Колку сте амбициозни?

[PoolGirl]

Од каде правото да кажеш дека тој е *навидум* посреќен? И не само тоа, немирен, несигурен, па и се тресе цело време за парите. Како, побогу, тоа го знаеш?

Извинете, ама мене приказнава ми изгледа како уште едно тапшање на оние кои што ги мрзи да напраат нешто повеќе. By the book пример за убедување на некој друг, само за да се убедиш себеси. :smir:

Секоја прича имат поука, така? А овде требит сам да ја побараш. Според мене не е мрзливоста, пошо и баба сребрена од гробон знаjт и комшијана Столе и сите нормални луѓе дека постоет луѓе шо ги мрзит газон да го мрднет. А ко ќе се работит за амбициозност и (не)сакање да постигниш само една цел и да стопираш или постојано да бараш нови искушенија, да речам, то е веќе попоучна тема, ај гес.

А дека е навидум посреќен, немирен и несигурен, то е факт. Зарем не сме сиве ко ќе ијаме појќе пари? Навидум е посреќен, зш нели среќата со пари не се купуват, пак ќе ја работат истава работа, пак ќе дремвит покрај море, само со појќе грижи. Ко ќе е сиромашен, ќе фатит колку шо му требит за тој ден и ќе одмарат, а вака богат, знаејќи дек со појќе работа имат појќе пари, ќе се трудит да најдит нови начини за заработка, па ќе се дрецкат дан му потонет бродојте шо ловеле, фирмата некој дан му ја покрадит, фамилијава дан му ја киднапирет (ак е познат) итн.
Така на прв поглед изглеат дек парите носет мир и спокојност, ама чоекот никоаш не му е доволно и се дешавет работиве шо ги спомнав во претходниов параграф, аку е амбициозен и ќе морат да се носит со све то. Аку не е, ќе си сејт мадро и ќе си уживат.

 

[Гладиус]

Пред се’ во животот, за да не биде досадно и монотоно, потребно е нешто кое постојано ќе извршува некоја промена. Потребен е одреден континуитет на развитокот на работите кој би допринел до поинтригантен начин на живот.
Во случајов би се претставил како рибарот. Ако знам дека можам повеќе, сигурно би го направил. Сепак, помеѓу сета таа амбиција би ми бил потребен и одмор. Период во кој би се преслушал себеси. Кои се моите планови, каде е мојата иднина, што понатаму итн.
Амбициозноста е скалило погоре кон успехот. Кажав некогаш на една тема: Никој што седел со скрстени раце не постигнал ништо.
Аналогно на тоа би додал дека работите од небо не паѓаат. Ако чекаме се’ на Севишниот, ништо нема да добиеме. Животот ни е даден за да го живееме со сите сплетки, напредувања, пропаѓања и стагнирања. Ако некој е спремен да остави се’ на случајноста, тогаш тој е спремен цел живот да го помине одмарајќи. А имам кажано и дека животот е игра. И бидејќи сите знаеме дека игрите за да се завршат успешно, се играат, тогаш заклучете сами што би избрал јас.
Амбицијата пред се’.

Ваква тема веќе има па затоа ги споив двете. Продолжете тука.

 

[Natural-girl]

Инспирирана од една приказна, шо одеше вака.

Рибар, шо фатил доволно риби за тој ден, заспиен во неговиот чамец. Еден турист му се приближвит со една на изглед одлична идеа. Секој ден да фаќат по четири-пет пати риби, а после некое време да купит рибарски брод, па да отворит фирма за замрзнување, чадење итн.
На крај, да завршит кај шо е сега, пак да спиет на брегот, да гледат во морето... само сега побогат и навидум посреќен... ама сепак немирен и несигурен. Цело време да мислит како да напрајт уште пари, да ги задржит тие шо веќе ги имат, дали ќе пропаднит неговата фирма и уште милион работи.

Рибарот љубезно го одбиват предлогот. Неговата цел е постигната во животот, тој е задоволен со досегашниот дневен улов, приходите, и релаксирачката дремка на крај на денот. Не е способен да се носит со потешкотиите, немирот, преголемата жед шо се јавуват ко ќе си богат, постојаните грижи, користењето на слободно време само да се измислит нов начин да се стекнет уште пари.


Е сеа, прашањето е, вие сте рибарот или туристот?
Имате поставена цел, која ко ќе ја постигните стагнирате и не сакате да ојте понатаму, или постојано ја помествите таја граница, не сте задоволни ко ќе го добијате она шо секоаш сте го посакувале и осеќате некоја празнина ко ќе стигните на крајот?
Повелеле. :smir:

Битно е човек да е задоволен од својот живот, од тоа што го прави. И рибарот и туристот си избрале некој свој начин на живеење и со го тераат.
Амбициозноста не мора да има кариеристички значења, за некого амбиција е да го прави до крајот на животот тоа што го исполнува во моментот, и не можеме да го обвиниме! Амбициозноста секогаш има врска со самата личност и нејзиниот начин на живот, фала богу, не може да очекуваме секој човек да има исти цели во животот, секој си ја наоѓа својата среќа=цел во нешто различно зошто секој знае/открива што е добро за него, што му годи.

Едно е сигурно, амбициозноста значи акција и труд. Човек треба да воспостави активен однос кон предизвиците во животот и да знае до каде му е границата=интелигенцијата+напорот. Зошто човек може да сака нешто а да не работи доволно на тоа да го постигне истото. Тоа, за жал, често се случува, премногу теоретски сме амбициозни сите.

 

[NICE GIRL]

амбициозна сум но по секоја цел не би ја одела ни па би ги загрозила блиските секако има време за све одреденото време си ја постигнувам одредената работа

 

[Marjan-MiKi]

Амбоциозен за фудбал само

 

[Vnuce]

Примерот е осуда на преамбициозните, воркохолиците, лудаците, и ироничен осврт кон нивното опсесивно барање на повеќе пари и моќ.

Баш тоа е делот за кој што се бунев. Кој е тој што си дава за право да осудува што го прави некој друг среќен? Ако мене работата ме исполнува и ме прави среќен, од каде некому право да ме осудува за тоа?
На крај краева, зашто е толку лоша опсесивната потрага по пари и моќ?
Во денешниов свет, каков што е, тоа многу лесно можеш да го протумачиш како потрага по слобода.
Има една многу паметна работа кажана од не многу паметен рокер
Money ain't shit to me, but I got to make a lot, just to be free!

Секоја прича имат поука, така? А овде требит сам да ја побараш.

Јасна ми е поуката на причата, само не се согласувам со истата. :smir:

А дека е навидум посреќен, немирен и несигурен, то е факт.

Повторно се дрзнуваш да тврдиш нешто што не можеш да го знаеш.
Како, побогу, установи дека тоа е факт?

Ќе ти дадам личен пример. Јас пред 5 години и сега. Работам многу повеќе, имам многу повеќе пари, уште повеќе обавези, на тотално независно од тоа, имам многу повеќе пријатели, имам многу повеќе луѓе што ме сакаат и што ги сакам.

Навидум посреќен? Не би рекол.

Аку не е, ќе си сејт мадро и ќе си уживат.

Не знам за тебе, али јас не можам да “седам мадро и да си уживам“. Сакам да постигнам нешто во животов и работам за тоа. Не сакам да ги потрошам тие малку години што ми се подарени во овој живот во дремење. Јас не го гледам лезетот во тоа. А, кога ќе имам што да погледнам дека јас сум го створил.. е тогаш ќе ми дојде топло на душата.

 

[Nemiseverue]

Баш тоа е делот за кој што се бунев. Кој е тој што си дава за право да осудува што го прави некој друг среќен? Ако мене работата ме исполнува и ме прави среќен, од каде некому право да ме осудува за тоа?
На крај краева, зашто е толку лоша опсесивната потрага по пари и моќ?
Во денешниов свет, каков што е, тоа многу лесно можеш да го протумачиш како потрага по слобода.
Има една многу паметна работа кажана од не многу паметен рокер
Money ain't shit to me, but I got to make a lot, just to be free!

Таман работа да осудам некого за она кое го прави среќен. Само што, воркохолизмот го исцрпува организмот, го убива, што значи со неумерена работа и форсирање на себе, се убиваш. Тоа се смета за нешто кое не е во ред, да се убиваш себе си.
“На крај краева“ делот... лоша е опсесивната потрага по пари и моќ бидејќи со самата идеја за пари и моќ не се сложувам. Вие капиталистите уживате во тоа, но за да стигнете до пари и моќ треба да прегазите некого, односно да му ги земете парите, а тоа само по себе се коси со моите идеолошки убедувања.

Рокерот многу убаво кажал, само што се сомневам во искреноста на неговата изјава... на истиот начин на кои луѓето се соменваат во мојата искреност, и со право, бидејќи се разликува од нивното размислување.

 

[Красулка]

Абициозна дефинитивно е една од особините што ме опишуваат и дефинираат мене како индивидуа.Се стремам кон совршенсто иако сум свесна дека како такво не постои, но не знам зашто секогаш се трудам во секоја работа со која ќе се зафатам да дадам се од себе.Перфекциониста...хм можеби, а можеби и не
Но не до тој степен да газам преку луѓе за да ги остварувам моите замисли и идеали....
Но сепак не сум до тој степен воркохолик..веројатно поучена од минатото каде од многу работа the engines stop to work...overload.
Не беше интересно искуство и затоа се трудам да ги исполнувам моите амбиции но но до граница на претеризам(бар се трудам)

 

[Vnuce]

Само што, воркохолизмот го исцрпува организмот, го убива, што значи со неумерена работа и форсирање на себе, се убиваш.

Хеј... и алкохолот го убива организмот, ама ај иди не испиј две-три-пет пива
Целта на воркохолизмот (барем во формата во која што јас го бранам) е да се постигне нешто. Means to an end и ништо повеќе. На крај краева, погледни низ историјава, ништо големо не е постигнато без воркохолизам, во една или друга агрегатна состојба.

Вие кашиталистите уживате во тоа, но за да стигнете до пари и моќ треба да прегазите некого, односно да му ги земете парите, а тоа само по себе се коси со моите идеолошки убедувања.

Тоа, каШиталистите намерно, или?
Во секој случај, не се согласувам со тоа да ме наречеш капиталист. Ниту по позиција, ниту по убедување. Едноставно, се прилагодувам кон правилата кои што општеството ми ги поставило. Далеку од тоа дека ми се допаѓаат, дека ги сакам, застапувам, или било што друго. Моментално, сакал или нејќел, играта е таа. Или ја играш, или не.
А, не се согласувам ни со тоа дека мора да прегазиш некого за да дојдеш до пари. Се сведува на наједноставна трговија... Имам производ кој што ти го сакаш, и ми плаќаш за да го добиеш. Ништо лошо, подло, зло или било што слично. Не се гази никој, нели?

Рокерот многу убаво кажал, само што се сомневам во искреноста на неговата изјава...

Колку бил искрен рокерот (Кид Рок, конкретно) не знам, а ниту е битно. Најверојатно бил пијан и не знаел што пишува
Битниот момент е дека јас наоѓам голема вистина во таа реченица.

 

[Nemiseverue]

Хеј... и алкохолот го убива организмот, ама ај иди не испиј две-три-пет пива
Целта на воркохолизмот (барем во формата во која што јас го бранам) е да се постигне нешто. Means to an end и ништо повеќе. На крај краева, погледни низ историјава, ништо големо не е постигнато без воркохолизам, во една или друга агрегатна состојба.

Две три пет пива не се секојдневно пиење по десет. Воркохолизмот е тоа, нормална работа е две три пет пива дневно, и тие не го убиваат организмот. Само го зголемуваат по малку мешето, и тоа е добро да се име, бидејќи девојките коа пружаат орално задоволство така нема да си ја удираат главата од нешто цврсто. (Цитиран другар ми Ибро)

Тоа, каШиталистите намерно, или?
Во секој случај, не се согласувам со тоа да ме наречеш капиталист. Ниту по позиција, ниту по убедување. Едноставно, се прилагодувам кон правилата кои што општеството ми ги поставило. Далеку од тоа дека ми се допаѓаат, дека ги сакам, застапувам, или било што друго. Моментално, сакал или нејќел, играта е таа. Или ја играш, или не.
А, не се согласувам ни со тоа дека мора да прегазиш некого за да дојдеш до пари. Се сведува на наједноставна трговија... Имам производ кој што ти го сакаш, и ми плаќаш за да го добиеш. Ништо лошо, подло, зло или било што слично. Не се гази никој, нели?

Го поправив Ш-то, ми промакнало.
Кога имаш производ а јас го сакам, би требало (според мене) да го земам во замена за реална сума на пари која ќе го покрие твојот труд. Но во тој случај нема да се збогатиш, само ќе имаш за живот.

 

[Vnuce]

Две три пет пива не се секојдневно пиење по десет.

Добро, не ми беше баш најсреќна аналогијата Особено со Ибро на помош ме утепа

Кога имаш производ а јас го сакам, би требало (според мене) да го земам во замена за реална сума на пари која ќе го покрие твојот труд. Но во тој случај нема да се збогатиш, само ќе имаш за живот.

Нормално, за реална сума пари. Али, пошто бил добар производот, ќе му се пофалиш на Ибро (го утепавме од оговарање, кутриот), ќе посака и он, нели? Ќе го купи и он. Па ќе се пофали и он... Јасна ти е приказната натаму
Така веќе, се ствара богатство...