Дали секогаш треба да се кажува вистината?

  • Креатор на темата Креатор на темата АуРоРа
  • Време на започнување Време на започнување
Никогаш не лажам. Добро не сум совршен, лажам. Тоа ме прави човек, но одбегнувам да лажам. Финтата е што луѓето не ја ценат вистината. Ќе ве прашаат нешто, вие ќе се искажете, а зошто на нив не им се свиѓа, не ценат. Така да од искуство не е уваво да си искрен како мене. Секогаш го јадеш зошто не лажеш.
 
па корисни лаги сите користиме и тие се добри ама се во свои граници. ја си лажам по некогаш кога морам ама начално не сакам да лажам.
 
Hold on to your secrets tonight.
Don't want to know I'm ok with this silence
It's truth that I don't want to hear

Don't say a word,
I'm ok with the quiet.
The truth is gonna change everything.

So lie to me and tell me that it's gonna be alright...


Доблест е да се биде искрен човек, не секој е способен да е таков, но кога вистината ебано многу боли, подобро е да се скрие.
 
Па не мора баш секогаш. Некогаш треба и лице да се направи ако знаеш дека другиот ќе се чувствува убаво. На пример ако некоја колешка си купила нешто ново, зошто (и да не е по мој вкус) да не ја пофалам и да и кажам дека е убаво, или убаво и стои. Тоа знам дека ќе ја направи да чувствува подобро, а мене нема да ми се срони бисерот ако дадам комплимент.
 
Па би било пожелно секогаш да се кажува вистината.Искрено јас се трудам што повеќе да ја кажувам, али кога мислам дека треба да се послужам со лагата тогаш тоа и го правам.
 
Понекогаш луѓето не сакаат да ја слушнат вистината иако ја знаат (truth sometimes hurts), некогаш не е прав момент и некогаш едноставно не сакаме другите да знаат нешто што ние го знаеме. Затоа постојат лагите.
 
Би одела против сите мои идеали за начинот на кој треба да функционира светов ама ќе кажам изрично НЕ. Сето тоа најверојатно не би било потребно доколку вистината не знае да биде толку голема кучка.

Искрено, знаејќи ги благодетите на повременото прикривање или изобличување на вистината, до одреден степен ми е криво што од детство сум останала осакатена за изразената способност да лажам,претворајќи се во чоече читливо како буквар до последна црта на лицето. Ова не значи дека се декларирам за пример за морал и говорам 100% вистина. Знам и чувствувам потреба во одредени моменти да ја изобличам вистината, најчесто за да не повредам некого, за да не вмешам некого, за да не расипам нешто некого, за да заштитам некого, често и за да се заштитам себеси. Гледам да избегнувам вплеткување во ситуации кои би ме натерале да лажам, ама кога направеното е веќе факт, најбитно е да бидат заштитени сите околу мене. Особено мразам кога работата за која не смее да се каже вистината е далеку од мене како фактор, а сепак сум турната да сведочам за истата, нормално пак со потребата за извртување на вистината. Во овој случај ќе зборувам за мојата искористеност како пријател за што повторно не би се покаала ако подразбира спасување на нешто добро.

Си признавам дека често знам да лажам за своето расположение. Не мора сите да знаат дека во одреден момент ми е најтешко на целиот свет. Лошото е што ваквите лаги многу ретко ми успеваат. :)

Ќе сумирам вака. Вистина пред се. Онаму каде што не бива и не е потребна, тогаш (зависно од околностите) нејзино благо до поизразено извртување. Лаги само во екстремни случаи и по можност бели по боја.:wink:
 
da vistinata e mnogu bitna rabota i treba sekogas da se kazuva no jas ne veruvam deka nekoj covek ne izlazal baram ednas vo denot pa makar i toa da bila banalna rabota .:kesa:
 
Иако некогаш е болна вистината сепак поубаво е да се каже од колку да се лаже.
Ама сепак секој човек лаже за нешто, колку и да вика дека секогаш е искрен.
 
Гледаш колку човекот те цени кога ќе видиш дека без оглед на се ти ја кажува вистината. И гледаш колку еден човек вреди, кога ќе видиш како реагира на истата.

,,Вистината е преценета " - во 0.00001% од случаите
 
Вистината секогаш излегува на виделина.:) Ја почитувам оваа поговорка зошто сигурно не е кажана за џабе и пренесувана со генерации, а и имам доживаеано и сведок сум на такви примери.
Мислам дека лагата е потребна само во оние случаи кога има добра добра причина за тоа, но истовремено да не повредува никој! Не ги оправдувам оние лаги кои се употребуваат за бегање од себе си, недостаток на внимание, уништување туги животи и т.н.
 
mozeme da lazeme mali deca....ama ako planiras da stvoris krug na prijateli vo koi planiras da imas doverba-togas razmislii...a da lazes na sala togas OK da se nasmeeme a ne inaku
 
Мислам дека потребни се ''корисни лаги'', како што ги нарече, еве пр. Девојкава е трудна и е ужас, мислам буквално, пропаднати очи, бледа, омалаксана и му вика на мажот како изгледам, Мислам кој будала би ја кажал ваквата вистината на неговата сакана која носи негово дете...? :wink:
Ок, може и не беше правиот пример, али сакам да кажам потребни се мали лаги кој ја кријат суровата вистина, а темата овде е: ВИСТИНА И СОЛЗА ИЛИ ЛАГА И НАСМЕВКА?!?
 
Мразам луѓе што се секогаш искрени и знаат тоа да ти го залепат у фаца.
Мразам луѓе што никогаш не се искрени и живеат во лага.
Некогаш сакам да усреќам некој и нема да му ја кажам вистината или ке ја кажам ама ке ја изобличам малку.
И што фајде од вистината кога таа некогаш е толку непотребна и сурова?
Поважно е човечкото срце:kesa:
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom