Правда ...Дефинитивно НЕ посебно не у нашата држава али и воопшто
Зошто сметаш дека тоа е така?
Верувам дека можеш истото да го поткрепиш со конкретни примери или ставови, кои те донеле до тоа тврдење (затоа што за се што тврдиме, ние, барем потсвесно имаме некоја причина/асоцијација/ што и да е, со која го поткрепуваме/оправдуваме нашиот став)
Се согласувам со се`,ама сум се запнала за ова.
Повеќе ќе ме боли мене,ама работата е што ќе го боли и него,а тој не заслужил да го удрат,и тоа не е праведно за него.
Колку и совршено урамнотежено да ја спроведува правдата Господ,природата или незнам кој,секогаш ќе има извесни пропусти,барем на моменти или периоди,секогаш ќе има такви што ќе добијат жежок шамар што не го заслужиле.
Како што кажа,концептот за идеална правда е илузорен,реално е да се надеваме на неков релативен,делумен баланс,неограничен ни просторно ни временски..
Кармата, како принцип, е ослободена од емоции/грижа на совест и сл. Всушност, може да се сведе на математички прецизен принцип кој вели дека секоја мисла и секое дело се рефлектира на се околу, како што и најмалата капка дожд која паѓа во океанот создава одредени бранови. И тука е личниот избор на мисли и дела, кој соодветсвува со нашата моментала свесност, да одреди каква рефлексија ќе оставиме за себе и за другите.
А, што се однесува до поколенијата кои го отплаќаат гревовите...Секоја душа која се инкарнира на светов, се инкарнира во одредено опкружение (семејство, град, држава, временски период) со одредена цел. Поинаку, одбираме родители и сл. преку кои најдобро ќе ја прочистиме нашата карма и ќе ја научиме лекцијата, а воедно, и тие ќе ги научат своите лекции и ќе ја прочистат својата карма. Така, дете може да се најде во опкружение кое отплаќа одредена карма, затоа што, истото соодветсвува со кармата кое тоа лично треба да ја отплати. Тешките околности во кое живее, никогаш не се последица само на туѓата карма. Тие се последици и на неговата карма од минатите животи која треба да ја одработи. Одговорноста е и негова.
Се разбира, ова се однесува кога го земаме принципот на карма и реинкарнација во предвид. А, за да го разбереме, потребно е и да претпоставиме и дека се е поврзано, ништо не е случајно и се, буквално се, има своја логична причина и последица, која е резултат на нашите мисли и дела низ безбројните наши ре-инкарнации.
Кога тоа ќе се прифати, тогаш станува јасно дека никој не е апсолутна жртва, ниту неправедно осуден на лоши околности. Се што живее, е последица на неговите мисли и дела. Ништо не отплаќа единствено поради гревовите на другите.
