city
Модератор - технократ!
- Член од
- 1 март 2005
- Мислења
- 2.780
- Поени од реакции
- 277
- Возраст
- 38
Можно ли е истовремено да се биде добар шеф, добар пријател и добар татко? Која е цената за успехот на професионален план?
Можен ли е успех на сите овие полиња?
Може ли да се направи совршен баланс помеѓу пријатели, семејството и работата?
Вреди ли успехот на професионален план за сметка за заспоставеноста на синот?
Колкава е посветеноста која ја бара семејесвтото (сопруг(а), цена, родители)?
Според мене, едно од овие три работи мора да трпи. Ако се решиш за посветеност кон работата тогаш семејството е тоа што трпи, тогаш не можеш да се посветиш на пријателството и да изградиш големи пријатели. Јас ова го имам доживеано, лично. И токму поради тоа ми е потребно вашето мислење.
Дополнителен мотив на темава ми е изјавата на г. Антонио Милошски од пред некој ден:
„Да се биде добар министер или подобар татко? Таа дилема често ме придружуваше. Предолго по странските аеродроми, прекратко со своите дома. ВМРО-ДПМНЕ има човечки, потенцијални и сигурно неколку способни кандидати за министер за надворешни работи. Одлуката не ми беше лесна, но го известив премиерот уште пред половина година, а вчеравечер, во полна доверба, ја потврдивме“
Пред некој ден еден пријател ми го кажа следново:
Додека јас работев макотрпно, растеа моите деца. Сега ги гледам порасните и не сум свесен кога помина тој период. Додека бев јас на работа помина најзначајниот период од мојот живот, кој јас немав можност да го видам. Сега ми е криво за истото, но сега е доцна. Поради работата ја изгубив близината со моите две ќерки. Не вреди да си посветен толку. Ништо нема толава цена!
Кој е вашиот став?
Можен ли е успех на сите овие полиња?
Може ли да се направи совршен баланс помеѓу пријатели, семејството и работата?
Вреди ли успехот на професионален план за сметка за заспоставеноста на синот?
Колкава е посветеноста која ја бара семејесвтото (сопруг(а), цена, родители)?
Според мене, едно од овие три работи мора да трпи. Ако се решиш за посветеност кон работата тогаш семејството е тоа што трпи, тогаш не можеш да се посветиш на пријателството и да изградиш големи пријатели. Јас ова го имам доживеано, лично. И токму поради тоа ми е потребно вашето мислење.
Дополнителен мотив на темава ми е изјавата на г. Антонио Милошски од пред некој ден:
„Да се биде добар министер или подобар татко? Таа дилема често ме придружуваше. Предолго по странските аеродроми, прекратко со своите дома. ВМРО-ДПМНЕ има човечки, потенцијални и сигурно неколку способни кандидати за министер за надворешни работи. Одлуката не ми беше лесна, но го известив премиерот уште пред половина година, а вчеравечер, во полна доверба, ја потврдивме“
Пред некој ден еден пријател ми го кажа следново:
Додека јас работев макотрпно, растеа моите деца. Сега ги гледам порасните и не сум свесен кога помина тој период. Додека бев јас на работа помина најзначајниот период од мојот живот, кој јас немав можност да го видам. Сега ми е криво за истото, но сега е доцна. Поради работата ја изгубив близината со моите две ќерки. Не вреди да си посветен толку. Ништо нема толава цена!
Кој е вашиот став?