на јузе протестантите му го испрале мозокот скорз, како чипиран е да иде по таа пропаганда.
Палестина
- Креатор на темата Таксист
- Време на започнување
Justae Verum
Sic Semper Tyrannis
- Член од
- 22 септември 2005
- Мислења
- 2.803
- Поени од реакции
- 3.299
А тебе ти го испрале муслиманите. За потсета, 500 години под муслимани сме биле, не под евреи. А кога муслиманите ќе ги истребат евреите, ќе дојдат за христијаните.
Знаеш дека во IDF има и муслимани и од други религии?
Последно уредено:
САД ја осудија објавата на Макрон за признавање на палестинска држава
Оваа невнимателна одлука служи само за пропагандата на Хамас и го кочи мирот, напиша американскиот државен секретар Марко Рубио на X.
kurir.mk
Да не имаше нешто и Северџанија да се изјаснува и околу ова ???
А ЕУ гомнарите уште ни памтат за резолуцијата на УСА за Украина во ОН, иако тие самите после како Попчиња ја подржаа во СБ !!!!!!!
Светско здружение на експерти за геноцид излезе со изјава дека Израел врши геноцид во Газа.
Во резолуцијата усвоена од Меѓународното здружение на експерти за геноцид (IAGS) се наведува дека однесувањето на Израел ги исполнува законските одредби утврдени во Конвенцијата на ОН за геноцид.
Резолуција од три страници, IAGS претставува низа активности преземени од Израел за време на 22-месечната војна, која се дефинира како геноцид, воени злосторства и злосторства против човештвото.
www.bbc.com
Случајно северџганскиве вљади да немааааат некаков став по ова прашање?
Во резолуцијата усвоена од Меѓународното здружение на експерти за геноцид (IAGS) се наведува дека однесувањето на Израел ги исполнува законските одредби утврдени во Конвенцијата на ОН за геноцид.
Резолуција од три страници, IAGS претставува низа активности преземени од Израел за време на 22-месечната војна, која се дефинира како геноцид, воени злосторства и злосторства против човештвото.
Israel committing genocide in Gaza, world's leading experts say
The world's leading association of genocide scholars cited several actions by Israel, including attacks on the healthcare sector and the killing of children.
www.bbc.com
Случајно северџганскиве вљади да немааааат некаков став по ова прашање?
Текст кој говори дека во самите темели на Израел се вградени нацифашизам и затоа денес гледаме геноцид ама никој особено не се потресува, ниту тнр демократски свет (добро познато е дека се креатори на таа идеологија која пак се наметнува целосно да ја преземе власта во тие држави) ниту пак другата страна (овие пак се надеваат дека тие процеси кај демонкратскиот свет ќе им овозможи да излезат победници -можеби ама по која цена) која говори за поправден и мултиполарен свет.
Дека нацифашизмот е вграден во темелите на Израел го забележале и предупредувале видни личности уште при самото создавање на Израел..
ГП
Во писмото од 2 декември, Херут се дефинира како движење „многу блиску до нацистичките и фашистичките партии во своите методи, политичка филозофија и општествена основа“.
Ова се сурови зборови, речиси незамисливи денес со оглед на тоа што Бегин подоцна ќе стане премиер на Израел и добитник на Нобеловата награда за мир. Но, во тој момент, додека новата држава бараше меѓународен легитимитет, Ајнштајн, Арент и други интелектуалци го видоа ризикот од авторитарен пресврт прикриен како национално ослободување.
Сенката на Деир Јасин
Централната точка на жалбата беше масакрот во Деир Јасин, палестинско село каде што во април 1948 година мажи од Иргун и Лехи масакрираа приближно 240 цивили, вклучувајќи жени и деца. Овој настан го шокираше арапскиот свет и го забрза бегството на Палестинците, придонесувајќи за проблемот со бегалците што сè уште е тешко оптоварен со конфликтот на Блискиот Исток денес.
За потписниците на писмото, Херут беше политички наследник на тој злостор. А проблемот не беше само морален, туку и политички: дозволувањето на Бегин да се претстави во Соединетите Држави како демократски лидер, собирајќи средства и поддршка, значеше давање легитимитет на сила што се фалеше со терористички акции и имаше за цел да го трансформира Израел во милитаризирана држава, лишена од вистински демократски принципи.
Интересно е да се забележи како младиот Израел веќе беше поделен помеѓу две спротивставени визии. Од една страна, работничката социјалистичка идеологија на Давид Бен-Гурион, кој изгради држава со кибуци, регрутна армија и колективен систем за одбрана. Од друга страна, националистичкиот и реваншистички став на Бегин, убеден дека само воена сила и идеолошки радикализам можат да го гарантираат опстанокот и експанзијата на земјата.
Ајнштајн и Арент, како космополитски Евреи израснати во Европа, ја виделе опасноста од овој втор модел. Тие добро знаеле што значи да се трансформира политиката во култ на насилство, откако ја искусиле трагедијата на тоталитаризмот од прва рака. Не е случајно што нивната осуда доби толку јасни тонови: тие сакаа да ја спречат државата родена од пепелта на Холокаустот да тргне по патишта слични на оние што ја доведоа Европа до катастрофа.
Предупредувањето имаше и стратешка и економска димензија. Во 1948 година, Израел беше сиромашен, изолиран, без природни ресурси и принуден да зависи од помошта на еврејската дијаспора. Доколку беше предводено од радикално движење, склоно кон употреба на сила и бескомпромисно во политичкиот компромис, ризикот беше двоен: недостаток на меѓународна поддршка и паѓање во бесконечен конфликт со арапските земји. Токму ова се случи во следните децении, со циклични војни и перманентна милитаризација што ја обликуваа израелската економија на воен начин, оставајќи го цивилниот развој во позадина.
Воено, Херут и Бегин претставуваа избор на мечот наместо плугот, на превентивната војна наместо градењето цврсти институции. Писмото го истакнуваше следново: доверувањето на иднината на Израел на оние што го имитираа Деир Јасин значеше зацврстување на логиката на силата, осудувајќи го целиот Блиски Исток на долг период на нестабилност.
Гледајќи го писмото денес, неговата геополитичка јасност е впечатлива. Ајнштајн и Арент разбраа дека раѓањето на Израел не е само решавање на историска трагедија, туку и почетна точка на нови глобални тензии. Нивната загриженост беше дека Западот, заслепен од вината поради Холокаустот, ќе замижи пред растот на силите во Израел кои немаат никаква врска со демократските принципи.
Во свет каде што Соединетите Американски Држави и Советскиот Сојуз ги поделија сферите на влијание, дозволувањето на националистичкиот и агресивен Израел да напредува можеше да ја претвори новата држава во топ, способен да го дестабилизира не само Блискиот Исток, туку и деликатната рамнотежа на моќта од Студената војна.
Од сите потписници, гласот на Хана Арент заслужува посебно внимание. За неа, политиката никогаш не била само вршење моќ, туку вршење одговорност. Осудата на Бегин и Херут значеше одбрана на идејата дека Израел треба да се роди како демократска и плуралистичка држава, способна за вклучување, а не само за исклучување. Арент веќе изрази радикални критики кон најнационалистичкиот ционизам, тврдејќи дека еврејска држава исклучиво за Евреите би произвела нови форми на конфликт. Нејзиното писмо до Њујорк Тајмс беше кохерентен дел од таа визија: предупредување за ризикот вчерашната жртва да стане утрешен угнетувач.
Денес, повеќе од седумдесет години подоцна, тоа писмо останува проблематичен документ. Честопати е отстранувано или преместувано во фусноти бидејќи го оспорува линеарниот наратив за раѓањето на Израел како едноставен триумф на слободата и правдата.
Сепак, во својата острина, таа задржува пророчка сила: Ајнштајн, Арент и другите потписници јасно видоа дека земја родена од огромната болка на Холокаустот ризикува да тргне по опасен пат ако не ја ограничи употребата на сила и митот за искупувачко насилство.
Тој глас останува предупредување: без политичка одговорност, без рамнотежа помеѓу безбедноста и демократијата, секоја држава, дури и онаа родена да го гарантира опстанокот на прогонуван народ, може да стане заробеник на самата логика за која се заколнала дека ќе се бори.
оригиналниот текст овде
Дека нацифашизмот е вграден во темелите на Израел го забележале и предупредувале видни личности уште при самото создавање на Израел..
ГП
Ајнштајн и Арент напишале во 1948 година дека Израел ќе стане како Хитлерова Германија
Во декември 1948 година, неколку месеци по основањето на Државата Израел, во рубриките на „Њујорк тајмс“ се појави отворено писмо кое беше предодредено да го потресе американското јавно мислење. Не беше потпишано од второкласни милитанти, туку од некои од најбрилијантните умови на дваесеттиот век, вклучувајќи ги Алберт Ајнштајн и Хана Арент. Група еврејски интелектуалци кои, по Холокаустот и војната, се чувствуваа обврзани да ја осудат опасноста што ја претставуваа Менахем Бегин и неговата партија Херут, директниот наследник на Иргун, вооружената организација што изврши насилни дејствија за време на британскиот мандат и озлогласениот масакр во Деир Јасин.Во писмото од 2 декември, Херут се дефинира како движење „многу блиску до нацистичките и фашистичките партии во своите методи, политичка филозофија и општествена основа“.
Ова се сурови зборови, речиси незамисливи денес со оглед на тоа што Бегин подоцна ќе стане премиер на Израел и добитник на Нобеловата награда за мир. Но, во тој момент, додека новата држава бараше меѓународен легитимитет, Ајнштајн, Арент и други интелектуалци го видоа ризикот од авторитарен пресврт прикриен како национално ослободување.
Сенката на Деир Јасин
Централната точка на жалбата беше масакрот во Деир Јасин, палестинско село каде што во април 1948 година мажи од Иргун и Лехи масакрираа приближно 240 цивили, вклучувајќи жени и деца. Овој настан го шокираше арапскиот свет и го забрза бегството на Палестинците, придонесувајќи за проблемот со бегалците што сè уште е тешко оптоварен со конфликтот на Блискиот Исток денес.
За потписниците на писмото, Херут беше политички наследник на тој злостор. А проблемот не беше само морален, туку и политички: дозволувањето на Бегин да се претстави во Соединетите Држави како демократски лидер, собирајќи средства и поддршка, значеше давање легитимитет на сила што се фалеше со терористички акции и имаше за цел да го трансформира Израел во милитаризирана држава, лишена од вистински демократски принципи.
Интересно е да се забележи како младиот Израел веќе беше поделен помеѓу две спротивставени визии. Од една страна, работничката социјалистичка идеологија на Давид Бен-Гурион, кој изгради држава со кибуци, регрутна армија и колективен систем за одбрана. Од друга страна, националистичкиот и реваншистички став на Бегин, убеден дека само воена сила и идеолошки радикализам можат да го гарантираат опстанокот и експанзијата на земјата.
Ајнштајн и Арент, како космополитски Евреи израснати во Европа, ја виделе опасноста од овој втор модел. Тие добро знаеле што значи да се трансформира политиката во култ на насилство, откако ја искусиле трагедијата на тоталитаризмот од прва рака. Не е случајно што нивната осуда доби толку јасни тонови: тие сакаа да ја спречат државата родена од пепелта на Холокаустот да тргне по патишта слични на оние што ја доведоа Европа до катастрофа.
Предупредувањето имаше и стратешка и економска димензија. Во 1948 година, Израел беше сиромашен, изолиран, без природни ресурси и принуден да зависи од помошта на еврејската дијаспора. Доколку беше предводено од радикално движење, склоно кон употреба на сила и бескомпромисно во политичкиот компромис, ризикот беше двоен: недостаток на меѓународна поддршка и паѓање во бесконечен конфликт со арапските земји. Токму ова се случи во следните децении, со циклични војни и перманентна милитаризација што ја обликуваа израелската економија на воен начин, оставајќи го цивилниот развој во позадина.
Воено, Херут и Бегин претставуваа избор на мечот наместо плугот, на превентивната војна наместо градењето цврсти институции. Писмото го истакнуваше следново: доверувањето на иднината на Израел на оние што го имитираа Деир Јасин значеше зацврстување на логиката на силата, осудувајќи го целиот Блиски Исток на долг период на нестабилност.
Гледајќи го писмото денес, неговата геополитичка јасност е впечатлива. Ајнштајн и Арент разбраа дека раѓањето на Израел не е само решавање на историска трагедија, туку и почетна точка на нови глобални тензии. Нивната загриженост беше дека Западот, заслепен од вината поради Холокаустот, ќе замижи пред растот на силите во Израел кои немаат никаква врска со демократските принципи.
Во свет каде што Соединетите Американски Држави и Советскиот Сојуз ги поделија сферите на влијание, дозволувањето на националистичкиот и агресивен Израел да напредува можеше да ја претвори новата држава во топ, способен да го дестабилизира не само Блискиот Исток, туку и деликатната рамнотежа на моќта од Студената војна.
Од сите потписници, гласот на Хана Арент заслужува посебно внимание. За неа, политиката никогаш не била само вршење моќ, туку вршење одговорност. Осудата на Бегин и Херут значеше одбрана на идејата дека Израел треба да се роди како демократска и плуралистичка држава, способна за вклучување, а не само за исклучување. Арент веќе изрази радикални критики кон најнационалистичкиот ционизам, тврдејќи дека еврејска држава исклучиво за Евреите би произвела нови форми на конфликт. Нејзиното писмо до Њујорк Тајмс беше кохерентен дел од таа визија: предупредување за ризикот вчерашната жртва да стане утрешен угнетувач.
Денес, повеќе од седумдесет години подоцна, тоа писмо останува проблематичен документ. Честопати е отстранувано или преместувано во фусноти бидејќи го оспорува линеарниот наратив за раѓањето на Израел како едноставен триумф на слободата и правдата.
Сепак, во својата острина, таа задржува пророчка сила: Ајнштајн, Арент и другите потписници јасно видоа дека земја родена од огромната болка на Холокаустот ризикува да тргне по опасен пат ако не ја ограничи употребата на сила и митот за искупувачко насилство.
Тој глас останува предупредување: без политичка одговорност, без рамнотежа помеѓу безбедноста и демократијата, секоја држава, дури и онаа родена да го гарантира опстанокот на прогонуван народ, може да стане заробеник на самата логика за која се заколнала дека ќе се бори.
оригиналниот текст овде
Brilliantly Debunked #usra #israel
Brilliantly Debunked‼️ #usa #israel #palestine #politics #congress #news #europe #uk #canada
Enjoy the videos and music that you love, upload original content and share it all with friends, family and the world on YouTube.
youtube.com
Кога овој Кинез би дошол во Северџганистан и би пробал да разговара со некој демократ или северџган по убедување би паднал на газот кога ќе види колку од овие две “етнички групи“ се не само уверени во оваа пропаганда туку и бесплатно ја шират а тој без страв јавно говори за неа!
ПС
Можеби затоа што Кинезите јадат слепи мишеви не се подложни на манипулкации и пропаганда, северџганиве јадат живи деца (така им говореше нивниот идол Црпе) па се подложни на пропаганда
