КРАТОК ОПИС ЗА НАСТАНОКОТ НА УНИВЕРЗУМОТ
Кога треба да се толкува Универзумот преку нашата сопствена свест за нејзиното постоењето нема да е можно тоа да го го направиме само со научните докази!!!
Уште пред времето нашата ера почнува револуција во смисол на научните истражувања на универзумот. Многу научници ќе изнесат свои теорији за универзумот, со надеж дека нивната теорија е вистинската престава за визуелноста (која што ја имаале во времето кога тоа се случувало и допрваќе се случи) и за тоа што сакале да кажат и докажат. Сведоци сме на тоа дека многу од тие теорији се отидени во заборав поточно паднале, но нивната свест за да тоа го запазат, потоа мудроста, трудот и ангажиранјето за да успеат во тоа никогаш нема да се заборави. Во суштина нивната теорија без оглед на тоа дали била исправна или не таа дава можности, на тие кои што се бават и го следат тоа; да се ангажираат повеќе во таа област, со тоа што, ќе изнесат нови теорији со нови аргументи. Значи, предходните теорији несе е за потценуванје, туку тоа е појдовна точка т.е. патоказ за тие кој што ќе се одлучат да се бават и се ангажирани во областа на астрономијата, физиката...
Од нашето властито искуство на свеста треба да знаеме дека свеста ги има сите потребни атрибути на Творецот, содржани во физичката и психичките способности на свеста, кои се потребни за да може Универзумот да биде онаков каков е. Затоа, евидентно е, дека со тие физички и психички способности располага целиот универзум.
Причината за која не е можно да се објасни ништо без упастватата на Творецот, Творецот на секое нешто живо и неживо, е тоа што, нема одговор а да не може да преку неговите одредби да се дојде до посакуваното.
Љубовта кон Створителот е составниот дел во вербата на тоа што Створителот го создал и на сето она со што он управува, и тоа е единствената гаранција за постоењето на универзумот..
Универзумот како психичка и физичка активност не можел и не може да бил создаден, и не може да опстане само по себе.
Меѓутоа, имајки го предвид фактот дека физичката и психичката активност не можат да се одвојат од својот Создател, тоа значи, кога го гледаме материалниот универзум, ние дури тогаш можеме да приметиме и видиме како тоа делува на физичката активност - со помошта на тоа, кога он станува метериален и видлив.
Ние секако дека сме ограничени со релативизмот на просторот и времето, додека Творецот е над тие и сите други категорији.
Законите и информациите за универзумот укажуваат на едниот персоналниот Законодавец. Од логичноста и вистината која што се подразбира самата по себе, ’од ништо не може да резултира ниту може да се создаде нешто’, следи заклучокот, дека услов е на секое постоење, доколку сака нешто да постоји (бидејки не може да постоји ниту може да се створи од ништо нешто), мора да се верува за постојењето и создавањето само по себе на нешто... !!?
Со фактите и проценката на потенциалот за почетокот на неговото створење, во Универзумот немало ништо и од ништо, и само од една и единствена точка (вероватно во центарот! научниците не се слагаат со ова теорија)! е створен интер и интра универзумот. Современите научни откритија се во потполност во хармонија со Светите Записи, каде што го кажуваат и го докажуваат тоа.
Логично е, ако Бинг Бенг воопшто имало и се случило (според сите научни кругови и според светите записи тоа се случил), мора да постоело стварање на материја. Спрема законите на физиката тоа е невозможно (наукат може да даде резултати само доколку постои материја, енергија, димензии...)!? Тоа е една основна контрадикција која што во моментов не е можно да се реши! Дали е реално да се верува дека универзумот евулирал од настанот за кого можеби сепак нема научни факти, или пак тоа и понатака за научниците ќе остане само како ’паметна случајност’?! Сугрно дека не, покрај објективните докази за спротивното на тоа , може да се каже дека е тоа погрешно размислување.
Георгес Лемаитре, католички теолог, математичар, космолог, сугерирал дека Бог можел да го покрене Бинг Бенг’от. Тој ја презентирал идејата дека просторот е создаден од изклучителна топла состојба. Со постепеното ширење на универзумот, материјата станувала ладна и евидентно се разлукувала, создавјки ја комлексната структура што ние го гледаме денес.Оваа идеја на крајот еволуираше во популарната Биг Бенг теорија. Вероватно осврнувајки се на фактите од Светите записи за тоа дека: универзумот е створен од ништо, и за шест дена, т.е за шест временски периоди.
Дефинитивниот заклучок до кое е дојдена денес модерната астрофизика т.е квантната механика упатува на фактот дека целиот универзум, заедно со материалниот и временската димензија, настанал во моментот на една голема експлозија. Со теоријата на огромната експлозија (Бинг Бенг) докажано е дека целиот универзум настанал од ништо – теорија “Ништо“, со експлозија само од една точка одприлика пред 17 милијарди години (најнови информации). Ова теорија е воедно и единственото научно објаснување за формирањето и почетокот на универзумот, која што е прифатена од страна на сите научни кругови. Пред стандардната терија за Бинг Бенг’от се предпоставува дека апсолутно не постоело материја, простор, ниту време. Материја, енергија и време створени се од едно непостоење која може да се дефинира како апсолутно метафизичко окружување каде што немало ни материја, ни енергија, па дури ниту време, туку само маглина, небула. Со овој факт и откритие до кое е дојдена модерната физика, како што кажав погоре светите книги веќе имеле за тоа зознанија и објаснувања.
Луѓето универзумот го доживувале на различни начини, пред се во зависност од нивото на развојот и цивилизацијата. Денешното гледање на универзумот од страна на човечанството преставува, во однос на потребите на луѓето, исклучително ниско ниво на знаење со многу погрешни мислења и приоди, па дури и лажни информации - и дека луѓето земаат се за здраво и готово,,,!! Тоа се последици од резултатот на правецот од истражувањата на универзумот врз основа на денешната наука која што е недоволна точна и без некоја безперспектива (затоа што, не се земаат во предвид и скоро да не обрнува внимание и не му придаваат поголема важност на светите Книги и знаења ).
Без оглед на постоечката традиција на источните земји, западната цивилизација, како економска јака и агресивна, сепак, ќе наметне свој начин на размислување во развојот на човековата цивилизација (бидејки не бараат друга алтернативно решение!) и во погледот на сите области на човековите интереси кој што прети да во потполност ја потисне интересовноста за метафизиката т.е. креацизмот.
Единствениот вистински пристап за запознавањето на универзумот што овозможува за добивање на сите знаења и познавања кои што луѓето ги интересира за универзумот, како и на тие луѓе кој што не им е интересно, но се исклучителни важни и со големо значење за развојот на човековата цивилизавија и заштитата на животната средина, па и дури и на планетата земја, предуслов е да тоа се направи преку светите знаења - како што впрочем тоа и го правеле научниците од редот на Никола Коперник (свештеник), Георгес Лемаитре (свештеник), Исак Њутн (свештеник) и многу други научници свештеници и алими.
Запознавањето на луѓето со правата вистина за универзумот, ќе им овозможи на луѓето да ја знаат вистината за Створителот, за Неговото совршенство и Неговата способност да не упати на правиот пат, т.е. правецот за запознавањето на Универзумот која што ќе им овозможи на луѓето да го запознаат појавувањето на животот и цивилизациите во неа.
Големите глобални енергији, духовни, како и други и помали, специални и посебни енергији, кријат во себеси огромни знаења и можности кое што може да има корист човечанството а со тоа и човековата цивилизација. До овие знаења и моќта не може да се дојде со никакви истражувања на материјалната свера, туку само со истражувања кои што се бават со духовната свера. Меѓутоа, за превземање на овие знаења и моќта е потребна висок степен на духовното ниво, а до тоа се доаѓа споро и претежно по пат на истражувачкиот пристап. Тука лежи основниот проблем за развојот на човечанството - тоа е затоа што, тоа тргнало во погрешен правец, во правецот на истражувањето на материалната свера, навлегувајки во енигматички ситуации а со тоа губејки се во овие истражување за кое тешко се наоѓа излез.
Представата на луѓето за космосот се базирани на костурот од универзумот кои што главната улога ја имаат звездите, планетите, маглината..., значи материјата.
Содржината и организацијата на универзумот се обратни. Најголемиот дел на универзумот ја сочинува енергијата (хидроген, хелиум...), додека материјата спаѓа во содржината како најмалку значаен, а просторно најмалиот дел од универзумот.
Луѓето обично под Универзумот подразбираат само материалниот свет, додека материалниот свет во универзумот е најмалку застапена иако материјата е огромна, но по важноста има најмала функција. Енергетскиот свет феноменалноста на универзумот е таа што, официјалната доктрина не може да го измени - универзумот всушност е светот на енергијата.
Во текот на бескрајната историја на универзумот, Створителот го створил универзумот (во горе наведениот период) точно онака како што го замислил.
Универзумот во хармонија со идеите на Створителот и понатака ќе се развије - со ширенјето на универзумот, со пронаоѓанје уште некоја нова димензија освен на тие што ни се познати ... - , бидејки, денешнота состоба на универзумот не преставува никаква крајна граница нити било каков значајен момент во развојот на унуверзумот. Универзумот непрекидно ќе се развива во смисол на сложеноста на неговите функции, усовршување на енергијата, материјата и живите суштества.
На тој процес никогаш нема да му дојде крајот - но само до определениот рок; на нејзиното конечност односно неговото време траење - dhe Big Grunch!?
Се поставува прашање: aко вселената е навистина создадена од моделот на атомот, а и фактите говорат во прилог на тоа каде е тогаш, во таа вселена, нашата планета земја?!
Господарот на световите, не упатува како да ја дознаеме и таа тајна и ни вели:
Од овој ајет произлегува дека над Земјата се створени седум небеса. Врз основа на овие информации може без никакви потешкотии да се утврди каде земјата се наоѓа во вселената. Имено, на вселената која има седум небеса постои само едно место над кој се наоѓаат судумте небеса. Тоа е самиот центар на вселената. Само над центарот на вселената се наоѓаат седумте небеса. Доколку Земјата беше сместенa на некое друго место на вселената, на пример: на второ, трето, четврто итб. небо, во тој случај над нас немаше да се најдат седум небеса, туку два, три, чети, итн. Овој факт ни дава за право да без никакви дилеми да поставиме прашање: дали навистина нашата планета Земја е сместена во самиот центар на вселената.
Доколку е така тогаш би требало хелиоцентричниот систем да падне!?
Одиме понатака, зошто галаксиите се одалечуваат од нас?
Од страна Едвин Хубле, Георге Лематре, Александар фридман и некои другу научници, е потврдено дека галаксиите од нас се одалечуваат, и како да бегаат од Земјата! Се работи за феномено каде што ги збунува научниците.
Тие всушност, само би кружеле во своите космички електронски патеки, и тоа кај нас, со предпоставка кога би го виделе од вселенскиот центар, ќе се создаде привид дека бегаат од нашата планета.
Центарот на вселената, значи, е единственото место од каде може да се види дека галаксиите од нашата планета бегаат. Тоа е уште еден аргумент кој ни оди во прилог на хипотезата/претпоставката дека земјата навистина може да е во центарот на вселената – тоа што го потврдуваат светите записи! Но доколку е тоа така тогаш нашиот сончев систем нема да се нареше така туку геоцентричен систем...!?
Рускиот физичар Александар Фридман и Белгискиот космолог Георгос Леамитре во 1992 год. тоа го потврдиле и кажале, декаУниверзумот може да биде во состојба да се шири. Исто така и Хубеловиот закон - Едвин Хубле ја подржува ова теорија. Со Хубеловиот закон добиваме пропорционалност помеѓу далечината на галаксијата и неговата брзина на одалечувањето.
Колку е галаксијата одалечена, побргу се одалечува од нас. Потоа, научниците Фред Хојле, Херман Банди и Томас Голд (Англичани), предлагаат нова теорија на постојана положба.
Според оваа теорија Универзумот постојано се шири а новата материја спонтано настанува во празнините. Ново настаната материја се акумулира и создава нови звезди - за една година до четри sвезди се раѓаат! Празниот простор има позитивна енергија,така што космолошката константа е причнителот за забрзаното ширење на празниот простор. Стивен Хакин ги подржува горе наведените докази, дека тие не ја докажуваат постојаната состојба туку ширењето на Универзумот. Значи, кога се мисли дека Месечината од земјата се одалечува, се мисли на тоа, дека со самото ширење на универзумот сите планетарни состојки т.е. сите галаксии се одалечуваат...
Кога треба да се толкува Универзумот преку нашата сопствена свест за нејзиното постоењето нема да е можно тоа да го го направиме само со научните докази!!!
Уште пред времето нашата ера почнува револуција во смисол на научните истражувања на универзумот. Многу научници ќе изнесат свои теорији за универзумот, со надеж дека нивната теорија е вистинската престава за визуелноста (која што ја имаале во времето кога тоа се случувало и допрваќе се случи) и за тоа што сакале да кажат и докажат. Сведоци сме на тоа дека многу од тие теорији се отидени во заборав поточно паднале, но нивната свест за да тоа го запазат, потоа мудроста, трудот и ангажиранјето за да успеат во тоа никогаш нема да се заборави. Во суштина нивната теорија без оглед на тоа дали била исправна или не таа дава можности, на тие кои што се бават и го следат тоа; да се ангажираат повеќе во таа област, со тоа што, ќе изнесат нови теорији со нови аргументи. Значи, предходните теорији несе е за потценуванје, туку тоа е појдовна точка т.е. патоказ за тие кој што ќе се одлучат да се бават и се ангажирани во областа на астрономијата, физиката...
Од нашето властито искуство на свеста треба да знаеме дека свеста ги има сите потребни атрибути на Творецот, содржани во физичката и психичките способности на свеста, кои се потребни за да може Универзумот да биде онаков каков е. Затоа, евидентно е, дека со тие физички и психички способности располага целиот универзум.
Причината за која не е можно да се објасни ништо без упастватата на Творецот, Творецот на секое нешто живо и неживо, е тоа што, нема одговор а да не може да преку неговите одредби да се дојде до посакуваното.
Љубовта кон Створителот е составниот дел во вербата на тоа што Створителот го создал и на сето она со што он управува, и тоа е единствената гаранција за постоењето на универзумот..
Универзумот како психичка и физичка активност не можел и не може да бил создаден, и не може да опстане само по себе.
Меѓутоа, имајки го предвид фактот дека физичката и психичката активност не можат да се одвојат од својот Создател, тоа значи, кога го гледаме материалниот универзум, ние дури тогаш можеме да приметиме и видиме како тоа делува на физичката активност - со помошта на тоа, кога он станува метериален и видлив.
Ние секако дека сме ограничени со релативизмот на просторот и времето, додека Творецот е над тие и сите други категорији.
Законите и информациите за универзумот укажуваат на едниот персоналниот Законодавец. Од логичноста и вистината која што се подразбира самата по себе, ’од ништо не може да резултира ниту може да се создаде нешто’, следи заклучокот, дека услов е на секое постоење, доколку сака нешто да постоји (бидејки не може да постоји ниту може да се створи од ништо нешто), мора да се верува за постојењето и создавањето само по себе на нешто... !!?
Со фактите и проценката на потенциалот за почетокот на неговото створење, во Универзумот немало ништо и од ништо, и само од една и единствена точка (вероватно во центарот! научниците не се слагаат со ова теорија)! е створен интер и интра универзумот. Современите научни откритија се во потполност во хармонија со Светите Записи, каде што го кажуваат и го докажуваат тоа.
Логично е, ако Бинг Бенг воопшто имало и се случило (според сите научни кругови и според светите записи тоа се случил), мора да постоело стварање на материја. Спрема законите на физиката тоа е невозможно (наукат може да даде резултати само доколку постои материја, енергија, димензии...)!? Тоа е една основна контрадикција која што во моментов не е можно да се реши! Дали е реално да се верува дека универзумот евулирал од настанот за кого можеби сепак нема научни факти, или пак тоа и понатака за научниците ќе остане само како ’паметна случајност’?! Сугрно дека не, покрај објективните докази за спротивното на тоа , може да се каже дека е тоа погрешно размислување.
Георгес Лемаитре, католички теолог, математичар, космолог, сугерирал дека Бог можел да го покрене Бинг Бенг’от. Тој ја презентирал идејата дека просторот е создаден од изклучителна топла состојба. Со постепеното ширење на универзумот, материјата станувала ладна и евидентно се разлукувала, создавјки ја комлексната структура што ние го гледаме денес.Оваа идеја на крајот еволуираше во популарната Биг Бенг теорија. Вероватно осврнувајки се на фактите од Светите записи за тоа дека: универзумот е створен од ништо, и за шест дена, т.е за шест временски периоди.
Дефинитивниот заклучок до кое е дојдена денес модерната астрофизика т.е квантната механика упатува на фактот дека целиот универзум, заедно со материалниот и временската димензија, настанал во моментот на една голема експлозија. Со теоријата на огромната експлозија (Бинг Бенг) докажано е дека целиот универзум настанал од ништо – теорија “Ништо“, со експлозија само од една точка одприлика пред 17 милијарди години (најнови информации). Ова теорија е воедно и единственото научно објаснување за формирањето и почетокот на универзумот, која што е прифатена од страна на сите научни кругови. Пред стандардната терија за Бинг Бенг’от се предпоставува дека апсолутно не постоело материја, простор, ниту време. Материја, енергија и време створени се од едно непостоење која може да се дефинира како апсолутно метафизичко окружување каде што немало ни материја, ни енергија, па дури ниту време, туку само маглина, небула. Со овој факт и откритие до кое е дојдена модерната физика, како што кажав погоре светите книги веќе имеле за тоа зознанија и објаснувања.
Луѓето универзумот го доживувале на различни начини, пред се во зависност од нивото на развојот и цивилизацијата. Денешното гледање на универзумот од страна на човечанството преставува, во однос на потребите на луѓето, исклучително ниско ниво на знаење со многу погрешни мислења и приоди, па дури и лажни информации - и дека луѓето земаат се за здраво и готово,,,!! Тоа се последици од резултатот на правецот од истражувањата на универзумот врз основа на денешната наука која што е недоволна точна и без некоја безперспектива (затоа што, не се земаат во предвид и скоро да не обрнува внимание и не му придаваат поголема важност на светите Книги и знаења ).
Без оглед на постоечката традиција на источните земји, западната цивилизација, како економска јака и агресивна, сепак, ќе наметне свој начин на размислување во развојот на човековата цивилизација (бидејки не бараат друга алтернативно решение!) и во погледот на сите области на човековите интереси кој што прети да во потполност ја потисне интересовноста за метафизиката т.е. креацизмот.
Единствениот вистински пристап за запознавањето на универзумот што овозможува за добивање на сите знаења и познавања кои што луѓето ги интересира за универзумот, како и на тие луѓе кој што не им е интересно, но се исклучителни важни и со големо значење за развојот на човековата цивилизавија и заштитата на животната средина, па и дури и на планетата земја, предуслов е да тоа се направи преку светите знаења - како што впрочем тоа и го правеле научниците од редот на Никола Коперник (свештеник), Георгес Лемаитре (свештеник), Исак Њутн (свештеник) и многу други научници свештеници и алими.
Запознавањето на луѓето со правата вистина за универзумот, ќе им овозможи на луѓето да ја знаат вистината за Створителот, за Неговото совршенство и Неговата способност да не упати на правиот пат, т.е. правецот за запознавањето на Универзумот која што ќе им овозможи на луѓето да го запознаат појавувањето на животот и цивилизациите во неа.
Големите глобални енергији, духовни, како и други и помали, специални и посебни енергији, кријат во себеси огромни знаења и можности кое што може да има корист човечанството а со тоа и човековата цивилизација. До овие знаења и моќта не може да се дојде со никакви истражувања на материјалната свера, туку само со истражувања кои што се бават со духовната свера. Меѓутоа, за превземање на овие знаења и моќта е потребна висок степен на духовното ниво, а до тоа се доаѓа споро и претежно по пат на истражувачкиот пристап. Тука лежи основниот проблем за развојот на човечанството - тоа е затоа што, тоа тргнало во погрешен правец, во правецот на истражувањето на материалната свера, навлегувајки во енигматички ситуации а со тоа губејки се во овие истражување за кое тешко се наоѓа излез.
Представата на луѓето за космосот се базирани на костурот од универзумот кои што главната улога ја имаат звездите, планетите, маглината..., значи материјата.
Содржината и организацијата на универзумот се обратни. Најголемиот дел на универзумот ја сочинува енергијата (хидроген, хелиум...), додека материјата спаѓа во содржината како најмалку значаен, а просторно најмалиот дел од универзумот.
Луѓето обично под Универзумот подразбираат само материалниот свет, додека материалниот свет во универзумот е најмалку застапена иако материјата е огромна, но по важноста има најмала функција. Енергетскиот свет феноменалноста на универзумот е таа што, официјалната доктрина не може да го измени - универзумот всушност е светот на енергијата.
Во текот на бескрајната историја на универзумот, Створителот го створил универзумот (во горе наведениот период) точно онака како што го замислил.
Универзумот во хармонија со идеите на Створителот и понатака ќе се развије - со ширенјето на универзумот, со пронаоѓанје уште некоја нова димензија освен на тие што ни се познати ... - , бидејки, денешнота состоба на универзумот не преставува никаква крајна граница нити било каков значајен момент во развојот на унуверзумот. Универзумот непрекидно ќе се развива во смисол на сложеноста на неговите функции, усовршување на енергијата, материјата и живите суштества.
На тој процес никогаш нема да му дојде крајот - но само до определениот рок; на нејзиното конечност односно неговото време траење - dhe Big Grunch!?
Се поставува прашање: aко вселената е навистина создадена од моделот на атомот, а и фактите говорат во прилог на тоа каде е тогаш, во таа вселена, нашата планета земја?!
Господарот на световите, не упатува како да ја дознаеме и таа тајна и ни вели:
Од овој ајет произлегува дека над Земјата се створени седум небеса. Врз основа на овие информации може без никакви потешкотии да се утврди каде земјата се наоѓа во вселената. Имено, на вселената која има седум небеса постои само едно место над кој се наоѓаат судумте небеса. Тоа е самиот центар на вселената. Само над центарот на вселената се наоѓаат седумте небеса. Доколку Земјата беше сместенa на некое друго место на вселената, на пример: на второ, трето, четврто итб. небо, во тој случај над нас немаше да се најдат седум небеса, туку два, три, чети, итн. Овој факт ни дава за право да без никакви дилеми да поставиме прашање: дали навистина нашата планета Земја е сместена во самиот центар на вселената.
Доколку е така тогаш би требало хелиоцентричниот систем да падне!?
Одиме понатака, зошто галаксиите се одалечуваат од нас?
Од страна Едвин Хубле, Георге Лематре, Александар фридман и некои другу научници, е потврдено дека галаксиите од нас се одалечуваат, и како да бегаат од Земјата! Се работи за феномено каде што ги збунува научниците.
Тие всушност, само би кружеле во своите космички електронски патеки, и тоа кај нас, со предпоставка кога би го виделе од вселенскиот центар, ќе се создаде привид дека бегаат од нашата планета.
Центарот на вселената, значи, е единственото место од каде може да се види дека галаксиите од нашата планета бегаат. Тоа е уште еден аргумент кој ни оди во прилог на хипотезата/претпоставката дека земјата навистина може да е во центарот на вселената – тоа што го потврдуваат светите записи! Но доколку е тоа така тогаш нашиот сончев систем нема да се нареше така туку геоцентричен систем...!?
Рускиот физичар Александар Фридман и Белгискиот космолог Георгос Леамитре во 1992 год. тоа го потврдиле и кажале, декаУниверзумот може да биде во состојба да се шири. Исто така и Хубеловиот закон - Едвин Хубле ја подржува ова теорија. Со Хубеловиот закон добиваме пропорционалност помеѓу далечината на галаксијата и неговата брзина на одалечувањето.
Колку е галаксијата одалечена, побргу се одалечува од нас. Потоа, научниците Фред Хојле, Херман Банди и Томас Голд (Англичани), предлагаат нова теорија на постојана положба.
Според оваа теорија Универзумот постојано се шири а новата материја спонтано настанува во празнините. Ново настаната материја се акумулира и создава нови звезди - за една година до четри sвезди се раѓаат! Празниот простор има позитивна енергија,така што космолошката константа е причнителот за забрзаното ширење на празниот простор. Стивен Хакин ги подржува горе наведените докази, дека тие не ја докажуваат постојаната состојба туку ширењето на Универзумот. Значи, кога се мисли дека Месечината од земјата се одалечува, се мисли на тоа, дека со самото ширење на универзумот сите планетарни состојки т.е. сите галаксии се одалечуваат...
