Б'лгарскијат кнјаз (по-к'сно цар) Фердинанд на 6 април 1896 г. (почти по с'штото време, когато в Солун заседава Солунскијат конгрес на ТМОРО) по време на своја престој в Цариград се срешта с'с ср'бскија дипломатически представител Владан Гьоргевич. По време на разговора б'лгарскијат владетел от германски произход зајавил следното:
“В Македонија главната маса от населението нито са б'лгари, нито са с'рби, а славјани и христијани, които говорјат език еднакво далечен или, ако обичате, еднакво близ'к на ср'бскија и на б'лгарскија език, но език, којто е отделен диалект, ако не и отделен език. Вместо да се караме за това дали тој е диалект на ср'бскија или на б'лгаскија език, ние трјабва заедно да работим, и то тук, при нашија обшт татко султана, за да даде на своите верни поданици в Македонија такива реформи, които ште им осигурјат човешки живот и културно развитие... Ако това се реши, културата на македонците ште реши в'проса, којто никоја сила не може да реши, п'к дори ако б'лгарите и с'рбите поставјат поради това на карта своето д'ржавно с'штествуване.”