Кога подобро ќе размислам во глобала тоа е точно, крушата под круша паѓа да. Сметам дека барем 70% од она што сме го прави воспитувањето што сме го добиле од нашите родители, додека растеме.
Уште од најмала возраст гледаме како се однесуваат нашите родители, и во тие години не можеме да пресудиме дали тоа е добро или лошо, но какво и да е тоа за нас станува нормала, мерило за однесување кое мислиме дека е добро што покасно на еден или друг начин ќе го манифестираме.
Еве на пример во некои фамилии без морални вредности, голема е шансата и децата да тргнат по тие лоши патишта, но тука е можноста децата да сфатат дека тоа не е морално и да тргнат по сосема друга насока. Затоа е се релативно, и индивидуално, се зависи од личноста и од степенот на интелегенција која ќе ја има за да пресуди дали ќе тргне по истиот пат или да започне сосема друг пат.
