- Член од
- 22 ноември 2011
- Мислења
- 376
- Поени од реакции
- 454
Зошто мислиш дека не ја согледувам целата слика? Не те разбирам.Точно е ова што го пишуваш и јас тоа и претходно го кажував, со нагласок дека тоа важи за сите кучиња од 800 грама тежина па до 80 кила тежина.Но, чувањето на кучиња не е егзактна наука и не треба да имаш докторат на науки за кучешка психологија 
или да бидеш ветеринар или кинолошки судија. Точно, кучињата како чопоративни животни зависат од хиерархиските правила на чопорот и тоа е таканаречен бонтон кај кучињата односно правила на добро однесување кои ги имаат исто и луѓето.Алфа статусот, или повисоко хиерархиско место на човекот спрема кучето не е нешто недостижно - тоа е нешто што можеме да го видиме кај секое добро воспитано куче кое сопственикот го има под контрола. Такви кучиња можеш да видиш насекаде,кога шеташ по кеј, низ парк, на улица... тоа се тие културните кучиња кои си поминуваат без да ти обрнат внимание. Алфа статусот во основа е тоа - добро воспитување. Не треба да се меша со агресивност, доминацијата и агресијата се различни поими. Алфата е доминантен, и тој кажува кое однесување е прифатливо а кое не е во дадена ситуација - ова важи за целокупното однесување на еден пес. Значи исто како што велиме дека не е прифатливо кучето да се тегне по велисипедисти, да скока по пешаци, не е прифатливо и да ржи по луѓе или кучиња или да се обиде да касне некого. Затоа постојат часови по дресура, за да го научиме кучето на добро однесување и притоа да го воспоставиме и зацврстиме нашиот алфа статус спрема него.Со тоа сме ја завршиле половина од работата. Доброто однесување има и правила за луѓето спрема кучињата, и скоро насекаде во цивилизираните земји, животните и кучињата маѓу нив, се почитувааат како единки кои имаат свои права. Затоа во многу земји децата се едуцираат како правилно се пристапува на ено куче. Тоа не се научни правила, тоа се само правила на здрав разум - да не се вознемирува куче кога јаде, кога спие, кое не покажува јасно знаци дека е пријателски настроено, и се учат дури и како се подава рака на куче за да се погали и како да се однесуваат ако на улица сретнат непознато куче кое шета слободно (живеев еден период во Австралија, таму ова им се објаснува на децата во второ или трето одделение) и што е според мене најважно, децата се учат дека пред да му се пристапи на било кое куче, правилно е прво да се праша сопственикот односно тој што го води кучето дали тоа може да се погали.
Што се однесува за кај нас јас мислам здрав разум е ако родителот му покаже или објасни на своето дете, барем да не се затрчува да го погали секое куче што ќе го види, или пак (друг екстрем кој што се сретнува) здрав разум е да не ги учат децата панично да бегаат од патот на секое куче. Исто така, за мене здрав разум е дете на 1-5 години кое неможеш да му објасниш некои работи и да те разбере, родителот односно старателот да не го става (особено не само) во ситуација која може да биде опасна бидејки дете само неможе да биде одговорно за себе, но возрасните можат.Затоа што на крајот на краиштата кучињата социјализирани или не, агресивни или не, контролирани или не, не се играчки кои служат за забава на секого.Затоа што да бидеме реални, голем број од ,,новинарските сензационализми,, се случуваат со кучиња не само од опасните раси, и не само кога сопствениците се ропуци во тренерки со дебели златни ланци, со подебели криминални досиеа туку и луѓе кои немале никакви проблеми со законот и кои не се насилни - едноставно кога има лоша проценка на ситуацијата и од страна на сопственикот, и од страна на жртвата.
На пример конкретното ДА кое ја касна водителката (ја касна а не ја нападна) во емисијата беше откако беше спасено од замрзнато езерце, при што пожарникарот исплива до него и го зема во раце за да го изнесе на безбедно на брегот.И во сиот тој страв и паника кучево во ниеден момент не се обиде да го нападне, потоа, според медиумите, конкретново куче немало историја на агресивност и можеби неговиот сопственик немал 30 годишно искуство со кучиња, па така се случило тоа што се случи. Да нагласам, ова не значи дека тоа треба да се оправда, но ете така сплетот на околности довел до таква ситуација. Сигурно никој немало намерно да донесе агресивно куче во студио и да дозволи водителката да му се пика во лицето на пренос во живо.
Поентава ми е, затоа служи законот за поводник и маска, кој ние од 2008 година го имаме, само што не се спроведува ригорозно - затоа што немила ситуација може да се случи со секакво куче и секаков сопственик, немора тоа да биде невнимание или негрижа за безбедноста на другите, сосема е можно да се случи заради лоша проценка.Тоа не значи дека е оправдано, но сепак некои околности можат да се спречат.
Еве на пример хипотетичка ситуација, мислам дека сите ќе се сложат дека следното сценарио е можно да се случи: ако во парк родител со дете се шета, а детето сака да погали некое куче, и родителот сакајки да му удоволи на детето, одбегнува кучиња како питбул, германски овчар, боксер итн, и се упатува кон златен ретривер на пример. И сега што ако тоа куче инаку обожава деца, секогаш е пријателски настроено, но дента пати од например акутно воспаление на увото. И детето галејки го, со дозвола на сопственикот, го закачи или случајно го потегне за болното уво и кучето реагирајки на болката се сврти и го касне детето? Значи сопственикот кој иако си го знае сопственото куче неможел да знае дека тоа ќе изреагира така како што изреагирало, и неможел да го тргне. Тоа е едноставно таков сплет на околности кој довел до таа ситуација. Ситуација која на пример можела да се спречи ако кучето имало маска.
Затоа се сложувам со тебе Ванлок, луѓето какви се такви се, треба да бидат заштитени, ама законот треба да важи за сите.
или да бидеш ветеринар или кинолошки судија. Точно, кучињата како чопоративни животни зависат од хиерархиските правила на чопорот и тоа е таканаречен бонтон кај кучињата односно правила на добро однесување кои ги имаат исто и луѓето.Алфа статусот, или повисоко хиерархиско место на човекот спрема кучето не е нешто недостижно - тоа е нешто што можеме да го видиме кај секое добро воспитано куче кое сопственикот го има под контрола. Такви кучиња можеш да видиш насекаде,кога шеташ по кеј, низ парк, на улица... тоа се тие културните кучиња кои си поминуваат без да ти обрнат внимание. Алфа статусот во основа е тоа - добро воспитување. Не треба да се меша со агресивност, доминацијата и агресијата се различни поими. Алфата е доминантен, и тој кажува кое однесување е прифатливо а кое не е во дадена ситуација - ова важи за целокупното однесување на еден пес. Значи исто како што велиме дека не е прифатливо кучето да се тегне по велисипедисти, да скока по пешаци, не е прифатливо и да ржи по луѓе или кучиња или да се обиде да касне некого. Затоа постојат часови по дресура, за да го научиме кучето на добро однесување и притоа да го воспоставиме и зацврстиме нашиот алфа статус спрема него.Со тоа сме ја завршиле половина од работата. Доброто однесување има и правила за луѓето спрема кучињата, и скоро насекаде во цивилизираните земји, животните и кучињата маѓу нив, се почитувааат како единки кои имаат свои права. Затоа во многу земји децата се едуцираат како правилно се пристапува на ено куче. Тоа не се научни правила, тоа се само правила на здрав разум - да не се вознемирува куче кога јаде, кога спие, кое не покажува јасно знаци дека е пријателски настроено, и се учат дури и како се подава рака на куче за да се погали и како да се однесуваат ако на улица сретнат непознато куче кое шета слободно (живеев еден период во Австралија, таму ова им се објаснува на децата во второ или трето одделение) и што е според мене најважно, децата се учат дека пред да му се пристапи на било кое куче, правилно е прво да се праша сопственикот односно тој што го води кучето дали тоа може да се погали.Што се однесува за кај нас јас мислам здрав разум е ако родителот му покаже или објасни на своето дете, барем да не се затрчува да го погали секое куче што ќе го види, или пак (друг екстрем кој што се сретнува) здрав разум е да не ги учат децата панично да бегаат од патот на секое куче. Исто така, за мене здрав разум е дете на 1-5 години кое неможеш да му објасниш некои работи и да те разбере, родителот односно старателот да не го става (особено не само) во ситуација која може да биде опасна бидејки дете само неможе да биде одговорно за себе, но возрасните можат.Затоа што на крајот на краиштата кучињата социјализирани или не, агресивни или не, контролирани или не, не се играчки кои служат за забава на секого.Затоа што да бидеме реални, голем број од ,,новинарските сензационализми,, се случуваат со кучиња не само од опасните раси, и не само кога сопствениците се ропуци во тренерки со дебели златни ланци, со подебели криминални досиеа туку и луѓе кои немале никакви проблеми со законот и кои не се насилни - едноставно кога има лоша проценка на ситуацијата и од страна на сопственикот, и од страна на жртвата.
На пример конкретното ДА кое ја касна водителката (ја касна а не ја нападна) во емисијата беше откако беше спасено од замрзнато езерце, при што пожарникарот исплива до него и го зема во раце за да го изнесе на безбедно на брегот.И во сиот тој страв и паника кучево во ниеден момент не се обиде да го нападне, потоа, според медиумите, конкретново куче немало историја на агресивност и можеби неговиот сопственик немал 30 годишно искуство со кучиња, па така се случило тоа што се случи. Да нагласам, ова не значи дека тоа треба да се оправда, но ете така сплетот на околности довел до таква ситуација. Сигурно никој немало намерно да донесе агресивно куче во студио и да дозволи водителката да му се пика во лицето на пренос во живо.
Поентава ми е, затоа служи законот за поводник и маска, кој ние од 2008 година го имаме, само што не се спроведува ригорозно - затоа што немила ситуација може да се случи со секакво куче и секаков сопственик, немора тоа да биде невнимание или негрижа за безбедноста на другите, сосема е можно да се случи заради лоша проценка.Тоа не значи дека е оправдано, но сепак некои околности можат да се спречат.
Еве на пример хипотетичка ситуација, мислам дека сите ќе се сложат дека следното сценарио е можно да се случи: ако во парк родител со дете се шета, а детето сака да погали некое куче, и родителот сакајки да му удоволи на детето, одбегнува кучиња како питбул, германски овчар, боксер итн, и се упатува кон златен ретривер на пример. И сега што ако тоа куче инаку обожава деца, секогаш е пријателски настроено, но дента пати од например акутно воспаление на увото. И детето галејки го, со дозвола на сопственикот, го закачи или случајно го потегне за болното уво и кучето реагирајки на болката се сврти и го касне детето? Значи сопственикот кој иако си го знае сопственото куче неможел да знае дека тоа ќе изреагира така како што изреагирало, и неможел да го тргне. Тоа е едноставно таков сплет на околности кој довел до таа ситуација. Ситуација која на пример можела да се спречи ако кучето имало маска.
Затоа се сложувам со тебе Ванлок, луѓето какви се такви се, треба да бидат заштитени, ама законот треба да важи за сите.
