Crazy in Love
Here's looking at you kid.
Ќе се изедам жива што не живеам во времето на корзото и состаноците во слаткарници и се разбира легендарните игранки. 
Тунелчето кај Ванила Корзо 1972 - ноќната шема од седумдесетите и денес
- Член од
- 25 септември 2011
- Мислења
- 6.448
- Поени од реакции
- 18.283
Чичко Анчо Југопластика е продавницата на аголот кај пешачкиот на Рекорд ??? или ја сум грешка.
- Член од
- 20 септември 2011
- Мислења
- 8.146
- Поени од реакции
- 8.544
- Возраст
- 71
Не, не, не ... Немој никогаш да посакуваш нешто што поминало, бидејќи ниту тогаш не било се убаво и идеално. Во психата на секој човек е да ги заборава лошите работи, па кога некој ти раскажува ти изгледа дека во минатото се било поубаво.Ќе се изедам жива што не живеам во времето на корзото и состаноците во слаткарници и се разбира легендарните игранки.
Еве јас ќе ти раскажам за еден дечко кој обавезно искачаше со две девојки. Со едната од 4 до 6, а со другата од 6 до 8. И бидејќи беше љубител на девојки сега има, покрај сопругата, три ќерки.
Живеј во сегашноста...
--- надополнето: 18 мај 2012 во 01:00 ---
На аглот, каде што сега има дуќан за фармерки ( пред година две Германос и Космофон ) до тој дуќан , кон Плоштад, беше Југопластика
Абе ептен исто е веќе.
Само што таа желба за дружење што ја спомна, денеска децата си ја задоволуваат преку фејсбук и хај5 и скајп и мсн (читај пред компјутер), а кога излегуваат, излегуваат во друштво од не повеќе од 4-5 личности, не ни пробуваат да воспостават никаков контакт или да искомуницираат со некој непознат пошто за тоа да се деси најважинот услов е да прво го има како френд на фејсбук, па после може во живо да зборат.
Доколку си околу 25-30 години или постар, најверојатно се сеќаваш на еден период кога на плоштад се собираа големи друштва, едни имаше на самото кругче (кај што е сеа фонтаната со аце), други имаше на клупите карши лондон (сега тие клупи ги нема)...кога последен пат си видел толку големи друштва од по 30 души да седат на едно место?
Луѓето едноставно се отуѓуваат едни од други и тоа е тоа.
Crazy in Love
Here's looking at you kid.
Јасно ми е дека не било се убаво и идеално, ама те уверувам дека многу полесно и побрзо би се уклопила и би го прифатила тоа време, отколку ова во кое живеам. Да ми даде некој избор, веднаш би го избрала тој шмек на старо Скопје, корзото, зезањето, дружењето... Ова во кое денес живеам не е време, ова денес е невреме. Знам дека е малку чудно човек да е носталгичен по време во кое не ни живеел, ама јас сум... Порано материјално можеби немале многу, ама имале се (што млад човек ќе посака: зезање, дружење, романтики). Денес материјално имаме повеќе, ама немаме ништо. Се е празно и без душа. Барем јас така ги доживувам работите.
- Член од
- 20 септември 2011
- Мислења
- 8.146
- Поени од реакции
- 8.544
- Возраст
- 71
Имам речиси 59 години.. Компјутерот, телефонот, телевијзијата и се слично, сменија многу од формата на дружењето но суштината е иста - младите имаат потреба да се дружат. Сега, кога размислувам на тие времиња, помислувам дека во тој период на животот, ние сме како пеперутки, летаме на сите страни, разговараме, мислиме дека сите се исти и дека на сите им предстои светла иднина. Сите поминуваме низ таа фаза на животот.
Впрочем: Секој момент, е крај на едно време и почеток на друго време. Тоа на Латински јазик се вели: Instans est finis unius temporis et principium alterius
--- надополнето: 18 мај 2012 во 17:16 ---
Само ти се чини дека е така.
Еве бидејќи си ти девојче, ќе ти раскажам за две мои Пријателки.
Едната живееше во Мичурин и речиси секоја вечер бараше од мене да ја испратам од корзо до дома, наводно имало „ манјаци “ И така, ја испраќам јас и таа цело време се обзирнува на околу и ми вели „ леле го виде ли оној ... “, јас ќе се свртам кога некој таму се шета.
Другата стално се жалеше дека неа не ја викаат на журки - така ги нарекувавме забавите. И утредента, ако некој друг ја повика, ќе речеше, е сега не доаѓам бидејќи тие и тие вчера не ме викнаа, а тие ќе бидат таму.
Имаше момчиња во кој сите девојки беа заљубени ( јас не бев таков ). Имаше и девојки во кој сите машки беа заљубени. Такви работи веројатно има и сега. Во секој случај се зависи од нас самите како ќе го прифатиме светот околу нас.
Инаку со втората Девојка и сега интензивно се дружам ( сега таа има Сопруг, Ќерка и Син, кој се возрасни ) и што е интерено сеуште се сеќава кој не ја викнал на журка.
Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
------------------
еден ист одговор за двајцата и за другите
Како што рекол,Миладинов „ Струга да видам, и да умирам“
Така е и мојава (или и нечија друга) работа „тоа корзо да го видам и да у.“
Не одете подалеку, тоа беше „скопски“ живот до земјотресот и некоја година потоа,додека бевме ние тукашните,нашите,автохтоните граѓани
на овој убав град,наш град ама и град на нашите и нивните родители а
откога го „ П Р О В И Н Ц И Ј Л Ц И “ го пренаселија тргна удоле работата
Еве уште еден пример,поради тој земјотрес,не само што ги изгубивме дел од жителите на градот а некој и роднините,а имаше и такви т.с. многу такви семејства што и никој не остана од нив, ги изгубивме и домовите но најтрагично ги изгубивме нашите Скопски Маала. А ги имаше многу и имаше во нив Маалски живот.
Од тогаш поради тој земјотрес и јас морав да се селам,не само од моето Маало кое го снема и веќе не постои него уште неколку пати,за кое пишувам повеќе во темата Скопје“63. А тогаш не имаше 200.000 граѓани.
Сега во зградава, (па згради имаше и пред “63 год.) секој гледа да се пикне во врата,да ставиш кофа со лајна во влезон ќе ја прерипуват неколку дена ич не ги заболе. Дури и по скали кога се качуваш гледа што попрво да ја затвори вратата тој-некој ако оди пред тебе.Така не беше порано пак да спомнам пред замјотресот. Се знаеше кога тетка Зора ќе прави пита со афион, ќе пробат сите деца во Маало. Беа тоа едно семејство во Еврејско Маало од Војводина кое сите го сакавме. Поточно сите си се сакавме. Деца со децата.Имаше разни националности,Турците не беа уште сите заминати. Ромите ги имаше тука под Калето. Не сме се двоеле во ништо.Знам ете едно нивно девојче
се викаше Везиме,па ќе дојде кај нас да напише домашно.
Татковците си се дружеа на свој начин и си се помагаа,а ги имаше доста и пред голубарниците. Мајките -жените исто така се почитувале т.с. не се карале иако переа на една- две чешми јавни во Маалото и пружаа на исти јажиња. Постарите дедовците,тие а повеќето беа и „еснави“,знаева заедно да прошетат по чаршијата, кај некој нивни поранешен дуќан или пак мајстор и да си поседат таму,лаф-муабет за турско.И ова да ви го кажам,чаршијата беше наша тоа време кое вие не го познавате.Тоа наша што би значело. Македонска и се е кажано.Од почетокот првото дуќанче за лимонада,онаа што се правеше со сода вода и една чаша во која се ставаше малку сок од стаклените цевки, па прска се наоколу. па по ред се редеа секакви занаети до пазарот,а и тој во тоа време беше наш. Јас пораснав на овие предели, од мостот,Вардарот и чаршијата.Дали сега во чаршијата има неколку прави еснавски дуќани.Кога ќе се сетам на казанџиите,кој беа одма десно кога ќе навлезеш во чаршијата, бар нив требаше да ги остават а не само кафичи,извини чајџилници до чајџилници, златари до златари и менувачници до менувачници.И тоа не НАШИ Каде се качарите, каде заминаа, ако спомнам каде се самарџиите ќе речете неме магариња. Магариња сме ние што дозволивме да ни го земат градот. Ни го земаа животот,Скопскиот живот изгуби душа,се помеша со
други души, обичаи и невредности,непочитување и злоба.
----------------------------
попосле ќе продолжам:
Главната улица од мостот до чаршијата која вие не ја паметите,а која не постои сега и нема никогаш да постои.
Со ова до некаде се согласувам меѓутоа не 100%
Имам многу добри другари кои не се од Скопје, меѓутоа живеат тука, и луѓето си се баш ок, културни, друштвени, добро воспитани...итн. Таквите мислам дека немаат никаков удел во расипувањето на работите.
Е сега, од друга страна пак ги има оние (што уствари се наоѓаат навредени од терминот „провинцијалци„) - Овие ти се тип на луѓе, без никаква култура (од зграда ти тресе алишта врз глава и сл.), тип на луѓе кои едноставно не се научени на еден соживот во поголемо место, тип на луѓе што оговарањето на другите им е приоритет во животот.
И нормално овој тип кога ќе дојдат во Скопје, пробуваат да се покажат и докажат како они се поголеи граѓани и поголеми скопјани од најголемиот скопјанец (а нормално тоа незнаат како да го направат, туку тргаат само од предпоставки). Одат дури до таму што пробуваат дури и да зборат со скопски жаргон.
Е поради таквиот тип на луѓе се е отидено во надолна линија, може да збори на жаргон, ама у душа ќе остане ист.
Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
се согласувам во све со тебе и со нашишаното,
Уште еднаш да кажам,немаше провинцијалци во “60-“70 години.Мене скоро
сите другари,освен брат ми, не ми беа од Скопје но никогаш ама баш никогаш за нив не сум го употребил тој збор.Во Порече сум го прошетал секое село од Суво Дол до Здуње и тоа за мене не било тогаш провинција,дури сум се осеќал посреќен таму него во мојот роден град.Сум одел и со кола,но пред тоа и со автобусот скоро секоја недела,еве податок дека е тоа така,ме научија и шоверот и кондуктерот на тој стариот автобус- Живко и Златко.
Во Паланечко исто така сум бил скоро на секое ритче и селце-(маало) и тоа за мене не било провинција тогаш,туку ми било мерак да одам и да го видам секое место.Ова провинција е ново-од новодојдените,демек
сега се во Скопје - метрополата без кислород,а оставеното огниште е...
Уште еден пример од нив? Во зградиве дел од нив се уште не научија како да се живее.Јас садам дрваца,цвеќиња и жива ограда околу зграда и околу паркинг ама бре оние дојденине што уште не прераснале во граѓани,ги кинат и ми ги стават на шовершајбна на брисачи,знаеш зошто:
не можеле од дрвата после да го гледаат скапаното фичо од тераса,
Темава е многу убава,со задоволство ја читам и се потсеќам,затоа што имам „фатено“ малку од тоа време.Моето искуство од „провинцијалци“ е дека многу што дојдоа на студии,дојдоа да си најдат „прилика“ за мажење, а и знам многу такви примери.А знам,односно моја другарка никогаш не се навикна на нашево Скопје,најчудно и беше и никогаш не го прифати тоа што ние имаме градски автобуси.Нејзиното мало место за пола саат оди од еден крај на друг крај хахааа,
И нормално си замина,и останаа многу спомени кој и ден денеска,кога ќе се слушнеме или види ме се потсетуваме,се разбира позитивно.
Убаво беше,стварно многу убаво,а и тоа памтам дека викаа кога ќе дојдеше викенд ќе се знаеше кој е од Скопје кој од внатрешноста.Сега незнам дали е така затоа што во секое градче има факултетче,па незнам дали ќе ги памтат тие денови како ние.
И нормално си замина,и останаа многу спомени кој и ден денеска,кога ќе се слушнеме или види ме се потсетуваме,се разбира позитивно.
Убаво беше,стварно многу убаво,а и тоа памтам дека викаа кога ќе дојдеше викенд ќе се знаеше кој е од Скопје кој од внатрешноста.Сега незнам дали е така затоа што во секое градче има факултетче,па незнам дали ќе ги памтат тие денови како ние.