Тогаш, по корисно ти е да се држиш за нештата кои веќе ти се познати, а не непознати.
Што се однесува до научните докази, имаш погрешен став кој мојот сомнеж кон нив: ако ги тргнеме на страна шпекулативните „докази„, кои се лесно соборливи и кои се веќе провалени како лажни, воопшто не се сомневам дека некој во некоја наука нешто докажал, туку мојот сомнеж е насочен кон сциентистичките идолопоклоници, кои со невидена леснотија прифаќаат се‘ што е „...научно докажано...„ а за нив лично е апсолутно недостижно и непознато како метода на докажување, а со истаа таа леснотија отфпрлаат се‘ што е верско и духовно, барајќи докази (??????) за нешта од нематеријлана природа или за настани кои веќе се случиле, а кои (настани) се соодветно забележани, во облик од колективно сеќавање.
Затоа имам напишано миљон пати: нема поголеми верници од атеистите.
Атеистите, кои се нај бучни протв верата, веруваат во се‘, односно не веруваат во ништо.
