Македонски пес "Шарпланинец"

[Мартин$]

А кучево со лавов многу си личиТДа беше албанско ќе беше коњ, ама не е.
Колку пари е шарпланинец? Ама апла шарпланинец?

 

[TpH_Bo_OkO]

Ne bash, lavovi imalo vo Makedonija vo antikata. Diskutiravme za ova vo druga tema. Tochno se znae vidot na lavot koj zhiveel vo Makedonija. Eden tip doktorirtashe na ovaa tema vo Viena.

Inaku, faktite za prestojuvanjeto lavovi se dokazhani od istoriski izvori, arheoloshki iskopini i dr. Ne badijala lavot ni e nacionalen simbol ushte od antikata.

Точно, ќе се навратам малку на лавот од Македонија, неговото латинско име е Panthera leo spelaea, а инаку Пештерски лав.

Тие имале помала грива од африканските лавови, и потемна, не биле воопшто тромави, туку биле доста брзи и жилави.

http://tieba.baidu.com/f?kz=325172668

Инаку, кој видел, знае дека околу Марковите кули во Прилеп во пештерите, кои се најверојатно неолитски, има по ѕидовите нацртани лавови...

Потоа, има записи каде Филип Втори Македонски организирал ловишта на лавови...што индицира дека и во тоа време живееле овие животни на овие простори.

Мозаик од 3 век ПНЕ

Ако го анализирате убаво лавот што е на Македонскиот грб, ќе видите дека е опишан и нацртан баш како што изгледал Panthera leo spelaea или Пештерски лав.

Македонскиот грб од “Фојничкиот Грбовник“ 1675 год.

 

[Bacillus gagous]

Темава е за Шарпалнинецот, и тој како една раса на доместицирано куче е животно и неможе да се каже дали е на Трпе, Трајко, Стојко, Исмет или Махмут. Името кое му е официјално му е најсоодветно, бидејќи подрачјето за кое е карактеристично а тоа е Шрапланинскиот масив и неговите сосседни планински масиви а бидејќи овоа подрачје во историјата нанзад било македонскио, па дел од него српско, па дел од него албанско,па Југословенско, а според сегашните граници е на тромеѓе Македонија, Албанија, Косово/Србија, неможе да се каже дека е Македонско, Албанско или Југословенско, бидејќи тоа варира со времето и единствена стабилна идентификација е според областа односно планинскиот масив Шар планина и за тоа е шарпланинец, шарпланински овчар или куче од Шар планина, зависно од тоа на кој јазик најпогодно е за означување.
Ако мене ме прашате сите што се обидувате да му најдете националност на кучето сте луди.

 

[Bratot]

Точно, ќе се навратам малку на лавот од Македонија, неговото латинско име е Panthera leo spelaea, а инаку Пештерски лав. ...

Добар пост

 

[santo]

Темава е за Шарпалнинецот, и тој како една раса на доместицирано куче е животно и неможе да се каже дали е на Трпе, Трајко, Стојко, Исмет или Махмут. Името кое му е официјално му е најсоодветно, бидејќи подрачјето за кое е карактеристично а тоа е Шрапланинскиот масив и неговите сосседни планински масиви а бидејќи овоа подрачје во историјата нанзад било македонскио, па дел од него српско, па дел од него албанско,па Југословенско, а според сегашните граници е на тромеѓе Македонија, Албанија, Косово/Србија, неможе да се каже дека е Македонско, Албанско или Југословенско, бидејќи тоа варира со времето и единствена стабилна идентификација е според областа односно планинскиот масив Шар планина и за тоа е шарпланинец, шарпланински овчар или куче од Шар планина, зависно од тоа на кој јазик најпогодно е за означување.
Ако мене ме прашате сите што се обидувате да му најдете националност на кучето сте луди.

nacionalnost na kuce heheeee sramota e da se dava nacionalnost
a i kuce kako kuce sarplaninec e i taka go vikaat zaradi sar planina toa e tocno samo jas vidov deka ima luge koi tvrdat deka kuceto ne e makedonsko deka e ilirsko-albansko
a i da ti kazam ovcar seljak sto ne videl nisto vo zivotot osven ovca vime cicka sirenje i mleko nepismen sto ocekuvas
a izjavata na televizijata sto go davase bese ironicna smesna
barem taka se izrazija eve gi vie sto kazuvaat
a kuce kako kuce neli samo sepak poveketo go znaat mkedonsko deka e
a volcjakot go znaeme kako germanski ovcar neli
samo da vi kazam nemam komentar ne mi e jasno navicìstina nisto
ova e samo moe mislenje

 

[Ali Pasha]

Imam edna dokumentarna emisija snimena 1979 mi se cini, vo tetovskite sela Gurgurnica, Salarevo, od strana na hrvatskata televizija (verovatno TV Zagreb). Trae 15 minuti, poveketo fakti se za Volkot, kako divo zivotno (so profesionalni snimki ala Animal Planet - samo crno bela teknika), no ima edno pet minuti bezpostedna borba megju Sharplaninec (Karabash) i dva volci, i dodeka drugite kucinja samo laat, Karabash gi "masakrira" sam i dvata volci. A negoviot gazda Faik, albanec so bela kapa, i volnena guna, selanec, sto sekojdnevno se bori za opstanok vo divinata, mu vika na snimatelot "miljun da mi dash gospodine toga psa ne dam, Karabasha ne dam".
Stvarno fenomenalna emisija samo shto e premnogu golema (okolu 600 MB) i ne znam kako da go up-loadiram, za da ja spodelam so vas.

Ви го ветив видеото (некој се досетил да го стави во Youtube) па уживајте:
Прв дел
http://uk.youtube.com/watch?v=5EvCTAcOEeo
Втор Дел
http://uk.youtube.com/watch?v=pPC0Wtaxtkc&feature=related
Трет Дел
http://uk.youtube.com/watch?v=5Z0ejOP3Kec&feature=related

 

[stoyan]

Има организација FCI кадето се регистрират всички породи кучета и страните които са ги регистрирали. Ако Шарпланинец е регистриран от Македонија никој неможе да ви го вземе.
Kennel Association of the Republic of Macedonia (KARM)
Това е вашата организација барајте таму и ште разберете на кој е породата Шарпланинец.
Аз не сам сигурен но мислја че е регистрирана от југославија .
Некој да ми каже как се пише на македонски Kennel Association of the Republic of Macedonia (KARM) .
Това го намерих на страницата на FCI :

7. Serbia/Macedonia Jugoslovenski Ovcarski Pas - Sarplaninac (41) (Yugoslavian Shepherd Dog-Sharplanina)

24/11/70FR/EN/DE/SP

Никој не може да ви го вземе Шарпланинеца :helou:

 

[stoyan]

Ето го и стандарта:
FCI Standard N° 41 / 03.10.1980/ GB

YUGOSLAVIAN SHEPHERD DOG - SHARPLANINA

(Jugoslovenski Ovcarski Pas-Sarplaninac)​

ORIGIN : Serbia/Macedonia.

DATE OF PUBLICATION OF THE ORIGINAL VALID STANDARD : 24.11.1970.

CLASSIFICATION F.C.I. : Group 2 Pinscher and Schnauzer
- Molossoid breeds -
Swiss Mountain and
Cattle Dogs.
Section 2.2 Molossoid breeds,
Mountain type.
Without working trial.


BRIEF HISTORICAL SUMMARY : The Yugoslavian Dog Sharplanina has been bred since time immemorial in the south eastern mountain regions of Yugoslavia. The breed was named after the Sharplanina Mountain range where it is the most common. Today Sharplaninas are being bred all over the country. The breed is registered with the F.C.I. since 1939 under n° 41 under the designation “Illirski Ovcar” (Yllyrian Shepherd Dog). In 1957 the General Assembly of the F.C.I. accepted a motion proposed by the Yugoslavian Federation of Cynology to change the name of the breed to “Yugoslavian Shepherd Dog Sharplanina”.
The origin of the breed remains controversial. It seems likely that it came to Europe from Asia in the course of the prehistoric mass migrations. The original type of the breed has been maintained solely in such parts of the country where intense cattle breeding is still prevailing and where this dog still can play its original role of a guardian and protector of the cattle herds against predatory animals.

GENERAL APPEARANCE AND CHARACTER :
a) The Sharplanina is a robust, well proportioned dog with plenty of bone, of a size that is well above the average and with a thick, long, rather coarse coat that emphasizes the short coupled appearance. Of sturdy constitution, even disposition, good temperament, reliable, protective but not snappy; incorruptible and devoted to its master.
b) Height : The average height at the withers is 62 cm for males and 58 cm for bitches. Males under 56 cm and bitches under 54 cm are not eligible for breeding.
Weight : Dogs from 35-45 kg; bitches from 30-40 kg.
c) Length of body : The length of the body is slightly longer than its height at the withers; the relation is about 8 : 10 for dogs, 10 : 12 for bitches.

HEAD
a) The head is proportioned to the body. Its total length measures approximately 25 cm which corresponds to about 40% of the height at the withers. The skull is slightly longer than the muzzle (the relation being 57 : 43%). The skull has a slightly convex topline; the nasal bone is straight. The lines of the two profiles are converging.
b) Skull (upper head) : Is broad with a well marked groove. Seen in profile as well as from above, the skull should appear slightly convex and a little rounded. The eyebrows are only slightly marked. The occiput is invisible.
c) Stop : Slight.
d) Muzzle : Is shorter than the skull, broad and deep at the root, slightly tapering towards the nose. The nasal bone is straight and broad. The underjaw, as seen in profile, starts with a bend and then proceeds in a straight line diverging from the profile of the nasal bone.
e) Nose : Broad and black.
f) Lips : Moderately thick and tight; the upper lip is only slightly overhanging over the under lip. The corners of the lips are clean without even a hint of a flew.
g) Teeth : Scissor bite; full dentition.
h) Eyes : Almond shaped, neither large nor deep set, dark or light brown in colour, with a quiet but piercing gaze that should never show fear. The lids and the visible connective tissues should be black.
i) Ears : Are set on a line running from the tip of the nose through the inner corner of the eye or slightly underneath. They are V-shaped and dropping, hanging close to the cheeks, and covered with short, dense hair.

NECK : The crest is either slightly convex or straight. The throatline is straight. The neck is of medium length but because of the length and thickness of the coat it looks shorter than it really is. Broad, deep and muscled, it is merging smoothly into the head and the shoulders. To be carried slightly above the line of the back.
The skin is tight and without dewlaps. The coat is dense, long and coarse with a marked frill at the junction of head and neck (nape); this particularity is inbroadening the width and depth of this body part.

BODY :
a) General appearance : The topline is horizontal or slightly sloping towards the croup. Dogs bred in the mountains may be allowed a croup that is lying slightly higher than the withers but this is not a desirable feature. The total length of the body exceeds slightly the height at the withers.
b) Withers : Are moderately developed and broad. The connexion with the neck is powerful and the passage hardly noticeable.
c) Back : Is straight and broad, not too long. The loin is shorter, broad and muscular.
d) Croup : Of medium length, sloping and well muscled.
e) Chest : Is deep, the brisket reaching to the elbows, of medium length, with slightly sprung ribs. The forechest is broad and muscular. The girth of the ribcage should exceed the height at the withers by at least 20%.
f) Belly : Is tucked up and muscled. The lower profile is gently rising from the front to the rear. The flanks are rather short and with a pronounced groove.

TAIL : The tail is long and reaching at least the hock joint. The topline of the croup is sloping gradually and evenly into the tail. Strong at the root, tapering to the tip, with feathering along the lower side. Carried in a slight curve like a sabre; when the dog is excited, the curve is accentuated and the tail may be lifted above the line of the back.

 

[stoyan]

LIMBS

FOREQUARTERS :
General appearance : The front legs are straight and well proportioned to the body. The elbows are at about 55% of the total height at the withers. The different parts of the forequarters are well proportioned to each other and to the body. The shoulders are fairly long and broad, flat, sloping and forming an angle of 65° with a horizontal line. The upper arm (humerus) is more obliquely set than the shoulder blade, the angle with the horizontal line being of 55°. It joins the forearm at an angle of 145°. The elbow joint is broad, neither out-nor inturned and placed only very slightly off from the ribcage. The forearm is straight, long, with plenty of bone and well developed muscles and feathering along the rear side. The pasterns are broad and strong, slightly slanting. The feet are firm, oval shaped with well arched and closed toes. Nails strong and black. Soles tough but elastic, black.

HINDQUARTERS : Viewed from behind the legs appear to stand evenly, slightly wider apart than the forelegs. Seen from the side, they also appear of even construction and fairly well angulated. The upper thigh is well muscled, rounded, obliquely placed, the angle with a horizontal line being similar to that of the shoulder. The stifle (joint between the upper and the lower thigh) is slightly less angulated than the scapula-humerus joint (about 125°). The stifle is strong and broad. The second thigh is also obliquely placed, strong, with long muscles and very bushy feathering. The hock is broad and displays a rather open angle (about 130°). The metatarsus should be less slanting than the pastern. Dewclaws are rare and should be removed.


GAIT : The stride is long and elastic. The most usual gait is the trot with a high and moderately outreaching action. At a gallop the dog appears to be somewhat clumsy but the jumps are long and covering plenty of ground.

SKIN : The skin is moderately thick, elastic and tight all over the body. No dewlaps. All the visible mucous membranes are black or deeply pigmented.

COAT

HAIR : The head, ears and front side of the legs are covered with short hair. Around the neck, on the rump, at the rear side of the legs and on the tail the hair is long, almost flat and somewhat coarse. Under the guard hair the abundant undercoat is short, dense and of fine texture. At the withers the hair should measure between 10 and 12 cm; it should not be shorter than 7 cm.

COLOUR : The Sharplanina is a solid coloured dog. All colours are acceptable from white to dark brown that looks almost black. The preferred shade is a greenish grey (iron grey) and dark grey. Spotting and white markings are not allowed. Pigmented dogs may show tiny white markings at the chest and toes but they are undesirable. The upper part of the head, the neck and the body is of a darker hue that fades out into a dirty white or a yellowish grey toward the extremities. The change must be very gradual and by no means give the impression of a spotted pattern of actually create a spotted coat.

WEIGHT : Males in good working conditions : between 35 and 45 kg, females between 30 and 40 kg.


FAULTS: Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree.



MINOR FAULTS :

• Insufficiently broad skull.
• Muzzle too long.
• Jaws too heavy.
• Chest lacking in width and depth.
• Flatsidedness or exaggeratedly sprung ribs.
• Any slight deviation of the limbs from the correct position.
• Coat slightly shorter than desired as long as the feathering is alright.
• White markings on chest and feet.
• Tail slightly too short.
• Hare-feet and other minor physical blemishes.

SERIOUS FAULTS :

• Muzzle too long or snipy.
• Ears set too high or standing off (not hanging close enough to the cheeks).
• Pincer (level) bite.
• Swayback.
• Tail carried with a side bend.
• Lympathic constitution and other severe physical faults.

ELIMINATING FAULTS :

• Aggressive or overly shy.
• Missing premolars.
• A striking disproportion between the length of the body and the height at the withers.
• Insufficient height at the withers.
• Hair shorter than 7 cm.
• Extended white markings (spotting) and brindle pattern.
• Unpigmented visible mucous membranes and eyes.
• Any future betraying a degeneration, severely cowlegged or cowhocked, like over- or undershot mouths, bobtails (dogs born with only a stump or not tail at all), severe swayback, etc.

Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.


N.B. : Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.

 

[@cool@]

Не е шарпланинец , но сепак е македонски пес

Macedonian Dog


History of the Neapolitan Mastiff
(Mastino Napoletano)

The Neapolitan Mastiff belongs to a group of large heavy-bodied and heavy boned, short muzzled, wrinkle-browed, frightful-looking dogs that were used as fighters and protectors of family and property.

The Neapolitan Mastiff is a living relic that can be traced back to at least 5,000 years ago. To comprehend the Neapolitan Mastiff you must read the existent descriptions of Mastiff. You will then understand that this breed has not changed materially for the past 2000 - 5000 years, and the ancient instincts that run in his genes.
By viewing bits and pieces of sculptures, etchings, and writings scattered across the lands it is evident that the Neapolitan Mastiff of today has changed only slightly from the dog of ancient times.
After the domestication of livestock, dogs of heavy body and powerful grip were bred by farmers and used as guardians of their flock and various other functions. These dogs were kept pure in their breeding in contrast to other breeds that were mixed with the swift, lighter boned breeds.
In the lands that were conquered and re-conquered by different peoples we find the ancestors of the Neapolitan Mastiff. They were called by many names: Macedonian Dog, Assyrian Dog, Sumerian Molossians, Bandogs, Dogues, and the Roman Molossus. The names were different, but all were of the same basic type: heavy bodied, enormous heads, short muzzles, dewlaps, wrinkled foreheads, cropped ears, and heavy legs.

Of the many Mastiff type dogs now extinct some were saved such as the Old English Mastiff and Saint Bernard.
These dogs were most likely descendants of the Macedonian dogs, as they were called at the time of Alexander the Great around 350 BC, because his homeland was Macedonia. :smir:
Alexander probably obtained the ancestors of these dogs from the peoples he had encountered in his many conquests of the lands stretching from India toMacedonia. The dogs he brought back were called Indian Dogs or Assyrian Dogs, in accordance with the names of the peoples who inhabited these lands at the time. When Alexander died, and Macedonia and Eastern Europe fell to the Romans, the great war dogs were seized and propagated by the Romans.
During the first century BC, Julius Caesar met with dogs of huge structure and ferocity that he called “Pugnaces Brittaniae” during his campaign in the British Isles.
He was so taken with these enormous dogs that he took several back to Rome. In Rome these dogs were used as weapons of war and in the Coliseums where they fought other animals such as lions and bulls. Handlers and Mastiffs fought other handlers and Mastiffs...............................
http://www.bullmastiff-rescue.org.uk...iff-info.shtml

Термин «молосскаја группа собак» введён лишь в 20 веке. К сожаленију, поэтапно проследить всју историју происхожденија породы на сегоднјашниј день просто невозможно. Непосредственно предком кане корсо считаетсја один из локальных типов римских молоссов. Римскаја сторожеваја собака (molossus - молосс) упоминаетсја Вергилием, подробно описана римским автором Колумелла в книге «De re rustica»(l в. до н.э.). Веројатно, римскаја сторожеваја собака происходит от смешенија догообразных Этрурии с боевыми собаками персов, мидијцев, карфагенјан и собаками из Македонии, которых представил во времја своего триумфа победитель македонцев консул Павел Эминиј (168 г. до н.э.).
По памјатникам литературы и искусства можно судить о древности происхожденија кане корсо. Так слово «corso» употреблјает итальјанскиј писатель Теофило Фоленго (1491-1544 гг.), описываја схватки корсо с раненым медведем. В переводе стихотворенија Никколо Макиавелли (1469-1527 гг.) есть такие строки:​

«Видел хитрују, докучливују лису, не бывало ештё такој сети, в которују она попалась бы,- и собаку корсо, лајуштују на луну...».​

Позднее швејцарскиј естествоиспытатель Конрад Геснер (1516-1565 гг.) в своеј энциклопедии «Историја животных» описывает кане корсо так:​

«Достаточно сильнаја и моштнаја собака, чтобы сражатьсја с кабаном и управлјатьсја со стадами волов».​

Подвиги кане корсо на охоте воспевали в своих произведенијах и другие авторы: Тито Джованни Скандиано - «Поэма об охоте» (1556 г.), Эразм ди Вальвазон (1523-1595 гг.) в поэме «Охота» (1591г.), Джованни Верга - роман «Лень» (1881г.). В 1628 году кардинал Сципион Боргезе писал: «Корсо - это свирепые, јаростные бојцы» и использовал их длја охраны своих владениј. Итальјанскиј филолог Томмазео в своём словаре предлагает метафору: «Кане корсо - благородныј, отважныј человек». Увековеченные изображенија корсо можно увидеть на полотнах Филиппа Хаккерта, а также на гравјурах знаменитого Бартоломео Пинелли(1781-1835 гг.), державшего этих собак.​

 

[markiz]

Ќе може ли некој да ми каже како се става слика на коментарите?
Сакам да ставам слика на моето куче, па да ми каже некој што се разбира повеќе дали станува збор за караман или шарпланинец?

 

[ilija^veles]

Шарпланинецот во 30тите години на 20 век беше пренесен во словенија каде лугето го одгледувале и за првпат е регистриран како словенско куче. Денес се знае дека шарпланинецот е куче кое потекнува од Македонија и е регистрирано како куче со Македонско потекло.

 

[Македонцки]

Има организација FCI кадето се регистрират всички породи кучета и страните които са ги регистрирали. Ако Шарпланинец е регистриран от Македонија никој неможе да ви го вземе.
Kennel Association of the Republic of Macedonia (KARM)
Това е вашата организација барајте таму и ште разберете на кој е породата Шарпланинец.
Аз не сам сигурен но мислја че е регистрирана от југославија .
Некој да ми каже как се пише на македонски Kennel Association of the Republic of Macedonia (KARM) .
Това го намерих на страницата на FCI :

7. Serbia/Macedonia Jugoslovenski Ovcarski Pas - Sarplaninac (41) (Yugoslavian Shepherd Dog-Sharplanina)

24/11/70FR/EN/DE/SP

Никој не може да ви го вземе Шарпланинеца :helou:

ШТОМ НЕ СЕ РАЗБИРАШ КУТИ СИ...

Шарпланицето за првпат е регистриран во стара југославија, ЗА НАША СРЕКА регистрацијата е во словенија и документите се уште стојат...КАКО ПРВА РЕГИСТРАЦИЈА Е ЗАПИШАНА МАКЕДОНИЈА, ШАРПЛАНИНА, ШАРПЛАНИНЕЦ...се друго е српска политика

 

[Dejan]]

Копајќи низ архиви наидовме на ваков податок во врска со кучињата во Македонија клик

 

[feler]

http://www.youtube.com/watch?v=LJHrXEKpDX0