Здраво на сите
Прв пост на Кајгана и веднаш во љубовни проблеми. Знам дека изгледа патетично, но бар во виртуелниов свет можам да и олеснам на душава.
Ке дадам мала предисторија. Врска од три и пол години, стабилна, многу време вложено во неа и со планови за иднина. Цура од угледно семејство, образована и навидум ретка ѕверка.
Ја третирав како кинеска кралица. Прави изненадувања, купувај штикли, нон стоп по концерти, одмори. Арно ама, работата летово пукна. Ме фати на изненадување, а сето тоа траеше неколку дена. Кога мислев дека дојдовме до степен идеално ми рече дека не е среќна со мене и сака да прекинеме. Пробав да ја ублажам работата, но таа инсистираше. И така се случи.
Поминаа шест-седум месеци и ја уште неможам да ја извадам од мозок. Meanwhile, она си работи на случајот и веќе си има нов потенцијален/веќе дечко. Не знам точно бидејќи не сме веќе во контакт, а и искрено несакам да се замарам. Се најубаво и посакувам, нека си ја најде среќата.
Да и пишам да се видиме не доаѓа во предвид. Прво гордоста не ми дава, а второ нејќам да и го билдам егото.
Сакам да ја заборавам.
Што нети правам. Се отрув од алкохол, нон стоп гледам да сум зафатен, се бавам со хоби, имам друштво и машко и женско и пак е исто. Ке заборавиш на момент, веднаш потоа ти се враќа во мислите. Ке се сетам на некои безвезни работи што сме ги правеле, дали сме гледале ѕвезди цела вечер, или сме расправале филозофија или сме имале секс. Емотивно се сјебав и попуштив на факултет. Не памтам кога последен пат сум се наспал како што треба.
Особено боли кога дознаваш детали за нејзиниот љубовен живот. Сум прошол и порано низ болни раскини, но после 2-3 месеци се враќав во нормала. Секогаш велам дека нема да се затрескам, и пак заглавив.
Знам дека треба да стиснам заби, да издржам машки и да дадам време на времето.
Ме интересира туѓо мислење како да се вратам на колосек? Any hints?
