Немате време?

[436053]

Еден професор стоел пред група студенти на час по филозофија и држел некои предмети пред себе. Кога започнал часот, без зборови подигнал голема, стаклена, празна тегла која најчесто ја користиме за зимница и ја наполнил со топчиња за тенис. Потоа ги запрашал студентите, дали оваа стаклена тегла е полна? Сите одговориле потврдно.

Потоа професорот земал кутија со каменчиња и ја истурил во теглата. Благо ја занишал. Каменчињата го исполниле празниот простор помеѓу тениските топчиња. Тогаш повторно ги прашал студентите, дали теглата сега е полна? Студентите одговориле со едно големо ДА.

Следната кутија која што ја земал професорот била полна со песок. Кога ги сипал песокот, тој секако ги исполнил сите празнини во теглата. Запрашал по трет пат, дали сега е полна теглата, каде тие повторно потврдно му одговориле. Тогаш професорот од под маса извадил две чаши со кафе и ги полил во теглата. Со кафето се натопил песокот. Студентите се смееле.

Сега, рекол професорот, додека се смеете, сакам да сватите дека оваа стаклена тегла го претставува вашиот живот. Тениските топчиња се битните работи во животот: верата, фамилијата, децата, здравјето и други работи што многу ви значат. Тоа се оние работи кои го исполнуваат вашиот живот и доколку се друго би снемало.

Каменчињата се вторите работи кои се важни: работата, куќата... Песокот преставува останатите работи, претежно малите нешта. Доколку ја наполните теглата само со песок, нема да има место за камчињата и тениските топчиња. Истото важи и во животот. Доколку го потрошите времето и енергијата на малите работи, никогаш нема да имате место за оние - битни работи.

Водете грижа за работите кои се клучни за вашата среќа. Играјте си со децата. Најдете време да посетите доктор. Изведете го партнерот на вечера. Однесувајте се како да имате 18 години. Секогаш ќе имате време да ја исчистите куќата или исперете колата. Прво погрижете се за тениските топчиња, а потоа следете ги приоритетите клучни за вашата лична среќа.

Една студентка дигнала рака и го прашала професорот - а што е со кафето? Тој се насмевнал и одговорил: "Драго ми е што го прашавте ова. Кафето значи дека колку и да мислите дека вашиот живот е исполнет и дека немате време, секогаш има простор за едно кафе со вашите пријатели".

Многу добар муабет.
Дали се согласувате со ова,и дали (ова се однесува на постарите на форумов,во години се разибира) сте се почуствувале дека стареете.И не прашувам за стаеење во години и во размислување,туку баш онака конкретно,како шот кажува во приказнава.

 

[Демијан]

aaaa i jas go citav ova mogu dobar tekst!

 

[RealGirL]

Добро што ме потсети.Ќе одам да се напијам кафе со пријтелите со кои не сум се видела одамна,а ми биле составен дел од секојдневието! Како што поминува времево,се ндевам дека нема да дојдам до степен каде што ќе немам време ни за себе!

 

[vmx]

Уф, одличен текст и поучен.

Ах више не си играм со песокот, само по малце. Ќе почнам поише на тенис. А и нормално кафето да не се изостави. :wink:

 

[Маwечко]

Оваа приказна ми ја кажа мајка ми одамна...
Да,вистина е,но жално е што повеќето што ги знам кога ќе пронајдат едно “топче“-обрнуваат внимание само на него и не гледаат ништо подалеку и не ги интереснира ништо друго освен тоа топче...
Јас гледам да имам време за се` подеднакво.Секако дека кога нешто ми е ново ќе се посветам малку на истото за да се прилагодам на она што ми го пружил шивотот,но не запоставувам се` останато што го сочинува мојот живот зашто на крај можам да останам само со празна тегла и едно топче во неа...

 

[Демијан]

Ovoj tekst go najdov na internet i mislam deka vredi da go procitate!!

Ova e najubavoto pismo koe go opkruzuva svetot I zasluzuva dve minuti citanje.

Mojot najdobar prijatel ja otvori komodata na svojata sopruga I izvadi edno paketce svitkano vo svilena hartija. Ne bese toa bilo kakvo paketce, tuku paketce so dolna obleka vo nego. Ja frli hartijata I go posmatrase paketceto.

"Ova go kupiv jas koga za prv pat bevme vo New York . Toa bese pred 8 ili 9 godini. Taa ne go nosese nikogas. Go cuvase za nekoja posebna prilika. E sega, veruvam, dojde momentot. "

Ja zema dolnata obleka I ja stavi so drugite raboti sto gi dobi od Pogrebalnoto. Negovata zena bese mrtva.

Se zavrte kon mene I mi kaza:

"Ne cuvaj nisto za edna posebna prilika. Sekoj den sto go zivees e edna posebna prilika. " Se sekavam uste na tie zborovi koi mi go promenija zivotot.



Deneska citam mnogu poveke od porano I cistam pomalku. Sedam na terasata I uzivam vo pogledot, bez da obrakam vnimanie na plevelot vo gradinata. Pominuvam poveke vreme so svojata familija I so prijatelite, a pomalku na rabota. Svakam deka zivotot e zbir od iskustva koi sto treba da se cenat. Od sega ne cuvam nisto poveke. Sekoj den pijam od moite kristalni casi. Koga ke posakam si ja nosam novata jakna, duri I koga odam vo samoposluga. I mojot omilen parfem si go stavam togas koga ke si go posakam. Recenici kako: " Eden den …." ili "Vo eden od slednite denovi "…. se minato, tie se od mojot recnik iskluceni. Koga e isplatlivo sakam rabotite ovde I sega da gi vidam ili cujam ili napravam.

Ne sum bas siguren sto zenata na mojot prijatel bi napravila da znaela deka slednoto utro nema da se razbudi (edno utro na koe nie ne mislime). Veruvam deka bi sakala na svojata familija I na svoite najbliski da im se javi. Mozebi bi sakala so nekoi stari prijateli da se smiri ili da im se izvini za starite karanici. Mozebi bi otisla vo kineski restoran da jade (toa bese nejzinoto omileno jadenje).

Postojat tie mali raboti sto bi me voznemirile koga bi znael deka denovite mi se odbroeni. Bi mi bilo zal za poedini prijateli sto nema da gi vidam poveke, istite tie na koi sakav da im se javam "vo eden od slednite denovi". Bi mi bilo zal sto na moite bliski ne sum im kazuval dovolno cesto kolku gi sakam. Sega ne propustam, ne odlozuvam I ne cuvam nisto poveke sto vo zivotot moze da mi dade radost I nasmevka.

Si kazuvam sebesi deka sekoj den e nesto posebno. Sekoj den, sekoj cas I sekoja minuta se nesto posebno.

 

[^Кристи^]

Застрашувачки е дури како на овие години немам време за некои работи и сум постојано во движење.
Просто се плашам што ќе биде после некои си десет па и повеќе години (кога здравје Боже ќе оформам семејство) ?!
Таков тип на човек сум кој максимално се посветува на работата и тоа што го имам започнато сакам секогаш да го завршам на време т.е. како јас така и околината да биде задоволна од мене и мојата работа.
Сепак прашање на време е, но едно е сигурно-животот со брзо темпо и динамичното живеење бараат премногу жртва.

 

[city]

Па и јас искрено секогаш во животот се фаќам себе си во лага кога велам дека немам време за кафе, прошетка или нешто слично и тогаш ќе заинатам и на себе ќе си го докажам токму она што го вели текстот, дека секогаш и секаде може ако сакаш да најдеш време за себе за работите околу себе, за пријателите, за кафето и сл..

И сум решен и покрај тоа што студирам два факултета и работам, никогаш да не си дозволам да престанам да ги правам работите што сум ги правел претхнодно, а кои ме превеле среќен (а тоа се пријателите, другарите...итн.)

Ако си дозволиме секојдневните обврски да ни ги скратат задоволствата во животот, тоа значи дека сме решиле да живееме еден живот во кој ќе бидеме робови на работата и дефинитивно ќе му се предадеме на времето, таков живот според мене брзо се здосадува.

 

[**MEMORY**]

Темава ми ги отвори очите за некои работи на кои никогаш не сум ги помислила. Супер е тоа што е кажано и секој може да извади некој заклучок ама ако навистина го практикува. Треба максимално да го живееме животот и рационално да ги искористиме сите оние работи што ни идат со него. Да се живее ден за ден, а не утре ова, утре она..
Супер тема.

 

[Сатори]

&

Добар текст, со смисла и цел.:smir:

Мојот живот-само кафе и топчиња, по некое камче, без присуство на песок.

 

[Fabullous_178]

Текстот е прекрасен.Ке се обидам да употребам некој дел од него,пошто моментално во животот имам само мал број на топчиња и многу малце песок.Ништо повеке и премногу време.
All i need i love...

 

[SV-Strange]

Мојот другар, додека студираше у Скопје на филозофскиот факултет, беше импресиониран како никогаш досега од професорот Саркањац. Уствари овој професор го раскажувал ова, за теглата со топчињата, песокот и кафето, и ова е многу поучно, се надевам дека сите имате барем малку време за кафе

 

[Natural-girl]

Ovoj tekst go najdov na internet i mislam deka vredi da go procitate!!

Ova e najubavoto pismo koe go opkruzuva svetot I zasluzuva dve minuti citanje.
... Sekoj den, sekoj cas I sekoja minuta se nesto posebno.

Ова само покажува колку е животот убав ако така си сфатиме, дека секој ден, час и минута треба да правиме нешто корисно или нешто убаво за нас. Дека секој момент е посебен...Дека не треба да се замараме со карање, со лутење и снобизам, туку дека треба да ги прифатиме другите, да му дадеме шанса на секого...Да уживаме во животот...итн итн.

 

[кики]

Жално е кога ќе сфатиш дека работата ти го преокупирала животот. Си изгубил време за семејството, пријателите...со самото тоа забораваш да живееш. Забораваш дека си човек кои има емоции и треба да ги сподели со другите. Стануваш робот, воркохолик, кој постојано гледа да работи и далеку зад себе ги остава примарните работи во животот.
Секогаш гледам да послевтам внимание на семејството и пријателите. Сакам да сум дома со нив, на кафе, секогаш се трудам да ги вметнам во и онака пребукираниот дневен распоред за да не заборавам дека живеам.:smir:

 

[латас]

Ако си дозволиме секојдневните обврски да ни ги скратат задоволствата во животот, тоа значи дека сме решиле да живееме еден живот во кој ќе бидеме робови на работата и дефинитивно ќе му се предадеме на времето, таков живот според мене брзо се здосадува.

апсолутно го делам и множам твоето мислење...

иако... често велам немам време... другарите на тоа ми одговараат: па купи си, 5 денари е!
хехехе само се насмевнувам на тоа и се ставам на мисла... зар навистина немам време?!? море имам, само не ми е рационално искористено, поради големата количина на песок... сакам да го планирам времето однапред, меѓутоа секогаш се случува нешто непредвидено што ќе ги поремети сите планови...
дефинитивно, ке се обидам да го полијам животот со кафе, а притоа камчињата и лоптите да си останат во теглата...