Космос, Хаос, Слобода...

[GoD.HateUSaLL]

Едноставно е, „Не го прави она што не сакаш да ти биде направено тебе“... И нека биде Слобода! :

Ако е едноставно, придржувај се

 

[AnFem]

Ако е едноставно, придржувај се

Нормално. Не сум од тие само што солат памет...
Мене кој ќе ме лајкне за доброто дело?

 

[GoD.HateUSaLL]

Нормално. Не сум од тие само што солат памет...
Мене кој ќе ме лајкне за доброто дело?

Незнам педер од "коите" си, ама знам дека и ја се фурам демек се придржувам кон тоа, па коа ќе ми текне колку ствари иам направнено што неќам да ми се вратат, ме боли.
Не е, толку едноставно.

 

[Celsius]

Темата ти е одлична. Просто е чудно како циклично запаѓаме во овие две точки на правата. Права затоа што вредноста на тие две точки е субјективно одредена од нашата перцепција.
Редот и хаосот како такви не сум ги набљудувал толку длабоко, но добро ми се познати поимите добро и зло. Имено ако редот е доброто, а хаосот злото, дали тие две опстојуваат во ист момент? Дали е една точка која само циклично ја менува својата локација?
Често се случува да од еден момент на дадена среќа и хармонија, влезиме во хаотична состојба. Тоа секако е последица на промените во микро или макрокосмосот. Од овде би рекол дека редот и хаосот се само субјективен момент на личноста која има способност за размислување и определување. Определување заради тоа што сме дарени со можност за избор. Дали нашиот избор е хаотичен, најчесто не од субјективен аспект, но дали нашиот избор е хаотичен за другите луѓе со кои сме во интеракција, посредна или непосредна?
Дали еден сопственик на претпријатие кој се богати од својата идеа, а на сметка на трудот на вработените живее во хармонија и воспоставил ред, доколку неговите вработени мислат дека не се доволно платени и ценети за својот труд, па кај нив владее така наречена хаотична состојба?

Според мое субјективно мислење, редот и хаосот не се две спротивни точки на еден континуитет, туку само состојба која отскокнува на едната и другата страна во дадени моменти. Цела историја зборува за овие промени кои настануваат, нашата тенденција секогаш да ја одржуваме дадената состојба, па во случај на дисбаланс ги вложуваме своите напори да ја вратиме точката во првобитната положба. Во случај на неуспех на нашите напори влегуваме во хаотична состојба затоа што не сме се целосно оствариле во нашата намера, и се така во круг.

Пишувајќи го постот се сетив на една приказна која ја велича доблеста на тоа да бидеш смирен, пасивен во овие ситуации.
Приказната говори за двајца пријатели кои тргнуваат на пат со цел едниот да научи како да остане смирен дури и во најтешките ситуации во животот. При прошетката стигнуваат до едно езеро во кое се дави дете, а неговата мајка болно моли за помош. Пријателот кој што требало да се научи да биде смирен бил спремен во секој момент да му помогне на детето, но бил спречен од неговиот пријател, за да на крајот на прошетката на прашањето зошто не му помогнале на детето, овој каже дека доколку тоа останело живо ќе било повод на војна во која би загинале стотици луѓе.
Муабетот колку е ова правилно, морално итн итн. не би го коментирал тука, но приказната јасно упатува на сознанието дека и во најтешките мигови на дисбаланс во нашите животи, секогаш треба да ја набљудуваме ситуацијата од другата страна на прозорецот, се додека истата - ситуацијата, доволно се развие за да ние можеме да ги спознаеме сите нејзини карактеристики, па да делуваме врз база на спознаеното.

Примерите се бројни, од библиски времиња па до денес. Прашањето проникнува од оној кој ја има свеста да го разработи проблемот т.е. човекот, кој како идентитет е различен, па од тука решенијата би биле различни. Механизмот на прифајќање на промените од страна на индивидуата мислам дека е клучниот фактор. Тука слободата има пресудна улога. Така да редот за кој што зборуваме кој од друга страна ги ограничува нашите слободи, својата кулминација ја реализира во хаосот.

 

[Celsius]

За Хаосот е карактеристично дека системот се однесува на начин кој однапред не може да се предвиди.
Ако една мајка влезе во собата на своето дете и му рече: „Играчките ти се хаос - суредија си ја собата. “
Тоа воопшто не е Хаос - бидејќи ништо непредвидиво нема да се случи, ако детето не ја суреди својата соба.
Истото важи и ако престане наплатата на паркирање. Што непердвидиво ќе се случи ако директорите престанат да наплатуваат?
Непредвидивоста на Хаосот е спротивна на Детерминизмот.
Детерминизмот претпоставува одреденост и еднозначност.
Ви предлагам да нешто напишете за Детерминизмот.
Ова е тема Филозофија и нема да биде штета да се обидете.

Се вели дека еден хаотичен систем е детерминистички настроен, односно дека и покрај неговото хаотично однесување истиот може однапред да се предвиди. Во суштина многу теоретичари тврдат дека хаотичното однесување на даден систем во целост зависи од надворешните фактори, односно дека доколку еден "хаотичен" систем е целосно изолиран од надворешните дејствија тој како таков ќе продолжи да ја мапира својата детерминистичка патека на движење со евентуално целосно повторување.
Од овде произлегува идејата дека доколку целосно изолираме систем од надворешните дејствија тој детерминистички систем ќе може да го предвидуваме за навек.
Henri Poincaré заклучил дека сончевиот систем неможе во целост да биде предвиден. Тој вели дека и најмалите разлики меѓу почетните услови во кој живее системот произведуваат се поголеми разлики со неговото постоење во времето. Односно дека и најмалите грешки во минатото можат да станат огромни грешки на сегашноста односно иднината. Во тој случај предвидувањето станува невозможно.
Истото се случува со системот за временска прогноза. Односно дека предвидувања на временската прогноза на поголем временски период се невозможни.
Со ова не се тврди дека не може да се предвиди временската прогноза - секогаш, но остава простор таа прогноза да биде погрешна (несакам тука да дискутирам за напредноста на технологијата и такви ствари па затоа замолувам да не ме цитира никој во врска со тоа, затоа што идејата на темата не е напредноста на опрамата која се користи во денешен свет).
Како ова е поврзано со човечката перцепција и нашиот внатрешен хаос и мир? Претходно напишав дека најчесто промените кои настануваат надвор од така наречената зона на комфорт не предизвикуваат писхо-физички да се прилагодиме, прифатиме, промениме условите. Дејството врз ваквите услови создава своевиден хаос кој ултимативно во зависност од нашата моќ може да ескалира до целосен психички дисбаланс апропро создавање на уште поголем хаос.
Од овде може да се заклучи дека хаосот може да расте и развива, а со тоа добиваме на знаење дека ги има овие да не речам биолошки карактеристики, може да се контролира, игнорира, променува. Не зборувам во физичка смисла или некаква реакција во однос на тоа да се дејствува врз промената туку зборувам за она вантрешното, кое ни дозволува да се успокоиме ве дадени мигови, да се почуствуваме моќни или целосно беспомошни.
Според мене, хаосот како детерминистички систем но непредвидлив на долги стази може целосно да се стави под контрола од таканаречените краткорочни планови, тенденции. Има многу поука во реченицата немој да живееш во минатото, не живеј за иднината туку живеј го моментот.
Од тука слободната воља, и самата слобода како поим се поврзува со тоа да го правиме токму она што го посакуваме но со тоа наше дејствување да не рушиме нечиј друг систем.

 

[propoise]

Според мене, хаосот како детерминистички систем но непредвидлив на долги стази може целосно да се стави под контрола од таканаречените краткорочни планови, тенденции. Има многу поука во реченицата немој да живееш во минатото, не живеј за иднината туку живеј го моментот.
Од тука слободната воља, и самата слобода како поим се поврзува со тоа да го правиме токму она што го посакуваме но со тоа наше дејствување да не рушиме нечиј друг систем.

Не може така под претпоставка да си во право логично е да ако во предетерминиран систем треба да се случи настан А1-А2-А3-n, оттука не може ти да направиш нешто а притоа да не дестабилизираш, па и срушиш друг систем. Значи не може трајко да има повеќе без притоа петко да има помалку и женска му дрољетинка да го остави па да појде кај овој на...масажа

Околу психологијата ОК, но со јазик на природата ние изгледа неможеме една работа-да ја припитомиме енергијата, секако зборам и за достигнување апсолутна нула и апсолутна бесконечност....вистина една и единствена, вечна непроменлива,зборам за нешто што ни е дадено(или можеби има некој лимит но наместо да гладуваат луѓе и да се убиваме за џабе....кон прогрес велам!! оти образот божји го имаме и затоа треба да го насочиме системот и...напред за да не биде тажно и крваво како нашата историја туку весело и со музика, сепак би било штета доколку штотуку ја совладаме и ја откриеме есенцијат....сржтаа на енергијата(прокилет да сум дознаам да умрам среќен и да не жалам-точка.) тогаш да биде предетерминиран нашиот крај, дали ако копаме многу длабоко ќе се изгориме од жешка лава???

Како ова е поврзано со човечката перцепција и нашиот внатрешен хаос и мир?

Илузија, најчесто се хиперболизира освен во низа радикални случлаи(не се радикални...сосем нормални), нема да имаш мира и хармонија додека ти или твоите блиски трпите неправгда а ако имаш мира сон да немаш ако правиш неправда.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Често се случува да од еден момент на дадена среќа и хармонија, влезиме во хаотична состојба. Тоа секако е последица на промените во микро или макрокосмосот. Од овде би рекол дека редот и хаосот се само субјективен момент на личноста која има способност за размислување и определување. Определување заради тоа што сме дарени со можност за избор. Дали нашиот избор е хаотичен, најчесто не од субјективен аспект, но дали нашиот избор е хаотичен за другите луѓе со кои сме во интеракција, посредна или непосредна?

Во твојот пост има работи кој ме замислија, а делот што го одвоив посебно ме заинтригира. Прашањето на избор, можеби значи прашање, дали имаме можност да одбереме Космос или сме „ осудени “ на Хаос. Дали можеме да го обезбедиме нашиот личен Микрокосмос, да не премине во Хаос?
Ќе појаснам со пример.
Сите знаеме за Адолф Хитлер. Хитлер е роден од мајка Клара и татко Алојз во 1899.
За да не бидам здодевен, еве на МК Википедија што пишува за Хитлер, па кој сака нека прочита, а верувам дека мноинството ги знае овие работи
http://mk.wikipedia.org/wiki/Адолф_Хитлер
За моево мислење е битно дека Хитлер, како млад сакал да стане сликар. Тој безуспешно се обидувал две години да се запише на Виенската академија за уметности. Но не успеал. Меѓутоа тоа што не бил примен не е пресудно. Во исто време уметност во Виена студирал и Оскар Кокошка, кој бил примен, но, по извесно време самостојно ја напуштил Акдемијата, но тоа не му пречело да стане најпознат представник на Експресионизмот.
Ова ми е зборот: Хитлер имал, такво и такво детство, околностите тогаш биле такви и такви и имал свој Микрокосмос - да стане сликар.
Но тој Микрокосмос, се претворил во Хаос, така и завршил неговиот живот. Тој станал нешто што никој не можел во тоа време ниту да замисли. Хитлер станал - Хитлер синоним за злото. Хитлер е директно одговорен за смрта на 60 милиони луѓе и на страдања на многу милиони луѓе и не постои низ историјата поголем злосторник од него.
Ова е драстичен пример, но има и други примери, кои не се вака драстични.
Сите ние се раѓаме, во онакви или овакви услови, имаме во младоста такви и такви очекувања, во врска со овој или оној аспект од нашиот живот, а сепак ретко кому се остваруваат очекувањата од младоста.
Што значи Хаосот преовладал и го уништува индивидуалниот Микрокосмос. Хаос е ако исходот на настанот е неопределен.
Сега лесно е да се каже, нашиот Микрокосмос е уништен од надворешниот Космос или надворешниот Хаос.
И сега се поставува прашањето, дали за личниот Микрокосмос е по поволно да се наоѓа во надворешен Космос или надворешен Хаос?

 

[Celsius]

Во твојот пост има работи кој ме замислија, а делот што го одвоив посебно ме заинтригира. Прашањето на избор, можеби значи прашање, дали имаме можност да одбереме Космос или сме „ осудени “ на Хаос. Дали можеме да го обезбедиме нашиот личен Микрокосмос, да не премине во Хаос?
Ќе појаснам со пример.
Сите знаеме за Адолф Хитлер. Хитлер е роден од мајка Клара и татко Алојз во 1899.
За да не бидам здодевен, еве на МК Википедија што пишува за Хитлер, па кој сака нека прочита, а верувам дека мноинството ги знае овие работи
http://mk.wikipedia.org/wiki/Адолф_Хитлер
За моево мислење е битно дека Хитлер, како млад сакал да стане сликар. Тој безуспешно се обидувал две години да се запише на Виенската академија за уметности. Но не успеал. Меѓутоа тоа што не бил примен не е пресудно. Во исто време уметност во Виена студирал и Оскар Кокошка, кој бил примен, но, по извесно време самостојно ја напуштил Акдемијата, но тоа не му пречело да стане најпознат представник на Експресионизмот.
Ова ми е зборот: Хитлер имал, такво и такво детство, околностите тогаш биле такви и такви и имал свој Микрокосмос - да стане сликар.
Но тој Микрокосмос, се претворил во Хаос, така и завршил неговиот живот. Тој станал нешто што никој не можел во тоа време ниту да замисли. Хитлер станал - Хитлер синоним за злото. Хитлер е директно одговорен за смрта на 60 милиони луѓе и на страдања на многу милиони луѓе и не постои низ историјата поголем злосторник од него.
Ова е драстичен пример, но има и други примери, кои не се вака драстични.
Сите ние се раѓаме, во онакви или овакви услови, имаме во младоста такви и такви очекувања, во врска со овој или оној аспект од нашиот живот, а сепак ретко кому се остваруваат очекувањата од младоста.
Што значи Хаосот преовладал и го уништува индивидуалниот Микрокосмос. Хаос е ако исходот на настанот е неопределен.
Сега лесно е да се каже, нашиот Микрокосмос е уништен од надворешниот Космос или надворешниот Хаос.
И сега се поставува прашањето, дали за личниот Микрокосмос е по поволно да се наоѓа во надворешен Космос или надворешен Хаос?

Тоа од мое лично видување и го објаснив. Всушност нашата реакција кон некоја надворешна или внатрешна промена, ни наложува како суштества или да делуваме кон промена на таа нововоспоставена ситуација кон нејзино повторно врајќање во првобитната состојба која нас ни била комфорна, кон видоизменување на појавата за да соодвествува со нашите цели доколку сме моќни нели да дејствуваме, или нејзино прифајќање и прилагодување кон истата.
Доколку реагираме кон промената со нејзино прифајќање нашиот хаос - преминува во хармонија, односно се подведнуваме на настанатата ситуација. Одтука нашите дотогашни цели се менуваат заради нововоспоставената "хармонија", а нели промената на состојбата ја доживуваме како хаос.
Затоа и реков дека се работи за перцепцијата на индивидуата во однос на тие поими, т.е. дека хармонијата и хаосот се едно исто.
Целото наше живеење се базира на борбата со хаосот со цел да се воспостави хармонија, но живееме во систем кој постојано се менува, па така секогаш сме во борба со промените.
Нели хаосот е детерминистички систем само ако се изолира, но ние како живи суштества живееме во жив систем кој во никој аспект не е изолиран.

 

[Sagan]

Можност за споредби како од воведниот пост, не мислам дека има, кога се зборува за хармонија во Вселената и хармонија во човекот (неговата „душа“).

Хармонија во Вселената не постои. Вселената е Хаос. Постоењето на човештвото, посебно еден човеков живот е прекраток, за да се забележи тоа. Ако земеме да снимиме една експолозија со ''ultra high-speed'' камера и ја пуштиме снимката во ''slow motion'', на снимката секое движење на честиците и деловите од предмети имаат движење или ротација кои може да се предвидат во наредните кадри. Истата снимка пуштена во реално време е нејасен хаос. Секако, под услов да претпоставиме дека хаосот целеисходно не е предизвикан од универзален ум, интелигентна енергија, бог...

Паралелата со паркинзите е непрактична. Скопје, посебно Центар, е значајно бизнис-средиште не само за центарци, туку и за сите скопјани и Македонци. Еден центарец избрал да живее во Центар, но останатите не можат да изберат своите бизнис и деловни потреби и интереси да ги остваруваат на друго место (у рамки на државата ни). Токму затоа овде се работи за слободата на првите да одлучат каде ќе живеат (доколку не сакаат да бидат подложени на „режим“ кој им ја ограничува слободата на паркирање) и немањето на слобода при избор на локацијата на бизнис-средиштетот на вторите. Затоа и Државата претпоставува добороволно откажување од некои права во замена за други, условно речено, гарантирани. Т.н. резиденти, доколку имаат право на неограничен број слободни паркинзи, би го загрозиле правото на останатите да паркираат во близина на работното место или онаму каде стваруваат некаква потреба. Вториве пак, бидејќи не се „резиденти“ би требало да се откажат од дел од своите пари бидејќи тој простор го користат за остварување на други егзистенцијални потреби и така е направена некоја средина, некоја состојба на баланс.

За човековиот ум, инаку, Сејган вели дека е начин преку кој Космосот се спознава самиот себе.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Можност за споредби како од воведниот пост, не мислам дека има, кога се зборува за хармонија во Вселената и хармонија во човекот (неговата „душа“).

Хармонија во Вселената не постои. Вселената е Хаос. Постоењето на човештвото, посебно еден човеков живот е прекраток, за да се забележи тоа. Ако земеме да снимиме една експолозија со ''ultra high-speed'' камера и ја пуштиме снимката во ''slow motion'', на снимката секое движење на честиците и деловите од предмети имаат движење или ротација кои може да се предвидат во наредните кадри. Истата снимка пуштена во реално време е нејасен хаос. Секако, под услов да претпоставиме дека хаосот целеисходно не е предизвикан од универзален ум, интелигентна енергија, бог...
За човековиот ум, инаку, Сејган вели дека е начин преку кој Космосот се спознава самиот себе.

Во твојот пост има дел во кој се изнесуваат оправдување за постапките на зонашите. Тврдењата кои се изнесени во него, според моето мислење и сознанија не се точни и јас би сакал да ги побијам, но не во оваа тема, туку во темата Автомобилизам и мотоцикизам - Зонско револтирани граѓани, за да не ја уништуваме оваа тема која е посветена на философијата.
Би сакал целиот тој дел да го пренесам во таа тема и таму на него да одговорам, се разбира ако ми дозволиш.
Ако се согласуваш - известиме. Ако не се согласуваш, нема да се налутам, туку тоа ќе сватам дека не сакаш да се впушташ со мене во полемики околу зонското паркирање, бидејќи ти се познати моите ставови
Но твојот пост содржи неколку става кои се интересни и значајни за оваа тема и само на нив ќе се задржам.
Првото тврдење е дека Вселената, спротивно на нејзиното име, не е Космос, туку всушност е Хаос.
На изглед е можеби така. За Старите Грци, кои ги создале поимите Космос и Хаос, Вселената изгледала како мирно и тивко место. Ако се погледа на ноќното небо, ќе се видат ѕвезди кои не ја менуваат својата положба. Освен, сонцето, месечината. петте со голо око видливи планети, понекоја комета и метеор нема други движења. Во тоа време, помрачувањето на сонцето и месечината или појавата на комета претставувале „ историски настани “
И тоа траело се додека Галилеј, не го искористил телескопот за да погледа во небото.
Ние сега знаеме, дека вселената не е „ тивко и мирно место “. дека се случуваат огромни катаклизми, дека во релативно кратки временски интервали биваат уништени ѕвезди и цели галаксии.
Но тие страшни и огромни катаклизми не значат дека вселената не е Космос. Во вселената владеат физичките закони.
Затоа те молам да образложиш зошто сметаш дека вселената е Хаос.
Втората тема која ти ја отвараш е прашањето на свеста.
Тоа е интересно прашање. Човекот е едиствено, суштество кое природата го обдарила со свест и разум. Уште пред да ја започнам оваа тема, размислував дека покасно дискусијата ќе не одведе и околу ова прашање, но еве ти го отвори уште сега.
Секој човек е свесен дека еден ден ќе умре. И ние луѓето сме измислиле , дека човекот има тело и душа. Дека телото умира, а душата.... и тн
Ти го завршуваш својот пост со следниве зборови:
За човековиот ум, инаку, Сејган вели дека е начин преку кој Космосот се спознава самиот себе.
.Јас ова го разбирам овака: Ние луѓето, не сме посматрачи надвор од Вселената, туку дел од неа.
Би те замолил и околу ова пошироко da го образложиш твоето мислење

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Sagan, постави интересно прашање - Тој рече: „ Вселената е Хаос. Постоењето на човештвото, посебно еден човеков живот е прекраток, за да се забележи тоа. Ако земеме да снимиме една експолозија со ''ultra high-speed'' камера и ја пуштиме снимката во ''slow motion'', на снимката секое движење на честиците и деловите од предмети имаат движење или ротација кои може да се предвидат во наредните кадри. “
Јас ова го разбрав дека наша субјетивна слика е дека вселената е Космос, а всушност таа е Хаос.
Но нашата свест создава и други слики.
Ќе појаснам со примерот на боите кои ги гледаме. Ние гледаме предмети во боја и велиме овој предмет се со сина боја, а оној предмет е со црвена боја. Секој кој малку знае физика, знае дека се работи за електромагнетно зрачење со различни бранови должини. На пример црвената светлина има бранова должина од 8 нанометри, а сината од 4 нанометри. Ние светлината не сме ја створиле, ама сме ги створиле поимите и ние стварно една светлина ја гледаме и сметаме како црвена, а другата како сина. Се разбира има електромагнетни зрачења на други бранови должини кои воопшто не ги гледаме, на пример ултравиолетовото или ренгенското зрачење, но и на нив сме им дале имиња.
И сега се поставува прашањето дали е меродавно нашето мислење, кое е плод на нашата свест, дека една појава е Космос, а другата Хаос?

 

[Змејко и]

Секој кој малку знае физика, знае дека се работи за електромагнетно зрачење со различни бранови должини. На пример црвената светлина има бранова должина од 8 нанометри, а сината од 4 нанометри.

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Ете Змејко и , укажа дека сум дал погрешни податоци за брановата должина црвената и сината светлина, затоа се извинувам на сите – вината е моја, а на Змејко му се заблагодарувам на укажувањето.
Претходно спомнав дека често поимот Хаос се користи за работи кои воопшто не се Хаос – примерот со мајката и играчките на детето и примерот со зонашите. Зонашите имаат лична корист наплатувајќи за паркирање, затоа паркирањето во Скопје го нарекуваат Хаос – кој наводно тие „ го одстрануваат, со своето стопанисување и поштено заработување “.
Но ретки се лакомите какви што се зонашите.
Има очигледни примери дека прекумерното правење ред може да предизвика огромен неред.
Лудвиг фон Мисе во 1947 година ја напиша книгата Planned Chaos – на оваа интернет адреса можете да ја погледате: http://mises.org/books/plannedchaos.pdf, Во оваа книга се докажува дека интервенционизмот во стопанството, планското стопанство, се всушност пат во хаосот. А за ова претходно дадов пример со снабдувањето со млеко на Скопје.
Ова укажува дека прекумерното инсистирање на редот не е секогаш поволно.
Ќе дадам и еден друг пример: Постојат домаќинки кои прекумерно инсистираат на хигиената. Јас сум бил кај такви на гости, и имало случаи ако ја допрам масата со прсти домаќинката веднаш да ја брише со крпа - што не е пријатно

 

[Змејко и]

Ќе дадам и еден друг пример: Постојат домаќинки кои прекумерно инсистираат на хигиената. Јас сум бил кај такви на гости, и имало случаи ако ја допрам масата со прсти домаќинката веднаш да ја брише со крпа - што не е пријатно

Си пробал ли да ја допреш самата домаќинка?

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Промените на времето се хаотични.
Тоа е докажано со помош на теоријта на хаосот, но и практично секој од нас може да се увери во тоа ако ги следи метереолошките прогнози.
Времската прогноза за еден ден ќе се оствари со веројатност од 90%.
Временската прогноза за три дена има веројатност да се оствари 75%, а временската прогноза за 5 дена има веројатност на остварување од 50%.
Временски прогнози преку 5 - 6 дена не се ни прават. Подолгорочните прогнози базираат на статистика.
Тука е интересно што статистички податоците за подолги времески интервали воопшто не се менуваат. На пример, надворешната просечна температура вотекот на една година е постојана.
Или.... Грејната сезона во Скопје,завршува на 15 април или ако надворешната температура во 21 часот е над 12 степени.
И тоа редовно се случува. Ретко која година грејната сезона трае подолго од 15 април и ако се случи такво нешто тоа трае два три дена.