Ги сонував нашите сабајле. Во Лондон сум бил, и се истовариле од автобус сите, спремни за утакмица, ама неам појма против кој, и сум стигнал некако до автобусот, последен излегол Ешли, сум му кажал ај да се сликаме, и тој демек брзам, а и не сакам да се сликам и ми се смеел у очи...педерче

После тоа, демек наредени еден позади друг, Хазард на пред, Иванович позади него и натаму неам појма кој како, тргнале да влезат во стадионот, сум дотрчал до Хазард, и сум се сликал со телефонот, ама сликата некако матна излегла, па сум земал апарат, и после тоа нешто се десило ги запреле нашите играчи, дали полиција или нешто друго, појма неам, само 3-4 напред кои биле поминале и застанале пред стадион, а и замислете, јас со нив, цар.

И сме почнале муабет тука, пред стадионот, се сликаме пак, со Хазард и Иванович, со србинот муабет у пм, за што ли не, а замислете па и Хазард дофрлувал по нешто на нашо, демек знаел хахахаааа...
Ги пуштиле и другите и спремни за утакмица, влегле внатре, и поздрави со двајцата, гушкање, како бест френдс

И после тоа шо да видам. Уклучувам апаратот, да видам сликите, ни една не била зачувана, еиии, едно тешко што ми падна...нервози, пцуење...хахахааа...и така. Малку се чувствував како мало дете додека пишував, ама ајде...
