Го работам она што го сакам или го сакам она што го работам?

[Kvendolin]

Значи од каде да почнам...

Условите и можностите за работа во нашата земја на сите ни се добропознати, така да кажам. Значи, повеќето не го работиме она што го сакаме туку она што мораме или сме принудени на некој начин да го работиме чувствувајќи еве условно земено дека немаме друг начин, а друг начин објективно секогаш има. Нејсе.

Друга теза во врска со мојот `проблем` до кој покасно ќе дојдам е дека не секој е талентиран за одреден тип на работа,нели.Секој си има некакви интересиси, склоности, преференции. Само ни треба време, простор, и начин да се пронајдеме во таа смисла...

Од друга страна пак пред извесно време имав можност да се сретнам со предлогот `сакај го она што го работиш` и тоа ми отвори една сосема нова перспектива на гледање на нештата.

Можно ли е да не се работи за избор од типот на `идеална` професија за нас, туку едноставно потребно е само да се потрудиме да го засакаме она што го работиме. Или со други зборови, дали навистина проблемот се состои во нашето немање доволно волја и желба за работа отколку во немањето можност да го работиме она што вистински би го сакале и кое би не исполнувало.

Лежи ли проблемот во нас или се работи за многу посложена позиционираност и структуираност на нештата или самата `проблематика` на овој условно, социјален феномен е многу посложена од типот на постоење на други фактори кои подетално би ги анализирале.

Ваше мислење....​

 

[/gone/87]

проблемот е во нашето општество и неговата поставеност............татко судија,син адвокат,..мајка лекар,ќерка стоматолог....татко работник,син занаетчија............што значи на просечниот,сиромашниот и желниот за успех не му се дава поголема шанса освен таа да манипулира,лаже,краде за да си го задоволи сопственото его на успех(т.е. парите)......

не верувам во можности,верувам само на пријатеска/роднинска и услуга за услуга ,за да го работам тоа што сакам,а паралелно и напредокот кој би го постигнал со таа работа

 

[MiloBilderce]

Veruvam deka sekoj treba da go raboti toa sto go saka , toa sto go vlece , taa rabota koja mu e pasija .. Taka ke se dobijat najdobri rezultati od rabotata na taa individua.

Mislam deka sekoj od nas e roden za specificna rabota , primer edni se rodeni da bidat lekari , drugi astronauti , treti zanaetcii itn , problemot e toa sto ne moze sekoj , skoro nikoj , da go raboti toa sto go saka i vlece . Nemame site takvi uslovi.

Zamisli si svet kaj so uste od mala vozrast sekoe dete ke bide nabluduvano i ocenuvano koja rabota ke mu lezi najmnogu, i vo kombinacija so toa sto saka da bide realno , prema sto ima pasija koga ke pocnee da sozvera , da bide obocuvano i educirano za taa rabota. taka dobivas individua koja go raboti toa sto go saka , obucena e za toa i dava max rezultati.

Kaj nas za zal preku politika i partija od ovcar i boksr mozes da zastanes na celo na drzava iako ne si za tamu ..

 

[Marjan-MiKi]

Мислам дека ситуацијава во нашава држава е повеќе од јасна, нема живо душиче што не ја разбира... Така да мојот став кон оваа тема би го изразил на следниов начин во кратки црти.
`сакај го она што го работиш`, кога немаме излез сите си бараме утехи и полека прифаќаме и тоа што е добро и што не е. Тоа е така во нашава мила, корупциска, малецка и напатена државичка. На пример да си негде во средена држава каде што функционира се и каде што се цени и наградува трудот за она што те бива и го работиш, ќе немаш потреба да се замараш ај ќе го сакам она што го работам ( кога веќе се мора ). Не дека и таму цветаат ружу, ама ако имаш талент дарба за нешто си идеш напред учиш тоа и знаеш еден ден ќе го работиш тоа со мерак и нема потреба од утехата `сакај го она што го работиш`. Ама ипак, секој со своето... Јас вака би го протолкувал ова, дека кај нас џабе што вредиш и се. Ќе дојде татино галениче, народски кажано лигле што си уживало ти додека си се ќоравел. Забегав од темава можеби ама барем тоа не опкружува тоа е реалноста.
туку едноставно потребно е само да се потрудиме да го засакаме она што го работиме.
Не е исто сакање кога мораш и кога е од срце онака вродено, тоа што те влече. Јас како невработен и без право на вработување сеуште според законот, истава работа ја гледам со друг пример. Тоа е примерот со идењето на училиште. Не го сакам училиштето ама се иде од што се мора, кога немаш излез што да праиш ќе идеш и ќе ќутиш, ќе прашаш дали треба уште. Не е ист меракот и ќејфот кога идеш накај училиште и накај тренинг...

Така да факт е дека тука нема ништо, иднина нула. Кога се наоѓаш у бездна многу е нормално дека ќе прифатиш тоа што го мораш и ќе си се тешиш едноставно, ај добро е можело и ич.

 

[Crazy in Love]

Се може да се работи, но сметам дека ние секогаш во нас пројавуваме одредени амбиции и желби за тоа што сакаме да правиме, односно со што сакаме професионално да се бавиме... Е сега идеите и можностите не секогаш се поклопуваат. Сепак најидеално е човек да се пронајде себе во некоја работа и така ќе постигне најголем успех...

 

[Borg_Drone]

Со сета почит кон креаторот на темава, но не знам зошто и воопшто разговараме за ова??Се разбира, денеска го немаш тој луксуз да одбираш работни места или ќе работиш, или пак ќе седиш дома затворен во четири ѕида и ќе се јадосуваш зошто немаш пари.А згора на се, полошо станува кога седиш дома затворен во четири ѕида и плус имаш дете кое чека од тебе пари.Во државава нема работа, и тешко е да дојдеш до работно место.И јас пример на времето сакав да се запишам гимназија и да продолжам после тоа на факултет, но знаев „колку е часот“ и се запишав и завршив средно-стручно.И што е најинтересното две години работев работа според струката, после тоа пак работев нешто друго зошто ако чекав на струката ќе останев дома наместо девет месеци, дваесет и четири месеци.Што значи нема простор за одбирање.Еве ви уште еден пример; сега во моментов работам на многу ниска температура (работам на 5 степени), со замрзнато работам и кај мене во фабриката каде што работам има една жена која работи со концентрати, а жената има завршено машински факултет.Денеска и да завршиш факултет не ти е тоа некоја голема гаранција дека ќе го работиш она за коешто си учел.Нема работа!Што значи работава не е „работи го она што го сакаш“ или пак „сакај го она што го работиш“ туку е:„цени го она што го имаш, зошто може и тоа да го немаш“.

 

[BOJ@N]

Човек треба да си ја сака професијата и најдобри резултати би постигнал само доколку го работи она што го сака. Меѓутоа важни фактори се и тоа дали во средината каде работи е доволно ценет и платен. Со добра комбинација на овие фактори верувам дека секоја личност ќе вложи максимум во она што го работи. Тоа е идеалниот случај.

Друг случај е кај нас во Македонија. Знаеме дека нема многу работа па човек додека чека вработување по струката (може нема воопшто да најде таква), треба да работи било што колку да преживее. Значи работи работа која не ја сака, немал намера да ја работи, за која во најголемиот број случаи не е доволно платен... - како во тие услови тој да биде задоволен, среќен со тоа што го работи и да вложи максимум!?

Друга теза во врска со мојот `проблем` до кој покасно ќе дојдам е дека не секој е талентиран за одреден тип на работа,нели.Секој си има некакви интересиси, склоности, преференции. Само ни треба време, простор, и начин да се пронајдеме во таа смисла...

Се сложувам. Некој има талент и дарба да биде доктор, друг да биде правник, трет да биде инженер...

дали навистина проблемот се состои во нашето немање доволно волја и желба за работа отколку во немањето можност да го работиме она што вистински би го сакале и кое би не исполнувало.

Мислам дека се состои во немањето на можност да го работиме она што го сакаме.

:salut: