Неможам да пронајдам соодветни зборови да ти објаснам.
Работев во една компанија, по вокација и капитал беше странска и повеќето вработени беа од Скопје, а само јас бев од Битола. По 6 месеци добив да раководам со еден проект за кој и имам труд напишано, шо нормално е мене да ми го дадат проектот, не можам да ти објаснам какви не гнасотии зборуваа Скопјаните, ама разбрав за се точно до детал. бев претпоставен на 37 лица од кои беа 21 скопјанец, мал дел од нив прекрасни луѓе, а повеќето гадурии кои ги немаш сретнато, не само кон мене туку и кон непосредните до нив колеги. Страшно. 5-6 души од нив Комити, на социјални мрежи постираат се и сешто пишуваат Битолчанки вака така, имам сопруга, мајка и ќерка сите фала Богу Битолчанки, ама тоа не ми беше причина да менувам однос кон нив. Кога и да одев во Скопје на неколку дена да контролирам, као случајно ќе си подречеа некоја досетка Скопска на моја сметка и така. И еден ден се најдовме во една кафана, и му велам: Цело време педерски ме провоцирате, ме пцуете под појас, не директно, ете јас да ви кажам вака и вака се чувствувам за вас, дали сакате да излезиме надвор вие 4ца јас сам. Ви гарантирам со образ дека нема ништо да влијае врз работниот однос и сл. Знајш шо се случи? Пола саат ми објаснуваа како ние во Битола сме имале поинаква душа од нив во Скопје и како Битола од секогаш било место подобро за живот и како против мене немаат ништо лично и дека тоа Комити Чкембари треба да се сведи само на спортски ривалитет... Ете зато неможам да ве поднесам, оти сте лигуши невидени (повеќе или помалку) оти знајте само да испровоцирате и нигде после да ве нема, да предизвикате штета и да избегате како песој и да џафкате, махери сте да извадите нешто од контекст... Мислам чест на исклучоци. Ама то е моето искуство и то е мојот скен за вас.