Егзодусот на Македонците од Грција
- Креатор на темата alex macedonian
- Време на започнување
- Член од
- 22 февруари 2009
- Мислења
- 746
- Поени од реакции
- 35
генадиј горгиев
Статијата е напишана од рускиот славист Генадиј Георгиев, и е објавена 1914 година во весник "Македонски Глас" во Санкт Петербург.
Запознавајќи се со историјата на населувањето на народите на Балканскиот Полуостров, мора да се дојде до следниов заклучок по однос потеклото на Македонците.
Тесалиско-пелопонеските, македонските, тракиските и мизиските Словени дошле воопште од североисток односно преку Карпатските планини (племето Карпи - жители на карпатите), Србо-Хрватите и Словенците – од север, откај сегашните Прусија, Лузитанија и Полска. На тој начин, првата група Балкански Словени им е сродна на источните Словени (на руските), а втората – на западните.
Со текот на времето, и особено во периодот на големата преселба на народите и на крстоносните походи се случува следното: 1) Тесалиско-пелопонеските Словени се слеале со Грците и делумично со Епирците и Латините и ја образувале ново-елинската или грчката нација; 2) Во Мизија и Тракија во различни времиња се населиле и слеале со месните Словени разни источни турско-татарски мали народи, кои ја образувале словено-бугарската нација; 3) Во областа, заземена од србо-Хрватите и Словенците, престојувале и делумно се населиле и слеале со последниве некои келтски и тевтонски племиња, т.е. внеле во словенската крв извесна доза на келтска и тевтонска крв; 4) Македонските Словени пак, опкружени, речиси, од сите страни од високи планини и од морето, останале надвор од пределите на големата преселба на народите, и единствено само Куманите ги пречекориле овие планини и заседнале во североисточниот агол на Македонија, и со текот на времето се слеале со македонските Словени, оставајќи спомен за себе во основаниот од нив град Куманово.
На тој начин, македонските Словени, според типот и јазикот, се почисто словенско племе, отколку Бугарите и Србо-Хрватите и Словенците, како што се Великорусите по однос на Малорусите и Пољаците; како што во крвта и јазикот на Малорусите и Бугарите има многу нешто турско-татарско, така и во крвта и јазикот на Пољаците, Србо-Хрватите и Словенците има многу нешто западно. Додека кај Великорусите има само безначајна примеса на финска и друга крв, кај македонските Словени има само безначајна примесана куманска и можеби трако-епирско-илирска (куцовлашка и албанска) крв, а исто така и некои посебни јазични особености. Може да се каже дека, според типот, (крвта) јазикот, дури и по карактерот, според географската положба, која го разделува северното и јужното словенство, и инородниот (германско-унгарско-романски) клин, македонските словени се јавуваат како јужни Великоруси (се разбира, не во колочински однос), Бугарите – како јужни Малоруси, а Србо-Хрватите и Словенците – како јужни Пољаци и Лужички Срби.
Според тоа, македонските Словени не се Срби и не се Бугари, туку едноставно Македонци, а се сродни и на едните и на другите, пришто се поблиски, по сродство и по јазик до Бугарите, отколку до Србите. Врз основа на тоа може да се дојде до ваков заклучок: независна и слободна од татарското и друго иго Великорусија послужи како цврста основа за постепеното обединување на, речиси, целото североисточно словено-руско племе, и нека бог даде, да послужи за иста таква основа на натамошното обединување на сето северно словенство. Независна и слободна Македонија пак единствено, може да послужи како цврста основа врз која ќе биде изградена величествената постројка на националното обединување на македонското, бугарското и српското племе, а следствено, и на сето јужно словенство, како неопходен чекор кон идното негово обединување со северното словенство...
“Кои имаат уши да чујат – нека чујат“, а Словените, движени од чувството, не на ситен шовинизам, туку на словенското братство и единство врз основа на почитувањето на индивидуалните особености на секоја одделна словенска нација, не можат а да не се придружат кон нашиот извик:
“Да живее независна и слободна Македонија!“
Моето мислење за Македонците
од Александар Фјодорович Риттих
Писмо од познатиот генерал, славист, етнолог, автор на капиталните трудови: "Славјанскиј Мир", "Славјанские наречија XX века", и други трудови - А. Ф. Риттих до издавачот на "Македонски Глас", објавено во истиот весник 1914 година во Санкт Петербург
Милостиви Господине,
Димитриј Димитриевич,
Бидејќи го добивам "Македонски Глас", и читајќи го со големо внимание, јас сметам за потребно да Ви го изразам своето сочувство, и солидарност по прашањето на автономијата на оваа храбра земја, која одамна ме интересира. На 3 декември 1901 година јас имав прилика да им одржам предавање за словенството на господата офицери, во Офицерското друштво од армијата и флотата. Како последица од ова предавање публикував и еден помал труд: "Славјанские наречија XX века в југо-западној Европе", со приложена мала карта. Таму се зборува за географска Македонија и за нејзиното население – православните Словено-Македонци, - како за самостојно племе, кое има свој јазик.
Мојата теорија за Македонците е ваква: тие, во почетокот на нашата ера, како природни Словени од времето на Скитија и Сарматија, први ја напуштиле сегашната западна Русија, веројатно во времето на готското навлегување и, се разбира, порано, т.е. пред доаѓањето на Балканот, во VII век, на Србите и Бугарите. Овие први словенски доселеници, преселувајќи се, од Русија на Балканскиот Полуостров во Мизија, спуштајќи се се’ повеќе на југ, дојдоа и се населија покрај реките Велика, Места, Бистрица кон Охрид и Преспа, и ја основаа својата Склавинија, со нејзиниот древен град Терми (Солун) на Егејско Море и во близината на Дивото поле. Сите овие природни граници потсетуваат на сегашна Русија, а словенскиот говор, кон југ од Родопските планини, останал првобитен и не станал ни српски, ни турско-бугарски. За време на цар Симеон Бугарски, оваа Склавинија (Берзитија), била навистина од него покорена, но оваа зависност траела кратко време, а тоа не значи дека Македонија станала Бугарија. Во македонското население нема ни капка монголска крв, каква што кај Словените од Мизија, во сегашна Бугарија има повеќе одошто е потребно. Ова се потврдува од името на народот и делумно од неговиот тип, кој потсетува на нашите историски Половци, Печенеги, Јазиги, Авари, и нивните сродници Бугарите...
Кон изложеното е потребно да се додаде дека, поради крајно непристојната, за словенството, политика на сегашна Бугарија, со нејзиниот германски цар Фердинанд, доделувањето на цела Македонија на Бугарите, би било престапно и неразумно. И без тоа, владеењето на делови од Македонија, од страна на Грците, Србите и Бугарите е мошне чудовишно и бара исправка, т.е. одземање на овие земји со нивното несреќно население од недостојните раце на лицемерите Бугари, од непријателите на словенството – Грците и неразумните во своето владеење – Србите.
Македонија, според нашите разбирања, треба да биде целосна, неразделна, автономна, претставувајќи од себе суверено кнежество, кое не треба да влегува во составот на која и да било друга држава, а особено не во составот на Бугарија, со која управуваат такви личности, како што се Германецот Фердинанд и Радославов, кој се откажа од словенството.
Статијата е напишана од рускиот славист Генадиј Георгиев, и е објавена 1914 година во весник "Македонски Глас" во Санкт Петербург.
Запознавајќи се со историјата на населувањето на народите на Балканскиот Полуостров, мора да се дојде до следниов заклучок по однос потеклото на Македонците.
Тесалиско-пелопонеските, македонските, тракиските и мизиските Словени дошле воопште од североисток односно преку Карпатските планини (племето Карпи - жители на карпатите), Србо-Хрватите и Словенците – од север, откај сегашните Прусија, Лузитанија и Полска. На тој начин, првата група Балкански Словени им е сродна на источните Словени (на руските), а втората – на западните.
Со текот на времето, и особено во периодот на големата преселба на народите и на крстоносните походи се случува следното: 1) Тесалиско-пелопонеските Словени се слеале со Грците и делумично со Епирците и Латините и ја образувале ново-елинската или грчката нација; 2) Во Мизија и Тракија во различни времиња се населиле и слеале со месните Словени разни источни турско-татарски мали народи, кои ја образувале словено-бугарската нација; 3) Во областа, заземена од србо-Хрватите и Словенците, престојувале и делумно се населиле и слеале со последниве некои келтски и тевтонски племиња, т.е. внеле во словенската крв извесна доза на келтска и тевтонска крв; 4) Македонските Словени пак, опкружени, речиси, од сите страни од високи планини и од морето, останале надвор од пределите на големата преселба на народите, и единствено само Куманите ги пречекориле овие планини и заседнале во североисточниот агол на Македонија, и со текот на времето се слеале со македонските Словени, оставајќи спомен за себе во основаниот од нив град Куманово.
На тој начин, македонските Словени, според типот и јазикот, се почисто словенско племе, отколку Бугарите и Србо-Хрватите и Словенците, како што се Великорусите по однос на Малорусите и Пољаците; како што во крвта и јазикот на Малорусите и Бугарите има многу нешто турско-татарско, така и во крвта и јазикот на Пољаците, Србо-Хрватите и Словенците има многу нешто западно. Додека кај Великорусите има само безначајна примеса на финска и друга крв, кај македонските Словени има само безначајна примесана куманска и можеби трако-епирско-илирска (куцовлашка и албанска) крв, а исто така и некои посебни јазични особености. Може да се каже дека, според типот, (крвта) јазикот, дури и по карактерот, според географската положба, која го разделува северното и јужното словенство, и инородниот (германско-унгарско-романски) клин, македонските словени се јавуваат како јужни Великоруси (се разбира, не во колочински однос), Бугарите – како јужни Малоруси, а Србо-Хрватите и Словенците – како јужни Пољаци и Лужички Срби.
Според тоа, македонските Словени не се Срби и не се Бугари, туку едноставно Македонци, а се сродни и на едните и на другите, пришто се поблиски, по сродство и по јазик до Бугарите, отколку до Србите. Врз основа на тоа може да се дојде до ваков заклучок: независна и слободна од татарското и друго иго Великорусија послужи како цврста основа за постепеното обединување на, речиси, целото североисточно словено-руско племе, и нека бог даде, да послужи за иста таква основа на натамошното обединување на сето северно словенство. Независна и слободна Македонија пак единствено, може да послужи како цврста основа врз која ќе биде изградена величествената постројка на националното обединување на македонското, бугарското и српското племе, а следствено, и на сето јужно словенство, како неопходен чекор кон идното негово обединување со северното словенство...
“Кои имаат уши да чујат – нека чујат“, а Словените, движени од чувството, не на ситен шовинизам, туку на словенското братство и единство врз основа на почитувањето на индивидуалните особености на секоја одделна словенска нација, не можат а да не се придружат кон нашиот извик:
“Да живее независна и слободна Македонија!“
Моето мислење за Македонците
од Александар Фјодорович Риттих
Писмо од познатиот генерал, славист, етнолог, автор на капиталните трудови: "Славјанскиј Мир", "Славјанские наречија XX века", и други трудови - А. Ф. Риттих до издавачот на "Македонски Глас", објавено во истиот весник 1914 година во Санкт Петербург
Милостиви Господине,
Димитриј Димитриевич,
Бидејќи го добивам "Македонски Глас", и читајќи го со големо внимание, јас сметам за потребно да Ви го изразам своето сочувство, и солидарност по прашањето на автономијата на оваа храбра земја, која одамна ме интересира. На 3 декември 1901 година јас имав прилика да им одржам предавање за словенството на господата офицери, во Офицерското друштво од армијата и флотата. Како последица од ова предавање публикував и еден помал труд: "Славјанские наречија XX века в југо-западној Европе", со приложена мала карта. Таму се зборува за географска Македонија и за нејзиното население – православните Словено-Македонци, - како за самостојно племе, кое има свој јазик.
Мојата теорија за Македонците е ваква: тие, во почетокот на нашата ера, како природни Словени од времето на Скитија и Сарматија, први ја напуштиле сегашната западна Русија, веројатно во времето на готското навлегување и, се разбира, порано, т.е. пред доаѓањето на Балканот, во VII век, на Србите и Бугарите. Овие први словенски доселеници, преселувајќи се, од Русија на Балканскиот Полуостров во Мизија, спуштајќи се се’ повеќе на југ, дојдоа и се населија покрај реките Велика, Места, Бистрица кон Охрид и Преспа, и ја основаа својата Склавинија, со нејзиниот древен град Терми (Солун) на Егејско Море и во близината на Дивото поле. Сите овие природни граници потсетуваат на сегашна Русија, а словенскиот говор, кон југ од Родопските планини, останал првобитен и не станал ни српски, ни турско-бугарски. За време на цар Симеон Бугарски, оваа Склавинија (Берзитија), била навистина од него покорена, но оваа зависност траела кратко време, а тоа не значи дека Македонија станала Бугарија. Во македонското население нема ни капка монголска крв, каква што кај Словените од Мизија, во сегашна Бугарија има повеќе одошто е потребно. Ова се потврдува од името на народот и делумно од неговиот тип, кој потсетува на нашите историски Половци, Печенеги, Јазиги, Авари, и нивните сродници Бугарите...
Кон изложеното е потребно да се додаде дека, поради крајно непристојната, за словенството, политика на сегашна Бугарија, со нејзиниот германски цар Фердинанд, доделувањето на цела Македонија на Бугарите, би било престапно и неразумно. И без тоа, владеењето на делови од Македонија, од страна на Грците, Србите и Бугарите е мошне чудовишно и бара исправка, т.е. одземање на овие земји со нивното несреќно население од недостојните раце на лицемерите Бугари, од непријателите на словенството – Грците и неразумните во своето владеење – Србите.
Македонија, според нашите разбирања, треба да биде целосна, неразделна, автономна, претставувајќи од себе суверено кнежество, кое не треба да влегува во составот на која и да било друга држава, а особено не во составот на Бугарија, со која управуваат такви личности, како што се Германецот Фердинанд и Радославов, кој се откажа од словенството.
ilija^veles
Nick Sloter
- Член од
- 19 февруари 2009
- Мислења
- 1.050
- Поени од реакции
- 41
Мислиш ке успее? Чисто сумљам!
- Член од
- 20 декември 2008
- Мислења
- 1.193
- Поени од реакции
- 75
Тоа што го поцрнив, а особено зголеменото покажува зошто во Русија биле финансирани идеите за различноста на Македонците од Бугарите.
Пример - групата на Чуповски.
@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.115
Додека македонските дечиња од Беломорска Македонија ги протерувале од своите огништа, видете ги нивните гејски деца како убаво дотерани „УЧАТ“во тамошните училишта-
Από σχολική γιορτή παιδιά ντυμένα με στολές τσολιάδων.Στο παλιό 2-ο Δημοτικό Σχολείο πριν καεί...
Από σχολική γιορτή παιδιά ντυμένα με στολές τσολιάδων.Στο παλιό 2-ο Δημοτικό Σχολείο πριν καεί...
Ѓорче 1932
тој сум...
Друже ако сакаш да успее,сите да земат по два лексилиума и да се стаат на форумов,само така ке може да направиме муабет со тие гомна од гејци.Кај мене има еден Грк во маало и од страв да не го тепаат сите од кај мене смени име човекот и презиме и на пасошот нема веќе дека е геј(грк)туку стои убаво и читливо дека е...МАКЕДОНЕЦ!!
Е,сега некој збор за најгадните срања што постојат на светов и што ги мразам од дното да душава заедно со ш*******е.
Тие се еден смрден народ(ако може да ги наречам народ)тие се едно племе смрдено што живеат од нашата историја-Македонската историја,ја имаат украдено од збор до збор и не се каат за тоа,ама уште малку време имаат да живеат со тоа бидејќи во 2012 се отвара сефот со документите или така беше нешто,мислам дека Версајскиот договор беше....затоа за некоја година нема да постои Гејција,ке постои само една голема Македонија,а смрдените копилиња ке цркнат од мака(па така и им треба нив)што не не признале на време со уставното име-МАКЕДОНИЈА!!!
Повеќе од Грците знаат каква историја имаат,не признаваат под уставното име,не нарекуваат Македонци,ни ја признаваат државата,но таа Дора Курвојани и тој зелениот патлиџан им мачкаат очи на сите дека ние сме биле Грци,што нема никаква врска со тоа.
ЕДНА Е МАКЕДОНИЈА....
МАКЕДОНИЈА Е ВЕЧНА....
МАКЕДОНИЈА НА МАКЕДОНЦИТЕ...
@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.115
Greek Acts against the Macedonians
(1912 – 1994)
By Peter Medichkov
http://turkeymacedonia.wordpress.com/2009/01/24/greek-acts-against-the-macedonians/
- Член од
- 14 ноември 2008
- Мислења
- 3.418
- Поени од реакции
- 856
да исто и нас ни треба не само против гејците тука се и татарите, арно ама ...
во болдираното е проблемот. кај нас самите не си ја знајме историјата. имам познаници кој шо ги гледам почнуват да си се декларират дека се северни Македонци и ја величат грчката „историја„ :lud::lud::lud: .... за да се организираме прво треба добро да се начитаме, нејќам никој да навредам со ова гледам дека има доста начитани и паметни луѓе, арно ама мн поголем дел НЕМАТ НИКАКВА ПОЈМА ОД ИСТОРИЈА и тресат глупости само. значи ни треба едукација масовна едукација па да знајме шо браниме
BlaCk FiRe
`Going NoWhere`
- Член од
- 21 март 2008
- Мислења
- 637
- Поени од реакции
- 18
Славјански
Антички Словен
- Член од
- 2 мај 2008
- Мислења
- 5.644
- Поени од реакции
- 1.346
Додека македонските дечиња од Беломорска Македонија ги протерувале од своите огништа, видете ги нивните гејски деца како убаво дотерани „УЧАТ“во тамошните училишта-
Από σχολική γιορτή παιδιά ντυμένα με στολές τσολιάδων.Στο παλιό 2-ο Δημοτικό Σχολείο πριν καεί...
Така се градеа нациите во 19 и 20 век.
Од мало го учиш детето на национализам.
Добро по нив лошо по нас.
Состојбата денеска, добро позната.
Наместо ние да сме до пелопонез и да излегуваме на 3 мориња, ни забија клин од сите страни.
Денска компромис правиме за сопственото име.
Од тоа подоле нема.
@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.115
Who Murdered Sterio from Rudari?
The name of Sterio from Rudari is well known to many people in the area of Prespa, Lerin and surrounding towns and villages especially in the village of Zhelevo (Antartikon) because this is the village where Sterio was murdered and buried.
In the Greek Civil War of 1946-1949 countless Macedonians suffered and experienced the tragedies of war who lost their families, loved ones, relatives and friends. Sterio was not spared from the evils of war. Sterio's personal loss and the destruction he witnessed was so overwhelming the man had lost his mind - he became a catatonic. He stopped talking and stopped smiling. He began a life of wandering without purpose. He would travel from village to village and visit families or people he knew before he became sick.
Everywhere he went he would stop at the front door and wait for someone to invite him in and give him something to eat. Without a word he would sit down at the table, eat his food and sit quietly looking at no one in particular. In about five or ten minutes he would get up and gaze at everyone in the house, with an expression as if he was thanking everybody and that he must leave now for another village to continue his journey. One would think he was looking for his family from town to town.
He was a tall, well-built, strong man. Sterio was a good man. No one ever heard or seen Sterio commit a crime or hurt anyone before or after he became sick.
It was Sterio's destiny to visit Zhelevo one more time on a cloudy and rainy day. This was the end of Sterio's journey.
May the hour and day be cursed that brought Sterio in front of the door to an abandoned shack in the montainous fields across Zhelevo. He opened the door, and with lightning speed, the axe split open Sterio's head and he fell instantly. Poor Sterio.
The truth and identity of the person who committed this crime became known in a matter of days. The fact that fingers were pointing to a suspect proves without a doubt that there was more than one who witnessed the murder of Sterio. No one stepped out publically and accused anyone in particular. From rumours or confession by someone who saw what happened, the names of the killer and conspirators became quickly known. No one bothered to investigate and look for the body of Sterio.
Why did anyone want to kill this sick, homeless soul? What did he witness, to pay with his life and die such a way? The body of Sterio was never found. Only the criminals know where Sterio's body is buried.
The names of the criminals are well known. For many reasons these individuals were never investigated or brought to justice. Today these criminals are in Canada. They call themselves Greeks and are members of the Hellenic Association of Antartikon.
Not too long ago the arch criminal of Antartikon was buried at prospect cemetery - his coffin draped with a Greek flag. The murderers and criminals who are members of the Hellenic Association of Antartikon are using this organization to hide and protect themselves from the criminal activities they committed in the past with the help of Greek chauvenists.
The time has come to bring these criminals and others to justice. We appeal to the Greek community to try and disband these criminal-political organization to improve better relations between our communities. In the long run, this organization will embarrass the Greek community in Canada.
_________________________________________________________________________
________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________
________________________________________________________________________
http://books.google.co.uk/books?id=...rfSPDg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=9
Macedonia and Greece
By John Shea
The name of Sterio from Rudari is well known to many people in the area of Prespa, Lerin and surrounding towns and villages especially in the village of Zhelevo (Antartikon) because this is the village where Sterio was murdered and buried.
In the Greek Civil War of 1946-1949 countless Macedonians suffered and experienced the tragedies of war who lost their families, loved ones, relatives and friends. Sterio was not spared from the evils of war. Sterio's personal loss and the destruction he witnessed was so overwhelming the man had lost his mind - he became a catatonic. He stopped talking and stopped smiling. He began a life of wandering without purpose. He would travel from village to village and visit families or people he knew before he became sick.
Everywhere he went he would stop at the front door and wait for someone to invite him in and give him something to eat. Without a word he would sit down at the table, eat his food and sit quietly looking at no one in particular. In about five or ten minutes he would get up and gaze at everyone in the house, with an expression as if he was thanking everybody and that he must leave now for another village to continue his journey. One would think he was looking for his family from town to town.
He was a tall, well-built, strong man. Sterio was a good man. No one ever heard or seen Sterio commit a crime or hurt anyone before or after he became sick.
It was Sterio's destiny to visit Zhelevo one more time on a cloudy and rainy day. This was the end of Sterio's journey.
May the hour and day be cursed that brought Sterio in front of the door to an abandoned shack in the montainous fields across Zhelevo. He opened the door, and with lightning speed, the axe split open Sterio's head and he fell instantly. Poor Sterio.
The truth and identity of the person who committed this crime became known in a matter of days. The fact that fingers were pointing to a suspect proves without a doubt that there was more than one who witnessed the murder of Sterio. No one stepped out publically and accused anyone in particular. From rumours or confession by someone who saw what happened, the names of the killer and conspirators became quickly known. No one bothered to investigate and look for the body of Sterio.
Why did anyone want to kill this sick, homeless soul? What did he witness, to pay with his life and die such a way? The body of Sterio was never found. Only the criminals know where Sterio's body is buried.
The names of the criminals are well known. For many reasons these individuals were never investigated or brought to justice. Today these criminals are in Canada. They call themselves Greeks and are members of the Hellenic Association of Antartikon.
Not too long ago the arch criminal of Antartikon was buried at prospect cemetery - his coffin draped with a Greek flag. The murderers and criminals who are members of the Hellenic Association of Antartikon are using this organization to hide and protect themselves from the criminal activities they committed in the past with the help of Greek chauvenists.
The time has come to bring these criminals and others to justice. We appeal to the Greek community to try and disband these criminal-political organization to improve better relations between our communities. In the long run, this organization will embarrass the Greek community in Canada.
_________________________________________________________________________
________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________
________________________________________________________________________
http://books.google.co.uk/books?id=...rfSPDg&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=9
Macedonia and Greece
By John Shea
@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.115
Authors: Olsakova D.
Abstract: This article considers the unusual phenomenon of exile in Czechoslovakia after the Communist takeover in 1948. It first briefly considers asylum in interwar Czechoslovakia, when, despite many Russian, Ukrainian, and German emigres in the country, the right to political asylum was not legislatively defined, being determined largely by international convention; this was so even after the war. Emigres in Czechoslovakia were granted asylum on the basis of a proposal by the Central Committee of the CPCz, modelled on an article of the Soviet Constitution and codified in the new Czechoslovak Socialist Constitution in 1960. Most Western emigres in Czechoslovakia were Greeks and Macedonians seeking asylum in the Soviet bloc after the Communist defeat in the Greek Civil War.
About 12,000 came to Czechoslovakia in 1948- 51. The next largest group was Italian, mostly ex-partisans, 214 of whom were in Czechoslovakia in late 1950. Then came the Yugoslavs, 152 in late 1950, opponents to the Tito regime after the split with Stalin. Among the 58 Spaniards, mostly workers and intellectuals opposed to Franco, two, Uribe and Modesto, were leading functionaries of the Spanish Communist Party. Also, 14 Americans emigrated to Czechoslovakia in the mid-1950s, as did people from other countries, including four Frenchmen, in particular the cultural attache Marcel Aymonin, another focus of the article. The author considers Aymonin in the context of Czechoslovak-French relations. Aymonin worked in Czechoslovakia as a teacher in Prague from 1933, then as cultural attache at the French Embassy, and, after the war, as head of the 'Institut Francais', Prague. In late 1949 he was transferred to Sofia. Returning to Prague in 1951 he sought asylum. The authoress seeks to explain what was behind this unexpected act, which was seized upon by Communist propaganda. She too thinks it was the result of Aymonin's opportunism, political intrigues, and, perhaps, love for Czechoslovakia. Aymonin was then employed in Czechoslovakia editing works of the French Stalinist Andre Stil and translating, before returning to France probably after 1968. By then he was already translating works by Kundera and Havel
http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/cgi-bin/doc_f.cgi?autorzy=Olsakova&autorzy_t=exact
Abstract: This article considers the unusual phenomenon of exile in Czechoslovakia after the Communist takeover in 1948. It first briefly considers asylum in interwar Czechoslovakia, when, despite many Russian, Ukrainian, and German emigres in the country, the right to political asylum was not legislatively defined, being determined largely by international convention; this was so even after the war. Emigres in Czechoslovakia were granted asylum on the basis of a proposal by the Central Committee of the CPCz, modelled on an article of the Soviet Constitution and codified in the new Czechoslovak Socialist Constitution in 1960. Most Western emigres in Czechoslovakia were Greeks and Macedonians seeking asylum in the Soviet bloc after the Communist defeat in the Greek Civil War.
About 12,000 came to Czechoslovakia in 1948- 51. The next largest group was Italian, mostly ex-partisans, 214 of whom were in Czechoslovakia in late 1950. Then came the Yugoslavs, 152 in late 1950, opponents to the Tito regime after the split with Stalin. Among the 58 Spaniards, mostly workers and intellectuals opposed to Franco, two, Uribe and Modesto, were leading functionaries of the Spanish Communist Party. Also, 14 Americans emigrated to Czechoslovakia in the mid-1950s, as did people from other countries, including four Frenchmen, in particular the cultural attache Marcel Aymonin, another focus of the article. The author considers Aymonin in the context of Czechoslovak-French relations. Aymonin worked in Czechoslovakia as a teacher in Prague from 1933, then as cultural attache at the French Embassy, and, after the war, as head of the 'Institut Francais', Prague. In late 1949 he was transferred to Sofia. Returning to Prague in 1951 he sought asylum. The authoress seeks to explain what was behind this unexpected act, which was seized upon by Communist propaganda. She too thinks it was the result of Aymonin's opportunism, political intrigues, and, perhaps, love for Czechoslovakia. Aymonin was then employed in Czechoslovakia editing works of the French Stalinist Andre Stil and translating, before returning to France probably after 1968. By then he was already translating works by Kundera and Havel
http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/cgi-bin/doc_f.cgi?autorzy=Olsakova&autorzy_t=exact
Z
zmej gorjanin
Гостин
Јас не знам што ние воопшто се замараме со грците, па доста е клипчево да го гледаат само. Убаво им праел Филип, не им давал ни мртвите да си ги закопаат. Да скапат дури не засмрди до небото - така им кажал, кога барале да ги закопаат мртвите, откога изгубиле на Херонеја. И после си го слават ко нивни крал, па поголеми мазохисти од грциве нема на светов.
@cool@
Η Μακεδονία δεν είναι Ελληνική
- Член од
- 2 јуни 2007
- Мислења
- 23.601
- Поени од реакции
- 27.115
With the exception of a brief period following World War II, the Bulgarian government has officially denied the existence of a Macedonian nation . Since 1948, however, its policy toward the Macedonians in Bulgaria has been one of forced assimilation into mainstream Bulgarian society.
The Greek government has also consistently denied the existence of both a Macedonian nation and a Macedonian minority in northern Greece and has adopted a policy of assimilation toward the Slavic-speaking inhabitants of Greek Macedonia. After 1913 all Slavic personal and place names were Hellenized, and all evidence of the existence of Slavic literacy was destroyed. As a result of the population exchanges which took place between Greece and Bulgaria, as well as Greece and Turkey in the 1920s, the number of people in Greek Macedonia who had a sense of Greek national identity increased substantially.
Under the Metaxas dictatorship of 1936-40, repression of the Slavic speakers, who by this time had increasingly begun to identify themselves as Macedonians, was particularly severe: people who spoke Macedonian were beaten, fined, and imprisoned. After the Greek Civil War (1946-49), in which many Macedonians supported the unsuccessful Communist cause, some 35,000 Macedonians fled to Yugoslavia and other countries in eastern Europe under extremely difficult circumstances (Kofos 1964:186). In the decades that followed, conservative Greek governments continued this policy of coercion and assimilation, perhaps the most egregious examples of which were the "language oaths" administered in several Macedonian villages, which required Macedonians to swear that they would renounce their "Slavic dialect" and from then on speak only Greek (Pribichevich 1982:246).
....because of the fierce opposition mounted by Greece to what Greeks claim to be the misappropriation by a Slavic people of the name Macedonia, a name that "was, is, and always will be Greek."
by Loring M. Danforth
Destination Prespa, March 1948:
Where a young golden haired future Alexander the Great or a dark haired black bearded Krali Marko might have roamed the Pindus Mountain range, north of Mt Olympus, galloping across the Vicho and Gramos mountains in western Macedonia, in 1948 there echoed the sounds of shuffling, trampling feet of columns of young children.
In the cool, wintry early spring of 1948, led by designated Partizan ‘pied pipers’, toddlers and children, ages 2 to 14,
began a long and winding treacherous journey away from the sights and sounds of war still exploding in their mountain village homeland.
Fearful and bewildered, they were taken from their villages to walk for days and nights, not understanding why or knowing when or if they’d ever return. Wailing wearily on their Macedonian trail of tears, lifting tiring toddlers in their arms, older brothers and sisters heisted them onto their backs to carry them as older siblings are wont to do.
Only the forested mountains, intersected by small creeks, barren meadows and sloping valleys, marked the exodus of these anonymous children of a fragmented and forgotten Macedonia.
http://www.macedonian.org/Documents/TAlusheff_Speech.pdf
The Greek government has also consistently denied the existence of both a Macedonian nation and a Macedonian minority in northern Greece and has adopted a policy of assimilation toward the Slavic-speaking inhabitants of Greek Macedonia. After 1913 all Slavic personal and place names were Hellenized, and all evidence of the existence of Slavic literacy was destroyed. As a result of the population exchanges which took place between Greece and Bulgaria, as well as Greece and Turkey in the 1920s, the number of people in Greek Macedonia who had a sense of Greek national identity increased substantially.
Under the Metaxas dictatorship of 1936-40, repression of the Slavic speakers, who by this time had increasingly begun to identify themselves as Macedonians, was particularly severe: people who spoke Macedonian were beaten, fined, and imprisoned. After the Greek Civil War (1946-49), in which many Macedonians supported the unsuccessful Communist cause, some 35,000 Macedonians fled to Yugoslavia and other countries in eastern Europe under extremely difficult circumstances (Kofos 1964:186). In the decades that followed, conservative Greek governments continued this policy of coercion and assimilation, perhaps the most egregious examples of which were the "language oaths" administered in several Macedonian villages, which required Macedonians to swear that they would renounce their "Slavic dialect" and from then on speak only Greek (Pribichevich 1982:246).
....because of the fierce opposition mounted by Greece to what Greeks claim to be the misappropriation by a Slavic people of the name Macedonia, a name that "was, is, and always will be Greek."
by Loring M. Danforth
Destination Prespa, March 1948:
Where a young golden haired future Alexander the Great or a dark haired black bearded Krali Marko might have roamed the Pindus Mountain range, north of Mt Olympus, galloping across the Vicho and Gramos mountains in western Macedonia, in 1948 there echoed the sounds of shuffling, trampling feet of columns of young children.
In the cool, wintry early spring of 1948, led by designated Partizan ‘pied pipers’, toddlers and children, ages 2 to 14,
Fearful and bewildered, they were taken from their villages to walk for days and nights, not understanding why or knowing when or if they’d ever return. Wailing wearily on their Macedonian trail of tears, lifting tiring toddlers in their arms, older brothers and sisters heisted them onto their backs to carry them as older siblings are wont to do.
Only the forested mountains, intersected by small creeks, barren meadows and sloping valleys, marked the exodus of these anonymous children of a fragmented and forgotten Macedonia.
http://www.macedonian.org/Documents/TAlusheff_Speech.pdf
REMEMBER YOUR NAMES, CHILDREN; REMEMBER WHO YOU ARE; and most importantly, remember where you came from, or you will not know, to where you’ll go.