Човекот почина - каде во вечниот дом?

  • Креатор на темата Креатор на темата Anco
  • Време на започнување Време на започнување

Anco

За солун ДА, ЗА срем НЕ
Член од
1 ноември 2011
Мислења
8.610
Поени од реакции
15.429
Возраст
70
Локација
Skopje
Кога сме млади не ни размислуваме на оваа тема. Дури не ни одиме не тие несакани погреби.Но како што старееме се почесто одиме на погреби (отколку на свадби).Тоа е и таков е животот.Но веќе кога се десило ЧОВЕКОТ ПОЧИНАЛ (или загинал,или е утепан-во последно време и ова)треба да се размислува и каде ќе се изврши закопот,оти жив човек можеш да видиш на улица ама за мртов тоа не важи,мора да оди под земја,зошто кај нас друга алтернатива и нема засега.
Јас на прва умирачка т.с. погреб се сеќавам на дедоми,година-две по земјотресот.Но се сеќавам само на „пеењето“ во грквата Св-Димитрија (таму во близина и живеевме)но на погребот не,сигурно и не сум бил на гробиштата.Старите скопски гробишта Бутел.Таму е тој се уште,дедо ми. И другиот дедо е таму,малку погоре. Не спомнувам баби затоа што не сум ги затекнал а и тие се таму. Потоа починаа и мојте родители на „пристојна возраст“- веќе и они беа и баба и дедо на мојте деца. Тогаш и не го поставив прашањето каде за погреб-на кое место,нов ли гроб,и слично.Тие мојте родители редовно си го одржаваа гробот од нивните родители-мој предци.А што би значело дека се тие и наредни нивни почивалишта.Така и направивме.Коските од староседелците во едно вреќуле ги собраа гробарите и ги ставија до сандакот на мојте родители. И сега таму почиваат 10-ита години.
Јас сега продолжив да го одржавам ова гробно место на мојата фамилија. Таму веројатно и мене „наскоро’ ќе ме однесат,како што е редот,и така треба да биде прво родителите,нечини другачије.
---------------------------------------
Но има и други разни случаеви за избор на вечниот дом. Ако тоа за живота не го напишал или кажал веќе починатиот. Се случува и некој да почине во странство,тогаш најчесто тој се донесува тука кај што живеел да се погребе во својата земја - татковина. Тоа им било желба и на големите револуционери. Или од поновата историја имаше многу загинато на „Сремскиот Фронт“ и повеќето се „вратија“ овдека - но многумина останаа таму по славонските полиња.Како што многумина има и овдека туѓи на пр. во Скопје има Англиски и Француски гробишта.
И прашањето за денес: ЧОВЕКОТ ПОЧИНА, каде во вечниот дом.
Дали треба како во дадениот мој прв пример,или некако другачије.
Дали треба во својата земја,своето место на живеење,местото на раѓање или некое друго место да се одбере за вечниот дом на починатиот,што вие мислите.
Каде се вашите гробишта.
 
Ако би можел да бирам најверојатно моето тело би го предал на патолошкиот институтот при медицинскиот факултет за младите студентки да учат анатомија на тело.

Io Sono Interista

Вака се работи да бидеш втор?
 
Ако би можел да бирам најверојатно моето тело би го предал на патолошкиот институтот при медицинскиот факултет за младите студентки да учат анатомија на тело.

Io Sono Interista

Вака се работи да бидеш втор?
После првиот сите се втори?
Better?
 
Јас би сакал кога ќе умрам да ме закопаат некаде во природа, или ако имам некој огромен имот некаде во планина, на самиот имот и да посадат дрво и цвеќиња на мојот гроб. Така ќе се вратам во циклусот на животот (на некој начин) и ќе продолжам да живеам преку самите растенија. За мене денешнава практика, е безначајно губење на простор, посебно кога ќе видам камени блокови околу некој гроб. Од природата сме дошле, таму и треба да се вратиме.
 
Јас би сакала да се искористат сите органи кои се нормални и здрави, а се останато да се кремира и пепелта да се фрли на некоја планина (точно знам на која) или пак на едно друго место. Не сакам погреби, плачки, попови и сл.
 
Пред малку прашав Дали на некого му е познато дали воопшто постојат крематориуми во Македонија?, ама изгледа сега вистински серверот покажа непослушност :sneaky: Кремирање и негде во некоја природа...
 
Не сте го гледале „Сенки“ од Милчо, а?
Работниот наслов му беше „Коски“, ако добро се сеќавам...

Погребувањето, гледано антрополошки, секогаш имало особено ритуално значење, па со одредени трансформации, присутно е и денес, без разлика дали станува се сфаќа како верски обред, конечен крај или подарување на органите во научни цели.

Содржи извесна екстатичност, самиот чин, несомнено. Но, искрено, не сум размислувал на прашањето од насловот...

Како и да е, мене ме фасцинира деталноста со која некои луѓе кои ги познавам си ги „планираат“ погребите (слично како и свадбите)... o_O
 
Кај нас уште нема закон за кремирање на посмртните останки. Ама среќа има таков за донирање на органите. Си потполнуваш формулар, ти даваат картичка... Еднаш дури гледав цела емисија посветена на оваа тема, со цел да се поттикне свеста на народот.
 
Моите предци (и по мајка, и по татко) имаат заеднички гробови.
Моите си го планираат тој од страна на татко ми.

За мене е тоа нормално, некако ,,сите сме пак заедно,,. Сепак, проблемот е само надгорбната плоча, оти сите слики се огромни. Нема место за сите :)
Би сакала и јас таму, ,,кај моите,,.
Колку и да не верувам во задгробен живот, убаво ми е кога ќе одам кај баба ми и дедовците, да си се потсетам на нив.

Сепак, доколку мојот леш е доволно здрав, би донирала прво се што може да се донира. Мене повеќе и онака нема да ми треба. А што ќе биде понатаму - нека решаваат. Немам против и да ме остават на факултетот.
 
Кога сме млади не ни размислуваме на оваа тема. Дури не ни одиме не тие несакани погреби.Но како што старееме се почесто одиме на погреби (отколку на свадби).Тоа е и таков е животот.Но веќе кога се десило ЧОВЕКОТ ПОЧИНАЛ (или загинал,или е утепан-во последно време и ова)треба да се размислува и каде ќе се изврши закопот,оти жив човек можеш да видиш на улица ама за мртов тоа не важи,мора да оди под земја,зошто кај нас друга алтернатива и нема засега.
Јас на прва умирачка т.с. погреб се сеќавам на дедоми,година-две по земјотресот.Но се сеќавам само на „пеењето“ во грквата Св-Димитрија (таму во близина и живеевме)но на погребот не,сигурно и не сум бил на гробиштата.Старите скопски гробишта Бутел.Таму е тој се уште,дедо ми. И другиот дедо е таму,малку погоре. Не спомнувам баби затоа што не сум ги затекнал а и тие се таму. Потоа починаа и мојте родители на „пристојна возраст“- веќе и они беа и баба и дедо на мојте деца. Тогаш и не го поставив прашањето каде за погреб-на кое место,нов ли гроб,и слично.Тие мојте родители редовно си го одржаваа гробот од нивните родители-мој предци.А што би значело дека се тие и наредни нивни почивалишта.Така и направивме.Коските од староседелците во едно вреќуле ги собраа гробарите и ги ставија до сандакот на мојте родители. И сега таму почиваат 10-ита години.
Јас сега продолжив да го одржавам ова гробно место на мојата фамилија. Таму веројатно и мене „наскоро’ ќе ме однесат,како што е редот,и така треба да биде прво родителите,нечини другачије.
---------------------------------------
Но има и други разни случаеви за избор на вечниот дом. Ако тоа за живота не го напишал или кажал веќе починатиот. Се случува и некој да почине во странство,тогаш најчесто тој се донесува тука кај што живеел да се погребе во својата земја - татковина. Тоа им било желба и на големите револуционери. Или од поновата историја имаше многу загинато на „Сремскиот Фронт“ и повеќето се „вратија“ овдека - но многумина останаа таму по славонските полиња.Како што многумина има и овдека туѓи на пр. во Скопје има Англиски и Француски гробишта.
И прашањето за денес: ЧОВЕКОТ ПОЧИНА, каде во вечниот дом.
Дали треба како во дадениот мој прв пример,или некако другачије.
Дали треба во својата земја,своето место на живеење,местото на раѓање или некое друго место да се одбере за вечниот дом на починатиот,што вие мислите.
Каде се вашите гробишта.
Анчо, прави што ќе правиш, гледај ова да е запазено:

Да е гробното место уредено прописно за сите можни Духовденски лудории (лоза, шљивка, комова). Се друго се небитни детали. Господ ги љуби оние кои пијат без усул за Духовден.
 
Јас би сакал да ме погребат на некое тивко место во природа, без никакви мермерии бетони само една мала плоча со моето име и презиме и покрај неа да има насадено цвеќиња насекаде и големо дрво за сенка. Без никакви церемони и слично, како сум дојден така и да отидам.
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom