- Член од
- 19 септември 2005
- Мислења
- 5.616
- Поени од реакции
- 180
Ех, да беше само тој филм.... има еден куп филмови каде главна порака е Dim Spiro, Spero, или „додека дишам се надевам“, но на сите треба да ни е јасно...
Во тие филмови е претставено тоа општество до некои маргини, крајни граници на контрола, крајни граници на беземоционалност, на 100% продуктивност.
Не верувам ни дека тоа би можело да настане, но самите сме свесни дека се се менува. Беше пред 17 години комунизмот? и помина бидејќи така како што се искористуваше ни ги ОГРАНИЧУВАШЕ и скратуваше нашите права. Кој се избори за да го нема? Народот! Дојде капитализмот. Сега првенствено, им се изгуби правото на општеството да го контролира народот. А тие тоа не го сакаат. Чекор по чекор, колку и да се противиме, ќе успеат да наметнат некое друго општество, некое ново општество. И на тоа ќе дојде крај... но само прашањето е кога...
во секој случај... ќе го добиеме оној ефект за кој некој спомна: watched и watchers...
Верувајте ми, прашање е на време...
Во тие филмови е претставено тоа општество до некои маргини, крајни граници на контрола, крајни граници на беземоционалност, на 100% продуктивност.
Не верувам ни дека тоа би можело да настане, но самите сме свесни дека се се менува. Беше пред 17 години комунизмот? и помина бидејќи така како што се искористуваше ни ги ОГРАНИЧУВАШЕ и скратуваше нашите права. Кој се избори за да го нема? Народот! Дојде капитализмот. Сега првенствено, им се изгуби правото на општеството да го контролира народот. А тие тоа не го сакаат. Чекор по чекор, колку и да се противиме, ќе успеат да наметнат некое друго општество, некое ново општество. И на тоа ќе дојде крај... но само прашањето е кога...
во секој случај... ќе го добиеме оној ефект за кој некој спомна: watched и watchers...
Верувајте ми, прашање е на време...