Мали или големи чекори?

[>>LadY<<]

Како највеќе практикувате? Да одите чекор по чекор, или полека но сигурно или пак немате време за чекање, па правите големи отскокнувања во животот? И зошто е тоа така? Дали е подобро да не се губи времето залудно и директно да одиме на голем чекор, или можеби сметате дека малите чекори ги градат големите? Колку е навистина така? Од искуство за кој пристап мислите и знаете дека е позастапен и поправилен?
Јас сепак сметам дека малите чекори во суштина лежат во основата на секоја голема работа. Затоа што, според мене , како што малите нешта го прават животот убав, така ги градат и големите работи кои ни се случуваат во него. Подобро е да се оди полека, но сигурно кон целта, отколку на стаклени нозе, или несигурно, со можност од ризикот да се скршне од правилниот пат.. НО, тоа е само моето мислење..
Кое е вашето?:smir:

 

[Александра Д.]

Сосема се согласувам. Не треба да се брза, за се има време. Се треба да се прави континуирано....Така да ... малите чекори се секогаш подобриот избор...:wink:

 

[AceMaus]

Нормално дека со мали е поубаво, полека сигурно, но до сега на неколку пати не по моја воља животот ме водел со големи, за да подоцна стојам во место

 

[Crazy in Love]

Полека, но сигурно е моето мото. Е сега, дека најчесто сакам одма резултати, така е, ама си имам јас трпение и полека си се движам кон определената цел. Што знам, сметам дека помалите чекори се посигурни, постабилни, а јас преферирам стабилност. Со брзање и земање големи чекори се има краткотрајна добивка, а со помали чекори се има поголем ефект на долгорочен план.

 

[Annabel]

Модерниот живот е хаотичен и многу често презафатен.
Се случува некои денови да ми се целосно исполнети со обврски,со места на кои што треба да отидам,со луѓе со кои што треба да се сретнам...и сум приметила колку повеќе ангажманите извршуваат притисок врз мене тоа ме тера да правам поголеми чекори и постојано да брзам.
Е после таквите денови сфаќам дека треба да олабавам малку и да се посветам на некои работи кои ме исполнуваат и со тоа ги намалувам чекорите и се движам многу бавно.А и поубаво се чувствувам кога се “движам“ со мали чекори-имам сила секогаш за да продолжам кон нови предизвици.
Успех,натпревар,побрзај времето ќе те згази...се мисли кои често ми поминуваат низ глава пред да заспијам(кога ќе го сумирам денот) ама се научив да се опуштам,да одам полека.Сега за сега добро е .

 

[VeS]

Не тежнеам кон големи чекори,а и несакам големи промени.
Се плашам од секој чекор што ќе го направам,ама нема назад... што и да направам ќе се каам,ама ќе ми помини.
А,и како што рече малите чекори причинуваат поголемо задоволство, отколку големите чекори. Тие ги превземаш еднаш на некое време и потоа пак све по старо.
Зависно за какви чекори се работи... сепак подобро е да си превземаме помали чекори,а ако направиме каков и да било голем чекор,секогаш покрај него би постоело и 10% ризик.
Малите чекори не се ни приметуваат

 

[DonJas]

Како највеќе практикувате? Да одите чекор по чекор, или полека но сигурно или пак немате време за чекање, па правите големи отскокнувања во животот? И зошто е тоа така? Дали е подобро да не се губи времето залудно и директно да одиме на голем чекор, или можеби сметате дека малите чекори ги градат големите? Колку е навистина така? Од искуство за кој пристап мислите и знаете дека е позастапен и поправилен?
Јас сепак сметам дека малите чекори во суштина лежат во основата на секоја голема работа. Затоа што, според мене , како што малите нешта го прават животот убав, така ги градат и големите работи кои ни се случуваат во него. Подобро е да се оди полека, но сигурно кон целта, отколку на стаклени нозе, или несигурно, со можност од ризикот да се скршне од правилниот пат.. НО, тоа е само моето мислење..
Кое е вашето?:smir:

јас лично во последно време станав премногу самокритичен... со тоа правејки мали чекори како загревање и потоа правам голем... за таа промена да биде приметена од страна на другите.. да сфатат дека нешто се сменило од предходно .. но сепак се трудам тој голем чекор да биде сигурен за да нема грешки во падежи па да трескам главата од ѕид. Малите чекори се битни за основни промени и одлуки. Но сепак и малите и големите мора да бидат присутни за промените да бидат целосни и ефективни.

 

[Ankica]

Кога бев млада ,грабев низ животот и многу често бев напната ,нервозна ,незадоволна од себе ,како минуваа годините сватив дека многу работи не зависат од нас ,оделе со големи чекори или мали ,крајниот резултат не е наш . ГОлемите чекори само повеќе не трошат и прават да сме напнати и постојано во брзање а тоа не е секогаш најдобриот начин.Ако нашата цел е хумана и не е на штета на други ,патот сам ќе ни се отвара ,без оглед со какви чекори се движиме до целта. Слушајте го своето внатрешно чувство ,тоа ќе ви ја покаже правата големина на чекорите.