ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Интересен пристап дечко...Ја нисам одавде, стил.
Имаш повеќе теми за Александров на форумов (ако веќе не ти се читаат книги). Таму ќе видиш што бил и кој бил.
- Статус
Имаш повеќе теми за Александров на форумов (ако веќе не ти се читаат книги). Таму ќе видиш што бил и кој бил.
TpH_Bo_OkO
Трноризец
Не не не не не...јас ова не можам да го оставам да помине незабележано...кого лингурот worships:
„Во летото 1914 г. во нашето село Карбинци (Штипско) дојде Јован Бабунски со толема група четници кои бараа да го предадеме сокриеното оружје, да ги потскажеме јатаците на комитите, дезертерите и бегалците во Бугарија. Сите молчевме. Тогаш, од насобраните селани беа издвоени: Маца Панева Георгиева, Цилка (Цика) дедо Ефремова, Доие Ефрамов, поп Панче Прналивв од Штнп, Стојан Кицоров, Коце Петров Дамбев, Мите Наков, Атанас Манолев и Михаил Балабанов од Штип (на прекар го викаа ефенди Михаил). Најпрво беше тепана тетка Маца П. Георгиева за која некои раскажуваа дека претходно била групно давена од четниците. Јас за такво нешто не знам. Ја тепаа со дрва и спрострена лежеше на земјата. Четворица бевме што ја носевме на раце од турската кула до дома. На ист начин со дрва ја тепаа и Цилка. И неа ја носеа на раце блиските родниии. Во моментот не умреа. Лежеа 2-3 месеца во постела, нозете и грбот почнаа да им гнијат, им паѓаше месо од раните и така испоумреа. Братот на Цилка, Доне Ефремов го поведоа со нив и не се врати, исчезна беследно. Додека останатите цели три дена и три ноќи ги измачуваа во турската кула. Соседите слушале како офкаат кога ги боделе со бајонетите. На третиот ден во вечерните часови ги одвлекле од кулата во непознат правец. Блиските роднини од селото и од Штип ги бараа насекаде цела една година, но не пронајдоа ни трага од нив. Едно овчарче по народност Турче, кое на прекор го викавме момокот на Рангел, случајно со своето стадо се нашло во месноста „Мртвите”, се скрило во една грмушка и гледало и слушало се што им правеле на нашите селани. Еве што ни раскажа овчарчето по една година од злосторството: „Оние што не можеа да одат ги влечеа за рацете и нозете, а оние што беа на нозе ги бодеа со штикови во задникот и во грбот. Устите им беа изврзани, не можеа да викаат, туку само хрчеа. Ископаа дупка во орманот и живи ги закопаа. Јас се тресев во грмушката. Штом тие си кренаа, ги потерав овците и си дојдов, но не можев да спијам ниту тогаш, ниту сега”. Штом разбравме за тоа од Турчето, отидовме на местото и ги откопавме. Навистина живи биле закопани. На сите рацете им беа полни со коса, а забите им беа стегнати.”
Уште попотресни случаи се одиграле во штипските села Лесковица и Пиперево. Имено, од еден „Список на жртвите на теророт 1912—1915″, (со коментар), за двете населени места се дознава: „Се случи во 1914 година кога српските жандарми и четници со сила ги мобилизираа нашите во српската војска. Една група од 7-8 души мажи на брзина ги одведоа во српската војска. Дојдоа по други, но ниту еден од 1от набор не сакаше да прифати покана за војска. Нашите селани преку дезертерите имаа дознаено дека сите војници од I набор (група) се наоѓале во затвор, а имало и стрелани. Во селата се слушаа најразлични гласови. Мајките и татковците им советувале на своите деца да бегаат во Струмица веднаш по добивањето на поканата за војска. За да ги спречат младите да не бегаат, Србите го испратија во нашите села Јован Бабунски со неговите четници и жандарми. И во двете села дојдоа со описок во рацете и почнаа да ги апсат селаните што беа запишани во книгата: Петра Аргова Данчева, Миладин Манев Миладинов, Коце Јанев, Ефтим Илков, Гиго Василев Камчев, Тоце Јанев Шалев(братучед на мој прадедо), Петруш Димов Томев, Христо Јовев, Стојан Димов, Богатин Георгиев, Коста Јовев, Тасе Лазаров, Стојан Миладинов, Јосиф Милев, Гуна Гелева и Миса Стефкова. Последните четворица така жестоко беа тепани, што повеќе би се рекло дека им ги кршеа ребрата, рацете, нозете, главите… Другите тринаесетмина ги измачуваа во просториите на поранешниот уќумат на турскиот мудир. Бидејќи ги измачуваа во близина на училиштето, иако учителот ги терал децата да пеат песни за да не ги слушаат писоците на мачениците, сепак, деца како деца виделе се што им прават, а ги распознавале и писоците на своите блиски. Во врска со овој потресен настан ученикот Стојанчо Тр. Лазаров забележал: „Штом четниците на Јован Бабунски почнаа да ги тепаат нашите, учителот ни заповеда да пееме песни и викаше гласно: пејте посилно! Заедно со нас пееше и тој, но сепак гласовите на нашите мајки и татковци што ги мачеа во турскиот каракол, беа посилни од нашите. Едновремено учителот забележа дека сме исплашени и почна да мрмори нешто, но не се разбираше што зборува. Тој се сврте кон прозорецот, а истото го сторивме и ние. Тогаш видовме како им коват спици под ноктите, на некои од затворениците им ги сечеа прстите, а потоа искрвавените раце и нозе им ги ставаа во котел со врела вода. Сите беа раскрвавени и не се препознаваа. Добро се сеќавам на лицето на тетка Петра, целото беше издерено и во крв, и нејзиниот глас најмногу се слушаше. Учителот се сврте кон нас и пак ни рече да пееме. Јас и сите мои другари им раскажавме на домашните што видовме. Вечерта ги беа одвлекле сите 13 души, ги избоделе и ги затрупале живи во една дупка во месноста „Јанчев Дол”. гробницата ја открија кучињата, по крвта. На сличен и свиреп начин во месноста „Дабје” на Плачковица, четниците на Јован Бабунски и жандармите од станицата во с. Почивало погубиле, односно живи ги закопале вкупно 20те невини селани.
Четниците на Јован Бабунски потпомогнати од српските жандарми и од војниците, имаат извршено повеќе злосторства и во населените места во Малеш, во Пијанец, во Кочансковиничкиот регион. Од бележникот — опомените на монахињата баба Кирикија може да се види како четниците и жандармите на Јован Бабунски крваво се пресметале со една група осомничени граѓани од Берово и од селата, во август 1914 година. Еве како е опишан овој настан: „Групата беше поголема. Во манастирските конаци беа затворени и чувани со удвоена стража. Жандармите во вечерните часови ги избираа жртвите и ги водеа во црквата „Света Богородица” каде што ги мачеле и убивале, а потоа мртвите трупови исчезнувале без трага. На неколкумина до денес не им се знаат гробовите. Неколку трупови се пронајдени подоцна, зариени под еден брег, а други беа пронајдени масакрирани дел по дел. На таков начин е погубена и попадијата Ордана Смокварска од с. Будинарци, ќерка на поп Јован од Берово. Нејзината ќерка Катерина, трагајќи по трупот на својата мајка пронашла само делови од главата, една рака и една нога. Расфрлани делови од човечки трупови, тогаш, можеа да се најдат насекаде.”
---------------------------------------------------
НЕКА ТИ СЛУЖИ НА ЧЕСТ, КОПИЛЕ СРБОМАНСКО
Ој нонен....
Добро.
Пошто они се Македонци (то којотите што работеле за бугарскиот двор) и сакате де ги внесете во македонската историја на подвала,јас барам да бидат признаени и овековечени и:
Војвода Бабунски
Они барем се легитимни бранители на народот во Македонија
„Во летото 1914 г. во нашето село Карбинци (Штипско) дојде Јован Бабунски со толема група четници кои бараа да го предадеме сокриеното оружје, да ги потскажеме јатаците на комитите, дезертерите и бегалците во Бугарија. Сите молчевме. Тогаш, од насобраните селани беа издвоени: Маца Панева Георгиева, Цилка (Цика) дедо Ефремова, Доие Ефрамов, поп Панче Прналивв од Штнп, Стојан Кицоров, Коце Петров Дамбев, Мите Наков, Атанас Манолев и Михаил Балабанов од Штип (на прекар го викаа ефенди Михаил). Најпрво беше тепана тетка Маца П. Георгиева за која некои раскажуваа дека претходно била групно давена од четниците. Јас за такво нешто не знам. Ја тепаа со дрва и спрострена лежеше на земјата. Четворица бевме што ја носевме на раце од турската кула до дома. На ист начин со дрва ја тепаа и Цилка. И неа ја носеа на раце блиските родниии. Во моментот не умреа. Лежеа 2-3 месеца во постела, нозете и грбот почнаа да им гнијат, им паѓаше месо од раните и така испоумреа. Братот на Цилка, Доне Ефремов го поведоа со нив и не се врати, исчезна беследно. Додека останатите цели три дена и три ноќи ги измачуваа во турската кула. Соседите слушале како офкаат кога ги боделе со бајонетите. На третиот ден во вечерните часови ги одвлекле од кулата во непознат правец. Блиските роднини од селото и од Штип ги бараа насекаде цела една година, но не пронајдоа ни трага од нив. Едно овчарче по народност Турче, кое на прекор го викавме момокот на Рангел, случајно со своето стадо се нашло во месноста „Мртвите”, се скрило во една грмушка и гледало и слушало се што им правеле на нашите селани. Еве што ни раскажа овчарчето по една година од злосторството: „Оние што не можеа да одат ги влечеа за рацете и нозете, а оние што беа на нозе ги бодеа со штикови во задникот и во грбот. Устите им беа изврзани, не можеа да викаат, туку само хрчеа. Ископаа дупка во орманот и живи ги закопаа. Јас се тресев во грмушката. Штом тие си кренаа, ги потерав овците и си дојдов, но не можев да спијам ниту тогаш, ниту сега”. Штом разбравме за тоа од Турчето, отидовме на местото и ги откопавме. Навистина живи биле закопани. На сите рацете им беа полни со коса, а забите им беа стегнати.”
Уште попотресни случаи се одиграле во штипските села Лесковица и Пиперево. Имено, од еден „Список на жртвите на теророт 1912—1915″, (со коментар), за двете населени места се дознава: „Се случи во 1914 година кога српските жандарми и четници со сила ги мобилизираа нашите во српската војска. Една група од 7-8 души мажи на брзина ги одведоа во српската војска. Дојдоа по други, но ниту еден од 1от набор не сакаше да прифати покана за војска. Нашите селани преку дезертерите имаа дознаено дека сите војници од I набор (група) се наоѓале во затвор, а имало и стрелани. Во селата се слушаа најразлични гласови. Мајките и татковците им советувале на своите деца да бегаат во Струмица веднаш по добивањето на поканата за војска. За да ги спречат младите да не бегаат, Србите го испратија во нашите села Јован Бабунски со неговите четници и жандарми. И во двете села дојдоа со описок во рацете и почнаа да ги апсат селаните што беа запишани во книгата: Петра Аргова Данчева, Миладин Манев Миладинов, Коце Јанев, Ефтим Илков, Гиго Василев Камчев, Тоце Јанев Шалев(братучед на мој прадедо), Петруш Димов Томев, Христо Јовев, Стојан Димов, Богатин Георгиев, Коста Јовев, Тасе Лазаров, Стојан Миладинов, Јосиф Милев, Гуна Гелева и Миса Стефкова. Последните четворица така жестоко беа тепани, што повеќе би се рекло дека им ги кршеа ребрата, рацете, нозете, главите… Другите тринаесетмина ги измачуваа во просториите на поранешниот уќумат на турскиот мудир. Бидејќи ги измачуваа во близина на училиштето, иако учителот ги терал децата да пеат песни за да не ги слушаат писоците на мачениците, сепак, деца како деца виделе се што им прават, а ги распознавале и писоците на своите блиски. Во врска со овој потресен настан ученикот Стојанчо Тр. Лазаров забележал: „Штом четниците на Јован Бабунски почнаа да ги тепаат нашите, учителот ни заповеда да пееме песни и викаше гласно: пејте посилно! Заедно со нас пееше и тој, но сепак гласовите на нашите мајки и татковци што ги мачеа во турскиот каракол, беа посилни од нашите. Едновремено учителот забележа дека сме исплашени и почна да мрмори нешто, но не се разбираше што зборува. Тој се сврте кон прозорецот, а истото го сторивме и ние. Тогаш видовме како им коват спици под ноктите, на некои од затворениците им ги сечеа прстите, а потоа искрвавените раце и нозе им ги ставаа во котел со врела вода. Сите беа раскрвавени и не се препознаваа. Добро се сеќавам на лицето на тетка Петра, целото беше издерено и во крв, и нејзиниот глас најмногу се слушаше. Учителот се сврте кон нас и пак ни рече да пееме. Јас и сите мои другари им раскажавме на домашните што видовме. Вечерта ги беа одвлекле сите 13 души, ги избоделе и ги затрупале живи во една дупка во месноста „Јанчев Дол”. гробницата ја открија кучињата, по крвта. На сличен и свиреп начин во месноста „Дабје” на Плачковица, четниците на Јован Бабунски и жандармите од станицата во с. Почивало погубиле, односно живи ги закопале вкупно 20те невини селани.
Четниците на Јован Бабунски потпомогнати од српските жандарми и од војниците, имаат извршено повеќе злосторства и во населените места во Малеш, во Пијанец, во Кочансковиничкиот регион. Од бележникот — опомените на монахињата баба Кирикија може да се види како четниците и жандармите на Јован Бабунски крваво се пресметале со една група осомничени граѓани од Берово и од селата, во август 1914 година. Еве како е опишан овој настан: „Групата беше поголема. Во манастирските конаци беа затворени и чувани со удвоена стража. Жандармите во вечерните часови ги избираа жртвите и ги водеа во црквата „Света Богородица” каде што ги мачеле и убивале, а потоа мртвите трупови исчезнувале без трага. На неколкумина до денес не им се знаат гробовите. Неколку трупови се пронајдени подоцна, зариени под еден брег, а други беа пронајдени масакрирани дел по дел. На таков начин е погубена и попадијата Ордана Смокварска од с. Будинарци, ќерка на поп Јован од Берово. Нејзината ќерка Катерина, трагајќи по трупот на својата мајка пронашла само делови од главата, една рака и една нога. Расфрлани делови од човечки трупови, тогаш, можеа да се најдат насекаде.”
---------------------------------------------------
НЕКА ТИ СЛУЖИ НА ЧЕСТ, КОПИЛЕ СРБОМАНСКО
- Член од
- 30 јуни 2008
- Мислења
- 2.802
- Поени од реакции
- 99
Ethnicity of Todor Aleksandrov
The monument of Todor Aleksandrov in Sofia.
As most of the events and developments in late 19th century Macedonia, the national and ethnic affiliations of Todor Aleksandrov are a contentious issue. The Bulgarianness of Alexandrov is recognized by several Macedonian historians like academician Ivan Katardzhiev, director of the Historical Sciences section in the Department of Social Sciences in the Macedonian Academy of Sciences and Arts and the director of the Macedonian State archive Ph. D. Zoran Todorovski. Katardjiev defines all Macedonian revolutionaries from the period before 1930-ies as "Bulgarians" and asserts that separatism of some Macedonian revolutionaties toward official Bulgarian policy was only political phenomenon without ethnic character. Todorovski asserts that "All of them declared themselves as Bulgarians..." [2]
Tuka na vikipedija pise bil Bugar i kraj !
The monument of Todor Aleksandrov in Sofia.
As most of the events and developments in late 19th century Macedonia, the national and ethnic affiliations of Todor Aleksandrov are a contentious issue. The Bulgarianness of Alexandrov is recognized by several Macedonian historians like academician Ivan Katardzhiev, director of the Historical Sciences section in the Department of Social Sciences in the Macedonian Academy of Sciences and Arts and the director of the Macedonian State archive Ph. D. Zoran Todorovski. Katardjiev defines all Macedonian revolutionaries from the period before 1930-ies as "Bulgarians" and asserts that separatism of some Macedonian revolutionaties toward official Bulgarian policy was only political phenomenon without ethnic character. Todorovski asserts that "All of them declared themselves as Bulgarians..." [2]
Tuka na vikipedija pise bil Bugar i kraj !
Bratot
Стоик и Машкртник!
Много си “механизиран“ бе друже... аутоматик :pos2:
Ако Александров бил Бугар, а синовите на Гули му биле телохранители, тогаш ЗОШТО го величаме татко им Питу Гули во сегашнава химна?
Затоа и го спомнав..Питу Гули, пред Зевсус да ме обвини дека сум ја “разводнувал“ темата... со НЕБИТНИ работи :helou:
Александров не бил Бугар, но служел во Бугарската армија, како и многу други револуционери, за кои пак истото не ни пречи, туку се водиме од двојни стандарди, си бираме кого сакаме ако имаме среќа некој воопшто да ни остане пред Бугариве сите да ги соберат... или пред Србите да им накалемат “Бугарофилство“.
.. со други зборови..правејќи ги “бугари“ Македонските револуционери..ти самиот се правиш БУГАР.
Думај..думај си...како си тргнал и ти ќе го спознаеш “бугарот“ во себе хаха
Ариведерчи
Провери ги референците..сињор трубачо..
До кај стигна србчево.. абе абдал.. ако се водиш според Бугарските тврдења и Делчев и Сандански се БУГАРИ.
Википедија е масив-пропаганда.
И знам дека ова го правиш само од меракот да провоцираш, свесен си за одамна изгубеното... ај сега прошетај малце, ти се спарил мозокот.
- Член од
- 30 јуни 2008
- Мислења
- 2.802
- Поени од реакции
- 99
Valda akademik na nauki bolje znae od Vas sto bil nekoj ili ne bil ... plus
2008 Monument controversy
Bulgarians from the Republic of Macedonia raised a monument of the revolutionary on February 2, 2008 in the city of Veles. After the local administration refused to provide a place for the bust it was raised in the yard of the local Bulgarian resident Dragi Karov. The following night Karov received a number of threats and eventually the monument was pushed down by unknown individuals. [3] It was pushed down again, immediately after being raised back. No investigation is to be held as to who is responsible for the act. Instead Karov is to be persecuted for raising a monument in his yard and for waving the Bulgarian flag.[4]
Zasto ovoj veel Bugarsko zname ako toj ne bil Bugar ????? Sto ne veel Makedonsko ??? Ako e Makedonec sto togas ne mu izgradite VIE bista ???
2008 Monument controversy
Bulgarians from the Republic of Macedonia raised a monument of the revolutionary on February 2, 2008 in the city of Veles. After the local administration refused to provide a place for the bust it was raised in the yard of the local Bulgarian resident Dragi Karov. The following night Karov received a number of threats and eventually the monument was pushed down by unknown individuals. [3] It was pushed down again, immediately after being raised back. No investigation is to be held as to who is responsible for the act. Instead Karov is to be persecuted for raising a monument in his yard and for waving the Bulgarian flag.[4]
Zasto ovoj veel Bugarsko zname ako toj ne bil Bugar ????? Sto ne veel Makedonsko ??? Ako e Makedonec sto togas ne mu izgradite VIE bista ???
- Член од
- 30 јуни 2008
- Мислења
- 2.802
- Поени од реакции
- 99
Macedonian historians like academician Ivan Katardzhiev, director of the Historical Sciences section in the Department of Social Sciences in the Macedonian Academy of Sciences and Arts and the director of the Macedonian State archive Ph. D. Zoran Todorovski.
AKADEMIK NA NAUKI E ZA MENE VRVNO SLOVO...Makedonec on toa go kazal ja samo povtaram ...
Sea vie poveke znaete od Akademik na nauki ????
I direktor na ARHIVOT na RM ????
Koa ke smenite toa moze da kazam deka ne e Bugar do toas e Bugar de facto kazano od relevanten AVTORITET
ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Зошто србите у комунизмот не даваа, ете затоа. Ебаго
Чим си земал да се информираш, ајде уште неколку задачи...
Што стои во посебната декларација потпишана во 1924. од Александров?
Како е тоа поврзано со неговата смрт?
Секој погрешен одговор, прикачува доплнителни кокарди на главата (пошто една гарант веќе имаш)
Ма појма нема он ни од Мајски манифест ни од бутур.
Како можат некои да коментираат нешто во што немаат познавања и на кои основно четиво им е Википедија на англиски?!...Бог да чува.
Не викам што бил Александорв, можеби и бил бугар, можеби Македонец, можеби и србин, можеби во одреден момент и којзнае што, кој би знаел, меѓутоа некои настани да коментираат типови кои блага врска немаат од темата е шарлатанство.
Како можат некои да коментираат нешто во што немаат познавања и на кои основно четиво им е Википедија на англиски?!...Бог да чува.
Не викам што бил Александорв, можеби и бил бугар, можеби Македонец, можеби и србин, можеби во одреден момент и којзнае што, кој би знаел, меѓутоа некои настани да коментираат типови кои блага врска немаат од темата е шарлатанство.
- Член од
- 30 јуни 2008
- Мислења
- 2.802
- Поени од реакции
- 99
Normalno se Srbite krivi i Akademikov e garant pritaen Srbin
Pa 20 god nema Srbi , nema komunizam sto ne napravite nesto vie verni obozavateli na Aleksandrov ???
Nego morase Bugari da dojdat da izgradat spomenik u sred Makedonija ... ?
Pa 20 god nema Srbi , nema komunizam sto ne napravite nesto vie verni obozavateli na Aleksandrov ???
Nego morase Bugari da dojdat da izgradat spomenik u sred Makedonija ... ?
Bratot
Стоик и Машкртник!
лол
:pos2::pos2::pos2:
Ај сега.. пред да се посрамотиш ..т.е. пред да дознаеш нели кој е Тодоровски, оти срамот те стига дури откако ќе ја спознаеш вистината хехе
Сам себе си го убијал....
Според истиов ТВОЈ авторитет... и Мисирков е Бугарин.
Ова станува забавно веќе... Свидн ака Глупстон полемизира за ИСТОРИЈА :kesa:
ada
Модератор! ок?
- Член од
- 21 август 2006
- Мислења
- 5.706
- Поени од реакции
- 566
Ја дома више му вајам портрет и ќе го ставиме на сред плоштад. Ок е сега? Го пројдовме делот со бистата?
Секако дека го пројдовме. Пошто е така, читни и кој е Тодоровски и што има пишувано за други големи Македонски дејци.
- Статус