Родителите не треба многу да ги фалат своите деца

  • Креатор на темата Креатор на темата Скулгрл
  • Време на започнување Време на започнување
Не сакам кога мајка ми ме фали многу, тоа како да го полни моето его нон-стоп. Воопшто не ми се допаѓа затоа што јас на пример како дете кога ќе ме пофали дали ќе е за школото или слично, секогаш потоа давам полоши резултати. Добро е да ми каже што мисли за тоа како учам или сл. и да знам дека треба да продолжам така, а не самоуверена дека и со помал труд, ќе го постигнам истото.
 
најдобро е да кажуваат тоа што си... знам родители што децата им се копуци некултурни глупави наркомански дркаџии.. и сепак вика: мојот син е кулутрен .. фин убав таков ваков..
и да знам родители ... т.е моите :не те бива за ништо... колку и да се трудиме за тебе не не слушаш ... не заслужуваш ништо,итн:(
 
многу родиели ги фалат своите деца. штета што не знаат какво лице имаат пред светот.
 
Самодовербата во животот е залудна, ако не е поткрепена со дела(заради кои настанала). Сето останато е снобизам. Признавам дека иритира, но од друга страна претераното себеиздигнување е и смешно... Инаку, учителките во градинка, кои секогаш ме фалеа, се бројат?:pipi:
Процесот на социјализација и влијание врз децата е најистакнат во детството. Затоа тоа што ќе го апсорбираат како тврдење во најраните години, го прифаќаат како генерална вистина за целиот живот. Штетата настанува, кога ќе се соочат со реалноста. Дека Дедо Мраз не постои.
 
Не треба да ги фалат ама ниту да ги омаловажуваат
Баш пред некој ден таткото му вели на синот-ти не знаеш да направиш нешто како што треба,будало...

Се засрамив што бев таму и што го слушнав тоа,греота.

Никогаш нема да му кажам така на моето дете.

Секогаш ке го бодрам и ке го фалам(без претерување),затоа што знам колку убави се фалбите од мама и колку те поттикнуваат.
 
Секогаш кога ме пофалиле како да ме подрекле и сум направила глупост,. не сакам да ме фалат:nenene:
 
Филозофка напиша:
Секогаш кога ме пофалиле како да ме подрекле и сум направила глупост,. не сакам да ме фалат:nenene:
Кликни за повеќе...
Зависи. Мене па не да не ме фалеа. Ме маваше у забавиште учителката со еден дрвен лењир (додуша еднаш добро ме лупна па оттогаш више не им стапнав во училница) и ете што бидна од мене- ко антиматерија сум :smir:
Си треба малку љубов. Да ме гушкаше таа учителка и да ми даваше кураж (илити фалба) макар еднаш неделно можда досега ќе станев некој бизнисмен.
 
Што дека мене не ме фалеле?
Пак сум си разгалена, сама по себе.
Нема врска тоа, сум била критикувана на секој чекор за мојата „несовршеност“, па видиш, сум пораснала.
Сметам дека е индивидуално, но не треба многу да го критикуваат детето додека е се` уште мало, може да си помисли дека не го сакаат или слични работи.
 
На кој друг да велам „браво„ ако не на моите деца? На кој да обратам внимание и дадам љубов ако не ним? Сигурно нема воспитачката во градинка да му даде...На секоја успешна работа, добро дело, добра оценка се добива пофалба па и награда. Да кажам стоп, не треба да те фалам, а оно стои ме гледа во очи и чека пофалба, никогаш!
И треба да направите поделба од фалење и форсирање.
 
ако згрешам-нека ме искара и избрука... да научам... а не да останам со курот у рака и да глеам ко муле... утре коа ке пораснам од шо ке живеам... како ке се снајдам... ако ме бива... нека ме награди со едно искрено браво.... не е потребно фалење... било што дадено или кажано од родителот најмногу значчи... :D
 
нека ме награди со едно искрено браво.... не е потребно фалење... било што дадено или кажано од родителот најмногу значчи... :D
Кликни за повеќе...
Да, браво, машала...
Навистина без некој поттик за дете не е фер. Исто како при проодување на бебе, ако не му викаш браво макар и за 2-3 чекори и ако не скокаш оклу него од радост нема да знае дека направило нешто добро и нема многу да се труди околу тоа. Не фалба туку пофалба како поттик.

Оф
А децата не да ми се најдобри, најубави, највредни... :wink:
 
а како ќе стекне самодоверба од мали години, за да продолжи во големиот свет, ако не со пофалби и охрабрувања?
Нормално пофалбите следат за некое дело, а и гушкање и мазење, онака за ништо не верувам дека е на одмет.
 
Треба да се научи детето како само дар размислува и донесува одлуки во секој домен од животот. Тоа е најбитно, а после пофалби и критики.
 
Значи сите домени да бидат присутни, од пофалба, родителско карање, па ако треба и некоја воспитна. Но не претерување. Секое дете си има некоја природна дарба која останала од наследство и најчесто ако таа дарба е наша (моја), гледаме да ја отстраниме, ако е негативна. Но позитивните во разумна граница да се пофалат и да се помогне понатаму во развојот. Што ќе се случи ако пак детето не го пофалиме никогаш за ништо, тогаш значи треба да го караме?; во овој случај детето ќе го направиме несигурно и секоја негова постапка ќе носи несигурност и страв од родителите и околината.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom