Пожарство (воен рок)

[Мачорка]

И ај од сите по едно пиво да пиеме ние десетарите, џомби демек, рекет ке им маваме. И мене ми се собра да испијам за време од еден саат, дваесет пива, ги броев точно и ги редев во гајба. Стаса работата во цела кантина да кршиме чаши, да играме качени на масата на некој војнички шабански песни. И се заврши во ред, продавачот беше "наш" човек и не не пријави. Јас бев пијан, како што може некој да биде пијан од 20 пива за 1 саат. ЛОМ.

И откако испи 20 пива за еден саат, го јавна еднорогот, се размавта со боздоганот и отиде да се бориш со Црна Арапина. Ломови бе бачко, ломови.

 

[ShakaZulu]

Море некој џомбометар да не чува

Баш ме интересира дал некој кој не бил војска знае за што правиш муабет?
Лично немав ни таму ни дома од глупа причина што касарната немаше кантина а ебаните професионалци требаше да ги честиш за да ти донесат од Карпош во Kуманово

 

[AtoM-AnT]

И AtoM-AnT; го прочитав дека избегал за назад, како воопшто се вративте вие од ЈНА? Сигурно сте биле по 18 години тогаш.

Интересна сторија е тоа и ќе ја раскажам во кратки црти.
Решив да бегам и се беше договорено, требаше татко ми да дојде по мене да ме земе ама тој остана дефект на Ниш.
Кога го дознав тоа знаев дека додека да му го поправат камионот ќе помине пак 2-3 дена и затоа се одлучив да тргнам сам на свој ризик.
Проблемот беше како едно 19 годишно момче да се стопи со околината и некој да не го препознае дека е војник?
Добра работа во тоа време беше дека имавме право да излегуваме во град со цивилна облека, облечен во нормални алишта едно утро избегав преку оградата, знаев кај има дупка и како е распоредот на стражите а тоа се должи на тоа дека давав пожарство во авто паркот.
Првиот чекор беше да ги избегнам автобуските и железничките станици па се одлучив да патувам со шинобуси од село до село бидејќи по селата немаше воена полиција или пак со автобуси кои превезуваа патници на блиски линии.
Стигнав некако до Белград ама сепојави проблем со парите, дали ќе ми стигант до дома?
Истата приказна беше се до Скопје и се сеќавам дека кога стигнав во Скопје едвај собрав пари за автобуска карта, мислам дека и позајмив некоја ситна пара од едно девојче кое исто така го чекаше автобусот за Струмица.
Пристигањето во Струмица за мене беше најсреќниот ден во мојот живот.

 

[G e G o]

Ме интересира што е ова уствари? Некој вид на казна во вид на стража?
Гледав Бољи Живот и таму го спомнаа

Мирисаш 2 сати смрдени чизми од цел твој вод и се пулиш како теле во шарена врата во пушките или кај некоја бензиска ке дремиш по два сати , зависи во која касарна си служел

Дајцање ходник или чистење клозет со кабарит е "секс"

 

[Chef de cuisine]

Ако ги занемарам 70 дена стража (не ги рачунам пожарствата), ако ги заборавам трите терени со кал до голена и прашина од по 15 дена со боево гаѓање (хаубица 155мм), мислам дека патувањето од 27 часа со транспортен воз од Врање до Славонски Брод (500 км) беше врв на моето служење на 15 месечна воена обврска.

 

[leandra]

Интересна сторија е тоа и ќе ја раскажам во кратки црти.

Кај нас на граница не ти правеа проблем? И уште нешто ако може Какво е чувството кога сфаќаш дека почнува војна, а твојата земја не е една од страните за која треба да се бориш? Што ви викаа, ве подготвуваа ли за на терен?
Многу не се вратија од младите војници во таа кобна 1991, си имал навистина среќа.

 

[Tемјан]

Дајцање ходник или чистење клозет со кабарит е "секс"

Дајц ако немаш возено (влечено) , ти е како да не си бил во војска. Тоа ни беше како диско навечер.

 

[G e G o]

Дајц ако немаш возено (влечено) , ти е како да не си бил во војска. Тоа ни беше како диско навечер.

Да виш шо диско е илинден сам да дајцаш на вечер една недела зш си се избричил во глата

 

[Chef de cuisine]

Едно попладне кога се враќавме од стрелиште, беше калливо и врнежливо. Перфектно време за да се даваат "отрови", напади од лево, од десно. Тоа ти е со гас маска, да се засолнуваш во ровоите до патот, кал до гуша, башка пузење. Имаше тогаш еден дрвен сандак што требаше некој двајца да го носат. Јас и другарот што бевме во ред заедно си направивме есап, дека ако го носиме сандакот нема да важат за нас "Oтрови" и дека полесно ке ни биде да го носиме тешкиот сандак, отколку да се влечеме по калта. И по првата нареба да ставаме гас маски, ние не ги ставивме. Во наредните 5 секунди, почнаа да ни се дерат како до сега ке сме биле загинати и по казна цели 15 километри носевме на нас гас маски, го влечевме сандакот и пузевме заедно со останатите.

Ова ми личи на нешто многу познато, само што нас ни фрлија вистински солзавец, па сакаш, неќеш, мораш да ја носиш маската. Можам да те замислам како ти било. А најслатко беше јадењето на терен, т.е. грашок со мали бели „пријателчиња“. Деликатес!

 

[Roy Fokker]

Кај нас на граница не ти правеа проблем? И уште нешто ако може Какво е чувството кога сфаќаш дека почнува војна, а твојата земја не е една од страните за која треба да се бориш? Што ви викаа, ве подготвуваа ли за на терен?
Многу не се вратија од младите војници во таа кобна 1991, си имал навистина среќа.

што не е баш најточно.........списоците ги подготви и испрати Петар Гошев,војниците безбедно се вратија во татковината,а воениот рок го заменија да го отслужат во новоформираната АРМ - со “вештерки“ и “плавуши“

 

[AtoM-AnT]

Кај нас на граница не ти правеа проблем? И уште нешто ако може Какво е чувството кога сфаќаш дека почнува војна, а твојата земја не е една од страните за која треба да се бориш? Што ви викаа, ве подготвуваа ли за на терен?
Многу не се вратија од младите војници во таа кобна 1991, си имал навистина среќа.

Тоа беше на почетокот, немаше граница, за кратко време потоа беше поставена границата.

 

[TITTANIK]

Кај нас на граница не ти правеа проблем? И уште нешто ако може Какво е чувството кога сфаќаш дека почнува војна, а твојата земја не е една од страните за која треба да се бориш? Што ви викаа, ве подготвуваа ли за на терен?
Многу не се вратија од младите војници во таа кобна 1991, си имал навистина среќа.

Си викаш,"шта ја радим у овом стрипу" и во зависност од одговорот,филмот што ќе ти се направи, или фаќаш страна или магла.

 

[Bonux]

Имам стопирано цел автобус полн со загрозени видови,али пред тоа на автобуска пиевме пиво со еден војник по договор после Божик беше а јас имав уште 7 дена капија,шоферот вози 2 км на саат а на мене не да ми се прииде у wc уфф и ни пет ни шест му викам мајсторе кочи да излезам ко бога те молам човекот застана на сред пат,немаше каде да се скријам сите гледаат у мене а ја завртен со грб се олеснувам на велико влегувам у автобус и продолживме накај граница,али ќе ја памтам случкава цел живот

 

[AtoM-AnT]

Ако ги занемарам 70 дена стража (не ги рачунам пожарствата), ако ги заборавам трите терени со кал до голена и прашина од по 15 дена со боево гаѓање (хаубица 155мм), мислам дека патувањето од 27 часа со транспортен воз од Врање до Славонски Брод (500 км) беше врв на моето служење на 15 месечна воена обврска.

Дали беше војник во казаматите во касарната во Славонски Брод?

Sent from my EndeavorU using Tapatalk 2

 

[Anco]

Тотално се слагам со leandra можам по цеееееели денови да слушам и да читам искуства од војска така да слободно пишувајте

ЈНА-ако си декемвриска класа, два Бадника си во војска.
...Се спремаме за познатите Маневри,кој се правеа на секој четири години,на одредена локација и со сите орудија, се употребува муниција во неограничено количество-маневарска се вика поради тоа што полнењето е скоро оригинално со експлозивно срество,ама зрното или го нема или е од картон.Така на еден марш,во колона јас си ја потпевнувам песната тогаш нова и популарна од Ќичо„због једне дивне црне жене“. А се знае македонче на крај на колона,испечено по тутуновите полиња.Имаше и некои исклучоци....
....А маршот ноќе под цела опрема,па и сега некогаш во памет си ја потпевнувам или нешто кога работам...
...Тоа командирот да ти ме слушал цело време отпозади...
...На маневрите на два - три наврати,тој истиот капетан беше по чин,ми се обраќа место со име ми вика „црна жено“
Така еднаш построени цела чета,тој збори нешто за должностите и наредните акции,ама потоа ми се обраќа пред сите„ Ај ти -црна жено кажи ова-она(незнам што беше)
мене ми зовре,кога заврши како и секогаш прашува..
- Има ли нека питања.
Јас се јавувам и кажувам: јас да ви кажам нешто на само.
Прифати,ме викна и се одалечивме од стројот 20 чекори.
Јас му велам-„ Јас не сум жена,сакате да видите“....
Не рече ни збор,поточно не знаеше што да рече,тапкаше во место де на една нога де на друга-јас рацете на опасачот...
Потоа ниеднаш не ми го рече тоа...
..инаку беше добар и командир и човек.