Интересно. Извор бугарска Википедија, која притоа се повикува на патеписите на Евлија Челеби.
bg.wikipedia.org
Првин, не ти е сосем точно. Во оригиналот е:
Прегледај го приврзокот 457145
ГРАД ВИЛАНДИВА
Неговото оригинално име е Виладова. На
бугарски значи „голем свештеник“. Ова е исто така војводство во Ќустендил.
Има малку муслимани, но многу бугарски бунтовници.
Многу е чудно зошто во бугарската страница на Википедија за Софија не се земени мислењата на Челеби за овој град. Зошто? Или за Валандово Челеби е релевантен, а за Софија не е. Како го објаснуваш тоa, лицемеру?
Еве ти еден мал дел да видиш што твојот Челеби пишувал за Софија:
Прегледај го приврзокот 457146
Прегледај го приврзокот 457147
СОФИЈА, СТАРИОТ ЦЕНТАР НА РУМЕЛИЈА
Историчарите од сите христијански народи едногласно пишувале за овој антички град: Откако Адам и вториот татко на човештвото, Ное, ги испратиле своите седумдесет луѓе на друго место. Владетелот на племето Калимон отишол во земјата на Хасан. Бидејќи планините Херм, изградени во Египет по упатствата на пророкот Идрис, биле уништени од поплавата, тој ги поправил и се населил таму. По неговата смрт, бил погребан на планината Ехрам. Неговиот син, Мисраим, го наследил и го изградил градот Фустат. Мисраим потоа починал, оставајќи седумдесет деца.
Еден од неговите синови, Сарфијаил, прво дошол во Рум и талкал наоколу. Тој ги засакал водата и воздухот на Софија и се населил таму, одгледувајќи деца и внуци. Синот на Сарфијаил, по име Софа, станал исто толку просперитетен како и неговиот татко и изградил сто градови и замоци на земјата Софија. Неговите други деца исто така верувале во пророците од своето време и никогаш не му припишувале партнери на Бога. Латинските истории почнале да ги запишуваат настаните од оваа Софија. Бидејќи српскиот народ бил само воини и храбри луѓе, а не уметници, нивната држава била краткотрајна. Затоа, нивните истории се концизни, но точни. Кога овој крал починал, неговите деца се скарале меѓусебно. Во тоа време, Менаил, Бугарин, дошол и го освоил градот Софија, владеејќи триста години и просперирајќи го регионот.
Прегледај го приврзокот 457148
Во времето на Исус, кога една кралица по име Елена просперирала во Истанбул, една девојка по име Ај-Софија во Пловдив станала многу позната, собрала војници, ја освоила Софија и владеела сто и пеесет години. Бидејќи пронашла толку многу богатства на планината Ви и го разубавила градот Софија со нив, го нарекле градот Софија.
Подоцна, нејзиниот татко, откако слушнал дека е ловец на богатство, ја поканил во Истанбул и со парите што ги пронашол, ја изградил црквата Света Софија за четириесет години. Бидејќи ја нарекол црквата Света Софија, ја нарекле Света Софија.
Подоцна, оваа девојка починала и била погребана во саркофаг на висок столб во подножјето на бањата Казаскер. Мермерниот саркофаг потоа бил исполнет до врв со змии и стоногалки.
Прегледај го приврзокот 457149
Прегледај го приврзокот 457150
Накратко, ова место преминувало од една држава во друга, и во овој свет обоен во атлас, градот Софија понекогаш цветал, понекогаш пропаѓал. Конечно, во 706 година по хиџра, Балаба-паша, еден од везирите на Гази Худавендигар, ја опсседнал Софија со море од војници. По седумдесет дена, ги победил силите за поддршка што доаѓале одзади, ги евакуирал жителите и го освоил замокот. За време на битката, старешините на латинските племиња ги евакуирале градските ѕидини, му се поклониле на Балабан-паша и побарале место за живеење во Софија. Кога слушнале дека нивното барање е одобрено, другите племиња во замокот, кои потоа се евакуирале, му ги предале клучевите од портата на командантот и им покажале место во градот на Бугарите. На племињата Рум и Лаза им било покажано место во градот Плевне во областа Никопол. Така, замокот бил мирно освоен, а преостанатите Срби ги уништиле дваесет и седумте кули на замокот и почнале да се борат. Балабан-паша, наредувајќи им на муслиманските членови на племето Гози да маршираат во единаесет колони, извикал „Моите волци!“ и влегоа во урнатините на замокот. Припадниците на племето Лаза, кои излегоа молејќи за милост, огорчени што им е одземена татковина во Софија, влегоа во замокот зад воините за да им помогнат на Србите. Сепак, и тие беа погубени и замокот беше освоен. Големиот командант, Балабан-паша, почна да ги урива ѕидовите на замокот и ги срамни со земја неговите кули и бастиони за четириесет дена. Според латинската историја, овој замок бил масивно утврдување, големо колку Истанбулскиот замок, со обем од четириесет и седум илјади скалила. Ги истражував неговите урнатини и темели. Во подножјето на планината Виташ, во областа наречена Курт Баглари (Волчји лозје), во областа за поклонение Бали Ефенди, од страната на Пиневиче, на патот кон селото Хаџи Караман, на падините на Лозне, сè до реката Искер и на местото на фармата Кенан-паша. Овие им се познати на сите жители на Софија. Во грчката историја е запишано дека имал дваесет и седум порти, илјада и седумстотини кули, седумдесет илјади тела и седумстотини талисмани.
Денешна Софија е како кварт на аголот од стариот градски ѕид.
All 10 volumes of Evliya Çelebi's Seyahatnâme published by Üçdal Neşriyat; largely in today's Turkish, though it can still be hard to understand
archive.org
Зошто овие „факти“ не се внесени на страницата на бугарската Википедија за Софија, благонадежен Б'лгарину?
