Драга,
Денес во ординација кај матичната, пааа, беше повесело и поинтересно од обично.
Се шутнаа внатре, онака гласно и навивачки, малолетни спортистки барајќи си печат за потврда на добрата здравствена состојба.
Прво, сакаа преку ред, да не чекаат, здрави биле они, можело само печат да им се удри, онака, ко се што се завршува во државава.
Второ, кога една бабичка фино лепо ги праша што и како играат, ова, она, беа крајно безобразни, некултурни и враќаа со прашање на прашање. Иритирачки и за мене ептен вредно за ќотек.
Трето, тоа нивното константно зборење (дерење) и никаков обѕир кон нас, болните, направи за три минути глава да почне да ме боли, а верувам и кај другите беше исто.
Нормално, јас ко јас, не издржав да не ги отерам културно у пм.
Која некултура, кој недостаток од домашно воспитување, не дека ме чуди, овие помаливе генерации поим немаат што значи терминот култура, поим немаат што значи да кажеш благодарам или добар ден/утро/вечер. Поима си немаат од почит кон постар, тоа е најтрагично, не знаат ко луѓе да се однесуваат!
Феноменот е следен - Како реагираа на прашањата на бабичкава, а како реагираа на моето скоро дерење кон нив.
На првото со потсмев, а на другово, па, скоро и да замолчеа.
Тоа ли е тоа што ги учат деновиве? Само со дерење ги воспитуваат, па на тоа реагираат? Како бе може една мајка, татко, да си дозволи детето да му се однесува така?
Просто очи да си ископаш работава, ни фејспалм тука не помага.
. На некои луѓе чудно им е дека не играм спортска и влегувам в кладилница само со други кога го прават тоа, и ме прашува таа како така е така хардкор домаќин сум 
