Дали човекот може да живее сам?

[RocknRolaa]

Jas pod sam podrazbiram da se druzis so knigi, filmovi, muzika,internet, ali ne so luge posto koj kur ke ti se za muabet koa se pametno napisano e, sto ima sega on da mi kazuva vaka onaka, znaci ne sum na planina poso neam mesto vtoro sakam da citam a tamu nema internet i muzika razbiras, jas sakam da se druzam so idealitetite ne so realitetite, ne mi trebaat luge, no nivnite proizvodi od izvonredni primeroci od coveckata rasa mi trebaat bidejki mi pravat zadovolstvo....

Значи ако те разбирам добро. Ти во пракса го спроведуваш следново: Не комуницираш со никого, туку ги користиш само човечките производи. Како тогаш купуваш леб, плаќаш сметки, ја купуваш книгата за читање?
Ти може си ја свел комуникацијата на минимум, но сам подразбира буквално сам. Одиш се лишуваш од се живо што знаеш и што е од човек создадено, и јадеш само она што создала природа, во колиба создадена од тебе самиот.
Патем, виртуелно комуницираш и со мене во моментов. Пак не си сам.
Можеби имаме различна идеја за самотија. Но тоа не го менува фактот дека сите производи во кои уживаш ти се пласирани токму од луѓе, а од истите доаѓаш преку комуникација со други.

 

[XTRMacedonian]

На човек кој не искусил нешто - не му недостига тоа. Така да човек кој пораснал сам - не би му недостигало ништо и никој. Ние тоа би го нарекле ненормално, но секој си има свој концепт за „нормалното“ и тоа е резултат на социјализацијата. Она што за нас, денешниве луѓе е нормално - тоа всушност е ненормално и е резултат на перењето мозок уште од самото раѓање (пр. ако е женско се облекува во розева боја, наместо „Јунак на тато“ се вели „принцезо моја“ итн).
Нормално за човекот е да биде дивјак, како и секое животно и само мајката да се грижи за детето (како кај повеќето врсти животни) а не таткото - зошто постои само мајчински инстинкт (и само жената има природна потреба да биде родител а не мажот). Е сега, тоа дете како индивидуа не би можело да функционира и преживее само, но ако веќе дојде до тој степен и е спремно да преживее - тогаш секако дека ќе функционира нормално (на природен начин), а целиот живот би бил само задоволување на природните потреби...само би се јавиле фрустрации околу задоволувањето на нагонот за секс и мајчинскиот инстинкт кај жените (ако нема можност за задоволување на истите).

 

[The Wolf]

На човек кој не искусил нешто - не му недостига тоа. Така да човек кој пораснал сам - не би му недостигало ништо и никој. Ние тоа би го нарекле ненормално, но секој си има свој концепт за „нормалното“ и тоа е резултат на социјализацијата. Она што за нас, денешниве луѓе е нормално - тоа всушност е ненормално и е резултат на перењето мозок уште од самото раѓање (пр. ако е женско се облекува во розева боја, наместо „Јунак на тато“ се вели „принцезо моја“ итн).
Нормално за човекот е да биде дивјак, како и секое животно и само мајката да се грижи за детето (како кај повеќето врсти животни) а не таткото - зошто постои само мајчински инстинкт (и само жената има природна потреба да биде родител а не мажот). Е сега, тоа дете како индивидуа не би можело да функционира и преживее само, но ако веќе дојде до тој степен и е спремно да преживее - тогаш секако дека ќе функционира нормално (на природен начин), а целиот живот би бил само задоволување на природните потреби...само би се јавиле фрустрации околу задоволувањето на нагонот за секс и мајчинскиот инстинкт кај жените (ако нема можност за задоволување на истите).

Добро бе, од кај само мајката има "природна родителска потреба"? Сакаш да кажеш дека кај мажот не постои природен порив да си го заштити породот? Дека е тоа општествено научена работа? "Како и секое животно"? Има еден куп примери во животинскиот свет каде што и двата родитела го одгледуваат породот, да не зборам за оние каде женката ги остава малечките на мажјакот да ги одгледа. Изглеј по некој документарец, не е на одмет.

Втора работа- не гледам некој посебен логичен след кај твоево писание. Прво велиш дека половите улоги се научена работа.
Потоа велиш дека само мајката е природно мајка, таткото општеството го тера да биде татко.
На крај заклучуваш дека бидејќи човекот во природата е дивјак, тој на природен начин функционира сам и другите луѓе му требаат само за да им го бутне/да има бебиња за да ги нунка. Каде е овде потребата за заедништво, за дружење, за комуникација? Мислиш дека се тоа имплантирани потреби? Bollocks, што би рекле Енглезите.

Према тебе, сите дивјаци, па еве да ги земеме и нижите примати живеат сите сами самцати, со по некоја мајка ептен случајно останата. Not. Луѓето отсекогаш живееле во заедници. ТОА е нивната природна состојба. Стави четиригодишни дечиња во градинка- тие имаат многу малку социјални инхибиции и научени однесувања. Скоро без исклучок (освен оние уплашените) ќе почнат да се дружат и да си играат. Луѓето гравитираат кон други луѓе како кон магнети, со уште поголема привлечна сила. Се дефинираме, се идентификуваме себеси наспроти другите луѓе, нивните идеи, зборови и дела. Нашата реалност се состои од збир од доживувања, перцепции и претстави исткаени од ткивото на човечката заедница(штво).

 

[XTRMacedonian]

Добро бе, од кај само мајката има "природна родителска потреба"? Сакаш да кажеш дека кај мажот не постои природен порив да си го заштити породот? Дека е тоа општествено научена работа? "Како и секое животно"? Има еден куп примери во животинскиот свет каде што и двата родитела го одгледуваат породот, да не зборам за оние каде женката ги остава малечките на мажјакот да ги одгледа. Изглеј по некој документарец, не е на одмет.

Да, само кај жената се јавуваат фрустрации доколку не стане мајка. Кај мажот не постои такво нешто. „Како и секое животно“ се однесува за дивјак, а „како и повеќето врсти на животни“ се однесува за грижата на детето.

Втора работа- не гледам некој посебен логичен след кај твоево писание. Прво велиш дека половите улоги се научена работа.
Потоа велиш дека само мајката е природно мајка, таткото општеството го тера да биде татко.
На крај заклучуваш дека бидејќи човекот во природата е дивјак, тој на природен начин функционира сам и другите луѓе му требаат само за да им го бутне/да има бебиња за да ги нунка. Каде е овде потребата за заедништво, за дружење, за комуникација? Мислиш дека се тоа имплантирани потреби? Bollocks, што би рекле Енглезите.

Половите улоги се дефинитивно научена работа, а се учат од самото раѓање (како што наведов погоре во врска со „јунак на тато“ - детето од мало добива идеја што треба да биде и како да се однесува). Потребата за мајчинство е природна. Природна потреба за заедништво нема, нити за дружење или комуникација. Тоа се само начини за поефективно справување со проблеми. Во суштина не се јавуваат фрустрации ако целиот живот не си се дружел или комуницирал... се јавуваат ако некогаш си комуницирал и дружел, па си прекинал. Исто ти е како да кажеш дека постои природна потреба за компјутер - ќе се нервираш доколку го немаш, ама не е природно да го имаш.

Према тебе, сите дивјаци, па еве да ги земеме и нижите примати живеат сите сами самцати, со по некоја мајка ептен случајно останата. Not. Луѓето отсекогаш живееле во заедници. ТОА е нивната природна состојба. Стави четиригодишни дечиња во градинка- тие имаат многу малку социјални инхибиции и научени однесувања. Скоро без исклучок (освен оние уплашените) ќе почнат да се дружат и да си играат. Луѓето гравитираат кон други луѓе како кон магнети, со уште поголема привлечна сила. Се дефинираме, се идентификуваме себеси наспроти другите луѓе, нивните идеи, зборови и дела.

Стави четиригодишно дете во шума ќе земе камења и ќе си игра. Единствено му е потребна мајката за да преживее, да се храни. Мајчинскиот инстинкт е тој што прави мајката да не го остави детето (природно, не поради некакви општествени очекувања). Луѓето гравитираат кон други луѓе затоа што се така научени и низ целиот живот ги учат благодетите од тоа гравитирање (и ги пренесуваат на своите потомци тие знаења). Живеењето во заедница не е природна потреба, туку се учи. Се на што не сме научени не ни недостига - опстојуваме со она што самите го знаеме.
Секако, ти си имаш свој став околу ова прашање и не очекувам да те убедам...

 

[Човек]

Ја па баш обратно мислам. Зошто човек со душа би живеел сам? Големината на душата не е величина која што може да се определи со нејзиното индивидуалното битисување и дејствување. Јас под душа подразбирам способност на единката да споделува и соработува со останатите, затоа што само така е возможноможно единката да создаде што поквалитететни животни услови на сите полиња од човековото живеење.

Не го мисли тоа он, мислам дека станува збор за Шопенхауер и не е душа туку дховно богата личност која секако за да го стекне тоа богатство морала да живее претходно во заедница на луѓе и моментот кога личноста заради низа фактори неможе да се вклопи во средината се повелкува во себе исто како и горе наведениот филозоф, си бара оправдание и центар на светот се става себе и сопственото рацио и се разбира филозофира.

 

[LordDragonII]

Човекот може, а и всушност живее сам. Цел живот.
Така е роден, така и ќе умре.

Треба да си морнон ако милиш дека човек живее за да служи за нечија си друга цел, или е дел од некој си друг план.

Човекот е само животно а знаеме како се базира животот на животните.
Знаеме дека сево ова глумење на лудило (read: fuckingcivilisationisafuckingfailure: ) е најчистата форма на лицемерие.

А знаеме добро зошто сме лицемерни ?
Глумиме луѓе за свој бенефит а на крајот од денот сонуваме да сме кралеви на џунглата...

Nevermind what I said...
Ааа да, сакав да кажам дека човекот неможе да живее со друштво.

 

[darmon]

Човек може да живее сам, ама па што ке му е животот тогаш. Која е целта на животот?
Човекот е роден за да се поврзува со другите луѓе и живи суштества, и тоа поврзување ја носи среќата кај човекот и здравјето на човекот.
Ако јас отидам да живеам во планина и да си имам едно стадо овци, каков живот ке биде тоа?
За што и за кого да живеам. За да дишам, да гледам и да јадам. Тоа не е живот, тоа е поголема казна него доживотна казна во затвор.

 

[Boom Boom Ciao]

Па секако дека може да живее сам, јас многу сакам да се преселам во стан и сам да живеам... али да не комуницира со луѓе НЕ може. Барем јас не можам, за другиве незнам.

 

[nihilista]

Imase eden tip koj se otselil na dalecniot sever na nekoj od Spicbergovite ostrovi, i imase emisija za negoviot zivot, ide ednas u mesec po nekoi namirnici do pristanisteto, a cel den mu se sostoi od rabota po doma, lovi foki ima kucinja koi mu ja vlecat sankata, cepi drva za ogrev i taka non stop...

 

[buddha]

Inaku za vasa informacija sekoj covek u princxip zivee sam so sebe a posle so drugite

 

[Shellshock nam67]

Еве да замислиме една хипотетичка ситуација каде што една индивидуа се раѓа и е оставена во дом.
praveni se povejke eksperimenti na ovaa tema
na zivotni efektot bil sleden postojano bile nervozni , agresivni kon ostanatite edinki koi ziveele vo zaednica znaci nema pozitivni efekti od izolacijata
slicno e i so covekot ne za dzabe e izrekata za covekot zoonpolitikon -znaci opstestveno bitie

 

[shutrak]

prvo so samiot sebe pa posle so nadvoreshniot svet

 

[Peaceful Anger]

Таков човек (сам) ќе фукционира и ќе преживее, ама голем дел од среќата зависи и од добрите пријателства и социјализирањето.

Ако некој е роден како Могли у Шума он ќе мисли дека е нормален бидејки за таквата средина и ќе биде нормален, ама ако го донесат у град нема да биде.

Така да сите сме уствари по малце ненормални.

 

[shutrak]

apropo anger., od genijalecot do ludiot samo edna skala e

 

[lo6ko piratot]

ако човекот е нормален тогаш тешко дека ќе живее сам но ако не е нормален (позитивно или негативно) онда се е можно