Македонеро
Домаќин
DA sega i Samoil spored tebe ima tatarski koreni:pos2::pos2::pos2:
“Britannica“ ја исправи грешката: САМОИЛ -МАКЕДОНСКИ ЦАР!
- Креатор на темата Bratot
- Време на започнување
- Статус
DA sega i Samoil spored tebe ima tatarski koreni:pos2::pos2::pos2:
- Член од
- 8 ноември 2008
- Мислења
- 2.172
- Поени од реакции
- 1.267
А бре Бугарчиња. Не сме ние кабаетлии што некој ве прелажал пред век и кусур да си ја наречете државата и народот Бугарија и Бугари - според едно од татарските племиња. Народот во Бугарија ви е Македонски (и Тракијците се сроден народ со Македонците). Зошто не сте се нарекле вие Македонија или Тракија па сега немаше да има проблем. Па вие ќе си бевте источна Македонија ние Централна Македонија и немаше да се караме, ама, да се обидуваш да ме направиш Татарин (Бугарин), е тоа ти е надвор од здравиот разум и никогаш некој здрав Македонец нема тоа да го прифати. Така ти е тоа кога на Данајците сте им поверувале...
Нејсе, кабаетот побарајте го во вашите раководители од тоа време кои одлучиле да го носат името Бугари, а не во нас што не сакаме да се викаме Бугари.
Барајте кој е виновен за тоа: парламент, влада, цар, кој сакајте барајте го и по него викајте, а нас околу тоа прашање оставете не на мира, ако веќе не помагате.
Нејсе, кабаетот побарајте го во вашите раководители од тоа време кои одлучиле да го носат името Бугари, а не во нас што не сакаме да се викаме Бугари.
Барајте кој е виновен за тоа: парламент, влада, цар, кој сакајте барајте го и по него викајте, а нас околу тоа прашање оставете не на мира, ако веќе не помагате.
- Член од
- 15 мај 2008
- Мислења
- 947
- Поени од реакции
- 99
- Возраст
- 41
Извадок од Куракачановиот форум:
Како е можно 15.000 праболгари да ги асимилираат сите македонски племиња во рок од 50 години и да ги направат бугари !?!?!
Ако веќе настанала некаква асимилација, нели е таа поверојатна да се случила со останатите 55.000 византијски пленици на аварите (кои не биле праболгари). Хммм, се прашувам од каде дошле тие византиски пленици кај Аварите и што им текнало да одат со Кубрат преку Дунавот, а не накај Франција на пример.
И едно прашање до истите куроглавци кои висат овде на форумов.
Како е можно 15.000 праболгари да ги асимилираат сите македонски племиња во рок од 50 години и да ги направат бугари !?!?!
Ако веќе настанала некаква асимилација, нели е таа поверојатна да се случила со останатите 55.000 византијски пленици на аварите (кои не биле праболгари). Хммм, се прашувам од каде дошле тие византиски пленици кај Аварите и што им текнало да одат со Кубрат преку Дунавот, а не накај Франција на пример.
- Член од
- 7 мај 2005
- Мислења
- 1.231
- Поени од реакции
- 307
Никаква асимилација илимити симбиоза не настанала. Нема еден единствен доказ за такво нешто. Затоа е глупо дури и хипотетички да се шпекулира за што би било кога би било.
Се работи за Сермесијаните (Ромеите) кои се враќале на своите огништа, а биле претходно иселени од таму. Шепа Кутригури ги помагала Аварите во спроведувањето на Ромеите. Сето ова е една таква странична епизода, една фуснота во историјата на Македонија, за која постои само еден единствен пишан извор со карактер на легенда, што не вреди да се спомнува, а не пак волку внимание да му се дава.
Татариве си изградиле мит за таа епизода врз кој им се базира целата лага за Македонија. А после на тој мит доградуваат секакви лаги, на пример дека хан Кубер створил втора бугарска држава во Македонија (истовремено со тој првиот хаганат), дека бил македонски цар и дсруги фантазмагории. Ете тоа ги учат во денешен Бугаристан.
Се работи за Сермесијаните (Ромеите) кои се враќале на своите огништа, а биле претходно иселени од таму. Шепа Кутригури ги помагала Аварите во спроведувањето на Ромеите. Сето ова е една таква странична епизода, една фуснота во историјата на Македонија, за која постои само еден единствен пишан извор со карактер на легенда, што не вреди да се спомнува, а не пак волку внимание да му се дава.
Татариве си изградиле мит за таа епизода врз кој им се базира целата лага за Македонија. А после на тој мит доградуваат секакви лаги, на пример дека хан Кубер створил втора бугарска држава во Македонија (истовремено со тој првиот хаганат), дека бил македонски цар и дсруги фантазмагории. Ете тоа ги учат во денешен Бугаристан.
Македонеро
Домаќин
Еве нешто за Бугарите
Камен напис од туркотатарoбугарскиот ХАН СЈУБИГИ ОМУРТАГ: ТУРДАЧИС (присутни типично турки титули и турки имиња)
Камен напис од туркотатарбугарскиот ХАН СЈУБИГИ ОМУРТАГ за висок бугарски чиновник ИЧИРГУ
Камен напис од туркотатарбугарскиот ХАН СЈУБИГИ ОМУРТАГ за неговиот телохранител ТАРКАН
Каква врска имал Самоил со ова
Каква врска имал Самоил со ова
TpH_Bo_OkO
Трноризец
Ова исто како да држиш клучеви во рака и да викаш „каде ми се клучевите? ми ги нема клучевите!“
Македонеро
Домаќин
Потеклото на бугарските племиња треба да се бара во монголските степи, како и кај сите турко-бугарски народи. Припаѓаат на турската народносна група Алтаи, а јазикот им е турко-алтајски. Бугарите од Азија постопено се движеле кон Европа, за да во 2 век н.е. се населат меѓу каспиското и црното море. За прв пат на Балканите, Бугарите се забележани во 502 г. кога ја харале Тракија [THE BULGARIANS, Extract from the book "Bulgaria Illustrated History", Bojidar Dimitrov, PhD., Author, Published by BORIANA Publishing House, Sofia,Bulgaria].
Околу јужното устие на Волга и ден денеска живеат неколку бугарски народа и тоа Болгари-Татари, Чуваши и АлМаринци. Балканските Бугари потекнуваат од Волга, од познатата волшка Бугарија, денешен Татарстан, а до 1919 г. нарекуван Болгаростан. Болгарите по националност се декларираат како Бугари-Татари а имаат и свој посебен бугарски јазик, кој припаѓа на групата турки јазици [Kashgari Makhmud, 1960, 66-68; Kononov A.N., 1972, 14]. [Boryngy..., 1963, 17-51], [Vorobev N.I., 1948, 80; Kozlova K.I., 1964, 20-21], [Boryngy..., 1963, 17-51].
Слики: прва од лево: 1. Бугарска-татарска носија | 2. втора од лево Булгар- престолнината на старите Бугари-Татари, | 3. трета: џамија на Бугарите-Татарите | четврта слика од лево: Гробница на Бугарските Ханови од гр. Булгар- Татарстан
Нема дилема, вистинските Бугари кои бугарската историја ги нарекува прото-Бугари, биле турски азијатомонголски народ, со свој турски јазик (History of the Bulgarian State, v. l, part 1, Sofia, 1938, pp. 332 337, by Prof. V. N. Zlatarski); официјалната бугарска историја тоа го потврдува, како и Бугарската Академија на Науките за која вистинските Бугари се турско племе со турски јазик (Историја на Б'лгарија. Т. II. С., 1981, с.60.). Турскиот антропологичен тип и турскиот јазик на Бугарите не се поставуваат под сомнение; постојат неоспорни докази за турскиот карактер на стариот бугарски јазик, кои можат да се најдат по написите на вистинските Бугари, како Именикот на бугарските владетели, по пишувањата од византиските извори, но и по бугарските камени натписи од средновековието кои се на турски јазик (стр. 23-33 от Studia protobulgarica mediaevalia europensia. В чест на професор Веселин Бешевлиев. Велико Т'рново, 1992).
Македонеро
Домаќин
Материјалната култура на првото бугарско царство (до 971 г.) е чисто турска, со елементi присутни во сите останати култури од турскиот каганат: дванаесетгодишен животински календар, култ кон Тангра, итн. (Б е ш е в л и е в, В. П'рвоб'лгарите. Бит и култура. С., 1981; Р а ш е в, Р. Дунавска Б'лгарија и Централна Азија. - Втори международен конгрес по б'лгаристика. Доклади. Т.6. С., 1987, с. 205-210). Замислете, во турци Бугарите го вклучуваат и Цар Самоил!
Натписи на бугарските ханови од средниот век: Пишувале на грчки јазик, се до почетокот на 10 век кога го воведуваат и македонскиот словенски јазик како службен во Бугарија, но користеле и нивни бугарски-турки зборови, најмногу при титулирањето.
Камен напис од туркотатарoбугарскиот ХАН СЈУБИГИ ОМУРТАГ: ТУРДАЧИС (присутни типично турки титули и турки имиња)
Камен напис од туркотатарбугарскиот ХАН СЈУБИГИ ОМУРТАГ за висок бугарски чиновник ИЧИРГУ
Камен напис од туркотатарбугарскиот ХАН СЈУБИГИ ОМУРТАГ за неговиот телохранител ТАРКАН
Археологија
Судејки по археолошките остатоци, кои се и најмеродавни, бугарите на балканскиот полуостров се населиле само во североисточна Бугарија и северна Добруџа. За средновековните бугари од денешна Бугарија и Волга (Татарстан, Чувашија) специфично е целосната деформација на черепите на главите, деформирајки си ги главите самоволно со еден вид менгеме. Своите мртви ги закопувале на специфичен начин, ориентирани север-југ, горејки ги телата на упокоените со оган (исчистување), легнати попреку, додека позицијата на нозете на покојниците биле скрстени (турски начин на седење). Идентични некрополи со карактеристичните бугарски ритуали на закоп и деформирани черепи се најдени и во Долна Волга, со што се заклучува дека правите бугари биле турки народ, истиот оној кој ги населува денешни Татарстан и Чувашија. Антрополошки, Бугарите од волшката низина и од североисточна Бугарија и северна Добруџа биле монголска група на народ, како и денешните наследници на вистинските Бугари- болгаростанците, татарстанците и чувашите [В. М и к о в. Последни могилни находки. — В: Мадара, I,1934, 429-438; Ст. С т а н ч е в, С т. И в а н е в. Некропол'т до Нови пазар. С., 1958; Ж. В ' ж а р о в а. Славјани и праб'лгари (по данни от некрополите.VI—XI в. на територијата на Б'лгарија). С., 1976, 86-140, 141, 167, 169, 172: Ж. В ' ж а р о в а. Двуобреден езически некропол крај с. Бдинци, Толбухински окр'г. — ИНМВ, 1981, XVII (XXXII), 77-109; Вл. З и р р а. Двуобрјадныј могильник раннефеодальној эпохи в Капул Вијлор — Историја. — Dacia, VII, 1967, 355-412; G. S i m i o n. Necropola feudal — timpurie de la Nalbant (Judetul Tulcea). — PEUCE, II, 1971, 221-248; Д. Ил. Д и м и т р о в. Новооткрит б'лгарски некропол при Девнја (предварително с'обштение). — ИНМВ, VII (XXII), 1971, 57-76; Д. Ил. Д и м и т р о в. Ранноб'лгарски некропол № 3 при гр. Девнја. - ИНМВ, VIII (ХХIII), 1972, 45-67; Д. Ил. Д и м и т р о в. Двуобреден ранноб'лгарски некропол при Варна. — В: Сб. Преслав, II, С., 1976, 107-125; Д. С т а н ч е в. Ранносредновековен некропол до гара Табачка. - ГМСБ, Х, 1984, 33-42; Д. С т а н ч е в. Ранносредновековен некропол до с. Батин, Русенски окр'г. — ГМСБ, XI, 1985,45—54; Д. С т а н ч е в. Праб'лгарски компоненти в погребалнија обрјад и инвентара на ранносредновековните некрополи в Рубенско. — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. С., 1989, 241— 254; Ив. В а с и л ч и н. Двуобреден езически ранноб'лгарски некропол при с. Черна, Толбухински окр'г. — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. С., 1989, с. 213; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в. Ранносредновековен некропол при с. Ножарево, Силистренски окр'г. — АОР за 1984, Сливен, 1985, С. 265; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Староб'лгарски езически некропол и селиште при с. Ножарево, Силистренски окр'г, АОР за 1985, В. Т'рново, 1986, 184-185; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Ранносредновековен некропол при с. Ножарево, Силистренски окр'г. - АОР за 1986, Разград, 1987, с. 258; Р. Р а ш е в, С т. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Ранносредновековен некропол при с. Ножарево, Разградска област АОР за 1987, Благоевград, 1988, с. 206; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Староб'лгарски некропол при с. Ножарево, Разградска област. — АОР за 1988, К'рджали, 1989, 158-160; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в. Раннесредневековыј могильник у с. Ножарево, Силистренскиј окрут (предварительное сообштение). — В: Проблеми на праб'лгарската историја в култура. С., 1989, 214— 220; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Ранносредновековен езически некропол при с. Ножарево, Разградска област. – АОР за 1990. Ловеч, 1991, с. 170; Р. Р а ш е в. Средновековен некропол при с. Караманите, Варненска област. - АОР за 1988, К'рджали, 1989,160-161; Р. Р а ш е в. Ранносредновековен некропол в с. Караманите, Варненска област. — АОР за 1989, Кјустендил, 1990, с. 123; В. ј о т о в. Ранноб'лгарски некропол при с. Хитово, Толбухински окр'г. — В: Проблеми на б'лгарската исгорија и култура. С., 1989, 221-230; В. ј о т о в. Ранносредновековен некропол Хитово — 3. — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. II. С., 1991, 101—108: М. Д и м и т р о в. Староб'лгарски некрополи в Балчик (VII—IX в.). — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. 2. С., 1991, 87—100. ].
Бугарската современа историја тврди дека бугарите се словенизирале и така настанал современиот бугарски народ. Но, дали е тоа така? Историјата вели дека немало мешање на правите Бугари (турки) со Антите (Словените) од Бугарија, освен со Антите од Добруџа, за што постојат многу докази како заеднички фолклор, посебни народни песни, ора, игри. Всушност, само во Добруџа и источна Тракија покрај црноморието се населиле правите Бугари (турки). По отоманската окупација на Бугарија во 14 век, правите Бугари поради културната, етничката и јазичната сличноста со турците селџуци, масовно преминуваат во ислам и целосно се претопуваат во Турци. Така, денешните милион турци во Бугарија и оние уште толку насилно преселени "Турци" од Бугарија во Турција за времето на Тодор Живков, се оригиналните Бугари, наследниците на Хан Аспарух. Но, дел од вистинските Бугари (турки) не се исламизирал и денеска уште ги носат своите турски карактеристики- тоа се Гагаузите. Името Гагауз доаѓа од изворните бугарски (турки) зборови гаг-гуг што значи никако; имено, кога мнозинството вистински Бугари (турки) преминувале во 14 век во верата на своите побројни и посилни турки браќа, Селџуците, имало Бугари кои се опирале на исламизацијата со зборовите НИКАКО, па тој збор Гаг-Гуг станал синоним за вистинските Бугари кои останале доследни на христијанството.
Зборот Узи, значи Бугар и така постојат денеска Гага-Узи т.е. Гага-Бугари, Бугари кои си ја задржале својата христијанска религија (Bakhshi Iman, "DJAGFAR TARIHI" (THE ANNALS OF DJAGFAR), Volume 3, KUL GALI, HON KITABY (BOOK OF HUNS), 28/29). Така, Бугарите од Узбекистан себе се нарекуваат Узбеки, што значи "да си Бугарин".
Гагаузите се туркомонголски народ, припадници на жолтата раса, со изразити монголски особини. Јазикот кој го говорат припаѓа на турки јазиците, а го нарекуваат туркче или гагаузче (Регионални и етнокултурни б'лгарски обштности зад граница, "Аспекти на етно-културната ситуација", Изд. Асоциација АКСЕС - Софија, Софија 2000, стр. 117-176). Гагаускиот јазик е јазикот на вистинските Бугари, оние на Хан Аспарух кој ги донел во денешна Добруџа. Гагаузите потекнуваат од Добруџа, Варна и источна Тракија, токму онаму кај што се населиле правите Бугари, турките. Денеска, историчарите од од Бугарија, за да ја одбранат својата хипотеза дека се мешавина на Буагри и Словени, одат дотаму дека Гагаузите се остатоци на Куманите и Печенезите, но во местата на Гагаузите од устието на Дунав до Русе, па на југ се до Бургас тоа се териториите каде што се населиле Бугарите. Ако се погледне етнографската карта на тој дел од Бугарија, тнр. права Бугарија од 1861 г., целата спомната област е чисто турска, населена исклучиво со православни и исламизирани туркобугари (Георги Радуле КОј ФАЛШИФИЦИРА ИСТОРИјаТА?).
Културата на Гагаузите е иста со онаа на добруџанските славенофони Бугари, така што можеме да речеме дека мешање на Бугари и Анти (Словени) имало само во Добруџа. Танците и народните песни, како и целиот фолклор на Гагаузите се идентични со Бугарите од Добруџа (Коларова 1998, објавено во Регионални и етнокултурни б'лгарски обштности зад граница, "Аспекти на етно-културната ситуација", Изд. Асоциација АКСЕС - Софија, Софија 2000, стр. 117-176).
Таткото на нацијата: Хан Аспарух, представен од Бугарите како монгол
Гагаузите т.е. Бугарите, како сите христијани во Отоманската Империја биле изложени на притисоци за исламизација од нивните отомански браќа, па многу од Гагаузите заедно со словенофонски браќа Бугари од Добруџа, по руско-турските војни од 18 век, се селат во Бесарабија, денешна Украина и Молдавија- руски територии до 1918 г., а подоцна советски. Гагаузите се сметаат за чисти Бугари по народност (Скальковскиј 1836-1838; 1848, Бугньон 1853: 198, Свиньин 1867: 175, Могилјанскиј 1913: 85).
Русите, за прв пат ги разграничуваат словенофоните Бугари од Добруџа (мешавина нa турките Бугари и Антите) и Гагаузите во средината на 19 век (Кепен 1850, c. 196; 1852: 40; 1861, c. 62, Каранастас-Радова 2001, c. 23). Во тој период, царска Русија се стреми да создаде руска марионета, вештачка држава Бугарија и нова словенска нација Бугари, од различните словенски племиња кои живееја на територијата на денешна Бугарија. За таа цел, Русите мораа да ги тргнат вистинските Бугари, да им го замрат името, па затоа ги нарекуваа Гагаузи, а вистинските Бугари во Болгаростан (руска колонија) почнаа да ги нарекуваат Татари и го променија името на нивната држава од Болгаростан во Татарстан. Едноставно, мораше да се скрие вистината дека вистинските Бугари се турки народ, азијатомонголски. Сепак, Гагаузите и во 20 век се декларирале по руските пописи како Бугари (Державин 1937, c. 87), односно како преселници од Бугарија во Русија, со своето вистински национално име (Державин 1914: 13).
Гагаузите како најблиски на себе ги сметаат Турците и бесарабските-добруџанските словенофони Бугари (мешани Анто(словени)-Бугари (турки)) и најчесто се среќаваат бракови меѓу нив (Регионални и етнокултурни б'лгарски обштности зад граница, "Аспекти на етно-културната ситуација", Изд. Асоциација АКСЕС - Софија, Софија 2000, стр. 117-176).
Имаме историски податок од 13 век од англискиот професор на оксфордиот универзитет др. Роџер Бакон (1211-1294), со највисока универзитетска титула Доктот Мирабилис, дека бугарите од денешна Бугарија говореле турски јазик. Но тој факт тој не го пренесол од некој друг извор, туку во 13 век лично ја посетил денешна Бугарија - Мала Болгарија (меѓу Стара Планина и Дунав) и вистинска азијатска Бугарија (Голема Бугарија), па во своето дело „Опус Мајус“ 1268 г. вели: „Мала Бугарија е во Европа и таму тие (бугарите) го говорат јазикот на болгарите кои живеат во Голема Болгарија, која е во Азија ("Kazan. The Enchanted Capital" (Flint River Press Ltd, London, 1995).
знаме на Татарстан знаме на Бугарија
Натписи на бугарските ханови од средниот век: Пишувале на грчки јазик, се до почетокот на 10 век кога го воведуваат и македонскиот словенски јазик како службен во Бугарија, но користеле и нивни бугарски-турки зборови, најмногу при титулирањето.
Археологија
Судејки по археолошките остатоци, кои се и најмеродавни, бугарите на балканскиот полуостров се населиле само во североисточна Бугарија и северна Добруџа. За средновековните бугари од денешна Бугарија и Волга (Татарстан, Чувашија) специфично е целосната деформација на черепите на главите, деформирајки си ги главите самоволно со еден вид менгеме. Своите мртви ги закопувале на специфичен начин, ориентирани север-југ, горејки ги телата на упокоените со оган (исчистување), легнати попреку, додека позицијата на нозете на покојниците биле скрстени (турски начин на седење). Идентични некрополи со карактеристичните бугарски ритуали на закоп и деформирани черепи се најдени и во Долна Волга, со што се заклучува дека правите бугари биле турки народ, истиот оној кој ги населува денешни Татарстан и Чувашија. Антрополошки, Бугарите од волшката низина и од североисточна Бугарија и северна Добруџа биле монголска група на народ, како и денешните наследници на вистинските Бугари- болгаростанците, татарстанците и чувашите [В. М и к о в. Последни могилни находки. — В: Мадара, I,1934, 429-438; Ст. С т а н ч е в, С т. И в а н е в. Некропол'т до Нови пазар. С., 1958; Ж. В ' ж а р о в а. Славјани и праб'лгари (по данни от некрополите.VI—XI в. на територијата на Б'лгарија). С., 1976, 86-140, 141, 167, 169, 172: Ж. В ' ж а р о в а. Двуобреден езически некропол крај с. Бдинци, Толбухински окр'г. — ИНМВ, 1981, XVII (XXXII), 77-109; Вл. З и р р а. Двуобрјадныј могильник раннефеодальној эпохи в Капул Вијлор — Историја. — Dacia, VII, 1967, 355-412; G. S i m i o n. Necropola feudal — timpurie de la Nalbant (Judetul Tulcea). — PEUCE, II, 1971, 221-248; Д. Ил. Д и м и т р о в. Новооткрит б'лгарски некропол при Девнја (предварително с'обштение). — ИНМВ, VII (XXII), 1971, 57-76; Д. Ил. Д и м и т р о в. Ранноб'лгарски некропол № 3 при гр. Девнја. - ИНМВ, VIII (ХХIII), 1972, 45-67; Д. Ил. Д и м и т р о в. Двуобреден ранноб'лгарски некропол при Варна. — В: Сб. Преслав, II, С., 1976, 107-125; Д. С т а н ч е в. Ранносредновековен некропол до гара Табачка. - ГМСБ, Х, 1984, 33-42; Д. С т а н ч е в. Ранносредновековен некропол до с. Батин, Русенски окр'г. — ГМСБ, XI, 1985,45—54; Д. С т а н ч е в. Праб'лгарски компоненти в погребалнија обрјад и инвентара на ранносредновековните некрополи в Рубенско. — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. С., 1989, 241— 254; Ив. В а с и л ч и н. Двуобреден езически ранноб'лгарски некропол при с. Черна, Толбухински окр'г. — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. С., 1989, с. 213; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в. Ранносредновековен некропол при с. Ножарево, Силистренски окр'г. — АОР за 1984, Сливен, 1985, С. 265; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Староб'лгарски езически некропол и селиште при с. Ножарево, Силистренски окр'г, АОР за 1985, В. Т'рново, 1986, 184-185; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Ранносредновековен некропол при с. Ножарево, Силистренски окр'г. - АОР за 1986, Разград, 1987, с. 258; Р. Р а ш е в, С т. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Ранносредновековен некропол при с. Ножарево, Разградска област АОР за 1987, Благоевград, 1988, с. 206; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Староб'лгарски некропол при с. Ножарево, Разградска област. — АОР за 1988, К'рджали, 1989, 158-160; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в. Раннесредневековыј могильник у с. Ножарево, Силистренскиј окрут (предварительное сообштение). — В: Проблеми на праб'лгарската историја в култура. С., 1989, 214— 220; Р. Р а ш е в, Ст. С т а н и л о в, Г. А т а н а с о в. Ранносредновековен езически некропол при с. Ножарево, Разградска област. – АОР за 1990. Ловеч, 1991, с. 170; Р. Р а ш е в. Средновековен некропол при с. Караманите, Варненска област. - АОР за 1988, К'рджали, 1989,160-161; Р. Р а ш е в. Ранносредновековен некропол в с. Караманите, Варненска област. — АОР за 1989, Кјустендил, 1990, с. 123; В. ј о т о в. Ранноб'лгарски некропол при с. Хитово, Толбухински окр'г. — В: Проблеми на б'лгарската исгорија и култура. С., 1989, 221-230; В. ј о т о в. Ранносредновековен некропол Хитово — 3. — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. II. С., 1991, 101—108: М. Д и м и т р о в. Староб'лгарски некрополи в Балчик (VII—IX в.). — В: Проблеми на праб'лгарската историја и култура. 2. С., 1991, 87—100. ].
Бугарската современа историја тврди дека бугарите се словенизирале и така настанал современиот бугарски народ. Но, дали е тоа така? Историјата вели дека немало мешање на правите Бугари (турки) со Антите (Словените) од Бугарија, освен со Антите од Добруџа, за што постојат многу докази како заеднички фолклор, посебни народни песни, ора, игри. Всушност, само во Добруџа и источна Тракија покрај црноморието се населиле правите Бугари (турки). По отоманската окупација на Бугарија во 14 век, правите Бугари поради културната, етничката и јазичната сличноста со турците селџуци, масовно преминуваат во ислам и целосно се претопуваат во Турци. Така, денешните милион турци во Бугарија и оние уште толку насилно преселени "Турци" од Бугарија во Турција за времето на Тодор Живков, се оригиналните Бугари, наследниците на Хан Аспарух. Но, дел од вистинските Бугари (турки) не се исламизирал и денеска уште ги носат своите турски карактеристики- тоа се Гагаузите. Името Гагауз доаѓа од изворните бугарски (турки) зборови гаг-гуг што значи никако; имено, кога мнозинството вистински Бугари (турки) преминувале во 14 век во верата на своите побројни и посилни турки браќа, Селџуците, имало Бугари кои се опирале на исламизацијата со зборовите НИКАКО, па тој збор Гаг-Гуг станал синоним за вистинските Бугари кои останале доследни на христијанството.
Зборот Узи, значи Бугар и така постојат денеска Гага-Узи т.е. Гага-Бугари, Бугари кои си ја задржале својата христијанска религија (Bakhshi Iman, "DJAGFAR TARIHI" (THE ANNALS OF DJAGFAR), Volume 3, KUL GALI, HON KITABY (BOOK OF HUNS), 28/29). Така, Бугарите од Узбекистан себе се нарекуваат Узбеки, што значи "да си Бугарин".
Гагаузите се туркомонголски народ, припадници на жолтата раса, со изразити монголски особини. Јазикот кој го говорат припаѓа на турки јазиците, а го нарекуваат туркче или гагаузче (Регионални и етнокултурни б'лгарски обштности зад граница, "Аспекти на етно-културната ситуација", Изд. Асоциација АКСЕС - Софија, Софија 2000, стр. 117-176). Гагаускиот јазик е јазикот на вистинските Бугари, оние на Хан Аспарух кој ги донел во денешна Добруџа. Гагаузите потекнуваат од Добруџа, Варна и источна Тракија, токму онаму кај што се населиле правите Бугари, турките. Денеска, историчарите од од Бугарија, за да ја одбранат својата хипотеза дека се мешавина на Буагри и Словени, одат дотаму дека Гагаузите се остатоци на Куманите и Печенезите, но во местата на Гагаузите од устието на Дунав до Русе, па на југ се до Бургас тоа се териториите каде што се населиле Бугарите. Ако се погледне етнографската карта на тој дел од Бугарија, тнр. права Бугарија од 1861 г., целата спомната област е чисто турска, населена исклучиво со православни и исламизирани туркобугари (Георги Радуле КОј ФАЛШИФИЦИРА ИСТОРИјаТА?).
Културата на Гагаузите е иста со онаа на добруџанските славенофони Бугари, така што можеме да речеме дека мешање на Бугари и Анти (Словени) имало само во Добруџа. Танците и народните песни, како и целиот фолклор на Гагаузите се идентични со Бугарите од Добруџа (Коларова 1998, објавено во Регионални и етнокултурни б'лгарски обштности зад граница, "Аспекти на етно-културната ситуација", Изд. Асоциација АКСЕС - Софија, Софија 2000, стр. 117-176).
Таткото на нацијата: Хан Аспарух, представен од Бугарите како монгол
Гагаузите т.е. Бугарите, како сите христијани во Отоманската Империја биле изложени на притисоци за исламизација од нивните отомански браќа, па многу од Гагаузите заедно со словенофонски браќа Бугари од Добруџа, по руско-турските војни од 18 век, се селат во Бесарабија, денешна Украина и Молдавија- руски територии до 1918 г., а подоцна советски. Гагаузите се сметаат за чисти Бугари по народност (Скальковскиј 1836-1838; 1848, Бугньон 1853: 198, Свиньин 1867: 175, Могилјанскиј 1913: 85).
Русите, за прв пат ги разграничуваат словенофоните Бугари од Добруџа (мешавина нa турките Бугари и Антите) и Гагаузите во средината на 19 век (Кепен 1850, c. 196; 1852: 40; 1861, c. 62, Каранастас-Радова 2001, c. 23). Во тој период, царска Русија се стреми да создаде руска марионета, вештачка држава Бугарија и нова словенска нација Бугари, од различните словенски племиња кои живееја на територијата на денешна Бугарија. За таа цел, Русите мораа да ги тргнат вистинските Бугари, да им го замрат името, па затоа ги нарекуваа Гагаузи, а вистинските Бугари во Болгаростан (руска колонија) почнаа да ги нарекуваат Татари и го променија името на нивната држава од Болгаростан во Татарстан. Едноставно, мораше да се скрие вистината дека вистинските Бугари се турки народ, азијатомонголски. Сепак, Гагаузите и во 20 век се декларирале по руските пописи како Бугари (Державин 1937, c. 87), односно како преселници од Бугарија во Русија, со своето вистински национално име (Державин 1914: 13).
Гагаузите како најблиски на себе ги сметаат Турците и бесарабските-добруџанските словенофони Бугари (мешани Анто(словени)-Бугари (турки)) и најчесто се среќаваат бракови меѓу нив (Регионални и етнокултурни б'лгарски обштности зад граница, "Аспекти на етно-културната ситуација", Изд. Асоциација АКСЕС - Софија, Софија 2000, стр. 117-176).
Имаме историски податок од 13 век од англискиот професор на оксфордиот универзитет др. Роџер Бакон (1211-1294), со највисока универзитетска титула Доктот Мирабилис, дека бугарите од денешна Бугарија говореле турски јазик. Но тој факт тој не го пренесол од некој друг извор, туку во 13 век лично ја посетил денешна Бугарија - Мала Болгарија (меѓу Стара Планина и Дунав) и вистинска азијатска Бугарија (Голема Бугарија), па во своето дело „Опус Мајус“ 1268 г. вели: „Мала Бугарија е во Европа и таму тие (бугарите) го говорат јазикот на болгарите кои живеат во Голема Болгарија, која е во Азија ("Kazan. The Enchanted Capital" (Flint River Press Ltd, London, 1995).
знаме на Татарстан знаме на Бугарија
Македонеро
Домаќин
Сите историски извори тврдат дека Бугарите и Антите (бугарските словени), а особено Бугарите и Македонците биле непријатели. Во егејска Македонија, во градот Филипи, пронајден е запис на туркобугарскиот хан Пресијан од 837 г. кој гласи: „Пресијан од Бога владетел на многу болгари, го испрати кавханот Исбул после давањето на војска нему и на боилот Коловур ПРОТИВ СМОЛЈАНИТЕ (Державин, Н.С. Историја на Б'лгарија. Том І, с. 213, цитат по Георги Радуле КОј ФАЛШИФИЦИРА ИСТОРИјаТА). Во денешно време, бугарските историчари намерно зборчето „против“ го фалсификуваат и го преименуваат во „кај„, со цел да се пропагира кај пиринските Македонци кои носат смолјански корен, дека се Бугари.
На друг средновековен бугарски споменик, напишан на варовна плоча од 9от век од страна на турско-татарските бугари кои говореле турски јазик, стои: Хан Омуртаг ја поведе својата војска против словените ...да ги уништи словените и да не можат да се оправат се додека постои сонцето и тече реката Тича ("П'рвоб'лгарски надписи", Веселин Бешевлиев, Софија, 1979 г., БАН).
Како што гледаме, Бугарите никогаш не се словенизирале, туку и денеска опстојуваат и го задржале својот турки јазик и својата туркобугарска изворна култура. По овие историски сведоштва, како е возможно да се тврди дека Бугарите се словенизирале? Бугарите биле поробители на бугарските словени, а обете едноса биле премногу различни, како расно, така и културолошки и лингвално. Со ова испаѓаат ступидни тврдењата на бугарската историографија дека Св. Кирил и Методиј биле Бугари, создале бугарска азбука и јазик. Едноставно тоа не е возможно, оти во 855 г. кога светите словенски апостоли ја создадоа словенската азбука, Бугарите се турки народ кој говорел свој турски јазик, а официјален јазик им бил грчкиот. Дури 40 години подоцна, Бугарите го воведуваат како официјален словенскиот јазик, бидејки најбројна поробена етничка група во нивното царство биле Словените. Словенскиот јазик, како и грчкиот кој претходно бил официјален во државата, е туѓ јазик за Бугарите. Нивниот јазик не го смениле, уште е жив и се зборува од нивните наследници- ГагаУзите. Па да биле Бугари Св. Кирил и Методиј ќе говореа турски, ќе создадоа турска азбука, а не словенска. Да беа Македонците Бугари, ќе бевме турки народ и ќе си зборевме туркча јазик како Гага-Узите т..е Гага-Бугарите во Бугарија и Молдавија.
Инаку, дискутабилно е дали е вистинско тврдењето на бугарската историографија дека на преславската конференција на туркобугариските болјари, словенскиот јазик е прогласен за службен. Прво словенско дело напишано во Бугарија е на Константин Преславски, моравски словен, кој од латинските свештеници е протеран, па спас бара во Бугарија, поточно Преслав и во исто време од Јоан Егзарх, кој бугарите ги нарекува „насилници словенски“. По прогласувањето на Симеон за бугарски цар 915 г., Константин Преславски и Јоан Егзарх изчезнуваат и воопшто нема словенско творење во Бугарија, ниту пак оставиле таму свои следбеници и ученици. Дури 4 века подоцна, во второто бугарско царство, во кое владееле романците т.е. власите, излегува 1273 г. првото словенско дело во Бугарија- „Трновско Евангелие“. Значи, говорењето на создавање некаква си бугаро-словенска нација е само говорење, празни зборови, оти историските извори такво нешто не познаваат. Доколку се создала нација т.е. народ на бугарските Анти (т.н.р. бугарски словени) со туркобугарите (правите Бугари) и овие последните биле словенизирани, ќе имавме словенска книжнина на територијата на права Бугарија, меѓу Стара Планина и Дунав, но немаме ниту едно дело од некој локален Бугарин во тоа време!
Евлија Челеби кој ја посетил североисточна Бугарија во 1651 г., територијата населена во 6 век со туркоБугари, вели дека е посебна област- (Гага) Узка Милет и вели дека таму луѓето носат татарска носија и се од татарско потекло; протоБугарите се Узи. Челебија, цела Добруџа ја представува како населена со турко-татарски народ, или мешавина од словено-татари. За Силистра вели дека е град на Татари, а за потсетување Силистра е центарот на средновековната бугарска црква. Освен Татари, Челеби вели дека во Добруџа има и Читаци- мешавина на Татари (прави Бугари, Челеби ги нарекува така поради правите Бугари од Болгаростан-Татарстан), Словени, Власи и Молдавци. Жените биле забyлени, но христијани, а ја населувале целата област на Добрич. Понатаму зборува за Делиорманци, исламизирани прави Бугари, кои не биле Османци, иако И тие како И останатите жители на Узка-Милет говореле турки јазик, различен од турскиот (османскиот) (“ЗА ГАГАУЗИТЕ” А. И. Манов., Музејна Библиотека, Варна).
Топонимите во североисточна Бугарија, исто така се чисто Турски како: с. Узлар, (уз-лар = узите), Хорозлар, Азаплар, Герзалар, Сонгулар, Сиахлар, Каспичан (едно од бугарските племиња), Кочулар, Дураклар, Гејкчилер, Болгарево, Бургас итн.
Бугарската официјална историја ги признава Гагаузите за најстари Бугари, дел од бугарската нација, но и туркобугарите од Бугаростан,Чувашија, руските степи итн. (Брошурка “Б'ЛГАРИТЕ ИЗВ'Н РЕПУБЛИКА Б'ЛГАРИја’’Пламен Павлов, председател на Агенцијата за б'лгарите в чужбина (август 1998 - март 2002 г., објавено од ВМРО Русе)).
Еве неколку примери од јазикот на вистинските Бугари, Гага-Узите:
GAGAUZ TÜRKLERİ (GÖKOĞUZLAR)
Ortodoks ayinler,
Verimli toprakların sunduğu şarap,
dilde,kültürde ve geleneklerde yaşayan görkemli geçmiş.
Anadolu Oğuzlarının hristiyan akrabaları..
Gagauzlar'ı Türk tutan en önemli unsurlar, * İnat derecesindeki Türklük bilinci
* Türk dilinde yapılan ortodoks ayinler
Gagauzlar, 1000 yıllık ayrılığın ardından,Türk dünyası ile buluşuyor...
Јазикот на волшките Бугари, денеска Болгаростанци-Татарстанци од Татарстан е исто така турки јазик, но се пишува на кирилица од 1939 г.. Овој јазик е многу сличен на Гагаузскиот, оти Бугарите на Балканот се дојдени од денешен Татарстан, така што јазикот на вистинските Бугари од Татарстан (Волга) и Гагаузите имаат ист корен. Пример за болгарски-татарча јазик: интервју со татарскиот Председател, извадок од неговата ВЕБ страница:
http://www.tatar.ru/president/vopros.php?lang=TAT. Еве еден друг пример за татарча, јазикот на Бугарите од Татарстан со латинска азбука:“Dungiz!!! Bashta Tatarcha soylesherge oyren. Annari Australia turinda uylarsin. Monda sinnen bashka da mankortlar kup. Hormet belen, Koala efende Ayuyev (The Tatar Gazzete, Editors Note, N 3-4, 18.04.2000).
Минтимер Шаимиев, претседател на Татарстан
Чувашите се Бугари од Република Чувашија и имаат исто потекло како и Бугарите од Болгаростан-Татарстан, Гагаузите (балканските Бугари) и Чувашија; и јазикот им е ист- туркобугарски. Самите Чуваши својата националност ја декларираат како бугарска.
Се наметнува прашањето: "Ако вистинските бугари говорат турки јазик, чиј е јазикот што денеска го говорат балканските Бугари?" . Не е можно само Бугарите од Чувашија и Болгаростан-Татарстан да се турки народ, со турки јазик, а балканските "Бугари", кои се дојденци од Волга, од денешен Татарстан, да не се турки народ. Гагаузите ете говорат ист јазик со Болгаростанците-Татарите и Чувашите, вистинските Бугари, имаат исти турки традиции и култура, па со сигурност може да се тврди дека тие се вистинските наследници на Бугарите на Хан Аспарух.
Второто бугарско царство
Второто бугарско царство го основаат во 1186 г. браќата Асан и Петру од влашко-куманско потекло. Во почетокот на владеењето на Јован Асен I и Петру, додека не ја ослободиле целата територија на права дунавска Бугарија, во 1189/1190 г., секој од нив носел титула "Император на власите и најголем дел од бугарите" или "Император на власите и куманите". Поимот "влав" се однесува на романизираните Траки од Бугарија, додека куманите се турки народ, сроден со правите болгари, кои се турки. Во тоа време (крајот на 12 век, почеток на 13 век), поимот "бугар" се однесувал на турки народите кои ја населувале дунавска Бугарија (територијата меѓу Дунав и Стара Планина), пред се куманите, болгарите и печенезите. Подоцна, со целосното ослободување на дунавска Бугарија, во 1204 г. бугарскиот цар Калојан се декларира пред римскиот Папа Инокентиј Трети како "Император на сите бугари и власи"(Imperator omnium Bulgarorum et Blacorum), а бугарскиот архиепископ ја носел титулата "Примас на цела Бугарија и Валахија Прима" t.e. totius Bulgariae et Blaciae Primas [History of the Byzantine Empire, A.A. Vasiliev, University of Wisconsin Press, 1964, p.442].
Треба да наведеме, дека Македонија во 1204 г. не била окупирана од бугарскиот цар Калојан , а како тој се декларирал за Император на сите бугари, многу јасно е дека Македонците не биле бугари, ниту сметани за такви од самите вистински бугари. Подоцна, во 1221/22 г., бугарскиот цар Јован Асен II почнува освојувачки походи кон Македонија, при што бил многу суров кон Македонците; сите македонски градови, села и тврдини ги уништил и претворил во пустина, што е уште еден доказ дека самите средновековни бугари, не ги сметале македонците за свој, истороден народ, туку за непријатели. Најпознатиот византиски историчар од ова овреме, Глигора, за овој поход на бугарскиот цар Асен на Македонија пишува: «…така лесно Јован (Јован Асен II 1218–1241 гг.) ги прегазил сите места до Солун и Македонија и ги претворил сите села, градови и тврдини како што се вели во скитска пустина…(και ούτω πάντα 'ράδίως ό Ιωάννης κατέδραμεν άχρι θεσσαλονίκης και Μακεδονίας, όπόσα εκ κώμαις και πόλεσι και φρουρίοις , ν έρημίαν, το δη λεγόμενον, άποδείξας)» [Nicephori Gregorae Вуzantia hiѕtоria. I-еd. L. Ѕсhореnus, Воппае 1829, 16 (понатаму скратено Gregorae I; ГИБИ, XI, 125]. Зарем некој би го уништувал својот народ и својата сопствена земја?Но овој бугарски μικρού напад бил со грабачки карактер, бидејки кон Солун се проширил епирскиот владетел Теодор Ангел. За тоа Н. Григора вели «најпосле го покорил и самиот главен град ν Солун, кој што е прв во земјата на Македонците… (έως και αυτήν ή της τ ν θεσσαλονίκην)» [Gregorae 1, 26; ГИБИ, XI, 125]. Токму ς έχειρώσατο μεγαλόπολιν τη ηται γη Μακεδόνων προκά овој податок А. Милев и Л. Јончев го коментираат дека «се однесува на жителите на темата Македонија» [ГИБИ,Х1,125 бел. 21], а знаеме дека Солун не бил главен град на таа тема, туку тоа бил градот Одрин и уште повеќе Солун не влегувал во составот на темата Македонија. С. Чирковиќ овој дел го преведува нешто поинаку: «го зазел и Солун главен град на Македонија» [ВИИНЈ, VI, 153] (МАКЕДОНИЈА И МАКЕДОНЦИТЕ ВО ДЕЛОТО НА НИКИФОР
ГРИГОРА – ВИЗАНТИСКИ ИСТОРИОГРАВ ОД XIV ВЕК- А. Атанасовски). Како што може да се забалежи, македонските соседи, со "благи" корегирања на историскитецитати, насекаде се трудат да го негираат македонското име и народ и вршат груби фалсификати.
Бугарија и во Првото и во Второто Бугарско царство ја владејат исклучиво луѓе од турки-потекло; тие биле раководната и елитната структура на државата. Словенизираните траки т.е. тракословените од Бугарија биле најбројна етничка група во државата, но, немале никаква власт; биле само крепосни селани, поробени од бугарите и нивните турки браќа, куманите и печенезите кои ја населуваа северна Бугарија т.е. вистинска дунавска Бугарија. Бугарските еднородни турки народи меѓусебно соработувале, не само интерно од Бугарија, туку и на меѓународно ниво. Бугарскиот Цар Ивајло (1277-1280 г.) во 1280 г. барал помош за одбрана на Бугарија од Татарскиот хан Ногај, од кој на крај бил и убиен. Во 1280 г. на бугарскиот трон доаѓа Ѓеорѓи Тертер Први, куман, кој секогаш се декларирал како бугарин, а ќерка си ја омажил за синот на татарскиот хан Ногај. Во 1299 г. на бугарскиот престол седнува синот на татарскиот хан Ногај, Царот TATAP Чака. Со еден збор, бугарите до 1878 г. и создавањето на бугарска словенска држава од страна на Русија, претставувале смеса на турки народи: татари-болгари, кумани и печенези. Од 1878 г., Русија создава бугарската словенска нација, која всушност нема ништо бугарско, освен што долго време овој словенски народ живеел под ропството на бугарите и останатите турки народи.
И сега, кога некој Бугарин зајдливо ќе ми рече Македонците се Бугари, јас му одговарам: дали си сигурен дека си ти Бугарин? Дали говориш гагаузка-туркче јазик, дали си азијат? После ова, бидете сигурни дека ќе го замолчите и најголемиот "Бугарин".
На друг средновековен бугарски споменик, напишан на варовна плоча од 9от век од страна на турско-татарските бугари кои говореле турски јазик, стои: Хан Омуртаг ја поведе својата војска против словените ...да ги уништи словените и да не можат да се оправат се додека постои сонцето и тече реката Тича ("П'рвоб'лгарски надписи", Веселин Бешевлиев, Софија, 1979 г., БАН).
Како што гледаме, Бугарите никогаш не се словенизирале, туку и денеска опстојуваат и го задржале својот турки јазик и својата туркобугарска изворна култура. По овие историски сведоштва, како е возможно да се тврди дека Бугарите се словенизирале? Бугарите биле поробители на бугарските словени, а обете едноса биле премногу различни, како расно, така и културолошки и лингвално. Со ова испаѓаат ступидни тврдењата на бугарската историографија дека Св. Кирил и Методиј биле Бугари, создале бугарска азбука и јазик. Едноставно тоа не е возможно, оти во 855 г. кога светите словенски апостоли ја создадоа словенската азбука, Бугарите се турки народ кој говорел свој турски јазик, а официјален јазик им бил грчкиот. Дури 40 години подоцна, Бугарите го воведуваат како официјален словенскиот јазик, бидејки најбројна поробена етничка група во нивното царство биле Словените. Словенскиот јазик, како и грчкиот кој претходно бил официјален во државата, е туѓ јазик за Бугарите. Нивниот јазик не го смениле, уште е жив и се зборува од нивните наследници- ГагаУзите. Па да биле Бугари Св. Кирил и Методиј ќе говореа турски, ќе создадоа турска азбука, а не словенска. Да беа Македонците Бугари, ќе бевме турки народ и ќе си зборевме туркча јазик како Гага-Узите т..е Гага-Бугарите во Бугарија и Молдавија.
Инаку, дискутабилно е дали е вистинско тврдењето на бугарската историографија дека на преславската конференција на туркобугариските болјари, словенскиот јазик е прогласен за службен. Прво словенско дело напишано во Бугарија е на Константин Преславски, моравски словен, кој од латинските свештеници е протеран, па спас бара во Бугарија, поточно Преслав и во исто време од Јоан Егзарх, кој бугарите ги нарекува „насилници словенски“. По прогласувањето на Симеон за бугарски цар 915 г., Константин Преславски и Јоан Егзарх изчезнуваат и воопшто нема словенско творење во Бугарија, ниту пак оставиле таму свои следбеници и ученици. Дури 4 века подоцна, во второто бугарско царство, во кое владееле романците т.е. власите, излегува 1273 г. првото словенско дело во Бугарија- „Трновско Евангелие“. Значи, говорењето на создавање некаква си бугаро-словенска нација е само говорење, празни зборови, оти историските извори такво нешто не познаваат. Доколку се создала нација т.е. народ на бугарските Анти (т.н.р. бугарски словени) со туркобугарите (правите Бугари) и овие последните биле словенизирани, ќе имавме словенска книжнина на територијата на права Бугарија, меѓу Стара Планина и Дунав, но немаме ниту едно дело од некој локален Бугарин во тоа време!
Евлија Челеби кој ја посетил североисточна Бугарија во 1651 г., територијата населена во 6 век со туркоБугари, вели дека е посебна област- (Гага) Узка Милет и вели дека таму луѓето носат татарска носија и се од татарско потекло; протоБугарите се Узи. Челебија, цела Добруџа ја представува како населена со турко-татарски народ, или мешавина од словено-татари. За Силистра вели дека е град на Татари, а за потсетување Силистра е центарот на средновековната бугарска црква. Освен Татари, Челеби вели дека во Добруџа има и Читаци- мешавина на Татари (прави Бугари, Челеби ги нарекува така поради правите Бугари од Болгаростан-Татарстан), Словени, Власи и Молдавци. Жените биле забyлени, но христијани, а ја населувале целата област на Добрич. Понатаму зборува за Делиорманци, исламизирани прави Бугари, кои не биле Османци, иако И тие како И останатите жители на Узка-Милет говореле турки јазик, различен од турскиот (османскиот) (“ЗА ГАГАУЗИТЕ” А. И. Манов., Музејна Библиотека, Варна).
Топонимите во североисточна Бугарија, исто така се чисто Турски како: с. Узлар, (уз-лар = узите), Хорозлар, Азаплар, Герзалар, Сонгулар, Сиахлар, Каспичан (едно од бугарските племиња), Кочулар, Дураклар, Гејкчилер, Болгарево, Бургас итн.
Бугарската официјална историја ги признава Гагаузите за најстари Бугари, дел од бугарската нација, но и туркобугарите од Бугаростан,Чувашија, руските степи итн. (Брошурка “Б'ЛГАРИТЕ ИЗВ'Н РЕПУБЛИКА Б'ЛГАРИја’’Пламен Павлов, председател на Агенцијата за б'лгарите в чужбина (август 1998 - март 2002 г., објавено од ВМРО Русе)).
Еве неколку примери од јазикот на вистинските Бугари, Гага-Узите:
GAGAUZ TÜRKLERİ (GÖKOĞUZLAR)
Ortodoks ayinler,
Verimli toprakların sunduğu şarap,
dilde,kültürde ve geleneklerde yaşayan görkemli geçmiş.
Anadolu Oğuzlarının hristiyan akrabaları..
Gagauzlar'ı Türk tutan en önemli unsurlar, * İnat derecesindeki Türklük bilinci
* Türk dilinde yapılan ortodoks ayinler
Gagauzlar, 1000 yıllık ayrılığın ardından,Türk dünyası ile buluşuyor...
Јазикот на волшките Бугари, денеска Болгаростанци-Татарстанци од Татарстан е исто така турки јазик, но се пишува на кирилица од 1939 г.. Овој јазик е многу сличен на Гагаузскиот, оти Бугарите на Балканот се дојдени од денешен Татарстан, така што јазикот на вистинските Бугари од Татарстан (Волга) и Гагаузите имаат ист корен. Пример за болгарски-татарча јазик: интервју со татарскиот Председател, извадок од неговата ВЕБ страница:
http://www.tatar.ru/president/vopros.php?lang=TAT. Еве еден друг пример за татарча, јазикот на Бугарите од Татарстан со латинска азбука:“Dungiz!!! Bashta Tatarcha soylesherge oyren. Annari Australia turinda uylarsin. Monda sinnen bashka da mankortlar kup. Hormet belen, Koala efende Ayuyev (The Tatar Gazzete, Editors Note, N 3-4, 18.04.2000).
Чувашите се Бугари од Република Чувашија и имаат исто потекло како и Бугарите од Болгаростан-Татарстан, Гагаузите (балканските Бугари) и Чувашија; и јазикот им е ист- туркобугарски. Самите Чуваши својата националност ја декларираат како бугарска.
Се наметнува прашањето: "Ако вистинските бугари говорат турки јазик, чиј е јазикот што денеска го говорат балканските Бугари?" . Не е можно само Бугарите од Чувашија и Болгаростан-Татарстан да се турки народ, со турки јазик, а балканските "Бугари", кои се дојденци од Волга, од денешен Татарстан, да не се турки народ. Гагаузите ете говорат ист јазик со Болгаростанците-Татарите и Чувашите, вистинските Бугари, имаат исти турки традиции и култура, па со сигурност може да се тврди дека тие се вистинските наследници на Бугарите на Хан Аспарух.
Второто бугарско царство
Второто бугарско царство го основаат во 1186 г. браќата Асан и Петру од влашко-куманско потекло. Во почетокот на владеењето на Јован Асен I и Петру, додека не ја ослободиле целата територија на права дунавска Бугарија, во 1189/1190 г., секој од нив носел титула "Император на власите и најголем дел од бугарите" или "Император на власите и куманите". Поимот "влав" се однесува на романизираните Траки од Бугарија, додека куманите се турки народ, сроден со правите болгари, кои се турки. Во тоа време (крајот на 12 век, почеток на 13 век), поимот "бугар" се однесувал на турки народите кои ја населувале дунавска Бугарија (територијата меѓу Дунав и Стара Планина), пред се куманите, болгарите и печенезите. Подоцна, со целосното ослободување на дунавска Бугарија, во 1204 г. бугарскиот цар Калојан се декларира пред римскиот Папа Инокентиј Трети како "Император на сите бугари и власи"(Imperator omnium Bulgarorum et Blacorum), а бугарскиот архиепископ ја носел титулата "Примас на цела Бугарија и Валахија Прима" t.e. totius Bulgariae et Blaciae Primas [History of the Byzantine Empire, A.A. Vasiliev, University of Wisconsin Press, 1964, p.442].
Треба да наведеме, дека Македонија во 1204 г. не била окупирана од бугарскиот цар Калојан , а како тој се декларирал за Император на сите бугари, многу јасно е дека Македонците не биле бугари, ниту сметани за такви од самите вистински бугари. Подоцна, во 1221/22 г., бугарскиот цар Јован Асен II почнува освојувачки походи кон Македонија, при што бил многу суров кон Македонците; сите македонски градови, села и тврдини ги уништил и претворил во пустина, што е уште еден доказ дека самите средновековни бугари, не ги сметале македонците за свој, истороден народ, туку за непријатели. Најпознатиот византиски историчар од ова овреме, Глигора, за овој поход на бугарскиот цар Асен на Македонија пишува: «…така лесно Јован (Јован Асен II 1218–1241 гг.) ги прегазил сите места до Солун и Македонија и ги претворил сите села, градови и тврдини како што се вели во скитска пустина…(και ούτω πάντα 'ράδίως ό Ιωάννης κατέδραμεν άχρι θεσσαλονίκης και Μακεδονίας, όπόσα εκ κώμαις και πόλεσι και φρουρίοις , ν έρημίαν, το δη λεγόμενον, άποδείξας)» [Nicephori Gregorae Вуzantia hiѕtоria. I-еd. L. Ѕсhореnus, Воппае 1829, 16 (понатаму скратено Gregorae I; ГИБИ, XI, 125]. Зарем некој би го уништувал својот народ и својата сопствена земја?Но овој бугарски μικρού напад бил со грабачки карактер, бидејки кон Солун се проширил епирскиот владетел Теодор Ангел. За тоа Н. Григора вели «најпосле го покорил и самиот главен град ν Солун, кој што е прв во земјата на Македонците… (έως και αυτήν ή της τ ν θεσσαλονίκην)» [Gregorae 1, 26; ГИБИ, XI, 125]. Токму ς έχειρώσατο μεγαλόπολιν τη ηται γη Μακεδόνων προκά овој податок А. Милев и Л. Јончев го коментираат дека «се однесува на жителите на темата Македонија» [ГИБИ,Х1,125 бел. 21], а знаеме дека Солун не бил главен град на таа тема, туку тоа бил градот Одрин и уште повеќе Солун не влегувал во составот на темата Македонија. С. Чирковиќ овој дел го преведува нешто поинаку: «го зазел и Солун главен град на Македонија» [ВИИНЈ, VI, 153] (МАКЕДОНИЈА И МАКЕДОНЦИТЕ ВО ДЕЛОТО НА НИКИФОР
ГРИГОРА – ВИЗАНТИСКИ ИСТОРИОГРАВ ОД XIV ВЕК- А. Атанасовски). Како што може да се забалежи, македонските соседи, со "благи" корегирања на историскитецитати, насекаде се трудат да го негираат македонското име и народ и вршат груби фалсификати.
Бугарија и во Првото и во Второто Бугарско царство ја владејат исклучиво луѓе од турки-потекло; тие биле раководната и елитната структура на државата. Словенизираните траки т.е. тракословените од Бугарија биле најбројна етничка група во државата, но, немале никаква власт; биле само крепосни селани, поробени од бугарите и нивните турки браќа, куманите и печенезите кои ја населуваа северна Бугарија т.е. вистинска дунавска Бугарија. Бугарските еднородни турки народи меѓусебно соработувале, не само интерно од Бугарија, туку и на меѓународно ниво. Бугарскиот Цар Ивајло (1277-1280 г.) во 1280 г. барал помош за одбрана на Бугарија од Татарскиот хан Ногај, од кој на крај бил и убиен. Во 1280 г. на бугарскиот трон доаѓа Ѓеорѓи Тертер Први, куман, кој секогаш се декларирал како бугарин, а ќерка си ја омажил за синот на татарскиот хан Ногај. Во 1299 г. на бугарскиот престол седнува синот на татарскиот хан Ногај, Царот TATAP Чака. Со еден збор, бугарите до 1878 г. и создавањето на бугарска словенска држава од страна на Русија, претставувале смеса на турки народи: татари-болгари, кумани и печенези. Од 1878 г., Русија создава бугарската словенска нација, која всушност нема ништо бугарско, освен што долго време овој словенски народ живеел под ропството на бугарите и останатите турки народи.
И сега, кога некој Бугарин зајдливо ќе ми рече Македонците се Бугари, јас му одговарам: дали си сигурен дека си ти Бугарин? Дали говориш гагаузка-туркче јазик, дали си азијат? После ова, бидете сигурни дека ќе го замолчите и најголемиот "Бугарин".
- Член од
- 20 декември 2008
- Мислења
- 1.193
- Поени од реакции
- 75
ДАЈ ДА ГИ ВИДИМЕ ТИЕ ДОКАЗИ. БАРЕМ ЕДЕН!
Ни еден тјурколог не може да преведе без голема фантазија малкуто познати прабугарски зборови. Ако некој има читано Бешевлиев сам ќе се увери дека има многу контрадикторности кај неговите размислувања.
- Член од
- 17 март 2005
- Мислења
- 11.493
- Поени од реакции
- 1.592
Следува фазата правење луд:
:pos2:
Не еден, туку сите поистоечки докази, почнувајќи од морфологија, синтакса, фонологија, итн. Јазичните форми кои потекнуваат од бугарскиот јазик, како што е чувашкиот јазик на пример, се туркски. Затоа се класифицирани во Бугарската подгрупа на турко-алтајските јазици. Да не заборавиме, затоа Бугарите пишувале со туркски руни, пред да се прешалтуваат на арапско писмо. Академик Сергеј Старостин, цела база на податои созададе за турко-алтајскиот карактер на оригиналниот бугарски јазик.
Јасно, турко-монголите со Цар Самоил немаат никаква врска.
:pos2:
Не еден, туку сите поистоечки докази, почнувајќи од морфологија, синтакса, фонологија, итн. Јазичните форми кои потекнуваат од бугарскиот јазик, како што е чувашкиот јазик на пример, се туркски. Затоа се класифицирани во Бугарската подгрупа на турко-алтајските јазици. Да не заборавиме, затоа Бугарите пишувале со туркски руни, пред да се прешалтуваат на арапско писмо. Академик Сергеј Старостин, цела база на податои созададе за турко-алтајскиот карактер на оригиналниот бугарски јазик.
Јасно, турко-монголите со Цар Самоил немаат никаква врска.
- Член од
- 15 мај 2008
- Мислења
- 947
- Поени од реакции
- 99
- Возраст
- 41
Знам дека те боли, ама мораш да сватиш дека не можеш да си баш Бугарин, а да немаш турко-монголска крв.
Тоа е проблемост со сите одродени Македонци. Сите сакаат да се баш Бугари ама ги боли кога ќе им речат дека се татари или чуваши или турко-монголи.
Да го прифатиш бугарското самоспознание и исто што и да прифатиш дека некој од твоите прадедовци носел коњско репче и имал коси очи, да си Бугарин значи дека си директен потомок на Аспарух, Омуртаг и другите коњољупци.
Гледам дека сакаш да замижеш пред фактите, па ако ти е полесно, мижи. Така ќе можеш полесно да се справиш со Бугарчето во тебе.
- Член од
- 20 декември 2008
- Мислења
- 1.193
- Поени од реакции
- 75
Не бе, јас сум БУГАРИЗИРАН МАКЕДОНЕЦ И ЗБОРУВАМ СКРШЕН МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК.
- Член од
- 15 мај 2008
- Мислења
- 947
- Поени од реакции
- 99
- Возраст
- 41
Не мора да викаш, не сум ти јас крив.
- Статус