Сожалување во врската

[Fortune]

Ете да речеме во врска сте, но нешто тргнува наопаку. За да не го повредите партнерот, се трудите да одите уште понатаму, си давате време да се вратат чувствата. Дали е тоа од сожалување затоа што ве сака партнерот и вие некогаш сте го сакале?
Кога преминува во сожалување?

Или, дали би почнале врска од сожалување, од жал затоа што ве сака некој, па потоа се трудите да го засакате?

Што кога ќе почнете да чувствувате дека сожалувањето е присутно? Ја прекинувате врската или се трудите да ја оправите работата?

 

[JeCILaDy]

Мислам дека одењето со некој од сожалување е без врска. Претставува мачење и за двата партнери.

Кога ќе почувствувам дека во врската се појавило сожалување, и дека со него сум ( или со мене е ) само поради сожалувањето, ќе ја прекинам врската.

 

[JuveFan]

Никогаш ми се нема случено некој да сожалувам во врската. Што повеќе сум со некој толку повеќе сакам да бидам. Мислам дека не е во ред тоа да сожалуваш некој и со тоа иде да го лажеш дека уште постојат некои чувства кои очекуваш за некое време да ти се вратат старите. Во повеќе случаеви што знам тие чувства не се вратиле и никогаш не било како порано. Живеј го животот за утре не за в'чера

 

[mRnO]

Да,доколку сум убеден дека искрено и вистински ме сака,ке и дадам шанса и на неа и на себе,ке пробам да ја засакам,ако успеам супер,ако не никому ништо,се исто е дали ке ја одбијам на почеток или ке и раскинам подоцна,со изговор се обидовме....

 

[Ziki]

Bez razlika koj sozaluva vo vrskata toa ne e vo red bidejki toa e eden vid lazna nadez za drugiot. Jas nikogas ne bi stapil vo vrska od sozaluvanje bidejki nikogas nema sozaluvanjeto da prerasne vo ljubov i nema da e toa toa vistinskoto.

 

[Sweet Barbie]

Леле ова ко за мене. Ја увек се зезнувам и паѓам на истата ствар -СОЖАЛУВАЊЕ. Многу ми е тешко да повредам некого, така да понекад и на типот што ич не ми се свиѓа му кажувам ДА. Увек ми се дешава тоа. Не можам да бидам ладнокрвна и да гледам како некој страда за мене а ја можам да го поправам тоа. АЛИ НА МОЈА СМЕТКА! Зезната ствар, таква сум.

 

[OrTacE]

некогаш мислев дека неможе да има во врска сожалување или па да се почне врска од сожалување, ама испадна дека не е така како што мислев, ми се десиле и двете ствари ама тоа е нешто што не е ни најмалце добредојдено во една врска од искуство кажувам многу лоша работа.

 

[Сатори]

Не

Ете да речеме во врска сте, но нешто тргнува наопаку. За да не го повредите партнерот, се трудите да одите уште понатаму, си давате време да се вратат чувствата. Дали е тоа од сожалување затоа што ве сака партнерот и вие некогаш сте го сакале?
Кога преминува во сожалување?

Или, дали би почнале врска од сожалување, од жал затоа што ве сака некој, па потоа се трудите да го засакате?

Што кога ќе почнете да чувствувате дека сожалувањето е присутно? Ја прекинувате врската или се трудите да ја оправите работата?

Никогаш нема да му го направам тоа на некој, ниту пак ќе си го направам сама себе.:nenene: Тоа е како казна, а притоа последиците се мн. поголеми ако само едноставно кажеш НЕ!

 

[Дивајн]

Два пати сум почувствувала сожалување кога сум сакала да прекинам врска и сум останала и понатаму во истата да си дадам шанса повторно да го засакам тој човек. И двата пати било само измачување за мене, надеж за него и лош крај, нормално. После тоа (иако верувам дека некогаш може пак да го направам истото), мислам дека нема смисла да се остане во таква врска кога едниот партнер го сожалува другиот и поради тоа не му раскинува, а не го ни сака. Кога веќе нема љубов од една страна, тоа е најдобро да се прекине веднаш. Оштетената страна ќе пати да, ама подобро така отколку еден ден да дознае дека покрај несакана била и сожалувана ... само лоши последици може да има од таква постапка.

 

[Thief]

Врските се зачнуваат и почиваат врз други принципи, а не врз сожалувањето. ГРЕШКА! Врските ТРЕБА да се зачнуваат и почиваат врз други принципи, а не врз сожалувањето. Односно, основата на заедничкото битисување треба да биде љубовта. Кај мене било така и секогаш ќе биде.
Кај нас врските се засноваат и од корист, за виза, за пари, бидејќи „им дошло времето” и слични дрн-дрн причини. Ако има такви (подли и ниски), зошто и да нема такви кои се темелат на жалост и сожалување. Тие се помалку ниски од претходно споменатите. Не ги оправдувам, само во нив можам да најдам повеќе логика и смисла, отколку во оние другине.

Колку само да повторам и да ви кажам за да не речете дека не сум ви кажал, да ви речам за да не речете дека не сум ви рекол: за да се биде со некого постои само еден и единствен услов кој треба да биде исполнет - заемни чувства, љубов!

 

[CuCeNcE]

Сум била во врска кај што го сожалував партнерот со цел дека можда ке го засакам али залудно беше...Се трудев да го засакам зашто знаев дека он многу ме сака али неможев...Таа врска мислам дека немаше смисла...Само поише се измачував себе, а на него му давав лажни надежи! Многу глупо...и знам дека тоа нема да си го повторам...а се надевам и дека нема некој со мене да иде само поради сожалување

 

[JuveFan]

Леле ова ко за мене. Ја увек се зезнувам и паѓам на истата ствар -СОЖАЛУВАЊЕ. Многу ми е тешко да повредам некого, така да понекад и на типот што ич не ми се свиѓа му кажувам ДА. Увек ми се дешава тоа. Не можам да бидам ладнокрвна и да гледам како некој страда за мене а ја можам да го поправам тоа. АЛИ НА МОЈА СМЕТКА! Зезната ствар, таква сум.

Јас мислам сега дека си ладнокрвна и дека во буквална смисла ги зезнуваш сите батина што досега биле со тебе само од сожалување. Вистината на сите машки му е потребна, што побрзо ја изговориш толку подобро за тебе, а многу подобро за нас од машкиот пол. Не треба да сожалувате машко, оти машко ако може да љуби еднаш да знаете дека ќе може повторно да љуби некоја, ама никогаш нема како таа прва љубов

 

[RealGirL]

Ете да речеме во врска сте, но нешто тргнува наопаку. За да не го повредите партнерот, се трудите да одите уште понатаму, си давате време да се вратат чувствата. Дали е тоа од сожалување затоа што ве сака партнерот и вие некогаш сте го сакале?
Кога преминува во сожалување?

Или, дали би почнале врска од сожалување, од жал затоа што ве сака некој, па потоа се трудите да го засакате?

Што кога ќе почнете да чувствувате дека сожалувањето е присутно? Ја прекинувате врската или се трудите да ја оправите работата?

кога сум имала дооооолга врска,да сум се трудела и сум си давала време да ми се вратат чувствата..најмногу поради тоа да сватм дали ова е само некој глуп период или јас навистина почнувам да оладувам..не сум сакала толкава врска да ми потоне во вода...али кога увидов дека ја стварно не го сакам типот прекинав!

Дали би почнала врска од сожалување?Никогаш!!!
За мене е понижување тоа бе,некој да се фати со мене од сожалување...па што сум бе ја гревче па некој да ме сожалува..едноставно не сме на иста бранова должина..животот тече понатака!
И зашто да се фатам со тој..зашто ме сакал..па и ја може сакам некој па што?Да глумам сеа тука мајка Тереза..во љубовта не идат така работите!

 

[Sweet Barbie]

Јас мислам сега дека си ладнокрвна и дека во буквална смисла ги зезнуваш сите батина што досега биле со тебе само од сожалување. Вистината на сите машки му е потребна, што побрзо ја изговориш толку подобро за тебе, а многу подобро за нас од машкиот пол. Не треба да сожалувате машко, оти машко ако може да љуби еднаш да знаете дека ќе може повторно да љуби некоја, ама никогаш нема како таа прва љубов

Ова има добра поента, али од кај машките со кои сум била ќе дознаат дека сум била со нив од сожалување. И на крај они се среќни, а ја не морам цело време да мислам како се осеќале, па зошо се секираат и.т.н.

p.s. Не е ко да сум била со сите машки од сожалување.

 

[Andy]

Чекај сакаш да кажеш дека машкото кога ќе дознае дека си била со него од сожалување ке биде мн. среќен????