Емпатијата може да е површна и повторно вистинска, не мора да значи дека одма се мисли на глумење. Жив човек не може да има ист интензитет на сочувствување со секоја неправда цело време, бидејќи немаме толкав емотивен капацитет, ќе ја изгубиме волјата за живот ако чувствуваме сѐ во највисок интензитет. После еден момент настапува себе презервацијата како инстинкт за преживување. Денес може да се убиеш од плачење поради мртви цивили и деца во некоја војна, но кога истото се повторува секој ден малку отрпнуваш, се десентизираш и го чувствуваш повеќе гневот кој останува константен.