Химариотско македонско востание 1596 година

[anaveno]

Кој ти рече дека Скендербег е муслиман? Таква грешка во многу наврати си направил, сите албанци ги сметаш за муслимани. Албанците се исламизираа после турското робство, претходно сите биле католици. Голем број од албанците и ден денеска се католици.

е тоа ти беше трик прашање..ама ти не разбра..
според едната ви верзија,тој бил муслиман,го земале од мал..дрн..дрн..
според другата,тој е борец на христијанството...
каде пишува во оригиналното латинско дело дека бил однесен од Турците?..
каде имало спомнување Албанец пред еден друг Македонец,на кого и него му го менувате името, да ве спомне како Албанци?..
тој фалсификат ви е уште поголем...

 

[anaveno]

Охрабрувачките сигнали и тонови се обидел да ги искористи прво неговиот наследник Нектариј I, а подоцна и Атанасиј I.
Тоа бил период на интензивни буни во Охридскиот и во Дукљанскиот санџак, што придонело да се забрза процесот на обединување на европските католички држави за преземање решителна броба против Турција.
Антитурското расположение на Балканот најмногу било изразено за време на Австро-турската војна, кога се омасовило ајдутството.
Папата Клемент VIII оценил дека ситуацијата е најповолна да почне создавањето Христијанска лига, прв чекор кон антитурскиот отпор и да се зацврстат врските со незадоволните слоеви на Балканот, за да се воспостави постојана врска со нивните претставници и емисари.

На почетокот на јуни 1593 година главатарите на ослободителното движење од Македонија и од Матија, предводени од патр. Нектариј I, му упатиле писмо на папата, со кое се повикува да им помогне со војска и со материјални средства, ветувајќи му дека тие ќе соберат 40.000 борци против Турција.
На крајот од молбата стои:
"Li vecchi di Macedoniae et Arvatie",
а поради конспирација не се спомнати имињата на главатарите.
На писмото има и печат со латински натпис:
"Печат на Кралството Македонија и Арванија",
што упатува на заклучок дека постоела и дејствувала организирана востаничка организација и штабска структура.

Доказ за тоа е и писмото од специјалниот пратеник на папата за Балканот, Александар Комуловиќ, по потекло од
"Кралството Македонија",
кое го испратил во Рим, откако ги проучил воено- политичките прилики во Македонија и во Арванија.
Според содржината, се претпоставува дека писмото било испратено откако Комуловиќ се сретнал со патр. Нектариј I, кој се вратил од Русија.
Имено, Комуловиќ му предложил на папата да ја придобие и Русија во борбата против Турција, по сè изгледа на сугестија од Нектариј I, кој веќе имал некои сознанија за руското расположение по ова прашање.
Комуловиќ бил голем пријател и со драчкиот митрополит Атанасиј, подоцнежен патријарх на Охрид, кој работел на подготовките за востание во Македонија и Арванија.

Задоволен од извештајот, папата Клемент VIII ја прифатил сугестијата на Комуловиќ, по што во јануари 1594 година го испратил во Русија, во специјална мисија, со цел да го придобие царот Теодор за своите планови против Турција. Тој испратил и специјално писмо до рускиот цар, во кое подетаљно го запознал со идејата за создавање Христијанска лига и Свет сојуз против Турците.

Во меѓувреме, додека Комуловиќ патувал во Русија, главатарите на Македонско-арванитското кралство, предводени од патр. Нектариј I и митр. Атанасиј, на 7 ноември 1594 година се состанале во манастирот "Св. Марија", кај Валона, каде одлучиле како свој пратеник кај папата да го испратат Томо Пелеза, познат како добар собеседник и дипломат, а и познавач на францускиот и на италијанскиот јазик.

Пелеза и претходно како легат на охридскиот поглавар патувал во мисија во Западна Европа, со задача да ги анимира властите во Австрија, Рим, Венеција и Шпанија да се заземат за ослободување на Кралството Македонија од Турција.
Овој податок упатува на заклучок дека тогаш Охридската патријаршија имала специјално обучени луѓе мисионери-дипломати, кои патувале во Западна Европа, како специјални пратеници на охридскиот патријарх.
Расположливите извори укажуваат дека во мисионерско-дипломатското тело биле и браќата Марко и Ѓорѓи Гини, блиски роднини на митр. Атанасиј.

 

[anaveno]

Главатарите од Македонија потоа на папата му испратиле и посебно писмо-меморандум, во кое детаљно ги изложиле погледите и ставовите во однос на планот на Светата Столица за ослободување на поробените христијански народи на Балканот.
Томо Пелаза дошол во Рим летото 1594 година, каде веднаш се сретнал со папата Клемент VIII, кому во присуство на кардиналите му ги изложил погледите на главатарите од Македонија за начинот на кој требало да се води борбата против Турција.
Римската курија (совет) ги прифатила неговите погледи и ставови, но за востанието во Арванија решила да се избере најпогодно време за да се избегнат непотребни загуби во жива сила и средства.
Бидејќи Пелеза достоинствено, вешто и успешно ги водел преговорите со папата и со кардиналите, Папската курија решила парично да го награди.

По смртта на Нектариј I, раководната палка во подготовките за востание во Македонија и Арванија ја презел Атанасиј I.
Од 1596 до 1615 година посетил неколку европски земји и владетели, убедувајќи ги дека ќе ги крене на востание Македонија и соседните земји, ако му помогнат со војска и оружје.
Тоа го правел во тајност, бидејќи постојано го контролирале турските власти.
Оваа конспиративна дејност имала за цел да се поткрепи општохристијанското дело за да се протера неподносливата турска власт.

Центар на востаничкото движење била областа Химара, источно од Валона, во Матија, денешна Јужна Албанија.
Во Охрид одел само по потреба, кога требало да прими пратеници од други цркви, кога се одржувале црковно-народни собори и собори на Охридскиот патријаршиски синод или на големи црковни празници.
Атанасиј I воспоставил жива дипломатска врска со многу земји во Европа, ангажирајќи високообразовани луѓе, школувани на Запад, видни личности од политичкиот живот, кои се истакнувале со изразит патриотизам, со морално-политичка зрелост и одговорност и со проверени дипломатски способности.

Атанасиј I стекнал високо свештеничко образование во Париз, го владеел францускиот и италијанскиот јазик, имал свое дипломатско тело, кое ги следело внатрешните и надворешните политички состојби, неговите припадници патувале во странство, во царските и кралските дворови во Европа, ги пренесувале пораките и ги образложувале предлозите на воените проекти од Македонија.
Покрај Марко Гини, кој се потпишувал како "Амбасадор од Македонија и соседните краишта во Турција", водечка улога во ова тело имал Александар Паштровиќ-Паштро, кој себе се нарекувал со античкото име Александар Македонски.
Секаде каде што одел се претставувал и на официјалните документи се потпишувал како "Македонец" од
"Кралството Македонија и другите соседни провинции".
Освен тоа, Атанасиј I имал и широка мрежа на дипломатски претставници, свои луѓе - Македонци, во сите поголеми европски центри, Дубровник, Неапол, Рим, Торино, Венеција, Прага, Париз, Тибинген и други.

Тие биле жива врска меѓу Охрид и западниот католички свет, а преку нив се пренесувале пораките од Охрид и од Македонија до европските царски и кралски дворови, кнежевства и војводства, со кои се одржувале постојани дипломатски врски.
Зад револуционерната дејност на Атанасиј I стоело македонското високо свештенство, кое дејствувало не само поради религиозна ревност, туку и поради револуционерниот дух во масите кои тежнееле кон слобода, духовна и национална независност.
Тоа бил период кога од Херцеговина на север сè до Мореја на југ било разгорено народното бунтовно движење.

Борбеното расположение на балканското христијанско население сакале да го искористат повеќе западноевропски владетели, кои се надевале дека со заедничка борба со револуционизираните маси ќе дојдат до нови поседи, нова работна сила и рудни богатства.

 

[anaveno]

Атанасиј I сакал да ги искористи нивните стремежи за да ги оствари слободољубивите идеи.

Затоа внимателно ги следел европската политика и меѓудржавните активности на европските владетели за истиснување на Турција и заграбување на нејзините територии.
Најголемо бунтовно расположение имало во Химара, источно од Валона, која долго време му пркосела на турското владеење благодарение на шпанската поддршка, чии државни интереси допирале и до тие простори.
Со цел да ги оствари слободољубивите идеи, во 1596 година, преку специјални претставници, Атанасиј I воспоставил контакти со видни личности на Рим (Ватикан), Венеција и на Шпанија од кои барал поддршка и помош со војска и оружје. Овие барања не биле прифатени со воодушевување.
Папата ја условувал помошта
"со стапување на Охридската патријаршија со целата своја диецеза во унија со Римокатоличката црква", а Венеција
"не сакала да си ги расипе односите со Турција заради Арванија и Македонија".

Единствено Шпанија го прифатила повикот на охридскиот патријарх, но кога требало да ги исполни договорените обврски, тактизирала на штета на ослободителното движење, ставајќи го во незавидна положба.
Вицекралот во Неапол многу ветувал, но ништо не исполнувал. Како последица на тоа, востанието во Химара пропаднало затоа што Шпанија, иако ветила, не испратила ниту војска ниту оружје.
По овој неуспех, Атанасиј I тргнал во мисија по европските кралски дворови, со намера да побара нови сојузници и воена помош.
Во Неапол се сретнал со шпанскиот вицекрал Оливарес, во Рим со кардиналите Петар Алдобрандини, Санта Северина и Сан Горгио, во Прага со австрискиот цар Рудолф II и со неколку провинциски војводи во Германија, Австрија и Швајцарија.

Од кореспонденцијата со нив се дознава дека на Атанасиј I не му дале цврсти ветувања, поради што разочаран се вратил, прво во Охрид, а потоа во Химара.
Неапол и Прага биле воздржани, а во Рим, користејќи ја тешката положба, повторно го уценувале да потпише декларација за унија, што категорично било отфрлено.
Тогаш повторно се свртел кон Шпанија, барајќи помош. Меѓутоа, и втор пат бил измамен.
Поради тоа решил да оди во Русија, надевајќи се дека ќе успее да го придобие рускиот цар за слободољубивата идеја.
На таков чекор бил поттикнат и од упорните настојувања на Клемент VIII, кој се стремел да ги придобие руските владетели да земат учество во планираниот општ христијански антитурски сојуз.

Атанасиј I го придружувале пелагониско-прилепскиот митрополит Еремија, кој се сметал за вешт собеседник и дипломат, мегленскиот митрополит Јосиф и трновскиот митрополит Дионисиј.
Сите биле примени во аудиенција кај рускиот цар на 24 јуни 1606 година, од што нема релевантни податоци, но следејќи ја тогашната руска надворешна политика, особено кон Турција, не давало можност за успех на политичката мисија на Атанасиј I.

Тогаш руските владетели настојувале да одржат добри и пријателски односи со Турција.
Во 1595 година Русија одбила да учествува во антитурскиот сојуз кој го подготвил папата Клемент VIII и таа не пројавувала поголем интерес за словенските народи на Балканот и избегнувала за нив да се застапува пред централната турска власт, Портата и султанот.
Нејзината словенофилска политика се состоела само во материјално помагање на црквите и манастирите, кои поради преголемите даноци биле во незавидна економска положба. Имајќи ги предвид ваквите состојби, се претпоставува дека Атанасиј I не успеал да ги придобие руските владејачки кругови за својот проект за евентуално вооружено востание во Македонија и на Балканот, кое Русија би го поддржала.

Потоа разочаран Атанасиј I се вратил во Охрид, со надеж дека сепак ќе најде сојузници за оживотворување на слободољубивата идеја.

 

[anaveno]

Не можејќи да се ослободи од мислата за кревање востание, по враќањето интензивно продолжил со политичката дејност.
Со цел поблиску да се запознае со положбата и готовноста на христијанските маси за востание, презел повеќемесечни патувања низ европска Турција, патувал низ Македонија, Грција, Бугарија, Тракија, Архипелагот, Србија, Босна, Далмација и Арванија.

Патувањето уште повеќе го засилило неговото верување дека условите за кревање востание биле поволни и дека бунтовното расположение требало и морало да се искористи.
Работејќи интензивно на подготовките за востание, овој пат решил да не се потпира на странското учество, туку на сопствени сили, што било гаранција дека востанието ќе успее. И кога требало да се кренат 12.000 востаници, на барање од шпанскиот вицекрал во Неапол, грофот Беневентски побарал Атанасиј I да се воздржи од востанието и да почека поблагопријатно време, ветувајќи му дека кога ќе треба Шпанија ќе испрати помош во жива сила и оружје.

Овој податок упатува на заклучок дека за време на подготовките се одржувале дипломатски врски со Шпанија, дека шпанскиот вицекрал бил во тек со подготовките и со планот за востанието.
И покрај горчливото искуство, Атанасиј I не можел да се ослободи од големата заблуда, надевајќи се дека ќе добие странска воена помош за востанието.
Со тоа многу погрешил, бидејќи ветената помош од Шпанија никогаш не дошла во Македонија, а како последица на тоа пропаднале сите надежи за негово кревање, бидејќи револуционизираните маси се обесхрабриле поради честите одложувања на востаничкиот потфат.

Вечно прогонуван од мислата за ослободување на Македонија од Турција со општобалканско востание и со странска помош, го натерало Атанасиј I да направи уште еден обид да ги убеди европските кралски дворови да ја поддржат идејата за востание.
На почетокот на 1615 година повторно отпатувал во Западна Европа, со намера да оди и во Шпанија за да се сретне со шпанскиот крал Филип III, што не му било дозволено од неаполскиот вицекрал, за да не се открие вистината за политичките игри и манипулации кои тој ги правел околу неисполнувањето на ветувањето за испраќање воена помош за востанието во Македонија.
И овој пат Атанасиј I се сретнал со видни личности, но повторно се вратил разочаран, бидејќи се покажало дека европските католички држави не биле подготвени да стапат во отворена војна со Турција, туку настојувале со ветувањата да го држат под контрола за да го искористат во некој погоден момент за нив.

Затоа без резултат биле сите напори на Атанасиј I да ја придобие Западна Европа за неговата слободољубива идеја, особено шпанскиот дворец кон кој биле свртени сите негови погледи и надежи.
Ваквото однесување не било карактеристично само за Шпанија, туку и за сите други европски земји каде одел и молел за помош.
Тие пројавувале интерес да се вмешаат во ваква несигурна и опасна авантура, но не поради сочувство со поробените христијански народи на Балканот, туку од своите државни завојувачки интереси.
Атанасиј I 20 години неуморно работел на ова дело, правејќи големи напори да ги разбуди свеста, совеста и солидарноста кај тие држави, а не успеал бидејќи им верувал на нивните лажни ветувања, но и затоа што стравувал да се потпре на сопствените сили и способности, кои не биле мали.
Со слободољубивите идеи и потфати високо се издигнал во православниот свет и се прославил како голем духовен пастир, патриот, револуционер, дипломат и народен трибун.

Во тоа бедно и сурово време, полно со неизвесности и противречности, со свои средства патувал по Европа за да го пренесе плачот, ужасот и стремежот на поробените балкански народи, кои стенкале под јаремот на Османлиското царство, барајќи милост и добрина од богатите и моќните, до која никогаш не дошол.

 

[anaveno]

Заслугите на Атанасиј I се и во тоа што го поттикнувал и го будел националното чувство и сознание кај македонскиот народ, барајќи од специјалните пратеници да се претставуваат како
"Македонци", како
"амбасадори од Кралството Македонија",
што е забележано во многу документи кои денес се чуваат во италијанските и во австриските државни архиви.
Духовното и револуционерното дело кое го почнал Гаврил I,
а го продолжил Атанасиј I, за престиж и доминација на Охридската црква над балканските православни простори, грижејќи се постојано за зачувувањето на угледот, достоинството и целовитоста на оваа Црква, особено во остварувањето на стремежот на неговата паства за духовна и национална слобода, продолжиле да го негуваат и сите наследници,
Иоаким,
Нектариј II,
Порфириј,
Аврамиј,
Дионисиј,
Атанасиј II и многу други.

Незапоставувајќи ги црковните работи, кои поради тешката економска положба биле во незавидна положба, активно зеле учество и во политичкиот живот, постојано барајќи начини, средства и можности за отфрлање на туѓинскиот јарем, преку дипломатско поврзување со земјите кои членувале во воените сојузи и во антитурските коалиции, во Христијанската лига и Светиот сојуз, односно со земјите кои се подготвувале за војна против Империјата, за нејзино протерување од Балканот и од Европа.

Главна карактеристика на овие охридски поглавари бил стремежот да се развиваат, прошируваат и продлабочуваат односите со Римокатоличката црква, наспроти нејзините отворени, уценувачки и агресивни стремежи за подведување на Охридската патријаршија под нејзино ведомство, но и за воспоставување потесни врски со Русија, во која православните народи во европска Турција, и македонскиот народ, гледале спас за ослободување од тиранијата.

Тие и голем број други духовни лица оделе во Рим и во Москва за да бараат материјална и воена помош, особено од руските цареви, кои се сметале за покровители, дарители и помагачи на угнетените православни народи.
За да се постигнат тие цели, некои поглавари, како Порфириј, Аврамиј, Атанасиј II и други, биле решени и да го признаат ведомството на Ватикан за да се спасат од тиранијата и ропството.
Друга важна причина за ваквата склоност на поглаварите било
и зачувувањето на духовната независност и суверенитет на македонската, односно на Италијанската православна епархија, која повеќе од три века егзистирала во рамките на Охридската патријаршија.

За охридскиот поглавар Порфириј се знае дека во кореспонденцијата со папата го признавал поглаварот на Римокатоличката црква за наследник на апостол Петар, за Аврамиј - дека папата Урбан VIII го признавал за свој поглавар и лично богослужел со него во Рим, во црквата "Св. Петар" на италијански и на словенски јазик, а за Атанасиј II дека наводно бил таен католик.
Од пишаните извори може да се заклучи дека овие врски на Охрид со Рим не се одржувале поради некакво убедување за вистинитоста на католичкото учење, туку за да се добие морална, воена и материјална поткрепа од европските католички држави за евентуално ослободување од османлиското ропство.
Најдобра потврда за ова има во политичките врски на Атанасиј I со Рим и во преговорите со кардиналите Алдо- брандини, Северина и Горгио во 1597 година за кревање востание во Македонија и Матија - Арванија.

Врските на овие поглавари со Русија имале друга, многу поголема тежина и значење.

 

[anaveno]

Сите тие се стремеле да воспостават постојана врска со Москва, ангажирајќи за таа цел видни духовни лица кои се истакнувале и како добри и искусни политичари, зашто нивните патувања во Русија имале економски, политички цели и карактер.

Во улога на специјални пратеници, кои патувале во Москва, Неапол, Рим, Прага и Дубровник, во пишаните извори се наведени и митрополитите Еремија и Нектариј Пелагониски, Харитон Драчки, Евтимиј Скопски и Пајсиј Солунски, кои високото црковно образование го стекнале во Падова, Италија, и освен рускиот, ги владееле и италијанскиот, германскиот и францускиот јазик.
Ова зборува дека за специјални пратеници во странство Охридската патријаршија ангажирала високообразовани луѓе, политички изградени, со афинитет за вршење ваква во тоа време специфична дејност.

На исто или слично образовно рамниште, со извесни исклучоци, биле и охридските поглавари, од што произлегува живата и богата активност на Охридската црква во меѓународните релации и односи.
Охрид станал многу поблизок до европските метрополи и царски дворови од кој и да било друг град на Балканот.

p.s.
албанците,во кроењето на некоја си квази историја,го вметнуваат и Марко Гини,исто како и Георгија Кастриот,во таа нивна боза-историја...
инаку Марко Гини,прв ги нарекол Арбанасите,Арнаутите како Албанци,а тие како благодарност,го вметнале во својот фалсификат...
Марко Гини,иако е близок роднина на Македонски Патријарх,и има документација кој е и што бил,сепак,учените со 2 часа голем одмор и трк по лепчиња,го албанизираат...
тоа е феноменот на АЛ квази-наука...

така ли се однесуваат кумашините?..
p.s..

The letter from the Ohrid Archibishop Gavril to the Archduke Ferdinand of Habsburg (October 8, 1587)
slikite podlezat na Avtorski prava..nekoi dokumenti se vo arhivot na RM..drugi vo MPC..treti vo privatni kolekcii..
ako arhivot na RM vi dozvoli da poglednete nekoi dokumenti od Osmanliskoto vladeenje...
vprocem,so R. Turcija imaat dogovor za razmena na Arhivski materijal...
cresovoto topce bese primer za sorabotka..
imaat izdadeno i monografii..

p.s.
DARM

SERII
I.Turski dokumenti za istorijata na makedonskiot narod - serija I (1607-1699)
tom I: 1607-1623 g. - str. 55 + 169 + faksimili - 1963 g. - (iscrpeno)
tom II: 1627-1653 g. - str. 63 + 197 + faksimili - 1966 g. (iscrpeno)
tom III: 1636-1639 g. - str. 89+ 245 + faksimili - 1969 g.
tom IV: 1640-1642 g. - str. 60 + 145 + faksimili - 1972 g.

II. Turkish documents on the history
of Macedonian people
- Extensive acount books (Dephters)
Volume I: 1467/68: Prilep Vilayet, Mariovo Nahia, Veles Vilayet, Kicevo Nahia, Kalkandelen, Skopje
Vilayet - p. 596 - 1971.
Volume II: The Vilayets of Veles, Kostur and Kolonj, the Nahias of Bitola and Lerin - p. 518 - 1973.
Volume III: The Vilayets of Tetovo, Skopje, Gorni Debar and Dolni Debar, and Dolgo Brdo, Reka,
Chemernica - p. 458 - 1976.
Volume IV: The Vilayets of Demir Hisar and Nevrokop, the Kalojan Nahia, the Seres Vilayet - p. 414 -
1978.
Volume V/1: The Kustendil Sanjak - p. 832 - 1983
Volume V/2: The Kustendil Sanjak - p. 618 - 1980
Volume V/3: The Kustendil Sanjak - p. 684 - 1982
Volume V/4: The Kustendil Sanjak - p. 590 - 1985
Volume V/5: The Kustendil Sanjak - p. 400 - 1995
Volume VI/1: The Skopje Sanjak - p. 414 - 1984
Volume VI/2 : The Skopje Sanjak - p. 407 - 1988
Volume VII/1: The Korchan Kaza 1589/9 - p. 622 – 1997
Volume VII/2: The Kazas of Kostur, Serfije and Veles 1568/69 - p. 522 - 1999
Volume VIII/1: The Ohrid Sanjak - census from 1583 - p. 686 - 2000
Volume VIII/2: The Ohrid Sanjak - p. 643 - 2000
Volume IX/1: The Solun Sanjak - p. 550 - 2002
Volume IX/2: The Solun Sanjak - p. 562- 2003
Volume X/1: The Pasha Sanjak - p. 580 - 2004

 

[Dardan-ia]

Римз, за ова веќе дискутиравме! Не можеш врз база на националното чуство на еден човек денес да влечеш заклучок за национално (или етничко) чуство на предок од пред 500 години! Неозбилно е и не ти личи на интелигенцијата. За 500 години националното чуство може неколку пати да се промени (и се променувало кај многу народи).

Не ме терај да ти вадам примери од историја, и од Балкан а и од Европа пошироко.

Документ од тоа време или препис каде тој човек се изјаснува како се чуствува во посреден или непосреден контекст е нешто што е веродостојно и за такви работи може да се дискутира.

Моите убедувања се дека Кастриот не е Шќиптар! Оставам да се убедам во спротивното ама засега стои ова мислење.

A vrz osnova na sto ?? Vrz osnova na toa sto ke rece nekoj si anaveno ili nekojsi srpski falsifikator na istorijata ?? pa toa e poveke vazno , cel svet priznava deka on bil albanec, i voopsto ne se ni macam da ve ubedam vam sto bil , posto on e veke albanec na sekoja web stranica i kniga, a onie sto ze zanimavat so lagi tie mozat da pisat sto sakat,
Site se obiduvaa da ja prikazat Majka Tereza za nekoja druga nacionalnost, no ona samata rekla deka e albanka ( ali zaboraviv za vas ne e vazno sto nacija se custvuva covek , vazno e vie kako ke mislite, majkata na Gonxhe Bojaxhiu e pogrebana vo albanija, sestrata i drugite rodnini, ali sto e vazno toa za vas)
I Misirkov se deklariral za Bugarin , ali i ova sto ima vrska sto on misli, vie sto ke mislite , toa e vistinskoto

http://en.wikipedia.org/wiki/Mother_Teresa
http://en.wikipedia.org/wiki/Skenderbeg

Born in Krujë northern Albania, Skanderbeg was a descendant of the Kastrioti family of Albanian origin.

 

[Dardan-ia]

ја гледам..а ти?

Грци? Hе ми личат на грчки имиња населените места, планините, реките, a ова е пред 100 г.

Пред 500 год. таму сигурно немало Албанци, посебно не оние кои ти си ги замислуваш.

P.S. дај некоја карта со Албански топоними пред 1913 год.

nemalo pred 500 godini, pa ti samiot rece vo nekoja druga tema deka albancite za prv pat se srekavaat vo 11 vek ?? koga sega na 16 nemalo albanci ? albanci imalo do PREVEZA , gledaj kaj e preveza, Janina bila pod albanska uprava , gradot Arta , ...

 

[anaveno]

nemalo pred 500 godini, pa ti samiot rece vo nekoja druga tema deka albancite za prv pat se srekavaat vo 11 vek ?? koga sega na 16 nemalo albanci ? albanci imalo do PREVEZA , gledaj kaj e preveza, Janina bila pod albanska uprava , gradot Arta , ...

како да ве дефинира човек?..
во АЛ имало и домородно население...од Илири,римјани,македонци,срби,црногорци...
народи не изчезнуваат..
цела АЛ и Косово сведочи за "славски" топоними ете и пред 100 г....
пред доаѓањето на Турците,да прифатиме дека дошле Тоските со Византијците..
според картата се гледа дека терироријата која ја зафаќале била централна АЛ...
но што е со Гегите?..
на првите 3 турски пописи ги нема...
каде биле?..
ако биле високо на планините,значи имало уште повеќе славски топоними..
ако не биле..каде биле?..
имате многу дупки во историјата..
наместо реално да ги согледате состојбите и да истражувате навистина што било,вие земате од овој од оној..
каде се археолошки докази за континуитет?..
лингвистичките..повеќе можам да постирам зборови од Кавказ што се слични со АЛ јазик,него ли што сте имале во првиот речник 5.000..
дури и џебните речници имаат повеќе зборови..
а и од тие 5.000,според тие што истражувале кај вас,само 500 немаат корен на Балканот,но можат да се најдат на Кавказ...
генетски?????????????
сите Албанци во АЛ не се Арбанаси и Арнаути..како што сакате да прикажете..
до каде е Бериша со новата историја?..

 

[shkendia]

A vrz osnova na sto ?? Vrz osnova na toa sto ke rece nekoj si anaveno ili nekojsi srpski falsifikator na istorijata ?? pa toa e poveke vazno , cel svet priznava deka on bil albanec, i voopsto ne se ni macam da ve ubedam vam sto bil , posto on e veke albanec na sekoja web stranica i kniga, a onie sto ze zanimavat so lagi tie mozat da pisat sto sakat,
Site se obiduvaa da ja prikazat Majka Tereza za nekoja druga nacionalnost, no ona samata rekla deka e albanka ( ali zaboraviv za vas ne e vazno sto nacija se custvuva covek , vazno e vie kako ke mislite, majkata na Gonxhe Bojaxhiu e pogrebana vo albanija, sestrata i drugite rodnini, ali sto e vazno toa za vas)
I Misirkov se deklariral za Bugarin , ali i ova sto ima vrska sto on misli, vie sto ke mislite , toa e vistinskoto

http://en.wikipedia.org/wiki/Mother_Teresa
http://en.wikipedia.org/wiki/Skenderbeg

Born in Krujë northern Albania, Skanderbeg was a descendant of the Kastrioti family of Albanian origin.

abe kaj odis ti tolku daleku misirkov eve po svez dokaz...

Quotes Made by the Leaders of F.Y.R.O.M. that Contradict their Efforts
"We are Slavs who came to this area in the sixth century ... we are not descendants of the ancient Macedonians."
Quote from FYROM'S President Mr. Kiro Gligorov.
(from the Foreign Information Service Daily Report, Eastern Europe, February 26, 1992, p. 35.)
"We are Macedonians but we are Slav Macedonians. That's who we are! We have no connection to Alexander the Greek and his Macedonia. The ancient Macedonians no longer exist, they had disappeared from history long time ago. Our ancestors came here in the 5th and 6th century."

Quote from FYROM'S President Mr. Kiro Gligorov.
(from the Toronto Star newspaper, March 15, 1992)

(after these comments, there was a terrorist attack on the ex-president of the F.Y.R.O.M. Kiro Gligorov. It nearly cost him his life)
​

22 January 1999: FYROM'S Ambassador in Washington, Mrs. Ljubica Acevshka, gave a speech on the present situation in the Balkans. At the end of her speech answering questions Mrs. Acevshka said:

"We do not claim to be descendants of Alexander the Great." "Greece is FYROM'S second largest trading partner, and its number one investor. Instead of opting for war, we have chosen the mediation of the United Nations, with talks on the ambassadorial level under Mr. Vance and Mr. Nimitz."

In reply to another question about the ethnic origin of the people of FYROM, Ambassador Achevska stated:

"we are Slavs and we speak a Slav language."


24 February 1999: In an interview with the Ottawa Citizen, Gyordan Veselinov, FYROM'S Ambassador to Canada, admitted,

"We are not related to the northern Greeks who produced leaders like Philip and Alexander the Great. We are a Slav people and our language is closely related to Bulgarian."

He also commented
"there is some confusion about the identity of the people of this country."

 

[Redneck Rebel]

Само ти слушај го Киро Вртикапа:pos2::pos2:. Сака да каже дека сите сме ист народ и да придонесе за братството е единството.:pos2::pos2:

 

[shkendia]

Само ти слушај го Киро Вртикапа:pos2::pos2:. Сака да каже дека сите сме ист народ и да придонесе за братството е единството.:pos2::pos2:

epa sega ne e slusaj go ili ne slusaj go toj togas ja pretstavuvase makedonija i makedonskiot narod... plus nemase vo 1993 bratstvo edinsto veke bese podelena mak
i sega pak ke kazes toj e predavnik ?

 

[Redneck Rebel]

epa sega ne e slusaj go ili ne slusaj go toj togas ja pretstavuvase makedonija i makedonskiot narod... plus nemase vo 1993 bratstvo edinsto veke bese podelena mak
i sega pak ke kazes toj e predavnik ?

Нема да кажам дека е предавник. Во право си дека ја представуваше Македонија, ама кога го избраа имаше 1624374648976 години и јас неможам да му замерам на постар граѓанин за нешто што рекол, само можам да му отстапам место во автобус.

 

[pazzo]

pa dobro toj se ima pisano i blagonadezen blgarin!!! pa taka da hajlender ostaj go nastrana! a i koj ve ebe i vas i grci i bugari i site ne e ni bitno koj so ke rece!!!! jas sum makedonec potomok na aleksandar, na goce, na cento.... preku tase veke od ubeduvanja i prepukuvanja!!!!