- Член од
- 14 јуни 2009
- Мислења
- 147
- Поени од реакции
- 21
па тоа беше накај 3та година средно мислам, мојата прва голема љубов.....и незнам баш дали може да се сврсти во неверство, зашто девојката си кажа дека не ме сака веќе и нема потреба од никој...се осеќав многу лошо...ми се преврти светот...си се подбрав и си отидов дома утепан... и едно 3-4 месеца секој ден се будев со мислата каде сум ја заебал работата и како сум успеал да бидам толкав морон и да ја изгубам таа што едно време ме сакала...си враќав филмови, се фаќав за крупни проблеми, за ситници, за моменти, за детали...абе за све...се додека после некое време не дознав дека 2-3 дена после нашето раскинување она се смирила со бившиот....после го поврзав тоа со нејзиното избегавање едно две недели пред да раскинеме(кај што ја мислев дека кузнае што лошо и се случува)...и се осетив изневерен...и тоа баеги...и поради изневерата сама по себе, но и поради тоа што не ми кажа искрено што била работата....и ми остана чувството запамтено у тој момент...почетно беше осеќајот дека сум теле, после тоа дојде опасна нервоза и желба да го пребијам бившиот а неа да ја плукнам у фаца, за на крај да заврши со чувство на тага...како да ми умрел близок човек..и тоа беше тоа