Избледени емоции...

[Fortune]

А што мислите зашто се случува тоа бледеење на емоции?

Затоа што не ги одржувале свежи.

Човек не треба да се сети на емоциите само кога ќе почувствува дека исчезнале. Сепак чувствата не се губат наеднаш.

 

[ex machina]

Како може да знаеш дека сакаш да го поминеш животот со некоја личност која си ја заборавила додека си во врска,на која ти треба потсеќање додека си со неа?Малку е контрадикторно.

Мене не ми изгледаат контрадикторни, напротив. Човекот има тенденција работите да си ги зема здраво за готово, се додека еден ден пуф! - не ги снема. Љубовта на долги патеки треба да се одржува, да се негува и да се пази.

Според мене, избледеноста на чувствата не е крај на љубовта, туку е знак дека е време да се превземе акција. Ако желбата за одржување на врската е обострана, тогаш .. си живееле среќно до крајот на животот :love2:

 

[Дивајн]

Не се согласувам; се случува стресот и проблемите од остатокот на животот да имаат влијание и на приватниот живот.. понекогаш интимен разговор или романтичен викенд можат многу да помогнат за да не потсетат зошто сме го одбрале баш тој човек за партнер.

Чекајте бе и јас да ви се вмешам во муабетов па!:podsmev:
Како прво стресот и проблемите од остатокот на животот неможат да ми влијаат на врската затоа што обично таа е тоа нешто што ме релаксира и трга од нив. Значи, може да е само обратното, да бидам посмирена и посреќна затоа што имам некој до мене што ме сака и го сакам.
Како второ, ако веќе емоциите избледиле, мислам дека не е во ред да се натега ситуацијата за да се вратат. Ајде да речиме ќе биде еден романтичен викенд, но што после него? Нели пореално звучи дека во тој случај само би се потсетиле на минатото, би се вратила во нас некоја желба да е повторно така, која би не одржала уште некое време во врската, што би значело чиста илузија? Мене тоа ми изгледа само одолговлекување на нешто со веќе познат крај.
Како трето, тоа така кај мене функционира, значи немора да е исто кај сите, но сепак е опција ... :pusi:

 

[leandra]

Љубовта на долги патеки треба да се одржува, да се негува и да се пази.

Според мене, избледеноста на чувствата не е крај на љубовта, туку е знак дека е време да се превземе акција. Ако желбата за одржување на врската е обострана, тогаш .. си живееле среќно до крајот на животот :love2:

Со првата реченица целосно се согласувам.За она болдираното,мислам дека не треба да се чека да избледат чувства кај еден од партнерите па да се седне да се разговара.Секоја промена кај било кого,макар и во најмала ситница се одразува кај партнерот.Време за реакција е моментот кога ќе се почувствува промената.Избледените емоции,како што кажа и самата може да не потсетат со кого сме во врска,но чим сме го заборавиле(или не заборавил),ќе ја гледаме таа личност со други очи.
Не велам дека нема некој што се вратил од 0 чувства,сум била од страната која се обидувала да врати се од почеток,не советувам никого да поминува низ тоа.Не биле чувствата целосно избледени,но оделе кон таа крајна фаза.Понижувањето,патетиката,самоуништувањето се партнерите низ тој процес на потсетување на партнерот Еј знаеш нели која сум јас,девојката која те љуби со цело срце.
Реагирајте на време,после може да е касно.

 

[samantha]

Iskreno do sega mi se slucilo samo obratnata situacija.Deckoto da se oladi ili smrzne e podobriot opis i puf da go snema.
ama toa na krajot ne e ljubov.Ne moze da sakate nekogo pa da se oladite da ne go sakate.Otkako ke iscezne zanosot od strastite i novata vrska ostanuvaat srzta na nestata te ostanuvaat samo golite likovi.ako taa licnost mozete da ja poglednete vo oci dlaboko i da kazete da toa e toa so ovaa licnost sakam da se budam i gi prifatite negovite mani i vise versa toj vasite nema teorija da se oladite...

zatoa vnimatelno so donesuvanjeto zaklucoci i uste poveke odluki i recenici dodeka ne se znaete vistinski dobro...

Nekoj na kraj ke go jade..Iako nekoj na krajot sekogas go jade

 

[petite cherie]

Ajde da bideme realni.Vecna hemija i peperutki vo stomak ne postojat duri ni vo najromanticnite prikazni.Fakt e deka vo dolga vrska(osobeno vo zaednicki zivot)ne e sekoj den Sv.Valentajn.Ima momenti koga vi se cini deka vekje nemate nekakvi osobeni cuvstva kon covekot do vas.I cesto bash togash toj covek kje ve fati za raka i kje vi pomogne da pominete niz toj period.Ljubovta e perpetuum mobile, i ne znaci deka odma treba fatalisticki da se reagira so gotovo e, zoshto mnogu cesto posle nema nazad.

 

[plaslivka]

da se slucuva i ova luge za zal iskreno i mene mi se slucuva ama morame site da priznaeme deka na pocetok e se poslatko a osle veke stanuva shema po koja konstantno odis se naogaat resenija malce vedra okolina smeenje iznenaduvanje i taka.//

 

[PSYtisfaction]

Ех, се случило...
Кога партнерот престанува да ни изгледа толку возвишено како пред тоа, кога му ги согледуваме мааните и што е најклучно за ситуацијава кога истите тие маани почнуваат ужасно да ни пречат, иако до вчера сме ги толерирале до степен да ги игнорираме, тогаш најчесто настапува избледување на чувствата. Овие две појави обично се поклопуваат една со друга, а која по која следува е дискутабилно.

Кога ќе почнат да се губат емоциите, мислиме дека најпосле сме го согледале човекот каков што е и убедени сме дека претходно сме го сакале затоа што сме го замислувале поинаков... А у суштина поверојатно е дека од самиот старт сме увиделе кој е и што е, ама под влијание на субјективен фактор сме го величеле и сме замижувале пред неговите маани. Но, кога чувствата ќе почнат да бледнеат, почнуваме да се отрезнуваме и пореално да ги гледаме нештата, па доаѓа до тоа да не можеме да ги поднесеме нештата што не нервираат кај партнерот, а ова не ретко може да улета како добро оправдание за крај на врската, во случај кога е малку болно да кажеш едноставно: „Оладив.“

Кога почнувам да чувствувам дека не е тоа тоа, размислувам долго. Се преиспитувам, оставам време да видам да не е некоја криза во прашање, ако треба и се консултирам со „стручни“ лица (пријателите ), анализирам, се влечкам со товарот на носење одлука... А во меѓувреме секој ден се повеќе оладувам и врската ми станува се` повеќе товар како нешто задолжително што мразам да го правам и партнерот се повеќе ми се одмилува... Додека најпосле не се чукнам по глава зошто сум изгубила толку време во преиспитување кога било јасно дека повеќе не е тоа тоа.

Обратната ситуација, тој да олади, не ми се случила, а сигурна сум дека би забележала ако се случи. Не знам како луѓе може да се толку слепи или самоуверени да се убедуваат дека се` е исто и да се преправаат дека односот на нивниот партнер е истиот... Кога ќе забележам ќе реагирам, ќе разговарам, зависно од исходот на муабетот, веројатно ќе се повлечам и крај на врската.

 

[Idiotka90]

Ako kaj mene izbledat emociite, ke se preispitam zosto doslo do toa bledneenje na custvata,i ke pocekam da vidam dali ima sansi da se vratat pak silnite custva, ako ne se vratat za odreden period onda nema drugo osven da mu raskinam.Ako pocustvuvam deka kaj partnerot bledneat custvata ke razgovaram so nego da mi ja kaze pricinata za toa, ako saka da raskinime ke raskinime vednas, da ne se macime i dvajcata, ke me boli ako go sakam ali vreme leci se.Emociite bledneat koga ke gi izvadime rozovite ocila so koi nekogas sme go gledale partnerot i ke go vidime seto ona sto ne sme go videle preku tie rozovi ocila t.e ke gi vidime negovite maani koi mozebi do togas ne ni precele no sega ni smetaat premnogu.Megutoa moze da se sluci i nikogas da ne posakame da gi izvadime tie naocari ali toa retko se slucuva.

 

[devojka111]

Мислам дека ако во одреден период немаш желба да покажеш емоции спрема партнерот, тоа не значи дека емоциите згаснале, никој не може да биде страсно заљубен 24 часа во денот, 7 дена во неделата, 365 дена во годината. Кога премногу време поминувам со дечкото, нормално е дека понекогаш ме нервира, понекогаш јас го нервирам, од проста прочина што светот не се врти само околу нас двајцата, и јас си имам свои и тој си има негови проблеми.
Затоа понекогаш е потребен простор, на пример да не се видиш со партнерот 2-3 дена, за потоа кога ќе се видиш тие чувства да се обноват и повторно ќе се "заљубиш во него".
Затоа ако забележам дека моите или неговите чувства се избледени си давам простор и така работите сами се средуваат, нема потреба да разговараме за тоа, така само може да се влошат работите

 

[Lanna]

Не може никој да ме убеди во постоење на реално слепило пред избледените емоции на партнерот кон вас, особено ако е, како што гласи темата, стабилна врска во која можете да кажете дека добро го познавате парнерот. Можеби постои само она што би го дефинирала како емоционално слепило - замижување пред фактот дека не сме сакани со ист интензитет како порано, непомирување со постојната ситуација поради постоење на премногу чувства кон оној кој во врската "оладил". Не сум искусила ваква ситуација, ама со оглед на фактот што реагирам бурно на најмала промена на однесување на луѓе, не се сомневам во способноста да проценам и разјаденост во нечии чувства кон мене. Согледувајќи ja ситуацијава, логично ми е моето инсистирање за вадење на сите карти на маса и желба за отворена игра, давање време за преиспитување, најверојатно повлекување и прекин на врската без патетики од типот - ако размислиш побарај ме. Приврзаник сум на размислувањето дека еднаш скршеното, не функционира исто по лепењето.

Обратната ситуација е нешто за кое можам лекции да предавам, ама само за доживувањето, не и за начините на кои се справувам со истото (кои искрено не ми ги бива ама апсолутно за ништо:wink. Го доживувам како период на инкубација на сите можни податоци собрани за време на врската, при што како резултат добивам согледување дека врската најверојатно не е тоа што јас сум го барала од таков вид на емоционално врзување. Во природа на човекот е да идеализира и постојано да биде во потрага по подоброто, а моментот во кој ја сфаќаме нашата нереализираност во врската е моментот во кој ја бараме слободата за да посегнеме кон тоа подоброто. Многу често подоброто може да значи и желба за посветување време на себеси, на луѓето и настаните кои попатно сме ги запоставиле, работите кои ни се важни, а за кои не ни преостанувало доволно време, наместо беспотребно и непромислено стапување во нови врски откако на една веќе сме ставиле крај.

И сега... Славното справување со ситуацијата:wink: Почнувам со пасивни чекори на оттргнување молејќи се сам да сфати и да го иницира разговорот кој би го разјаснил нивото на кое дошла врската. Кога кај него го утврдувам гореспоменатиот момент на емоционално слепило, почнувам под нос да му ги туткам фактите, отворено разговарајќи дека со тој интензитет на чувства не би продолжувала ништо, по што добивам одговор дека ми е само фаза која ќе ми помине. По бројни безуспешни обиди да докажам дека фазите не се толку долготрајни туку минливи, на крајот завршувам како страдам и се мачам во врска која не ја прекинувам за да не живеам со грижата на совест дека сум повредила некого. А да. Во меѓувреме го чекам моментот кога цела ситуација ќе му дојде преку глава и сам ќе го иницира крајот:wink:
Исправниот начин ваљда би бил оној најдиректниот. Отворен муабет, раздвојување со цел давање време за преиспитување или прекин на врската. Повеќе пролонгирани решенија на крајот испаѓаат многу поболни од едно кое е инстантно и директно.

 

[^MooN_RideR^]

Баш заради тоа преќинавме две годишна врска.Прво кај неа се јави тоа попусто се обидувавме но не одеше.Па после кога сакаше да се врати назад јас го чувствував истото не ја сакав за мене а не сакав ни да ја дадам на друг...Па сега и двајцата на различни патишта си тераме со своите проблеми.Кој тажно кој среќно било па поминало.........

 

[peperutka25*]

Spored mene ne moze da dojde do bledeenje na cuvstva bez pricina so tek na vreme moze samo poslilni da stanat..a ako toa se sluci toa definitivno bilo zanos strast i opsesija samo... stom so tek na vreme izbledelo