Heidegger за Der Spiegel

[Ставрогин]

Ставрогин, јас имам едно прашање, повеќе е поврзано со Битието отколку со интервјуто.

Имено, Хајдегер го сметал времето како клуч за одгатнување на тајната на Битието.

Ќе ги прифатиме сите аспекти на времето: минато, сегашност, иднина. Минатото е определено како време кое изминало, а иднината како време кое надоаѓа. Но, проблемот е со сегашноста. Колкав миг е таа? Изгледа дека нема никаква зафатнина. Идното време се проткајува преку сегашноста и заминува во минато. Oпределеното време постојано протекува низ неопределената сегашност.

Кант сметал дека времето и просторот се само наши познавателни орудија, или како што Расел за тоа вели, стварноста е последица на сетилноста (мислам дека овој заклучок на Кант се спомна во темата за Аквински, но само накратко). Но, во студијата за Хајдегер (за Време и Битие поконкретно) што ја читав, се смета дека одговорот на Кант не целосно го апсолвира проблемот.

Може ли одговор како ти размислуваш за ова?

За односот на Хајдегер спрема Кант во врска со разбирањето на времето, може да се напише докторат, и сигурно не е тема за еден пост на Кајгана. Хајдегер го поима времето егзистенцијално, односно како начин на кој Битието се отвара спрема Тукабивствувачкото. За Хајдегер времето не е она што го мериме со часовниците, тоа е модусот низ кој Тукабивствувачкото постои, а се манифестира низ трите временски екстази. Времето е секогаш ограничено со смртта, која не е временски крај, туку секогаш присутна извесност.

Познатата дистинкција помеѓу егзистенцијалното и астрономското Време е дело токму на Хајдегер.