Мислам дека на секој му се случило да биде опседнат или помеко кажано да мисли или да фантазира или да се попали на некја личност која и не му е така позната (не се запознал лично) или личност со која се запознал но не остварил некаков си контакт со кој би биле поблиски или едноставно се запознавате со некој еднаш (дружба од одмор, средба на улица и сл) која потоа може и никогаш да не ја видите
Нема ништо лошо во тоа да се фантазира или да се помисли како би било кога би било ... тоа се слатки задоволстав кои му ги даваме на нашата имагинација, срце ... сега од друга страна па да се мисли постојано на некој далечен/ нереален во даденот момент е малку губење време ... бидејќи така се губи осет со сегашноста а се троши времето на нешто тотално апстрактно ...