Не е тешко за толкување, колку што е тешко за разбирање а уште потешко за прифаќање.
Еве што вели 4-тата Божја заповед: „Сеќавај се на денот за одморот за да го празнуваш: шест дена работи и сврши ги сите работи, а седмиот посвети му го на Господа, твојот Бог.„ Така , источната Црква празнува во недела, а не во сабота. Во сабота, празнуваат јудеите и конфесиите кои повеќе го сакаат Стариот Завет, а се именуваат како „христијани„..
Барањето стих во Писмото, каде Христос ја одредува неделата за ден за одмор, е исто што и барањето стих во Писмото, во кое Христос себе Си се титулира со категоријата „бог„, како што некои членови бараат стих во кој Он (би) рекол „Јас Сум Бог.„
Новиот Завет не е уреден нормативно, како што е уреден Стариот, туку Новиот Завет само укажува на насоките по кои треба да се движиме, а не да се фаќаме како пијани за плот. Прецизирањето на Христовото учење е дадено во црковниот катихизис, така да секое приватно толкување, значи и неприфаќање на црковото учење. Цркава пак, е тело Христово и надвор од умот е некој во Црквата да исполнува волја поинаква од Христовата. Така, кога Христос би одредил да ја празнуваме саботата, тога Црквата би ја празнувала саботата. Евангелијата и делата Апостолски покажуваат поинаква пракса од јудејската, а и Црквата е сосема нова категорија во Светот, која има учење кое е битно поинакво од јудејското.
