За да се откажеш од оваа одвратна зависност, најпрвин треба да си решен да го сториш тоа. Тоа треба да е твоја одлука зад која црвство ќе стоиш. Но, нажалост само одлуката повеќе да не конзумираш дрога нема да ја поправи штетата што си ја направил, нема да ги смени твоите навики и нема тебе да те подобри како човек. Центарот кој што го посетував за одвикнување од зависности не ме излекува(затоа што јас не бев болна-немав никаква физичка болест), туку ја подржа мојата идеја да живеам живот без дроги и ми помогна правилно да ги справувам ситуациите во животот. Се што дознав, дознав сама, тоа се мои успеси, мои придобивки, мои сознанија и како на такви им верувам. Се она што го научив и подобрив кај себе ме прави да бидам горда на тоа што сум јас сега.
Ниеден психијатар на светов не може да ме убеди дека зависниците од дрога СЕ пациенти и дека тие МОРА да се лекуваат со апчиња. Помагав во центарот доволно долго за да сфатам дека еден зависник кој што одлучил да ја остави навиката зад себе треба да биде третиран на посебен начин (со екстра витамини, минерали и масажи) само во периодот кога ја поминува кризата, а потоа сите сме исти и сите сме нормални. Знам дека најлесен начин на справување е некого да успиеш со апчиња, но јас сум посреќна кога на човек кој побарал помош му помагам на вистински начин, го држам буден и активен, и не ми се потребни никакви награди, благодарници или признанија, јас сум исполнета кога ќе ја видам неговата благонаклонетост и желбата повторно да живее. Секоја потешкотија се справува со останување активен, работата нема да те убие, но убивачите на болка сигурна сум дека постепено ги умртвуваат нервите во телото, а тоа се знае до кај води.
За да се справиш со еден зависник ти треба обука, за која што многумина не се подготвени.