Дали сум емоционален инвалид?

  • Креатор на темата Креатор на темата Jagod4e
  • Време на започнување Време на започнување
Па веќе се обиде да ми објасниш, не дека не се обиде да ми објасниш.Само објаснувањата ти пропаднаа во вода.Јас сум сигурен дека поради немањето доволно докази ти пропаднаа, ти пишуваш друго сега тоа е тоа, секој има право на свое мислење.
--- надополнето: 22 март 2013 во 19:06 ---


Зошто навистина е психопат, човекот почнал да халуцинира дека е психопат.....

Ок.
 
Не сум погрешила.
Само не гледам смисла да ти објаснувам нешто кога од некои свои причини се правиш наудрен.
Јулија до сега ќе сфатеше ебаго.
--- надополнето: 22 март 2013 во 18:55 ---


Зошто мислиш дека си психопат?
Oti sum mnogu jak.
 
Дали сум емоционален инвалид?

Дали траумата, може да го смени човекот во ладнокрвна машина, или тоа е само заслон и одбрамбен механизам на мозокот? Што мислите вие? Ве молам без вреѓања и сеирџиски коментари! :)

не си емо инвалид, јас мислам дека ти дошол умот после нешто болно кое си го искусила, па сега не се замараш непотребно за секакви баналности.
 
Vo ova vreme najmnogu uspevaat emocionalnite invalidi.
 
Изгледа премногу се занесувате со тие амерички филмови фак филингс би а бич. Емоционален инвалид за мене се Хитлер, Сталин и остала компанија што прај масакри низ светов, убива мали деца.:rolleyes:
Се согласувам со Yo Blow. Нормално е откако ќе се изгориш да дуваш и на ладно. Потсвеста си прави еден одбрандбен механизам кој не тера да се сомневаме во се и сешто. Но, мислам дека еден ден тоа нешто може да се смени.:)
 
Во принцип во последно време во светот ( а особено во нашава мила Македонија ) постои глобална апатија...односно сите сме на некој начин постанати " емоционални инвалиди"....уште не успеав да сконтам што е причината за целата состојба..дали е брзиот начин на живот...дали е лошиот стандард и сиромаштијата .. дали е политичката ситуација којашто цело време се врти во лавиринт и е цело време исто на чело со лигуши и квазипатриоти...незнам али и мене лично многу ме фати оваа апатија и секој ден пробувам да се отарасам али нема...се осеќам како животот да поминува пред мене а јас не го осеќам.
 
Во принцип во последно време во светот ( а особено во нашава мила Македонија ) постои глобална апатија...односно сите сме на некој начин постанати " емоционални инвалиди"....уште не успеав да сконтам што е причината за целата состојба..дали е брзиот начин на живот...дали е лошиот стандард и сиромаштијата .. дали е политичката ситуација којашто цело време се врти во лавиринт и е цело време исто на чело со лигуши и квазипатриоти...незнам али и мене лично многу ме фати оваа апатија и секој ден пробувам да се отарасам али нема...се осеќам како животот да поминува пред мене а јас не го осеќам.

Убаво си кажа, апатија.
Што нема врска со емоционални инвалиди. :)
 
Без секирации, многу мала шанса постои да заради психичко нарушување имате помалку емотивност, а за тоа да незнаете. Голем дел си ја прават оваа делузија бидејќи незнаат кога последен пат биле трогнати од нешто, а со тек на времето всушност стануваме поотпорни на животните неприлики. Фактор е и денешниот живот и информациите, цело време летаат клипчиња и филмови со бизарни содржини, а следствено ни расте и отпорот спрема нив. Едниот дедо ми почина пред да почнам седмо и очите си ги истурив од плачење, после 3-4 години следеа и останатите, кулминираше со последната баба овој март - солза не пуштив на погребот и покрај сите околу мене што се трескаа од земја. Не од што не ми беше жал, секако дека ми беше, ама ете со тек на времето се навикнуваш на губење на драгите, на тешки вести и порази. Учиш и да предвидуваш лоши настани, да креираш можни сценарија во главата и накрај ако си еден од појаките карактери да се соземеш со фактот дека и тебе ти следи истото па и конечно да почнеш да живееш. :)
 
koga ke se ispeces do koska nema vekje sto da se pece i taka svakjas deka nemozes da imas emocii povekje ni nisto. e sega od vreme na vreme se prasuvas dali mozam jas pak emocii da iam i pak se vrakjas po staro i taka.
 
Што порано во животот научиш да ги контролираш емоциите, тоа подобро ;)

Колку помалку емоции, толку подобро.
Oh.
Контрола на емоции може... ама како пустото да ги намалам :)
Искрено, се живо ќе проголтам, ама неправда не можам. Си викам, за ситници се потресуваш, ама како да не се потресам?
Најемотивна сум кога сум немоќна да исправам некоја неправда, дали према мене или некој друг. Е ако пробам се и не успеам, има да си плачам една недела. И пак ќе ми биде криво. :(
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom