Дали забележувате ситници и настани во моментите кога сте со некој?

[cry_baby]

Jas sum takva licnost sto koga sum nekoj zabelezuvam se okolu sebe..... Nekoi mi se smeat ama jas primetuvam na koja pesna sum se fatila so deckoto, kako sum bila oblecena, kako sum se custvuvala vo momentot, na koja fraza sum padnala....

Sakam da znam dali sum edinstvena ili postojat i drugi kako mene

 

[Fantom]

Памтам АПСОЛУТНО се’. На кој ден, во колку саатот сме излегле, што носела, што порачала во кафич, дека медот го истурила во пепељара од инает, какво движење напрвила со раката, што ми рекла, која песна била, која келнерка била на смена, какви лажичиња имало во чајот... Се бе... И ми значат тие работи. Знам дека е глупо, ама то е.

 

[Crazy in Love]

Памтам.Се памтам.Од моментот на запознавање,до прво излегување,до која песна сум ја слушала,до разговорите...

Општо во животот ,секогаш памтам ситници.И битни и небитни.

А овие од погоре ги сметам за битни ситници.
Можеби на некој му звучи смешно,глупо,ама ич уво не ми чуе.
Тие работи ми се прилично битни.

 

[rich_bitch1]

i jas pamtam - toj ne.seuste znam kako izgledav,sto zborev koga se sretnavme prviot pat,iako toa bese pred 4 godini.se sekavam i na najmalite detalji.valda e toa taka zatoa sto licnosta mi znacela i sesute mi znaci mn,pa tie spomeni mi se dragi,i so zadovolstvo se navrakjam na se

 

[еци^^^]

Даа, најмногу забележувам и ги паметам,посебно ако сум со некој кој ми значи многу и го сакам, паметам дури и најситни детали, зашто после ми е омилено да се сеќавам на нив!!

 

[Мар мар]

Се’ памтам, се’ до најмал детал општо во животот, а и во љубовта кога сум со некој што многу ми значи, од моментот кога сме се запознале па до сега, нема шанси да заборавам нешто.
Некогаш, многу ретко можам да заборавам некој разговор што сме го правеле, ама изгледа поради то што разговараме на секакви теми, па се случува. Памтам дури на која страна од масата седел, шо носел, шо пиел, дали бил избричен или не ... се’ буквално се’. :kesa:
И баш е убаво чувството кога ќе се потсетиш на убавите моменти.

 

[Fabullous_178]

Не забележувам ситиници во ништо...освен во моментите кога сум со некој.Без разлика,другар или девојка.
-Мало накривување на усните,движење на очите,поставеноста на устата кога се смее,текстурите на лице...една од овие работи е доволна за да го почувствувам тоа што го чувствува и тој/таа во моментот и со тоа да ме направи срекен и мене или да ме избедоса.
-Колку само го мразам ова.Не го правам намерно,не сакам да ги забележувам тие работи,ама не можам поинаку...шознам,како сето тоа да е водено од потсвеста и јас немам никаква контрола.Колку е само глупо.:kesa:
-На пример,кога зборувам со некој,не знам ништо за неговиот надворешен изглед,не знам во што е облечен во моментот,каква фризура има...ништо.Не знам ни каква боја на очи има,иако го гледам таму...ама знам се за неговото внатрешно расположение,дали е срекен,дали има нешто што го мачи...го осекам тоа на мене.:kesa:

 

[Сатори]

~*~

Jas sum takva licnost sto koga sum nekoj zabelezuvam se okolu sebe..... Nekoi mi se smeat ama jas primetuvam na koja pesna sum se fatila so deckoto, kako sum bila oblecena, kako sum se custvuvala vo momentot, na koja fraza sum padnala....

Sakam da znam dali sum edinstvena ili postojat i drugi kako mene

Забележувам детали, се сеќавам на атмосферата, на начинот на кој некој ме погледнал, како прстите му биле поставени во моментот, но тоа што го забележувам никогаш не го потенцирам, напротив.
Ако било доволно впечатливо, помминуваат години и сеуште се сеќавам, ако не било, заборавам до наредниот ден.
И се разбира, битно, колку ми значи личноста што ги прави гестовите.
Често, памтам лица кои што ќе ги сретнам на улица, едноставно ми се доволно интригантни и ги складирам некаде во меморијата.
:te ljubam:

 

[Apokalipto]

Devica sum vo horoskop pa detalite se neizbezni. ponekogas duri i me nervira so tolku zabelezuvam (zabelezuvam duri i nekoi grdi detali)

 

[Zemzela]

До толку детали не...памтам разговори,шеги,ремети ама дали косата и била фатена со две или три шноли...не баш,сепак мислам дека во тие моменти треба да се фокусираш на личноста а не на нешто периферно околу тебе...

 

[cry_baby]

До толку детали не...памтам разговори,шеги,ремети ама дали косата и била фатена со две или три шноли...не баш,сепак мислам дека во тие моменти треба да се фокусираш на личноста а не на нешто периферно околу тебе...

rabotata e sto kolku ti e pobitna licnosta tolku poveke zabelezuvas detali, zatoa sto potsvesno sakas da go zapomnis momentot, za podocna koga ke se potsetis na toj moment-povtorno da ti se sluci

 

[Zemzela]

rabotata e sto kolku ti e pobitna licnosta tolku poveke zabelezuvas detali, zatoa sto potsvesno sakas da go zapomnis momentot, za podocna koga ke se potsetis na toj moment-povtorno da ti se sluci

Апсолутно си во право...но ситуација личноста ти збори а ти ги броиш шнолите на коса или не дај боже ако има внатрешни плетенки забележуваш облека,став,движење,поглед,но не и колку луѓе биле во кафиќот,кој пиел кафе со шеќер или чај со мед...мислам дека ми ја разбра поентата :smir:

 

[cry_baby]

da da ok mislam deka i dvajcata se razbravme

 

[pearl]

Јас забележувам и регистрирам чувства, срамежливи погледи, невини допири, body movements, боја на глас, мириси, треперења, која песна одела во позадина и се' друго што спаѓа во доменот на емотивноста. Што се однесува до тоа како сме биле облечени, колку шеќерчиња имало на масата или во какви чаши сме пиеле, ништо од тоа не забележувам.

За мене е битен "емотивниот набој на моментот" и тоа е она што го памтам.

 

[СпаЈдеР]

rabotata e sto kolku ti e pobitna licnosta tolku poveke zabelezuvas detali, zatoa sto potsvesno sakas da go zapomnis momentot, za podocna koga ke se potsetis na toj moment-povtorno da ti se sluci

Дали тоа значи дека јас до сега не сум имал убав момент во мојот живот? :uvo:

Не памтам ама баш ништо! Не памтам ниту каква облека носам, ниту ја памтам реченицата после која сум ја бакнал(по изминување на една недела)
Не го памтам лицето кое ми ја додели првата награда у свирење клавир ниту памтам колку полна беше салата кога го свирев делото
Не памтам дали наставничката, татко ми или сестра ми кога ме пофалија околу нешто беа облечени во зелени панталони и блуза, долг или краток фустан или дали косата беше долга или кратка, а уште помалку дали фатена или пуштена.
Не памтам кога почнав петто одделение како беше распоредена училницата, ниту пак не ги памтам моментите кога дојде еден од моите добри другари во тоа одделение.

Ах.... да не боледувам од склероза? :ija: