил: "Господи, Те молам, спаси ме! Ако ме спасиш Ти ветувам дека ќе поверувам во Тебе! "Тогаш го слушнал гласот на Бога:" Дури и да те спасам ти пак нема да поверуваш во Мене. "" Не, Господи, задолжително ќе верувам во Тебе! "Господ му одговорил: "Не, сепак, нема да веруваш во Мене и нема да ми бидеш верен." "Не, Господи, ќе Ти бидам верен, ветувам!" "Добро, тогаш се пушти од пукнатината со вера и Јас ќе те спасам." "Ти, што, да не мислиш дека сум си го изгубил разумот - извикал човекот - никогаш нема да го направам тоа! "
Потоа минало не многу време и атеистот полетаал во бездната ...