Не знам дали е ова вистинското место, но еве една кратка приказна:
VI век, Мека. Живуркало едно незабележително човече со име Мухамед. Секојдневието му било мизерно, исто како и на сите различни од земјопоседниците во тоа време. Човечето се оженило, работело како трговец, се печело на пустинското сонце... Кога ја поминало 40-тата година, разочарано од животот избегало во пештера каде што мислело што со себе. Еурека! Човечето го видело господ! Се вратило во Мека каде што раскажувало за својата авантура со господ. Најпрвин отишло кај рисјаните и им рекло "Правев муабет со господ. Јас сум вашиот нов месија!". Нормално му се изнасмеале и го понижиле. Втора шанса - човечето отишло кај евреите и им рекло "Правев муабет со господ. Јас сум вашиот месија!". Треба да си навистина глупав и игнорантен да го направиш ова и да очекуваш да ти поверуваат. Нормално истото сценарио - исмеан и понижен.
Така човечето избегало од Мека (веќе сите знаеле каков човек е, мора да оди некаде кај што никој не го знае за нов почеток) и заминало во Јатриб (подоцна Медина). Се мислело човечето што да прави и решило да оди кај пустинските номади. Каде да се обратиш на друго место ако не кај некој што е уште помизерен и поочаен од тебе и ќе ти поверува на секакви глупости барајќи излез. Така човечето со малце памет и манипулација на безмозочни номади започнало милитантно движење. Ако не бива со арно да го прифатат за месија, тогаш со сила. И започнало човечето со новата присилна стратегија и што да видиш - успех. За кратко луѓето од Јатриб му се придружуваат. Тие што одбиваат се или убиени или протерани.
Сега човечето се претвара во раката на милостивиот и праведен бог, која за чудо има сабја во раката и доколку не го прифатиш те коле. Започнува воена инвазија против Мека, гратчето што беше доволно интелигентно да го исмее овој лажен, самопрогласен месија. Првиот напад - пораз. Моралот паѓа, луѓето се разочарани од својот месија. Решение? Човечето итро како и секогаш ја наоѓа причината за поразот - неговите војници не веруваат доволно силно во својот бог и месија, па затоа ги казнил на ваков начин. Причина што би успеала само кај крајно необразуван народ. Како и да е, човечето не се откажува од помислата да ја освои Мека и да ги излечи своите фрустрации. Праќа емисар во Мека и се договара примирје меѓу двата града. Тука се случува најголемиот стратешки потег во воената историја. Човечето без многу бука го прекршува договорот, ја напаѓа Мека на препад и нормално ја освојува. Каков воин, со колку чест и достоинство.
Апетитите на човечето растат, како што би пораснале кај било кој човек без многу разум. Започнува сите околни населби и племиња да ги припојува кон својата религија, т.е. армија. На нишан му се неколкуте еврејски населби во околината. Тие што биле поплашливи избегале, оставајќи се во посед на човечето и неговата армија. Тие што одбиле и пружиле отпор биле брутално масакрирани. Така попатно се раѓа и проблемот на блискиот исток со евреите, т.е. Израел кој што трае и до ден денес.
Најголема штета било што човечето било писмено, па измислените муабети со господ ги запишувало, што подоцна станува главно четиво за секој муслиманин. Колку тажно. Да живееш според принципите на едно далечно време, по паметот на исфрустриран и очигледно луд војсководец кој бил опседнат со владеење на целиот свет.
VI век, Мека. Живуркало едно незабележително човече со име Мухамед. Секојдневието му било мизерно, исто како и на сите различни од земјопоседниците во тоа време. Човечето се оженило, работело како трговец, се печело на пустинското сонце... Кога ја поминало 40-тата година, разочарано од животот избегало во пештера каде што мислело што со себе. Еурека! Човечето го видело господ! Се вратило во Мека каде што раскажувало за својата авантура со господ. Најпрвин отишло кај рисјаните и им рекло "Правев муабет со господ. Јас сум вашиот нов месија!". Нормално му се изнасмеале и го понижиле. Втора шанса - човечето отишло кај евреите и им рекло "Правев муабет со господ. Јас сум вашиот месија!". Треба да си навистина глупав и игнорантен да го направиш ова и да очекуваш да ти поверуваат. Нормално истото сценарио - исмеан и понижен.
Така човечето избегало од Мека (веќе сите знаеле каков човек е, мора да оди некаде кај што никој не го знае за нов почеток) и заминало во Јатриб (подоцна Медина). Се мислело човечето што да прави и решило да оди кај пустинските номади. Каде да се обратиш на друго место ако не кај некој што е уште помизерен и поочаен од тебе и ќе ти поверува на секакви глупости барајќи излез. Така човечето со малце памет и манипулација на безмозочни номади започнало милитантно движење. Ако не бива со арно да го прифатат за месија, тогаш со сила. И започнало човечето со новата присилна стратегија и што да видиш - успех. За кратко луѓето од Јатриб му се придружуваат. Тие што одбиваат се или убиени или протерани.
Сега човечето се претвара во раката на милостивиот и праведен бог, која за чудо има сабја во раката и доколку не го прифатиш те коле. Започнува воена инвазија против Мека, гратчето што беше доволно интелигентно да го исмее овој лажен, самопрогласен месија. Првиот напад - пораз. Моралот паѓа, луѓето се разочарани од својот месија. Решение? Човечето итро како и секогаш ја наоѓа причината за поразот - неговите војници не веруваат доволно силно во својот бог и месија, па затоа ги казнил на ваков начин. Причина што би успеала само кај крајно необразуван народ. Како и да е, човечето не се откажува од помислата да ја освои Мека и да ги излечи своите фрустрации. Праќа емисар во Мека и се договара примирје меѓу двата града. Тука се случува најголемиот стратешки потег во воената историја. Човечето без многу бука го прекршува договорот, ја напаѓа Мека на препад и нормално ја освојува. Каков воин, со колку чест и достоинство.
Апетитите на човечето растат, како што би пораснале кај било кој човек без многу разум. Започнува сите околни населби и племиња да ги припојува кон својата религија, т.е. армија. На нишан му се неколкуте еврејски населби во околината. Тие што биле поплашливи избегале, оставајќи се во посед на човечето и неговата армија. Тие што одбиле и пружиле отпор биле брутално масакрирани. Така попатно се раѓа и проблемот на блискиот исток со евреите, т.е. Израел кој што трае и до ден денес.
Најголема штета било што човечето било писмено, па измислените муабети со господ ги запишувало, што подоцна станува главно четиво за секој муслиманин. Колку тажно. Да живееш според принципите на едно далечно време, по паметот на исфрустриран и очигледно луд војсководец кој бил опседнат со владеење на целиот свет.
