Дивајн
блаблабла
- Член од
- 3 април 2005
- Мислења
- 15.748
- Поени од реакции
- 1.856
Мене ми има логика и едното и другото објаснување т.е. стравот од височина да е последица од некоја стресна ситуација или пак да е едноставно претпазлива мерка која нашето тело не може да ја негира па секогаш ја манифестира како фобија со сите знаци.
Кога размислував кај мене што е причината, се сетив на неколку страшни моменти, но незнам колку имаат влијание и дали токму тие ми го влеале стравот од височина или отсекогаш сум го имала. Тирурируриру!:jaj:
Се сеќавам на една слика од прозор од автобус, кога забрзан влезе лошо во една кривина и излета малку од патот, разнесувајќи дел од песокот пред превисоката провалија.
Се сеќавам и на една многу висока и тесна планинска патека (од едната страна голема провалија, нормално), доволна едвај еден човек да ја помине, па како по неа одиме цела група луѓе, а од спротивната страна доаѓа коњ. Колку смешно ми звучи секогаш кога ќе го кажам, ама моментот беше трауматичен! За наша среќа, коњот се реши да зачекори по ѕидот од провалијата, па поминавме безбедно. Не морам да кажам дека имам црна дупка за се` после тоа ... незнам како успеа тој да помине, како ние појдовме каде што бевме тргнати и како ме натераа другите да се вратам по истиот најстрашен пат!
Уствари има логика јас од овие работи да имам страв ... сега се сетив дека имам страв и од планини. :nesvest:
Кога размислував кај мене што е причината, се сетив на неколку страшни моменти, но незнам колку имаат влијание и дали токму тие ми го влеале стравот од височина или отсекогаш сум го имала. Тирурируриру!:jaj:
Се сеќавам на една слика од прозор од автобус, кога забрзан влезе лошо во една кривина и излета малку од патот, разнесувајќи дел од песокот пред превисоката провалија.
Се сеќавам и на една многу висока и тесна планинска патека (од едната страна голема провалија, нормално), доволна едвај еден човек да ја помине, па како по неа одиме цела група луѓе, а од спротивната страна доаѓа коњ. Колку смешно ми звучи секогаш кога ќе го кажам, ама моментот беше трауматичен! За наша среќа, коњот се реши да зачекори по ѕидот од провалијата, па поминавме безбедно. Не морам да кажам дека имам црна дупка за се` после тоа ... незнам како успеа тој да помине, како ние појдовме каде што бевме тргнати и како ме натераа другите да се вратам по истиот најстрашен пат!
Уствари има логика јас од овие работи да имам страв ... сега се сетив дека имам страв и од планини. :nesvest:
